ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (EXO) Up In The Air | Kaisoo/Kaido

    ลำดับตอนที่ #1 : Up In The Air : 00

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.54K
      28
      10 พ.ย. 58




    Title : Up In The Air 00

    Author : Mithunajune

     

     

     

     



     

     





            เสียงดนตรีอิตาเลียนคึกคักดังไปทั่วบริเวณ เวโรน่าเป็นอีกเมืองของอิตาลีที่โด่งดังดึงดูดนักท่องเที่ยวให้มาเที่ยววันละหลายพันคน ไม่รู้ว่าเพราะความสวยงามแบบอิตาลีแท้ๆหรือเพราะตำนานรักเก่าแก่จากนิยายของเชคสเปียร์กันแน่ เวโรน่าขึ้นชื่อว่าเป็น ‘บ้านเกิดของจูเลียต’ นางเอกชื่อก้องโลกที่มีรักอันล้นพ้นให้แก่ชายหนุ่มคู่รัก ต้นแบบบ้านของเธอในหนังสือได้มาจากโรงแรมเก่าแก่ที่นี่

     


            จูเลียต... ผู้หญิงซึ่งคยองซูลงความเห็นแล้วว่าไร้สมองและเยาว์วัยมากที่สุดคนหนึ่งของโลก ถึงอย่างนั้นก็มีคนจำนวนนับไม่ถ้วนที่ซาบซึ้งกับความรักของเด็กๆเรื่องนี้มากจนส่งจดหมายมาเป็นพันๆฉบับเพื่อคุยกับผู้หญิงที่ไม่มีตัวตนจริงอยู่คนนี้

     






            ร้านค้าเรียงรายไปทั้งถนนให้คนได้จับจ่ายของในยามค่ำของวันหยุดสุดสัปดาห์ สำหรับหน้าร้อนแบบนี้ใครๆก็ออกมากินอาหารค่ำตากอากาศดีๆด้านนอกกันทั้งนั้น คยองซูยกมือขึ้นพักแขนเสื้อเชิ๊ตผ้าลินินสีขาวยี่ห้อดังที่ใส่อยู่ เขาขยับแว่นกรอบกระที่สวมอยู่แล้วเสมือไปหยิบไวน์ขาวปี 2000 ที่สั่งมาแกล้มกับปลาหิมะเนื้อดีในคืนนี้ 

     

            แฟนสาวที่นั่งตรงข้ามอยู่ในชุดเดรสสั้นสายเดี่ยวเส้นสปาเกตตี้ ลายดอกไม้ชมพูแดงขาวแซมด้วยสีเขียวของใบไม้พร้อยไปทั่วทั้งเดรสสีเหลืองขับผิวสีแทนเนียนสวยให้ผ่องกว่าเดิม ใบหน้าเรียวเล็กแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางไม่กี่อย่าง แก้มแดงดูสุขภาพดี ผมสีน้ำตาลเข้มประบ่าคลอเคลียเป็นธรรมชาติ

     

     

     

     



            เป็นผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบทั้งรูปร่างหน้าตาและกิริยาท่าทาง

     

     

     

     




            เราไม่ได้พูดอะไรต่อกันมากเท่าไหร่เขาเล็มปลาหิมะแกล้มไวน์ในมือพลางอ่านหนังสือไปด้วย ส่วนเธอผู้หิวโหยจัดการขาแกะทั้งขาหมดเกลี้ยงภายในเวลาอันรวดเร็ว หลังจากถ่ายงานโฆษณาน้ำหอม Yves Saint laurant มาแล้วทั้งวัน ไม่แปลกถ้าเธอจะกินราวกับไม่ได้เป็นนางแบบชื่อดัง

     





     

     



            คยองซูไม่ใช่คนโรแมนติก..

     




            การที่เขานั่งเครื่องมาหาเธอถึงที่นี่เพราะไม่ได้เจอกันเป็นเดือนๆและพาเธอมาดินเนอร์ท่ามกลางบรรยากาศดีๆแบบนี้ถือว่ามากที่สุดเท่าที่คนแบบเขาจะทำได้แล้ว ถึงแม้เขาจะเป็นนักเขียนที่ละเอียดอ่อนในเรื่องความรู้สึก แต่มันคนละเรื่องกับการเป็นคนโรแมนติก.. คิดว่าอย่างนั้นนะ

     








     

     

    “คยองซู..”

     








     

     

     

    “ว่าไง”

     

     

     








     

    “จะไม่เงยหน้าขึ้นมาคุยกันหน่อยหรือ”

     

     

     

     





            เขาเอานิ้วสอดคั่นหน้าหนังสือเอาไว้แล้วเงยหน้าสบตาแฟนสาว

     







     

     

    “มีเรื่องจะคุยหรือ?”

