[รวม Fic. Death Note] Every ship is happening

ตอนที่ 55 : First met (ซายุ & เมลโล)

Pairing : ซายุ & เมลโล

//AU ไม่มีคิระะะะ

ฟิคสั้นที่สั้นมากๆ สั้นมาก แถมเหมือนขาข้างนึงก้าวเข้าไปในโซน Out of Character แล้ว...

"เห็นว่าเมลโลอยากจะลองมาทำความรู้จักกับเธอดูนะ"

ไลท์เปิดประเด็นขึ้นมาระหว่างรอตรวจแบบฝึกหัดที่น้องสาวทำอยู่

เมลโลที่ว่าก็คือเด็กหนุ่มผมบลอนด์ที่เพิ่งมาอยู่ข้างบ้านเมื่อไม่กี่วันก่อน เห็นว่าครอบครัวเขาเป็นชาวอังกฤษย้ายถิ่นฐานจากวินเชสเตอร์ เธอได้มีโอกาสแนะนำตัวกับหัวหน้าครอบครัวอย่างวาตาริซังและริวซากิซังแล้ว แต่กับเด็กรุ่นเดียวกันนี่มากสุดแค่ได้ยินชื่อ หน้ายังไม่เคยเห็นด้วยซ้ำ

"เมลโล? หนูไม่รู้จักเขาเลย...เขาเป็นคนยังไงเหรอคะ?"

ซายุเพิ่งพยายามปรับตัวเรื่องมีเพื่อนต่างเพศได้ไม่นาน เลยยังประหม่าอยู่

"เป็นคนยังไง? อืม...นั่นสินะ พี่ก็เคยคุยกับเขาสองสามครั้งเอง...แต่ถ้าให้อธิบายง่ายๆ ก็..."

ไลท์ทำหน้านึก

"หน้าบูด ปากหมา หยาบคาย ไร้กาลเทศะ ห้าวๆ แถมยังหัวรุนแรง..."

"นั่นมันแย่มากไม่ใช่เหรอคะ!!!"

เด็กสาวหน้าซีด หนักขนาดนั้นเธอจะรับไหวหรือ!?

คนเป็นพี่ชายมองมาด้วยแววตาราวกับจะให้กำลังใจ ไลท์เสริมขึ้นมาเสียงอ้อมแอ้ม

"แต่ก็ไม่ใช่คนเลวร้ายโดยสันดานนะ เท่าที่รู้..."

"พี่ยังตอบไม่เต็มเสียงเลยนะคะ..."

ไลท์ยิ้มบางใส่ "เอาเถอะ เธอควรจะมีเพื่อนผู้ชายไว้บ้าง ยิ่งอยู่ข้างบ้านก็ยิ่งควรมีมิตรภาพดีๆ ต่อกัน ต้องหัดกล้ารับคนได้หลายประเภทหน่อย"

ซายุทำหน้าเหยเก "แต่นิสัยแบบนี้ตั้งแต่คนแรกหนูก็ไม่ไหวนะคะ!" 

แต่นั่นแหละ...ถ้าเมลโลอยากลองรู้จัก ใครจะห้ามมันได้ วันรุ่งขึ้นซายุก็ได้แต่นั่งใจตุ่มๆ ต่อมๆ อยู่ที่โต๊ะทานข้าวซึ่งเปลี่ยนสถานะเป็นโต๊ะรับแขกไปชั่วครู่ จานข้างหน้าเธอใส่เค้กช็อกโกแลตเตรียมไว้สานสัมพันธ์ ซึ่งได้รับคำแนะนำมาจากพี่ชายว่าไอ้หมอนี่เสพติดสุดๆ

ไลท์บอกว่าถ้าทำความรู้จักครั้งแรกก็คุยกันไปสองคนเถอะ เพราะถ้าให้เขาไปนั่งจ้องหน้าเมลโลเป็นเพื่อนซายุ ก็มีแต่จะพาบรรยากาศให้แย่ลง เดี๋ยวทั้งเขาทั้งมันจะประสาทกินกันไปก่อน

แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าไลท์จะยอมปล่อยให้น้องสาวอยู่กับเด็กผู้ชายในที่ลับตา เขาจะยืนอยู่ชั้นสองหน้าบันไดฟังบทสนทนาทุกอย่างและลงไปเช็กว่าซายุยังปลอดภัยดีทุกสามนาที...ไม่ใช่ป้องกันจากเรื่องการโดนล่วงละเมิดหากแต่เป็นเรื่องการโดนทำร้ายจิตใจ (ซายุพอได้ฟังแผนไลท์แล้วยิ่งกลัวเมลโลกว่าเดิม...)

ซายุนั่งลูบลุค เจ้าแมวขนดำหน้าตาประหลาดที่เลี้ยงไว้ขณะที่กำลังเตรียมใจอยู่ พลันเสียงฝีเท้าหนักๆ ก็ดังขึ้นที่หน้าประตู ร่างบางใจหายวาบ

"ข..เขามาแล้ว...ทำไงดีอะ ลุค!"

สาวน้อยหันไปถามเจ้าเหมียวที่แสนห่างไกลจากคำว่าน่ารักของตน มันหันมามองแล้วก็โดดออกจากตัก...อ้าว ทิ้งกันเฉยเลย!

ซายุพยายามนั่งให้สุภาพเรียบร้อยที่สุด ขณะเดียวกันร่างสูงโปร่งก็หมุนลูกบิดประตูุเดินเข้ามา

และในเวลานั้น...ดวงตาของทั้งคู่ก็สบประสานกันเป็นครั้งแรก...

ซายุจ้องเด็กหนุ่มชาวอังกฤษนิ่งราวกับต้องมนต์ ตัวอีกฝ่ายสูงโปร่งแต่ก็มีกล้ามเนื้อกำยำพอประมาณ พอดูดีเมื่อใส่ชุดสีดำทั้งตัว

เส้นผมเขาเป็นสีเหลืองเข้ม เป็นผมสีแปลกที่เด็กสาวเคยเห็นแค่จากโทรทัศน์ และที่สะกดใจเหนือสิ่งอื่นใดคือดวงตาสีดำสนิทบนใบหน้าหล่อเหลานั้น...

ชายร่างสูงเองก็นิ่งตะลึงงันไม่ต่างกัน ร่างน้อยตรงหน้าตัวเล็กบอบบางราวกับเครื่องแก้วที่ต้องถนุถนอม ดวงตากลมโตสีน้ำตาลบนใบหน้าหวานหยดย้อยนั่นดูใสซื่อราวกับจะบอกว่าโลกนี้ช่างสวยงาม ผิวขาวเหลืองละเอียดลออ ไม่มีกระขึ้นให้ด่างพร้อยเหมือนชาวตะวันตก และที่ดึงดูดใจ...คือเส้นผมสีช็อกโกแลตท่าทางนุ่มมือ

"เอ่อ...คุณคือ...เมลโลซัง...สินะคะ..."

ซายุได้สติเป็นคนแรกจึงถามก่อน อีกฝ่ายเพียงพยักหน้าเบาๆ ท่าทีดูนิ่งเฉย

"ใช่ ฉันเมลโล อยู่บ้านข้างๆ นี่เอง เป็นเพื่อนกับพี่ชายเธอด้วย ที่ชื่อไลท์อะไรนั่นใช่ไหม"

"ยินดีที่ได้พบนะคะ ได้ยินพี่ไลท์พูดถึงคุณอยู่บ่อยๆ...ฉันยางามิ ซายุค่ะ"

ท่ามกลางบรรยากาศที่น่ากลัวน้อยกว่าที่เด็กสาวคาดเป็นอย่างมาก

นั่นเป็นครั้งแรก...ที่พวกเขาได้พบกัน...

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------