คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : City of the Living Dead : The Begining
City Of The Living Dead
เมืองศพคืนชีพ
คำเตือน : เรื่องนี้เหมาะกับผู้อ่านที่มีอายุ 11 ปีขึ้นไป อาจมีคำไม่สุภาพ เนื้อหาที่อาจไม่เหมาะสมกับเด็กต่ำกว่า 11 ปี โปรดใช้วิจารณญาณ ในการอ่านด้วยนะครับ
นิยายเรื่องนี้อาจมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องจริงบ้าง แต่โดยรวมนั้น ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องแต่อย่างใด จะมีก็แต่ลักษณะสถานที่ หรือทิวทัศน์เท่านั้น
บรื้นนน.......
เสียงรถแล่นตามถนนสายเปลี่ยวในเมืองเท็กซัส ประเทศ สหรัฐอเมริกา รถแล่นไปเรื่อยๆด้วยความเร็ว มีชายสองคนกำลังนั่งอยู่ที่เบาะหน้า พวกเขาเปิดเพลงร็อคไปพลางร้องแผดเสียงกวนหูคนที่ผ่านมา เมื่อมีใครไม่พอใจ พวกเขาก็จะชูนิ้วกลาง ไม่ก็เปิดตูดให้ดูสักป๊าด แล้วพวกนั้นก็จะหนีไปเอง
"เฮ้ย! วันนี้ กรูเซ็งๆว่ะ แม่ง ไม่มีใครผ่านมามั่งเลย อยากแกล้งคนชิบ-หายแล้วว่ะเนี่ย"ราปิ หนุ่มสวมแว่นตาหน้าตากวน- ตี-น ผมหยักศกแบบกวนๆเหมือนจะหาเรื่องคน พูดกับคู่หูของเขาที่กำลังขับรถอยู่
"ไอ้เชี่-ย มึงก็โทรไปที่สถานีวิทยุ ไม่ก็สถานีโทรศัพท์ หรือศูนย์บริการอะไรสักอย่าง แล้วก็แกล้งแม่งเลยสิวะ"ฮิวโก้ หนุ่มหน้าตาน่าถีบไม่แพ้คู่หูหันมาพูดแบบไอเดียบรรเจิดสุดๆ
"เออ" ราปิตีมือแบบคิดออก "โทรไปแกล้งดีเจสาวที่กำลังรับสายที่สถานีเพลงร็อคดีกว่า" เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วจ้องคลื่นวิทยุเพลงร็อคชั้นนำอย่างสะใจ เขากำลังคิดว่า ยัยดีเจต้องประสาทเสียแน่ๆ
"เอาล่ะคะ ต่อจากนี้ เราจะมารับสายหน้าไมค์นะคะ ใครอยากขอเพลงอะไรแบบสดๆ โทรมาที่เบอร์ 0784562 นะคะ ที่นี่ที่เดียว ที่เปิดเพลงร็อคให้คุณได้มันส์ตลอดทั้งวันค่ะ"ดีเจสาวพูดเสียงสดใสโดยไม่รู้ว่าชะตากรรมของตัวเองข้างหน้านี้จะเกิดอะไรขึ้น
ราปิกับฮิวโก้หัวเราะกันคิกคักแล้วกดโทรไปที่สถานีเพลงร็อคชั้นนำ
....
ตรู๊ดดดด.......
