[AU REBORN / KHR]Heal Love

ลำดับตอนที่ #5 : Intro#SOTUS *Pink Lady*

"แกคิดว่าเงินแค่นี้มันจะพอเรอะ!!!"

"ฉันให้เวลาแก2เดือน! ถ้าเกิดแกยังไม่มีเงินใช้หนี้ต่อจากพ่อแม่แกละก็!!!"

"น้องชายแกจบไม่สวยแน่!!!"

"เฮือก!!!"

  ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาแบบสุดแรงเกิด พร้อมเอามือกุมหน้าอกเหมือนปลอบตัวเอง ฉันหอบแฮกๆ เหงื่อผุดออกมาจากตามตัว อย่างกับไปออกกำลังกายมา

"ฟู่ว..."

  ฉันถอนหายใจอย่างรู้สึกโล่งใจแล้วลุกเดินไปหยิบผ้าขนหนู และเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำทำภารกิจยามเช้าของตัวเอง

   ฉันชื่อ 'อกาแพนทัส แสตมป์เบิร์ค' ชื่อเล่นสั้นๆที่ทุกคนเรียกฉันคือ โซตัส ฉันเป็นคนอเมริกา ที่ตอนนี้อยู่ในสถานะที่แย่มากๆ เพราะพอพ่อแม่ประสบอุบัติเหตุเข้ารพ. ตอนนี้ยังไม่ได้สติเลย ฉันก็ต้องมารับผิดชอบหนี้ก้อนโตที่พ่อได้ไปยื้มพวกนอกระบบมาลงทุนทำธุรกิจ แต่สุดท้ายมันก็ล้มเหลว ตอนนี้พวกเจ้าหนี้ที่มาทวงฉันแต่ละรอบมันรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อวานที่มานี่หมายหัวน้องชายฉันไว้ ค่ารักษาพยาบาลพ่อแม่ก็ได้แต่พึ่งเงินเก็บเท่านั้น

   คือธุรกิจส่วนตัวมันก็มีนะ... แต่ฉันบริหารไม่เป็นนะสิเรื่องของเรื่อง เลยไม่รู้ว่าจะทำงานยังไงมาใช้หนี้ เพราะตอนนี้ฉันเรียนมหาลัยอยู่ด้วย และที่เรียนไม่ใช่สายบริหารธุรกิจ ฉันเรียนหมอ!!! ฉันจะไปบริหารได้ยังไง เจ้าน้องชายปีนี้ก็พึ่งขึ้นม.6 วุฒิแค่นี้ต่อให้ทำงานก็ได้แค่เด็กแคชเชียร์เท่านั้นแหละ

   ช่องทางการหาเงินของฉัน หึ ฉันเตรียมเอาไว้แล้วละ เมื่อวันก่อนฉันได้ไปเจอโปสเตอร์แผ่นหนึ่ง ให้ข้อมูลเกี่ยวกับสถานที่สมัครเข้าเกมที่ชื่อว่าHeal Love ฉันเห็นว่ามันน่าสนใจดีแถมไม่เสียค่าใช้จ่ายเลยลองไปสมัครดู พระเจ้า! คนเยอะมาก เมื่อถึงตอนคัดตัว ไม่มีการแสดง ไม่มีการให้พูดแนะนำตัวถามไถ่ประวัติสักนิด จู่ๆกรรมการก็เลือกฉัน แต่ก็ดีแล้วละ เขาบอกว่าถ้าเล่นเกมนี้ชนะจะได้ตั้งหลายสิบล้าน

ก๊อกๆ

"พี่โซ หนุ่มที่พี่ควงมาเมื่อวานมารออยู่หน้าบ้านแล้ว"

   'โฟกัส' น้องชายของฉันเคาะประตูเรียกฉันพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงเนื่อยๆ ก็พอเข้าใจอยู่แหละ เพราะฉันทั้งสวยทั้งเก่ง เลยเป็นดาวคณะแพทย์ แหม่! เห็นอย่างนี้เปลี่ยนหนุ่มควงทุกวันเป็นเพลย์เกริล์เลยนะ เห้ยๆ แต่ไม่เคยนอนกับใครเลยนะ!

