ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 4 ความก้าวหน้า
ผมมอูลุ่มายรร์ที่เินเ้ามาในโรนาผุพั
ในะที่ผมับามอพวเาอย่าเียบเียบา'่อนเา' อยับาพลาวิเราะห์ารระทำเเละารเลื่อนไหวอนที่อาเป็นศัรูันในืนนี้
ารวิเราะห์ือารสวมบทบาทอโอสถามื่ออโอสถ ในอนนี้ารสวมบทบาทเป็นสิ่ที่สำั
หลัในารสวมบทบาท ือ
1 อยวิเราะห์ารระทำทั้อนเเละผู้อื่น
2 วิเราะห์ส่วนไ้ส่วนเสียาารระทำอน
ารวิเราะห์้อที่สอเเป็นไ้ทั้ารวิเราะห์โมีศัรูเพื่อให้ไ้วามเสียหายสูสุ หรือลผลระทบาารระทำอนเอ เหมือนที่เาใ้ในาร่อสู้ับ ิโยม เเละ มา
ผมลูบเเท่เหล็ผนที่เเอบพิัวลอเวลา
วามเย็นเยียบาโลหะทำให้ใผมอบอุ่นัับอุหภูมิ
ผมรวสอบพันธนาารอายหนุ่มที่สลบไสลาารโน้อมมายให่เพื่อมั่นใว่าะไม่เิปัหา
'ประสาทสัมผัสที่ื่นัว' าพลัอโอสถถูใ้านอย่าเ็มที่ในะที่ผมิารออไปเผิหน้าับายรร์ลุ่มนี้
หนึ่ในนั้นือผู้ให่บ้าน เเม็ี้ ายราวัยลานที่อยถือไม้เท้าพยุร่าอนเอาไว้ บันี้เาเเผ่ลิ่นอายอวามโรธเเละันออมาอย่าหาที่สุมิไ้
าารที่ใรนนั้นมันบัอาทำัวบับเเละับัวลูายหัวเเ้วหัวเเหวนอนมาไว้ที่นี่ เเถมยัทิ้ารท้าทายเอาไว้ที่หน้าประู สร้าวามอับอายในานะหัวหน้าหมู่บ้านเเ่ลับถูเยาะเย้ย
"เเน่ริ็ออมาิวะไอ้สารเลว"
ายเเ่วา
"ทำไมล่ะ รีบร้อนอะไรนานั้นล่ะเ้าเเ่ อยารีบายนานั้นเียว"
ผมพูไปะที่ย้ายำเเหน่ัวเออย่า้าๆ ทำให้เสียั้อมาาทั่วทิศทา
ายรร์ทั้ลุ่มพท่อนเหล็เเละมีสั้นมาันรบมือ าารวิเราะห์เเล้วหาผมเ้าไป่อสู้ทีเียวมีสิทธิ์ว่าะเิารบาเ็บร้ายเเรรวมถึวามายเป็นเเน่
ผู้วิเศษบำับ่ำสามารถายาารรุมอนธรรมาไ้
ผมสำเหนียใน้อนี้
"อยาไ้ลูเเืนนานั้นเลยั้นเหรอ"
"อย่ามาเล่นลิ้น้อารอะไร็บอมาเเ่นายเอาลูายันืนมาไ้เเล้ว"
"ใ่ๆ่นลูายท่านหัวหน้ามาะเเล้วเราะปล่อยพวเเไป"
ายำยำะโนรับเป็นลูู่
ลับันับท่าทาระับอาวุธเเน่น
ถ้าหาผมไม่ไ้ใ้าร่อนเาอยู่ล่ะ็พวมันะรุมถาโถมเ้ามาัารผมเป็นเเน่
"ถ้าอยาไ้นานั้น็เอาืนไปสิ"
ผมใ้เรี่ยวเเรทั้หมยัวอ้วนท้วมอายรหน้าึ้นมา
มีทำรัวมริบในมือผมเือนัเ้าโลอเ้าหมอนี่ออทันที
"อ้า พ่อ่วยผม้วยยยยย อั่"
เาื่นาวามเ็บปว ผมโยนมันลไปาโรนาั้นสอ
"เเล้าียัไพวเราบุ"
าเ่าเลือึ้นหน้า มันรีบวิุ่ลีุอเ้าไปูลูายอน
เเ่้อพบับวามสิ้นหวัเมื่อพบว่าสิ่สำัเเสถึวามเป็นายถูัาเป็นพวไปเสียเเล้ว
