นักฆ่าข้ามภพมาหารักเเท้

เอ็ะ" นี้ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกับฉันกันละเนี่ย แล้วเเกเป็นใครมีสิทธ์อะไรมาเเตะต้องตัวฉัน หญิงสาวตะโกนด้วมความตกใจ!

"เหมื่อ 10 นาที ก่อหน้า"

ฉันเซี่ยวอิ่นเป็นนักฆ่ามือหนึ่งมีภารกิจที่ต้องไปทำคือการไปขโมยคำภีรโบราณที่พิพิธภัณฑ์  แต่ก่อโดนกับดักละเบิดจนคิดว่าต้องตายเเน่นๆเลยเรา  เเต่พอรู้ตัวสึกตัวอีกทีก่อมาอยู่ที่นี้เเล้ว

"แต่เเล้วได้มีเสียงชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเธอพูดว่า"

แม่นางๆใจเย็นๆก่อเดียวข้าจะเล่าให้ฟันตอนนี้หนีก่อ

"เอ็ะ! ผู้ชายคนนี้หล่อจังเลยเธอได้คิดอยู่ในใจเเต่ก่อตังสติ"  แล้วพูดว่าหนีจากอะไรหรอเธอถามผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า? เธออย่างสงใส แล้วเธาก่อลองมองไปรอบๆแล้วพูดขึ้นว่าอะไรกันเนี่ยไอ้พวมนี้  อยู่กันเยาะเย็ะเลย!

"คุณชายทำยังไงดีครับพวกมันปีนขึ้นมาเเล้ว"

อ้ายทำยังไงดีละเนี่ย  ถ้ามีปืนสักกระบอกก่อคงดีหญิงสาวคิดในใจ เเต่เเล้วก่อได้มีปืนออกมาจากมือของหญิงสาวจริงๆ

ได้มีพวกมันตัวหนึ่งได้ขึ้นมาว่าจะทำร้ายหญิงสาวเเต่เเล้วก่อโดนหญิงสาวยิงปืนลงไปนอนกับพื้น

"เเล้วได้มีเสียงชายคนหนึ่งที่อยู่อีกฝังของเธอได้พูดขึ้นว่าเท่มากเลยเเม่หญิง"

เเละชายที่อยู่ตรงหน้าเธาได้ตกตะลึงเล็กน้อยเเล้วถามเธอว่าที่อยู่ที่มือของเจ้ามันคืออะไร ?

"หญิงสาวได้ตอบชายหนุ่มว่ามันคือปืนนะ"

เเล้วหญิงสาวก่อได้กระโดไปตามหลังคาเเล้วยิงศัตรูไปทีละตัว

"เเล้วชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเธอได้พูดว่าหน้าสนใจแแล้วเขาก่อได้เริ่งสังหารศัตรูอย่างไม่น้อยหน้าเธอ"

พอผ่านไปสักพักหญิงสาวก่อได้คิดว่าศัตรูนั้นมีมากเกินไปจึงได้ขอละเบิด เเล้วเธาก่อเริ่มขว้างละเบิดไปตามจุดต่าง

"เเต่ทะว่าอิ่งขว้างระเบิดเท่าไรศัตรูก่อยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ"

รอตอนต่อไป

ต้องขออภัยด้วยนะค่ะอาจจะมีคำที่เขียนผิดไปบางต้องขออภัยจริงค่ะ เเละถ้าคิดเห็นกันอย่างไรก่อพิมค์ข้อความมาเยาะๆเลยนะค่ะ