แอ๊ด

"เขามาทำไมได้ถามปะ"

   ฉันเปิดประตูและเอ่ยปากถามน้องชายทันที โฟกัสอยู่ในชุดนักเรียนม.ปลายธรรมดา ผมเผ้าสีน้ำตาลเฮเซลนัทที่ได้มาจากทางแม่กระเซอะกระเซิงเหมือนคนพึ่งตื่น ดวงตาสีมรกตนั้นปรือๆเหมือนคนอดหลับอดนอน รูปร่างก็สูงใหญ่อยู่เหมือนกัน ริมฝีปากรูปกระจับค่อยๆขยับเปล่งเสียงออกมา

"ผมจะไปถามทำไม ไม่ใช่เรื่องของผม"

"เหอะ กวนประสาทเหลือเกินนะยะ"

   ฉันสะบัดผมสีชมพูคล้ายดอกซากกุระของประเทศญี่ปุ่น ที่แน่นอนมันเป็นสีผมจริงๆ เกิดจากการผิดพลาดของโครโมโซมนิดหน่อย ใส่น้องชายและเดินลงมาอย่างไม่รีรอ แอบเห็นสีหน้าน้องชายที่กำลังเบะปากใส่ ชิ! ยกเว้นไอ้น้องบ้านี่ ไม่เคยทำตัวดีๆกับฉันเลย นี่ฉันดูแลแกอย่างดีเลยนะ!

   เมื่อลงมาข้างล่างก็พบ 'โบ๊ท' ผู้ชายที่ฉันพึ่งควงไปหมาดๆเมื่อวานนี้ กำลังนั่งรออยู่ที่โซฟาสีแดงประจำบ้าน ผู้ชายที่มีรูปร่างสูงใหญ่ตามทวีปยุโรป เกศาสีบลอนด์ทองถูกเซ็ตไว้อย่างดี ดวงตาสีเขียวมรกตคมเข้ม คิ้วดกหนาสีเดียวกับเส้นผม ใบหูถูกเจาะและสวมตุ้มหูเพชรเม็ดเล็กๆหลายกระรัด ใบหน้าเรียวคมเข้ม ริมฝีปากรูปกระจับสีชมพูระรื่อ ผิวขาวเนียนละเอียดเจ้าสำอาง เจ้าตัวอยู่ในชุดไปรเวท เสื้อกันหนาวสีขาวสะอาดมีดีไซน์ที่ดูเรียบหรู   กางเกงยีนส์ขายาวที่มีทรงสวยน่าสะดุดตา รวมๆทั้งตัวนี่ก็ปาไปเกือบล้าน ก็แบรนด์ชั้นนำระดับโลกเลยนี่น่า ข้างตัวมีกระเป๋าเป้สีขาวแบรนด์ระดับโลกที่ใส่หนังสือเรียนอยู่ เมื่อสังเกตเห็นฉันที่พึ่งเดินลงมาก็ลุกขึ้นและยิ้มโปรยเสน่ห์ให้

"ฮันนี่ ผมมารับคุณไปมหาลัย"

"ฉันมีธุระต้องไป ขอบใจมากนะ"

   ฉันยิ้มหวานและปฏิเสธโบ๊ทออกไป ทำให้หน้าเขาเริ่มบูดเบี้ยวอย่างไม่เข้าใจ ฉันพยายามไม่สนใจและเดินจ้ำอ้าวออกมา นี่ทำใจทั้งคืนเลยนะ เพราะผู้ชายคนนี้ทั้งรวยทั้งฮ็อตประจำคณะนิเทศ! ใครทิ้งนี่ยิ่งกว่ากระบืออีก ทำยังไงได้ละ จะให้ใครรู้เกี่ยวกับเกมที่ฉันจะไปเล่นไม่ได้