"เเ ่ามันให้หม"
ผม่อยๆเเอบไป้านหลัายนหนึ่
เหล็เเหลมเเททะลุอหอย
เลืออุ่นไหลรินอาบทั่วบริเว
เสียร้อำรามโหยหวนัึ้นมาาทั่วสารทิศ
ผมรีบเเทเหล็เเหลมใส่อายอีนหนึ่ พร้อมๆับารหลบารโมีอายหนุ่มอี 2 น
่อนที่ผมะถอยออมาาา
าารวิเราะห์อผม ารระทำเมื่อรู่เป็นารยั่วโทสะอายเหล่านี้
ผมถอยออมาวิเราะห์ารโมี่อไป
่อนที่ะพุ่เ้าไปเอามีทำรัวฟันเ้าที่้อมืออายนหนึ่ สรีระร่าายบิเสริมพลัโมีเเละารโมีุอ่อนเเละารวิเราะห์ารทำวามเสียหายสูสุ ้อมือายนนั้นระเ็นหลุ
เลือสาระายไปทั่วสารทิศ ายรร์ลุ่นนั้นหน้าีเผือเเทบไร้เลือ
ไม่ทันที่พวเาะหนีไป เหล็ฝนนเเหลมอผมเเททะลุอหอยอายหลายน มีทำรับฟาหันเ้าอย่าั
ร่าทุร่าลไปนอนโอโอยที่พื้นิน
ผมเินย่าสามุมเ้าไปที่ายราท่าทาสิ้นหวัรหน้า
"ไม่ๆๆๆ อย่าทำอะไรันเลยนะันอโทษที่เยรัเเเรอบรัวอพวนายมาโยลอ ยโทษให้ัน้วยันเเ่เเ่นเลอะเลือนไปเเล้วเเ่นั้นเอ ไว้ีวิัน้วยเถอะ"
ายรายมือไหว้อ้อนวอนท้วมหัว น้ำหูน้ำาไหล ไร้สภาพอหัวหน้าหมู่บ้าน่อนหน้านี้
"ันไม่ทำอะไรนายหรอนะ นายยัมีประโยน์อีเยอะเเยะเลยล่ะนะันะัารทุอย่า่อเอนะ"
ผมระยายยิ้มอ่อนโยน ่อนที่ะฟาเเท่ไม้ใส่หูายราล้มพับ
ผมเปิ่อเเท
้อารวาม่วยเหลือ น้ำ มา่วยผมทีผม้อารวามสามารถในารสะิ เอาศิลาเย้ยเทพมาาเม ่อน เอามาเสริมระับัวน โย่วน
หลัาส่้อวามไปเเล้วผมมัายราเเละัารทำวามสะอาพื้นที่รวมถึ ัารผู้ที่ยัหลับไม่สบส่พวเาืนสู่อ้อมออเทพธิา เเละลับสู่ิน
ทันในั้น ในบริเวว่าเปล่า ประูาราเปิาออมา
ายหนุ่มในุราวศ์ลำลอเินออมาาประูารา ในมืออเาถือเเผ่นศิลาเย้ยเทพ้วยท่าทามาเท่
"้อารวาม่วยเหลืออะไรล่ะฟ้า ที่นนี้มาเเล้ว"
น้ำพูาิล ผม็ำๆให้มันาารที่พยายามบรรเทาวามเรียเเละันล
"สะิให้ายเเ่นั่นมอบสมบัิ เเละสถานะหัวหน้าหมู่บ้านให้เราเลยในเี๋ยวนี้ เเล้ว็ัารให้มันเนรเทศัวเอออมาาหมู่บ้านนี้ไปเอ"
ผมพูพร้อมระบายรอยยิ้มสั่นๆ
มือเย็นๆอน้ำสัมผัสเ้าที่้าเเ้มนผมสะุ้เฮือ
"สภาพนายู้อารสะิมาว่าเาอีนะ"
ู่ๆิใผมสบผ่อนลายลอย่าระทันหันเหมือนหินที่เเบเอาไว้ถูยออไป
"ปลอบโยน ั้นเหรอ"
"อื้มพลัาศิลาเย้ยเทพ่วยันึวามสามารถในระับที่สูว่าัวเอมาใ้ไ้นิๆหน่อยๆ อนนี้ันะัารให้นายเอ นายไปนั่พั่อนเถอะสัมผัสาารที่นิใอ่อนโยนอย่าฟ้าลมือไ้พวนี้น่าะเลวมาเลยนะ"