     

     

     

     






            เธอดูประหม่า.. แต่ก็มั่นใจอยู่ในที มือเรียวยกขึ้นทัดผมข้างหนึ่งกับหู ประสานมือไว้บนโต๊ะข้างหน้า เธอจ้องตรงมาสบตาคยองซู

     

     

     





     

    “จำได้ไหมที่คุณเคยบอกว่าถ้าฉันเจอคนที่ฉันคิดว่าใช่ คุณก็พร้อมจะให้ฉันวิ่งตามเขาอย่างไม่ลังเล”

     

    “จงถึงตอนนี้คุณยังคิดอย่างนั้นหรือเปล่า”

     





     


     

     

     

    “ผมหมายความตามที่พูด ไม่ว่าจะตอนไหนก็ตาม”

     

     

     






     

     

     

    “ฉันเคยเจ็บปวดกับคำพูดแบบนี้นะ ไม่รู้ว่าเพราะมันเหมือนคุณไม่รักฉันเลย หรือเพราะมันจริงมากเกินไป” ดวงตาสีน้ำตาลสะท้อนแววประหลาด “ถึงอย่างนั้นฉันก็ไม่คิดจะไปจากคุณ”

     

     

     






     

     

    “แต่ตอนนี้คุณเจอเขาแล้ว..?”

     

     







     

     

    “คยองซู.. คุณรู้จักฉันดีมากเกินไป คุณเดาทุกอย่างออกจนน่ากลัว บางทีฉันเองยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ”

     

     

     

     

     





            คยองซูบิดยิ้มที่มุมปาก “สักวันคุณจะเข้าใจว่าทำไม”

     

     

     




     

     

     

    “ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่มีโชคเรื่องความรักหรอก เชื่อเถอะ”

     






     

     

     

     

    “ผมอวยพรให้คุณโชคดี เชื่อผมอย่างนึง.. ไม่ว่ายังไงความรักจะอยู่กับคุณ”

     

     





     

     

     

    “รักตัวเองให้มากๆล่ะคยองซู”

     


     

     





            เรือนร่างบอบบางในเดรสสีเหลืองลุกขึ้นยืน เธอยิ้มทั้งตาทั้งปากมาให้แล้วก้มตัวลงประทับรอยจูบที่แก้มขวาของเขา คยองซูยกมือขึ้นโอบกอดเธอเป็นครั้งสุดท้าย นางแบบสาวเดินออกไปจนเกือบจะพ้นสายตา ตอนที่มีร่างสูงชะลูดเดินเข้ามาประชิดตัวเธอ

     



            ชายหนุ่มผิวแทนหัวยุ่งในเชิ๊ตแขนสั้นสีฟ้ากับกางเกงทรงกระบอกขาเต่อเลื่อนมือไปโอนไหล่นวลเนียนนั่น ด้วยทุกอย่างที่ประกอบขึ้นเป็นผู้ชายคนนั้นทำให้คยองซูรู้ในทันทีว่าหน้าตาแบบนั้นคงจะไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปแน่

     

     





            คยองซูมองทั้งสองคนพูดคุยและส่งยิ้มให้กัน ไม่ทันคิดว่าใบหน้าคมเข้มนั่นจะเบือนมาสบตา

     

     

     

     







            พวกเขาแลกเปลี่ยนความว่างเปล่าผ่านสายตาไร้คำพูดนั่นอยู่หลายวินาที

     

     

     

     








            ก่อนที่นักเขียนหนุ่มหลุบตาลงก้มอ่านหนังสือในมือต่อ บทเพลงสนุกสนานยังคงบรรเลงต่อไปท่ามกลางเสียงจ้อกแจ้กจอแจของฝูงชน ตัวหนังสือร้อยเรื่องราวส่งผ่านไปยังสมอง

     

     

     









             แล้วคยองซูก็หลุดไปอยู่ในโลกของตัวเองอีกครั้ง
















     

    (mithuna's talk)






    * Verona เป็นอีกเมืองในอิตาลีที่ดังมากๆค่ะ เมืองคึกคักน่ารักได้ใจจริงๆ ถึงจะล้นไปด้วยนักท่องเที่ยวแต่ส่วนตัวมิชอบมากเลยนะ



    มาเปิดอีกเรื่องแล้ว ฮื่อออออ คิดถึงไคซูเลยต้องเขียนสักหน่อยจริงๆ มิฟังเพลง Wildest Moment ของ Jessie Ware แล้วพลอตพุ่งมากค่ะ 55555555 รู้สึกเลยว่า เฮ้ย! ไม่ได้แล้วววว ต้องเขียนจริงๆ แล้วก็ต้องเขียนเป็นเรื่องยาวด้วย จริงๆเรื่องสั้นนี่ก็เขียนสนุกน้า แต่มิว่ามันใส่รายละเอียดไม่ค่อยได้เยอะเท่า สำหรับ Up In The Air ต้องเรื่องยาวจริงๆ แฮ่

    เป็นกำลังใจให้เรื่องนี้ด้วยนะคะ สัญญาว่าจะต่อจนจบ (แต่จบเมื่อไหร่นี่...)


    #UITAkaido





    mithuna

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×