   คงคิดกันอยู่ว่าผู้ชายรวยขนาดนี้ทำไมไม่อ้อนขอเงินไปเลย ฉันเองก็มีศักดิ์ศรีที่พ่อแม่ปลูกฝังมาให้นะ ไม่ว่าจะลำยากขนาดไหน ฉันก็จะต้องหาเงินมาเลี้ยงตัวเองให้ได้ ไม่เกาะใครต่อใครเขากินไปทั่วหรอก

"แต่คุณมีเรียนคาบเช้า"

   โบ๊ทไม่ยอมหลุดจากการสลัดของฉันง่ายๆ ยังดื้อดึงมาขวางถึงหน้าประตูบ้าน ฉันยืนคิดสิ่งที่จะทำต่อไปสักพักและลงมือทำทันที

"ฉันมีธุระที่สำคัญมากกว่าเรื่องนี้ และไปเองได้ บาย!"

   กล่าวจบฉันก็วิ่งแทรกตัวผู้ชายตัวใหญ่ออกไปทันที ปล่อยให้เขาโมโหฟึดฟัดอยู่ในบ้าน ฝากด้วยละไอ้น้องชาย!

ณ ตึกทาโร่

   ฉันรายงานตัวที่หน้าเคาท์เตอร์บริษัทเจ้าของเกมHeal loveแล้ว และกำลังอยู่ในลิฟท์ที่ต้ิงขึ้นไปถึงชั้นสุดท้ายของตึก ลิฟท์ตัวนี้เป็นลิฟท์ใส สามารถมองทะลุออกไปเห็นทิวทัศน์ข้างนอกได้ ฉันรู้สึกว่าตัวเองอยู่เหนือจากพื้นดินมากจนน่ากลัว 

ติ๊ง!

   ลิฟท์หยุดลงและประตูก็ค่อยๆเลื่อนเปิดออก ฉันก้าวเดินออกไปข้างหน้า ชั้นนี้มีอยู่แค่ห้องเดียว น้่นคือห้องเจ้าของบริษัทนี้

   ฉันเลื่อนมือเคาะประตูสีขาวเรียบหรู ไม่นานนักก็ได้ยินเสียงอนุญาตให้เข้าไป ฉันเปิดประตูก็พบกับสาวสวยและสาวหล่อคู่เดิมในชุดเดิมกับวันที่สัมภาษณ์ฉัน

"ก่อนเวลาอีกนะ"

   หญิงที่มีใบหน้าคล้ายผู้ชาย ดวงตาสีท้องทะเลลึกคมเข้ม จมูกโด่งเป็นสันเห็นชัด คิ้วเรียวคมดุๆ เกศาสีขาวถูกรวบเก็บเรียยบร้อยไว้ข้างหลัง ผิวสีขาวซีดอย่างกับขาดวิตามินD อีกทั้งยังมีใบหูยาวๆคล้ายเอลฟ์ที่ดูเป็นแฟชั่นของเจ้าตัว อยู่ในชุดสูทสีดำ คิงกล่าวทักหลังจากเห็นบุคคลมาใหม่

"สวยไง"

   ฉันพูดขำๆเล็กน้อยก่อนจะหย่อนตัวลงที่โซฟารับแขกแถวๆนั้น ห้องนี้คงเป็นห้องทำงานของคิงและควีน มีเฟอร์นิเจอร์แค่ไม่กี่อย่างภายในห้องนี้ มีโต๊ะทำงาน2โต๊ะที่เป็นระเบียบ ตู้เก็บเอกสารขนาดใหญ่ ตู้เซฟขนาดใหญ่ราวๆกับตู้เก็บเอกสารที่อยู่คู่กัน โซฟาผ้าสีไตล์โมเดิรน์สีเทาดำ พรมขนสัตว์สีเทาขนาดใหญ่เกือบเท่าห้องวางอยู่กลางห้อง นีผนังและพื้นในห้องนี้มีเพียงแค่ขาว เทา ดำ ไม่มีความโดดเก่นสีสันหรือลวดลายใดๆ ม่านถูกปิดไว้จนไม่เห็นแสงอาทิตย์ภายนอก แต่ข้างในก็มีไปถนอมสายตาจำนวนมาก