"อืมวีรรรมเพียบเลยล่ะ อย่าลืมัารให้มันลืมเรื่อลูายอมัน้วยนะ เเล้ว็รีบทำล่ะมีเรื่อให็่วยอี"
ผมเเทมีสั้นลที่ลาหน้าออายหน้าเหมือนอู ร่านั้นิ้นทะรนทุรายสอสามเฮือ่อนที่ะสิ้นลมหายใน
น้ำสะุ้่อนที่ะรับวิ่ึ้นมาประอร่าอผมเพื่อใ้ปลอบโยนับผม
ผมเ็มใที่ะเอนัวลบอายรหน้าอย่าไร้เรี่ยวเเร
"นายมีอาารลุ้นลั่สูมา นายเือบารเป็นสัว์ประหลาโ่ๆเ้าเเล้วไหมล่ะ"
"็นั่นเป็นรั้เเรที่ันทำเเบบนั้นนี่นา"
ผมพู
น้ำใ้ารปลอบโยน ารี้นำทาิเพื่อรัษาอาารลุ้มลั่เเละอาารทาิที่อาะเิในอนาไ้
นทุอย่าเสร็สิ้น
ผมใ้เสียมโลหะุหลุมลึใ้ิน ร่าไร้ีวิีวาถูย้ายลไปนอนพัผ่อนใ้ิน
"พวเาะลับไปอยู่ับพระเเม่ธรี พวเาะหลับอย่าสบายนะ"
ผมรำพึ
น้ำ่อยๆใ้เสียมฝัินลบหน้าผู้นอนหลับ
เาุเ่าลภาวนา
"นายทำอะไรน่ะ"
ผมสสัย
"ภาวนาน่ะสิ นที่เบียวนทีุ่็รู้ว่าเป็นใรไล่ะ
"หึ ล้าพูื่อนๆนั้น่อนละับ"
"นาย็ไม่ล้านี่นา"
"ผมไม่บ้าเหมือนนายหรอ"
"เเ่ว่านายอย่าหลอัวเอเลย ยอมรับะว่านี่เป็นารสัหาร นายทำไปเพื่อวามอยู่รอ ยอมรับเเละทำใยอมรับมันะ "
ารปลอบโยนรั้สุท้ายถูใ้ออมา
ร่าสู้าวหายไปในประูเเสาว
ผมมอส่โยไม่ไ้พูา
เินลับไปที่บ้านอน
ในะที่ผมับามอพวเาอย่าเียบเียบา'่อนเา' อยับาพลาวิเราะห์ารระทำเเละารเลื่อนไหวอนที่อาเป็นศัรูันในืนนี้
ารวิเราะห์ือารสวมบทบาทอโอสถามื่ออโอสถ ในอนนี้ารสวมบทบาทเป็นสิ่ที่สำั
หลัในารสวมบทบาท ือ
1 อยวิเราะห์ารระทำทั้อนเเละผู้อื่น
2 วิเราะห์ส่วนไ้ส่วนเสียาารระทำอน
ารวิเราะห์้อที่สอเเป็นไ้ทั้ารวิเราะห์โมีศัรูเพื่อให้ไ้วามเสียหายสูสุ หรือลผลระทบาารระทำอนเอ เหมือนที่เาใ้ในาร่อสู้ับ ิโยม เเละ มา
ผมลูบเเท่เหล็ผนที่เเอบพิัวลอเวลา
วามเย็นเยียบาโลหะทำให้ใผมอบอุ่นัับอุหภูมิ
ผมรวสอบพันธนาารอายหนุ่มที่สลบไสลาารโน้อมมายให่เพื่อมั่นใว่าะไม่เิปัหา
'ประสาทสัมผัสที่ื่นัว' าพลัอโอสถถูใ้านอย่าเ็มที่ในะที่ผมิารออไปเผิหน้าับายรร์ลุ่มนี้
หนึ่ในนั้นือผู้ให่บ้าน เเม็ี้ ายราวัยลานที่อยถือไม้เท้าพยุร่าอนเอาไว้ บันี้เาเเผ่ลิ่นอายอวามโรธเเละันออมาอย่าหาที่สุมิไ้
าารที่ใรนนั้นมันบัอาทำัวบับเเละับัวลูายหัวเเ้วหัวเเหวนอนมาไว้ที่นี่ เเถมยัทิ้ารท้าทายเอาไว้ที่หน้าประู สร้าวามอับอายในานะหัวหน้าหมู่บ้านเเ่ลับถูเยาะเย้ย
