คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 เจ้าหญิงรีเซนเทีย
15 ปีต่อมา ...
การค้าขายที่วุ่นวายในตลาด เสียงจอแจของพ่อค้านักเดินเรือ...เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้อยู่แล้วสำหรับเมืองของนักค้าอย่าง...เมืองเวรีส
การค้าขายที่วุ่นวายในตลาด เสียงจอแจของพ่อค้านักเดินเรือ...เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้อยู่แล้วสำหรับเมืองของนักค้าอย่าง...เมืองเวรีส
" เฮ้ย ไอน้อง เอาเงินมาซิ "
...รวมถึงการรีดไถของพวกอันธพาล...
" ปล่อยเค้านะ "
...และวีรบุรุษประจำเมือง...
" ถ้าไม่ปล่อยล่ะ "
...แน่นอนว่าอันธพาลจะไม่ยอม...
" รุมมัน "
...ทำให้เกิดการทะเลาะวิวาทขึ้น...
" ขอดูหน้าให้ชัดๆ หน่อยเถอะ "
…อันธพาลกระชากหมวกของวีรบุรุษออก...
" เฮ้ย "
...แล้วก็ต้องตกใจแทบช็อก...
" จะ จะ เจ้าหญิง "
…เมื่อวีรบุรุษกลับกลายเป็นสตรี...ที่มีศักดิ์เป็นถึงเจ้าหญิงด้วย!!! เพียงเท่านั้นเหล่าลูกน้องก็พากันหนีหายไปหมด เหลือเพียงหัวหน้าที่กำลังยืนเหงื่อตกอยู่
" เห็นหน้าชัดแล้วยัง "
…เจ้าหญิงในคราบนักเดินทางถามขึ้น...
" ชัดแล้วพะยะค่ะ "
…อันธพาลตอบอย่างเกรงๆ...
" จะเอาเงินไปซื้อข้าวกินเหรอ "
...เจ้าหญิงถามต่อ...
" ครับ หะ หิวมากเลย "
...เจ้าหญิงยิ้มหวานให้เมื่อได้ฟังคำตอบ...
" กินหมัดนี่ก่อนละกัน "
…แล้วเจ้าหญิงแห่งเวรีสก็ประทานหมัดให้อันธพาลกิน...ก่อนจะลากเข้าวังไปรับโทษ...
--------------------------------------------------------------
หลังจากลากตัวชายผู้เคราะห์ร้ายไปรับโทษ เจ้าหญิงแห่งเวรีสก็อยู่ตามลำพังกับเสด็จแม่ในห้องโถง ซึ่งกำลังจ้องพระธิดาด้วยสายตาตำหนิติเตียนเป็นที่สุด
" โธ่ แม่ " เจ้าหญิงตัวดีเริ่มอ้อน
" เสด็จแม่ " ผู้เป็นแม่แก้
"ก็ได้ เด็จ' แม่ "
" แม่บอกให้เรียกว่าเสด็จแม่ "
" ค่ะ " เจ้าหญิงตัวดีรับคำอย่างหงอยๆ
" เพคะ " แต่ยังไม่วายที่เด็จ' แม่จะแก้
" ลูกแค่ออกไปเที่ยวในเมืองเอง " แล้วเจ้าหญิงแห่งเวรีสก็เริ่มอธิบายเหตุผล
" ใครให้ไป " พระราชินีถามพระธิดาเสียงเย็น
" เอ่อ... " เจ้าหญิงหาคำตอบ แต่ดูเหมือนจะไม่พบจึงตอบไปตามตรง
" เปล่า "
" เปล่า เปล่าแล้วออกไปทำไม ลูกก็รู้ว่าข้างนอกมันไม่ปลอดภัย " แล้วคำเทศนาก็เริ่มขึ้น
" เกิดมีใครดักทำร้ายลูก หรือโดนจับตัว พ่อกับแม่จะทำยังไง ทำไมไม่คิดก่อนจะ