"ฉันนี่เหนื่อยใจจริงๆ"

   หญิงสาวผู้มีใบหน้าเยาว์วัย ใบหน้ารูปไข่ ดวงตาสีท้องฟ้ายามสว่างกลม ประดับด้วยขนตางอนยาว คิ้วโก่งหนาเรียงสวยดูน่ารัก จมูกโด่งพอดีกับใบหน้า ริมฝีบากเรียวบางมันเพราะทาลิปมันกันปากแห้ง จำเป็นสำหรับผู้ที่ทั้งวันทำงานอยู่แต่ในห้องแอร์เย็นจัดแบบนี้ ผิวขาวเนียนแต่ก็ไม่ได้ซีดเหมือนคนข้างกาย เธอใส่ชุดกระโปรงยาวเลยเข่าสีขาวสะอาดฟูเล็กน้อย สวมทับด้วยเสื้อแขนยาวสีดำ ควีนถอนหายใจเบาๆด้วยความเอือมระอา

"คิกๆ แล้วนี่ต้องรอคนอื่นๆอีกหรอ"

   ฉันถามบุคคล2คนที่ห่างออกไปเยื้องๆ ควีนเงยหน้าขึ้นมาจากเอกสารที่ตัวเองเอาแต่นั่งอ่านตั้งแต่ฉันเดินเข้ามา

"ตั้งแต่เธอมาสมัครเห็นใครที่ผ่านอีกไหมละ"

"ก็... ไม่นะ"

"นั่นคือคำตอบ"

   เห็นใบหน้าเยาว์วัยน่ารักๆของเธอและน้ำเสียงเรียบๆของเธอ คนละเรื่องกับคำพูดเลยนะเนี่ย!

"น้ำค่ะ"

   หญิงวัยกลางคนที่คาดว่าน่าจะเป็นแม่บ้านของบริษัทเดินมาเสิรฟ์น้ำให้ฉัน ฉันกล่าวขอบคุณและยกน้ำขึ้นมากระดก อย่างน้อยก็ดีที่ไม่ใช่น้ำเย็น...

   ฉันนั่งเล่นโทรศัพท์ดูวิดิโอการผ่าตัดได้ไปสักพักใหญ่ ความง่วงก็ค่อยๆครอบงำ ฉันหาวกว้างๆจนคิงและควีนเริ่มหันมามอง เสียมารยาทงั้นหรอ...

"คิงควีน ถ้าจะยังไม่ทำอะไรขอนอนก่อนนะ"

   ว่าแล้วฉันก็เอนตัวและหลับตาพริ้มเตรียมเข้าสู่นิทรา ก่อนจะรู้สึกอะไรแปลกๆขึ้นมา ฉันไม่เคยนอนกลางวันและตอนนี่ยังเช้าอยู่! ฉันฝืนเปลือกตาที่หนักอึ้งขึ้นมา รู้สึกเหมือนน้ำที่กินไปมีสารผสมของยานอนหลับ

"พวกคุณวางยาฉัน"

   เสี้ยวินาทีสุดท้ายก่อนที่เปลือกตาจะได้ปิดลงสนิท ประสาทการฟังเสียงของฉันรับคลื่นเสียงที่มีใจความได้ว่า

'Game start'

Tobe continued

26/09 จะเริ่มอัพตอนต่อไปหลังจากวันที่ประการศผลค่าา

(c)                 Chess theme