"เเน่ริ็ออมาิวะไอ้สารเลว"
ายเเ่วา
"ทำไมล่ะ รีบร้อนอะไรนานั้นล่ะเ้าเเ่ อยารีบายนานั้นเียว"
ผมพูไปะที่ย้ายำเเหน่ัวเออย่า้าๆ ทำให้เสียั้อมาาทั่วทิศทา
ายรร์ทั้ลุ่มพท่อนเหล็เเละมีสั้นมาันรบมือ าารวิเราะห์เเล้วหาผมเ้าไป่อสู้ทีเียวมีสิทธิ์ว่าะเิารบาเ็บร้ายเเรรวมถึวามายเป็นเเน่
ผู้วิเศษบำับ่ำสามารถายาารรุมอนธรรมาไ้
ผมสำเหนียใน้อนี้
"อยาไ้ลูเเืนนานั้นเลยั้นเหรอ"
"อย่ามาเล่นลิ้น้อารอะไร็บอมาเเ่นายเอาลูายันืนมาไ้เเล้ว"
"ใ่ๆ่นลูายท่านหัวหน้ามาะเเล้วเราะปล่อยพวเเไป"
ายำยำะโนรับเป็นลูู่
ลับันับท่าทาระับอาวุธเเน่น
ถ้าหาผมไม่ไ้ใ้าร่อนเาอยู่ล่ะ็พวมันะรุมถาโถมเ้ามาัารผมเป็นเเน่
"ถ้าอยาไ้นานั้น็เอาืนไปสิ"
ผมใ้เรี่ยวเเรทั้หมยัวอ้วนท้วมอายรหน้าึ้นมา
มีทำรัวมริบในมือผมเือนัเ้าโลอเ้าหมอนี่ออทันที
"อ้า พ่อ่วยผม้วยยยยย อั่"
เาื่นาวามเ็บปว ผมโยนมันลไปาโรนาั้นสอ
"เเล้าียัไพวเราบุ"
าเ่าเลือึ้นหน้า มันรีบวิุ่ลีุอเ้าไปูลูายอน
เเ่้อพบับวามสิ้นหวัเมื่อพบว่าสิ่สำัเเสถึวามเป็นายถูัาเป็นพวไปเสียเเล้ว
"เเ ่ามันให้หม"
ผม่อยๆเเอบไป้านหลัายนหนึ่
เหล็เเหลมเเททะลุอหอย
เลืออุ่นไหลรินอาบทั่วบริเว
เสียร้อำรามโหยหวนัึ้นมาาทั่วสารทิศ
ผมรีบเเทเหล็เเหลมใส่อายอีนหนึ่ พร้อมๆับารหลบารโมีอายหนุ่มอี 2 น
่อนที่ผมะถอยออมาาา
าารวิเราะห์อผม ารระทำเมื่อรู่เป็นารยั่วโทสะอายเหล่านี้
ผมถอยออมาวิเราะห์ารโมี่อไป
่อนที่ะพุ่เ้าไปเอามีทำรัวฟันเ้าที่้อมืออายนหนึ่ สรีระร่าายบิเสริมพลัโมีเเละารโมีุอ่อนเเละารวิเราะห์ารทำวามเสียหายสูสุ ้อมือายนนั้นระเ็นหลุ
เลือสาระายไปทั่วสารทิศ ายรร์ลุ่นนั้นหน้าีเผือเเทบไร้เลือ
ไม่ทันที่พวเาะหนีไป เหล็ฝนนเเหลมอผมเเททะลุอหอยอายหลายน มีทำรับฟาหันเ้าอย่าั
ร่าทุร่าลไปนอนโอโอยที่พื้นิน
ผมเินย่าสามุมเ้าไปที่ายราท่าทาสิ้นหวัรหน้า
"ไม่ๆๆๆ อย่าทำอะไรันเลยนะันอโทษที่เยรัเเเรอบรัวอพวนายมาโยลอ ยโทษให้ัน้วยันเเ่เเ่นเลอะเลือนไปเเล้วเเ่นั้นเอ ไว้ีวิัน้วยเถอะ"
ายรายมือไหว้อ้อนวอนท้วมหัว น้ำหูน้ำาไหล ไร้สภาพอหัวหน้าหมู่บ้าน่อนหน้านี้
"ันไม่ทำอะไรนายหรอนะ นายยัมีประโยน์อีเยอะเเยะเลยล่ะนะันะัารทุอย่า่อเอนะ"
ผมระยายยิ้มอ่อนโยน ่อนที่ะฟาเเท่ไม้ใส่หูายราล้มพับ
ผมเปิ่อเเท