ทำ "
" ก็ลูกอยากไปเที่ยวข้างนอก " เจ้าหญิงเริ่มเถียง
" แล้วทำไมไม่ขออนุญาตพ่อกับแม่ก่อน ว่าไง รีเซนเทีย "
" ก็ลูกกลัวท่านพ่อกับท่านแม่ไม่อนุญาตนี่ " เจ้าหญิงรีเซนเทียหน้ามุ่ย
" ก็เลยหนีออกไปงั้นสิ " พระราชินีถามย้อน
" ก็คงงั้น "
" เพราะลูกทำตัวแบบนี้น่ะสิ ถึงได้ยังไม่มีคู่ครองซักที " พระราชินีเริ่มเปลี่ยนเรื่อง
พลางสายตาก็มองสำรวจพระธิดา ผมสีดำถูกมัดไว้ลวกๆ ใบหน้างดงามเปรอะเปื้อนด้วยฝุ่นละออง ไม่ว่าจะมองจากมุมไหน...ก็ไม่เหมือนเจ้าหญิง
" ใครบอกว่าลูกยังไม่มีคู่ครอง ลูกมีคนที่รักแล้ว " และด้วยความโมโห เจ้าหญิงแห่งเวรีสจึงเผลอพลั้งปากพูดไป...โดยไม่ทันคิด
" จริงเหรอ ใครน่ะ " พระราชินีตาวาวขึ้นมาทันที
" เอ่อ...ลูกยังบอกไม่ได้หรอก " รีเซนเทียเริ่มคิดหาทางออก
" งั้นรูปร่างลักษณะ หน้าตาล่ะ " พระราชินียังซักต่อไม่เลิก
" อืม...ก็ผิวขาว "
" แล้วไงต่อ เอาเยอะๆ หน่อยสิ " พระราชินีเร่ง
" เอ่อ...ผมสีดำ ตาสีเขียว สูงประมาณ 167-168 อายุพอๆ กับลูก " รีเซนเทียเริ่มทำการมั่ว
" เยี่ยม อีกหนึ่งอาทิตย์ ลูกต้องพาเขาเข้าวังนะ แม่อยากเห็นหน้าชายหนุ่มผู้โชคร้าย เอ๊ย โชคดี ถ้าลูกไม่พามา แม่จะกักบริเวณข้อหาหนีออกจากวัง " แล้วพระราชินีก็เดินยิ้มระรื่นออกจากห้องไป ปล่อยให้รีเซนเทียยืนอึ้งด้วยความคิดไม่ตก
พลางสายตาก็มองสำรวจพระธิดา ผมสีดำถูกมัดไว้ลวกๆ ใบหน้างดงามเปรอะเปื้อนด้วยฝุ่นละออง ไม่ว่าจะมองจากมุมไหน...ก็ไม่เหมือนเจ้าหญิง
" ใครบอกว่าลูกยังไม่มีคู่ครอง ลูกมีคนที่รักแล้ว " และด้วยความโมโห เจ้าหญิงแห่งเวรีสจึงเผลอพลั้งปากพูดไป...โดยไม่ทันคิด
" จริงเหรอ ใครน่ะ " พระราชินีตาวาวขึ้นมาทันที
" เอ่อ...ลูกยังบอกไม่ได้หรอก " รีเซนเทียเริ่มคิดหาทางออก
" งั้นรูปร่างลักษณะ หน้าตาล่ะ " พระราชินียังซักต่อไม่เลิก
" อืม...ก็ผิวขาว "
" แล้วไงต่อ เอาเยอะๆ หน่อยสิ " พระราชินีเร่ง
" เอ่อ...ผมสีดำ ตาสีเขียว สูงประมาณ 167-168 อายุพอๆ กับลูก " รีเซนเทียเริ่มทำการมั่ว
" เยี่ยม อีกหนึ่งอาทิตย์ ลูกต้องพาเขาเข้าวังนะ แม่อยากเห็นหน้าชายหนุ่มผู้โชคร้าย เอ๊ย โชคดี ถ้าลูกไม่พามา แม่จะกักบริเวณข้อหาหนีออกจากวัง " แล้วพระราชินีก็เดินยิ้มระรื่นออกจากห้องไป ปล่อยให้รีเซนเทียยืนอึ้งด้วยความคิดไม่ตก
...คนรักที่ไม่เคยมี...จะไปพามาจากไหนล่ะเนี่ย...
ความคิดเห็น