คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่3[เจอชาวบ้าน]
ใน่ว1ปีที่ผ่านมาผมปรับัวับที่นี่ไ้แล้วและไ้ทำารทลอใ้พลันอนนี้ผมใ้ไ้ทั้หมือ เสอะไร็ไ้ ให้พร ร่ายำสาปอนนั้นผมอึ้ไปเลยเพราะผมแลอเยๆันทำไ้ ไม่พออนนั้นิว่าไม่น่าะทำไ้เลยลอร่ายใส่หมูป่าไปว่า ทรมานนว่าะายมันิ้นรนนายริๆ (น่าลัวววว//สาร์)
่อมาใน่ว3เือนแรผมไ้ลอฝึบินในระหว่าที่ารินำลันอน นอนนี้ผมบินไ้อย่าามเลย แหม่มีปีทั้้ทีะให้บินไม่ไ้ไ้ไเสียอะาย
่อมา่วเือนที่5ผมไ้รับารินมาเป็นลูศิษย์ ผม่วยสอนเธอเรื่อ่าวๆไม่ว่าะเป็นารอ่านารเียน หรือ ทัษะารปรุยา่ายๆที่ทำาสมุนไพร ถ้าถามว่าผมรู้เรื่อวิธีหรอำอบือไม่!! แ่ๆผมันทลอนิๆหน่อยๆโยใ้วามปรารถนา(ามเิม)สรุปว่า มันทำไ้ผมึใ้มันในารสอนเธอปรุยา
สุท้ายือไม่รู้ทำเวลามีอะไรเ้ามาใล้ับโบสถ์ แล้วรู้สึระแวอย่าหนัและอยาำัพวที่เ้ามา
ัมาปัุบัน
“าริน เราบอเธอี่รั้แล้ว”ผมพูแบบนี้เพราะผมบอไปหลายร้อยรอบแล้วว่าอย่าไป ยุ่ับสัว์น่าลัว
“หนูะไม่ทำแล้ว่าา ท่านสาร์”เธอพูพร้อมทำท่าสำนึผิที่ทำให้อาารย์อย่าผม ้อเป็นห่ว
“่ามันเถอะ อนนี้็ใล้ะบ่ายแล้วเธอไปเรียมโ๊ะเถอะ”ผมบอเธอให้ไปเรียมโ๊ะสำหรับทาน้าวเพราะอนนี้ใล้ะบ่ายแล้วและผมยั้อ ไปูแลเหล่าลูสัว์ที่ำพร้าและพิาร
ผ่านไป15นาที
ผมเินออมาาัวโบสถ์หรืออนนี้ลายเป็นบ้านอผมไปแล้ว ผมเินมาพร้อมับเหล่าานอาหารที่รอยามผมมา แล้วมาหยุอยู่ที่โ๊ะไม้ที่้านหนึ่มีารินอแล้วเรียบร้อย
ผมวาานอาหารลผมโ๊ะและนั่ลเพื่อทาน แ่ารินันรีบินนมันิอผมึเสแ้วที่มีน้ำออมาแล้วยื่นไปทาาริน นเธอรีบยึ้นมาื่มนหมแ้วในอึเียว
“่อยๆิน็ไ้ าริน”ผมเห็นเธอื่มนหมผม็เอ่ยเือนเธอไปน้อย ู่ๆ็มีเสียพูุยานลุ่มให่าป่าทา้านหลั อารินผมไ้ยินทันึรีบลุึ้นาเ้าอี้ แล้วรีบบินึ้นฟ้าแล้วบินโบลไปทาที่มีเสียพู นพบับเหล่ามนุษย์
“พวเ้าเป็นใร!!”ผมะโนเสียั้วยวามระแวและใ้ปีพลันที่อยู่้าน้ายให้ล้มลไป พวมนุษย์ที่เห็นผมถึับัวสั่นบานถึั้นี่ราาเ
“ท..ท่านเทพ..ไ้.ป...โปร..ยโทษ.ให้้วย”หนึ่ในลุ่มนล่าว้วย เสียที่หวาลัวพร้อมับเินออมา อยู่้าหน้านอื่น พอออมาประมานึ็เริ่มุเ่า้มลาบผม และนอื่นๆ็ทำาม้วยร่าายที่สั่นเทา
“ท่านสาร์ะ!! แฮ..แฮ”ารินะโนมาทาที่ผมอยู่ ้วยร่าายที่เหนื่อยหอบและรีบวิ่มาทาผมอย่ารวเร็ว
“เราบอเธอแล้วว่าอย่าวิ่ แบบนี้ไาริน”ผมสบอารม์ลแล้วหันมาพูับาริน ส่วนนลุ่มนั้นเมื่อไ้ยินเสีย อาริน็่อยๆเิยหน้าึ้นมาเล็น้อย แล้วแสสีหน้าประมาว่ารอแล้ว
“าริน น..หนูยัไม่าย”หนึ่ในลุ่มนนั้นล่าวออ้วยน้ำเสียะลึและีใ เมื่อผมหันไป็เอับลุแ่ๆ ที่ทำหน้าีใพร้อมน้ำา
“พวเ้าเี่ยวอะไรับาริน”ผมพูออไป้วยวามโมโหและสสัย พร้อมับปล่อยรัสีอำมหิไปทาพวนั้น
“พ..พวเราและารินือนในหมู่บ้านใล้ๆนี่”นแ่นนั้นล่าวออมาอีที ส่วนารินเมื่อหายเหนื่อยแล้ว็หันไปมอาวบ้าน ่อนะหันมามอผมและบอให้ผมวาใไ้
“ท่านสาร์ะ ท่าน่วยพาพวเาไปที่โบสถ์ไ้ไหมะ”ารินพูับผมอยู่และพลามอไปที่าวบ้าน แล้วหันลับมามอผมแบบเินเพิ่มเิมือ ส่สายาอ้อนวอนมา้วย(อื้อหือ..าเมแรมาลู//สาร์)
“เฮ่ออ ็ไ้็ไ้ เราเห็นแ่ที่เธอือศิษย์อนะ”ผมพูแล้ว็เลิสนใาวบ้าน็ะะโนว่า
“เทเลพอร์”สิ้นเสียะโนอ ใ้เท้าอทุนที่อยู่แถวนี้ ็ปราแสสว่าสีม่วและมีประายสีเหลือทอมาลอบุมทุน ไม่นานพวผม็มาอยู่ที่หน้าโบสถ์เ้าเ่าเ้าเิม
“ทำัวีๆล่ะ อยาทำอะไร็ทำ”ส่วนแรผมพูให้ับาวบ้านส่วนท้ายผมพูให้ับาริน ่อนะเิหน้าหันไป ูแลสัว์้าในโบสถ์่อ
_________
Talk
น้อึนว่ะเอออออ(ฮา)
น้อว่าะบินไ้นานว่ะ
ิมันไ้นะะ บุ้ยยย
ความคิดเห็น