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นภายในห้องสถานีที่มีดีเจสาวกับคนรับหลังไมค์อยุ่อีกสามคน "นี่ มีคนโทรมาคนแรกแล้วนะ เป็นผู้ชาย" เดฟ ชายหนุ่มหน้าเครียด ที่ทำหน้าที่รับหลังไมค์บอกกับดีเจสาว ก่อนจะโอนสายไปในห้องจัดรายการ
"ฮัลโหลคะ ชื่ออะไรคะ"ดีเจสาวถามเสียงน่ารักและนุ่มนวล
"ชื่อ เ-หี้-ย น่ะครับ"ราปิพูดแล้วหัวเราะ
"ชื่ออะไรนะคะ"
"ชื่อเ-หี้-ย ไงครับ"
"นี่คุณโทรมาผิดรึปล่าวคะ"
"ไม่ผิดหรอกครับ วันนี้ผมจะขอเพลง อึ๊บเธอไม่เคยลืม จาก เดอะ ฟัคกิ้ง น่ะครับ"
"โอ๊ย ตาย! ออกหน้าไมค์ทั่วประเทศ!!!!" ดีเจสาวยื่นโทรศัพท์ออกไปไกลๆ ก่อนจะพูดกับตัวเองแบบเสียหน้า เธอสั่งให้ เดฟ ตัดสายนี้ออกไปทันที
"เดี๋ยวก่อนสิครับพี่สาว พี่อกใหญ่ไซส์อะไรหรือครับ"ราปิถามแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาว
"ไซส์ใหญ่กว่าแฟนน้องแล้วกันล่ะค่ะ!!!"ดีเจสาว แมนดี้ หมดความอดทน ในขณะที่เดฟ ตัดสายออกไปพอดี
"โอ้ยตายและชั้น... อยู่มากี่ปี ไม่เคยเจอพวกวิตถารแบบนี้"
"เอาน่าๆ ทำใจ"เดฟยักไหล่แบบ ให้ทำใจ แล้วหันไปทำงานของเขาต่อ
"พวกนี้นี่ เจออีกทีจะด่าสั่งสอนให้เข็ดเลย"แมนดี้พูดพลางตีหน้าโกรธถมึงทึง ก่อนจะรับสายต่อไป
.
...............................................................................................................................................
"ฉันนั่งกินเหล้าจนเมาแอ๋ แล้วถกไอ่จู๋ออกมาฉี่อย่างสบายอารมณ์"ราปิกับฮิวโก้ ร้องเพลงประสานเสียงที่แย่ที่สุดในประเทศ ก่อนจะแล่นรถไปอย่างเร็ว โดยมีรถตู้สวนทางรถสปอร์ตของพวกเขามาเช่นกัน
"ฮ่าฮ่าฮ่า แน่จริงก็ชนมาสิวะ ไอ้รถตู้เวร"ราปิพูด
"ไม่หลบซะอย่างจะมีปัญหาอะไร"ฮิวโก้เสริมทันที
เฟี้ยววววว
รถตู้หักโค้งจนคันรถเกือบตกถนน "ไอ่พวกบ้า! ไม่ตายดีแน่"คนขับรถตู้เปิดกระจกออกมาด่า
"ฮ่าฮ่าฮ่า!" ทั้งสองหัวเราะแบบไม่สนอะไร
"แม่ง แกล้งคนหนุกจริงๆเลยว่ะ มันส์ชิบเป๋งเลย"ราปิหัวเราะสะใจ เขามองท้องฟ้า ขณะนี้ ตะวันเริ่มจะลับฟ้าแล้ว ทางก็ยิ่งเปลี่ยวขึ้นเรื่อยๆ ทั้งวันนี้ ขับมาเจอรถสวนกันแค่สองคันเอง
.
.........................................................................................
.
......................................................................................
