ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    I Am KoKen

    ลำดับตอนที่ #1 : เด็กชายผู้อาภัพ

    • อัปเดตล่าสุด 26 พ.ค. 51


    โรงพยาบาล.....

    "ขอฉันดูหน้าลูกหน่อยได้มั้ยคะ" หญิงสาวผู้เพิ่งจะได้เป็นแม่คนร้องขอพยาบาล
    "เอ่อ....ค่ะ" พยาบาลตอบอึกอักก่อนจะอุ้มเด็กทารกน้อยขึ้นมาให้ผู้เป็นแม่ หญิงสาวเห็นลูกก็เท่านั้นแหละ เธอกรีดร้องซะลั่นห้อง
    "ทำไม....ทำไมลูกชั้นถึงเป็นแบบนี้ ทำไม...ฮืออออ" เธอพูดไปร้องไห้ไป เพราะลูกของเธอนั้น ตัวซีดขาวยังกะไก่ต้ม
     "เอ่อ...ใจเย็นๆนะคะ" พยาบาลสาวพยายามปลอบใจ "เค้าแค่เม็ดเลือดสีผิดปกติแค่นั้นค่ะ" ถึงกระนั้น เธอก็ยังทำหน้าเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่ก็ก็ยอมสงบลง

    2 อาทิตย์ต่อมา

    รถเก๋งคันงามแล่นมาจอดอยู่หน้าบ้านหลังใหญ่ สาวใช้ออกมาเปิดประตูตามหน้าที่ รถแล่นเข้าไปจอดอยู่หน้าประตู คนรถรีบลงมาเปิดประตูให้สองสามีภรรยาที่กลายเป็นพ่อแม่คนใหม่ได้ลงจากรถ
    เธออุ้มลูกลงจากรถ โดยมีสามีคอยถือสัมภาระของเด็กน้อยเดินตามมาติดๆ เธอเดินเข้าไปในบ้าน คนในบ้านต่างกรูมาดูเด็กน้อยกันใหญ่ เธอจึงจ้างพี่เลี้ยงมาช่วยดูแลลูกเธอกับเธอ

    5 เดือนต่อมา

    "หมอ หมอ!!! หมออยู่ไหน" สามีของเธอร้องเรียกหาหมอ โดยเธออุ้มลูกน้อยวิ่งตามมา หมอวิ่งมาหาสามีของเธอ เธอจึงบอกให้หมอฟัง
    "มะ หมอคะ ลูกดิชั้นเนอะไรก็ไม่รู้ค่ะ ร้องไม่ยอมหยุดเลย นมก็ไม่ยอมกิน....." เธอพูดอย่างทะล่ำทะลัก หมอบอกให้เธอใจเย็นๆ และตามหมอมา

    หลังจากที่หมอตรวจอาการแล้ว เธอก็ยิ่งตกใจเพราะลูกของเธอนอกจากจะร่างกายพิกลพิการแล้วยังต้องมากลายเป็นโรคทางสมองอีก เธอช่างโชคร้ายอะไรอย่างนี้!!!!

    ต่อมาเธอกับสามีต้องคอยดูแลลูกให้มากขึ้น เด็กน้อยถูกเลี้ยงไว้แต่ในห้อง ออกมาเล่นข้างนอกก็ไม่ได้ เพราะประตูมันปิดไว้....

    6 เดือนผ่านไป

    เด็กน้องช่างโชคร้ายอะไรอย่างนี้ เขาถูกขังอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ ด้วยพ่อแม่จะได้ดูแลง่ายๆหน่อย เขาจึงมองเห็นโลกภายนอกได้โดยมองออกนอกหน้าต่างไป เขามองพื้นดิน ต้นไม้ ใบหญ้า เขายังไม่รู้จักว่าสิ่งนี้คืออะไร เพราะไม่มีใครสอน.....

    ด้านสองสามีภรรยาที่กำลังผิดหวังจากการมีลูกสุขภาพไม่แข็งแรง แล้วสวรรค์ก็ช่วย......

    "หา ท้องแล้ว" สามีของเธอร้องอย่างตกใจ เธอพยักหน้าพลางยิ้ม

    "วู้ แบบนี้ต้องฉลอง" สามีของเธอวิ่งออกไป เธอหัวเราะเบาๆ และเธอก็หวังว่าลูกคนที่สองของเธอจะมีสุขภาพแข็งแรงและต้องสมบูรณ์ด้วย เธอหันไปมองห้องของลูกคนแรกแวบหนึ่ง แล้วเดินออกไป

    9 เดือนต่อมา

    เธอคลอดลูกออกมาเป็นเด็กชาย ร่างกายแข็งแรงสมบูรณ์ทุกอย่าง เธอและสามีดีใจมาก และดูแลลูกน้อยอย่างดี จนอาจลืมไปว่า พวกเขามีลูกอีกคนหนึ่ง.....

    เด็กน้อยได้ยินเสียงร้องของทารกน้อย เขาอยากรู้อยากเห็น แต่ออกไปไม่ได้ เพราะประตูมันปิดอยู่ แล้วเขาก็พูดไม่ได้ด้วย ก็เพราะไม่มีใครสอนนั่นแหละ

    พี่เลี้ยงเดินเข้ามาและยื่นขวดนมให้ เขาเอาไปดูดคาปากอยู่อย่างนั้น พี่เลี้ยงเดินออกไปแล้วปิดประตูไว้เหมือนเดิม เขานอนบนเตียง พลิหันข้างมองท้องฟ้าอีกครั้ง......

    ลมเย็นๆพัดผ่านเข้ามาทางหน้าต่าง เขาสูดลมหายใจเข้า พลัน....เขาก็เห็นสิ่งหนึ่ง สิ่งนั้นบินอยู่บนฟ้า สิ่งนั้นมีปีกขนาดใหญ่ ใหญ่มากด้วย แต่ตัวเป็นคน เขาจ้องมองอย่างไม่วางตา รูสึกมันจะเห็นเขาด้วย มันตรงดิ่งมาที่หน้าต่างห้องเขา...... 

     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×