้อารวาม่วยเหลือ น้ำ มา่วยผมทีผม้อารวามสามารถในารสะิ เอาศิลาเย้ยเทพมาาเม ่อน เอามาเสริมระับัวน โย่วน
หลัาส่้อวามไปเเล้วผมมัายราเเละัารทำวามสะอาพื้นที่รวมถึ ัารผู้ที่ยัหลับไม่สบส่พวเาืนสู่อ้อมออเทพธิา เเละลับสู่ิน
ทันในั้น ในบริเวว่าเปล่า ประูาราเปิาออมา
ายหนุ่มในุราวศ์ลำลอเินออมาาประูารา ในมืออเาถือเเผ่นศิลาเย้ยเทพ้วยท่าทามาเท่
"้อารวาม่วยเหลืออะไรล่ะฟ้า ที่นนี้มาเเล้ว"
น้ำพูาิล ผม็ำๆให้มันาารที่พยายามบรรเทาวามเรียเเละันล
"สะิให้ายเเ่นั่นมอบสมบัิ เเละสถานะหัวหน้าหมู่บ้านให้เราเลยในเี๋ยวนี้ เเล้ว็ัารให้มันเนรเทศัวเอออมาาหมู่บ้านนี้ไปเอ"
ผมพูพร้อมระบายรอยยิ้มสั่นๆ
มือเย็นๆอน้ำสัมผัสเ้าที่้าเเ้มนผมสะุ้เฮือ
"สภาพนายู้อารสะิมาว่าเาอีนะ"
ู่ๆิใผมสบผ่อนลายลอย่าระทันหันเหมือนหินที่เเบเอาไว้ถูยออไป
"ปลอบโยน ั้นเหรอ"
"อื้มพลัาศิลาเย้ยเทพ่วยันึวามสามารถในระับที่สูว่าัวเอมาใ้ไ้นิๆหน่อยๆ อนนี้ันะัารให้นายเอ นายไปนั่พั่อนเถอะสัมผัสาารที่นิใอ่อนโยนอย่าฟ้าลมือไ้พวนี้น่าะเลวมาเลยนะ"
"อืมวีรรรมเพียบเลยล่ะ อย่าลืมัารให้มันลืมเรื่อลูายอมัน้วยนะ เเล้ว็รีบทำล่ะมีเรื่อให็่วยอี"
ผมเเทมีสั้นลที่ลาหน้าออายหน้าเหมือนอู ร่านั้นิ้นทะรนทุรายสอสามเฮือ่อนที่ะสิ้นลมหายใน
น้ำสะุ้่อนที่ะรับวิ่ึ้นมาประอร่าอผมเพื่อใ้ปลอบโยนับผม
ผมเ็มใที่ะเอนัวลบอายรหน้าอย่าไร้เรี่ยวเเร
"นายมีอาารลุ้นลั่สูมา นายเือบารเป็นสัว์ประหลาโ่ๆเ้าเเล้วไหมล่ะ"
"็นั่นเป็นรั้เเรที่ันทำเเบบนั้นนี่นา"
ผมพู
น้ำใ้ารปลอบโยน ารี้นำทาิเพื่อรัษาอาารลุ้มลั่เเละอาารทาิที่อาะเิในอนาไ้
นทุอย่าเสร็สิ้น
ผมใ้เสียมโลหะุหลุมลึใ้ิน ร่าไร้ีวิีวาถูย้ายลไปนอนพัผ่อนใ้ิน
"พวเาะลับไปอยู่ับพระเเม่ธรี พวเาะหลับอย่าสบายนะ"
ผมรำพึ
น้ำ่อยๆใ้เสียมฝัินลบหน้าผู้นอนหลับ
เาุเ่าลภาวนา
"นายทำอะไรน่ะ"
ผมสสัย
"ภาวนาน่ะสิ นที่เบียวนทีุ่็รู้ว่าเป็นใรไล่ะ
"หึ ล้าพูื่อนๆนั้น่อนละับ"
"นาย็ไม่ล้านี่นา"
"ผมไม่บ้าเหมือนนายหรอ"
"เเ่ว่านายอย่าหลอัวเอเลย ยอมรับะว่านี่เป็นารสัหาร นายทำไปเพื่อวามอยู่รอ ยอมรับเเละทำใยอมรับมันะ "
ารปลอบโยนรั้สุท้ายถูใ้ออมา
ร่าสู้าวหายไปในประูเเสาว
ผมมอส่โยไม่ไ้พูา
เินลับไปที่บ้านอน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น