ทั้งสองขับผ่านสถานที่ที่ดูแปลกตา ในตอนกลางคืน มันมีเพียงแต่ทุ่งรกร้างทั้งสองข้างทางที่สูงประมาณเมตรกว่าๆ สองข้างทางเต็มไปด้วยต้นไม้กับต้นหญ้าคล้ายป่าดงดิบ ยังดีที่มีดาวเหนือคอยบอกทิศทางอยู่ และพวกเขาก็รู้สึกว่า เมือง นิวยอร์ค ที่เป็นจุดหมายของเขาทั้งสองนั้น ยังอยู่อีกไกลโขเลย
"ทางชักเปลี่ยวแล้วว่ะ กุก็เริ่มปวดฉี่แล้ว เดี่ยวจอดรถสักแปปได้ป้ะ"ฮิวโก้ เริ่มรู้สึกปวดฉี่ขึ้นมา เขาจึงขอลงไปยิงกระต่ายกลางทางก่อน ในขณะที่ ราปิ เจ้าหน้าแว่นสุดกวนบาทา นั่งอยู่ในรถตามลำพัง
บรรยากาศรอบๆชักเปลี่ยวขึ้นมา เมื่อไม่มีรถคันใดผ่านในบริเวณแบบนี้ ไฟทางก็มีเป็นระยะๆ แต่ละที่ก็ไกลกันพอสมควร แต่ที่ที่เขาจอด มันอยู่ตรงไฟพอดี จึงหายห่วงเรื่องความมืดไปได้
เสียงอันเงียบสงัดทั้งไม่มีวี่แววของแมลงหรือสิ่งมีชีวิตใดๆ ทำให้ ราปิ เริ่มใจโหลงเหลงขึ้นมาบ้าง สองข้างทางที่เต็มไปด้วยพุ่มไม้ ทุ่งรกร้าง และ ต้นไม้ ทำให้รู้สึกเสียวๆและใจคอไม่ดีเกี่ยวกับความมืด แล้วรู้สึกถึงวิญญาณได้ พวกเขาทั้งสองปิดเพลงไปได้พักใหญ่แล้ว ก่อนที่จะเริ่มร้องเพลงกันเอง ทำให้ ราปิ คิดอะไรได้อีกครั้ง
....
"ฮัลโหล"เดฟรับสายสถานีวิทยุ
"คือ หนูอยากขอเพลงออกหน้าไมค์นะคะ ขอออกได้ไหมคะ" ราปิพูดเสียงติ๋ม ทำให้ เดฟดูไม่ออกว่าเขาเคยโทรมาแล้วครั้งหนึ่ง
"รอแปปนะ"
............
"ฮัลโหล ชื่อคุณอะไรหรือคะ"ดีเจสาวสวย แมนดี้พูดเสียงน่ารักชวนกอดแบบเคย
"ชื่อ แมนดี้ ฮ่ะ"ราปิแกล้งดัดเสียงเป็นตุ๊ดแล้วบอกชื่อของดีเจไป
"แหม บังเอิญจังนะคะ ชื่อเดียวกับดีเจแมนดี้เลย"ดีเจสาวพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
"ฮ่ะ .. นี่ดิจั๋น อยู่ที่สถานีคลื่น 89.5 นะคะเนี่ย แหม โฮ่ะๆ บังเอิญอยู่ที่เดียวกันด้วยนะฮ้า"ราปิเริ่มหลอกแมนดี้หนักเข้าไปอีก
"จริงหรอคะ" แมนดี้พูดแบบตกใจ
"ดิฉันอยู่ข้างหลังคุณล่ะค่ะ โฮ่ะ โฮ่ะ โฮ่ะ"ราปิบอกกับแมนดี้ขณะที่เธอหันหลังไป
-------------
"แผนสุดสะเด็ด หลอกว่าไปยิงกระต่าย ความจริงแอบมา อึ๊ ต่างหากล่ะ" ฮิวโก้แอบบอกราปิว่าจะมาฉี่ แต่ความจริงเขามาถ่ายต่างหากล่ะ
"อึ๊บบบบบบ..... ฮ่า~~" ข้าศึกชุดสุดท้ายที่บุกประตูออกไปสู้พงหญ้าอย่างเรียบร้อย "ฮ้า โล่งแล้วว้อย" เหลือเพียงก็แต่ เช็ดให้สะอาดเท่านั้น
พรึบ
ฮิวโก้เริ่มรู้สึกเย็นสันหลังวาบ เมื่อมีสิ่งที่ดูคล้ายๆกับมือมาจับตรงแถวๆก้นเขา
"ใครวะ! ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง เด๋วปั๊ด!!!" ฮิวโก้หันไปกำลังจะเหนี่ยว แต่เขาหันหลังกลับไปเจอสาวสวยร่างผอม ยืนอยู่ข้างหลัง แล้วจ้องเขาด้วยสายตาที่เหม่อลอย ราวกับไร้สติ
"โอ้ๆๆๆ แถวนี้เซอร์วิสดีจัง มีสาวสวยคอยบริการเช็ดก้นให้ด้วย... อีหนู! มาเช็ดก้นให้ฉันทีสิ"ฮิวโก้บอกกับผู้หญิงคนนั้นแล้วยื่นตูดที่เปรอะเปื้อนออกไปให้
แวบ
มือของสาวสวยล้วงเข้าไปในก้นเขา ทำให้รู้สึกสยิวกิ้วอย่างมาก "โอ๊ววว... ล้างดีนี่นา อย่างนี้ต้องแถมทิปให้แล้วนะเนี่ย" มือของเธอล้วงและเช็ดให้อย่างสะอาด
"ขอบใจนะ ที่ช่วยเช็ด..." ฮิวโก้บอกขอบใจ เขารู้สึกว่าตูดเริ่มสะอาดแล้ว แต่หญิงสาวคนนั้น ยังไม่ยอมปล่อยมือออกจากก้นเขาเสียที "บอกว่าขอบใจไง!" ฮิวโก้เริ่มรู้สึกรำคาญขึ้นมานิดๆแล้ว
ฉึก
หญิงสาวล้วงมือแล้วทิ่มก้นเขาอย่างแรง จนรู ตู-ด รู้สึกระบมแบบสุดๆ "นังบ้า! เล่นห่าอะไรวะ สวยซะเปล่า เล่นเอาก้นฉันแสบไปหมดเลย"ฮิวโก้สวนกลับด่าด้วยความโกรธ
"แฮ่~~~~~" หญิงสาวเลียมือที่เปรอะเปื้อนอย่างเอร็ดอร่อย ขนาดยังเลียคราบในซอกเล็บทั้งห้า จน ก้อนเหลืองๆเปรอะเต็มปากเธอ
"เหวยยยย~!!!! เป็นบ้าอะไรวะเนี่ย"ฮิวโก้เห็นท่าไม่ดี จิงวิ่งหนีออกมา แต่งหญิงสาววิ่งเร็วเกินคาด เธอวิ่งกระโดดเข้างับคอฮิวโก้จนเลือดทะลัก เนื้อขาวๆหลุดออกมาเห็นๆ เส้นเลือดแดงดิ้นตุบๆอยู่บนพื้น เลือดสีแดงข้นจากในร่างกายเหวอะหวะไปทั่วบริเวณ จากนั้น หญิงสาวนิรนามเริ่มใช้มือของเธอทะลวงเข้าที่ก้นของฮิวโก้จนเป็นรูโหว่ 3 นิ้ว แล้วคว้านเนื้อเยื่อตรงทวารฉีกออกมาเผยให้เห็นลื่มเลือดสดๆ
"อ๊ากกกกกก..... ไอ้.....ไอ้.....ไอ้......" ฮิวโก้ขาดใจตายทันที เลือดเปรอะท่วมไปทั่วตัวเขา ทั้งบริเวณหญ้า มีแต่ก้อนเนื้อของเขาหลุดกระจายไปทั่ว หญิงสาวนิรนาม มองศพของฮิวโก้แล้วเลียเลือดกลิ่นคาวรอบปากอย่างไร้ความรู้สึก ผิวขาวซีดและอาการชอบกินเนื้อมนุษย์ของเธอ ทำให้เธอดูเหมือนกับ ..... !?!
--------------------------------
"อย่ามาอำกันสิคะ แหม" ดีเจสาวสวยแมนดี้พูดแบบกลัวๆ ว่าคนที่เธอพูดอยู่ด้วยนี่โรคจิตรึเปล่า
"โฮ่ะ โฮ่ะ โฮ่ะ ขวัญกระเจิงง่ายจังนะหล่อน"ราปิบีบเสียงแบบให้น่าต้องสงสัยสุดๆ
"แล้ววันนี้จะขอเพลงอะไรคะ คุณแมนดี้"ดีเจแมนดี้ถามราปิที่ปลอมตัวมา
"ขอเพลง อึ๊บเธอไม่เคยลืม ของ เดอะฟัคกิ้ง นะค่ะ"ราปิพูดแล้วหัวเราะก่อนจะเปลี่ยนเสียงตุ๊ด ให้เป็นเสียงเขาเอง "ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ"
"อิคุณน้องจอมบ้า!! นี่ตอนเย็นยังกวนไม่เลิกอีกหรือไง ไอ่ วงเดอะฟัคกิ้งนี่ จะติดหูพี่ไปตลอดชีวิตเลย"แมนดี้ด่าราปิ เด็กหนุ่มที่มีวัยอ่อนกว่าแมนดี้ (แล้วรุ้ได้ไงหว่า?) อย่างโกรธเกรี้ยว
"พี่สาว แค่นี้กลัวหรือ...... แปปนะครับ"ราปิพูดไม่เกรงใจ เขาชะโงกหน้าออกไปมอง ฮิวโก้ ที่เดินมาด้วยสภาพ เปลือยท่อนล่าง อย่างน่าฉงน
"เฮ้! ฮิวโก้ เป็น เชี่-ย ไรวะ อยากอวดนกเขารึไง ก็ได้ๆ ฉันจะเทียบกับแกเองว่าของใครใหญ่กว่ากัน"ราปิพูดแบบช็อกๆในอาการของเพื่อนเขา ก่อนจะพักสายไว้ซะงั้น
"นี่! ไอ้คุณน้องโรคจิต พี่ยังด่าไม่จบเลยนะ"แมนดี้ตะโกนโหวกเหวกโวยวาย
"เฮ้ย! ฮิวโก้" ราปิยื่นหน้าออกไปนอกรถแบบประหลาดใจ เหตุไฉนเพื่อนอันสุดกวนของเขาถึงเงียบไปแบบไร้เหตุผลกัน เงียบไปจริงๆ เงียบไปมากๆ เงียบจน ... ผิดปรกติ
"...." ฮิวโก้หันมามองราปิด้วยสายตาที่ไร้ชีวิต เลือดเริ่มไหลออกจากคอหอยของเขา ใบหน้าอันซีดเซียวและดวงตาสีขาวโพลน ทำให้ดูเหมือนกับว่า เขาเป็น .... ซอมบี้
"เหวอ!!! แกอำฉันเล่นรึไง"ราปิมองฮิวโก้ด้วยสายตาที่ขอชีวิตอย่างสุดซึ้ง มือที่มีพละกำลังอันมหาศาลของฮิวโก้ จับคอราปิแล้วบีบอย่างโหดเหี้ยมอำมหิต "อ่อก.....อ่อก...กก.... ชะ ช่วยด้วย!!! ใครก็ได้...."มือเริ่มบีบแรงขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่มืออีกข้างจะทะลวงใส้ของราปิออกมาทั้งยวง เลือดสีแดงสดทะลักออกมาพร้อมลำใส้ใหญ่อย่างน่าสยดสยอง ตอนนี้ปากของฮิวโก้เริ่มไม่ว่างแล้ว เขาประเดิมอาหารมื้อแรกด้วยเลือดเนื้อ และตับไตไส้พุงของ ราปิ
"นี่! คุณน้องโรคจิต!" แมนดี้พูดอย่างตกใจ เธอและทุกๆคนที่ฟังสถานีนี้อยู่ได้ยินเสียงกรีดร้องอันน่าสยดสยองพร้อมกัน นี่มันเกิดอะไรขึ้น หรือว่า ราปิ เพียงแค่ต้องการจะล้อเล่นทุกๆคนที่ฟังอยู่กัน
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก..... ช่วย ด้วยยยย......"ราปิกรีดร้องเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนเสียงจะเงียบไปโดยปริยาย
"คะ....คุณน้อง......." ดีเจแมนดี้และทุกๆคน ฟังด้วยความรู้สึกที่ช็อกสุดขีด สายถูกตัดไปโดยทันที หลังจากเสียงเงียบไปสักพักใหญ่....... นี่.... คือการล้อเล่นของพวกบ้าบอใช่ไหม? แมนดี้พยายามกล่อมตัวเองอย่างถึงขีดสุด...
To Be Continued….
ความคิดเห็น