วันที่ฝนตก... - วันที่ฝนตก... นิยาย วันที่ฝนตก... : Dek-D.com - Writer

    วันที่ฝนตก...

    เรื่องราวความรู้สึกของคนหนึ่งคนเมื่อต้องอยู่ในวันที่ฝนตก

    ผู้เข้าชมรวม

    144

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    144

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  รักอื่น ๆ
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  17 พ.ค. 49 / 20:31 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

                                                                               วันที่ฝนตก...

       

                      กลิ่นความหมองหม่นหมุนเวียนภายในห้องแคบๆ  ขนาดเล็กไม่กว้างนัก    กลิ่นนั้นมาปนกับเสียงแห่งความสิ้นหวังสั่นสะท้านทั่วดังก้องยิ่งนัก  เด็กน้อยหมดความสิ้นหวังนอนอาบน้ำตาอยู่บนเตียงขนาด5 ฟุตช่างเหมือนกับสิ่งที่อยู่นอกหน้าต่างบานน้อยที่มีมวลสารที่แปรสภาพเป็นหยดน้ำขนาดเล็กมากมายได้หลั่งหลิ่นจากท้องฟ้าสีเทาเข้ม  ตกลงมากระทบพื้นเบื้องล่างนับครั้งไม่ถ้วนซ้ำแล้วซ้ำเล่าที่ไม่มีทีท่าจะสิ้นสุดลงได้ง่ายๆ

                    เมฆหมอกไม่มีที่ท่าว่าจะจบลง  การกระทำของเด็กน้อยยังคงดำเนินอยู่บนเตียง  เสียงสิ้นหวังก่อเกิดกระบวนความคิดในเชิงปฎิบัติ ว่าเหตุการณ์ในคราวนี้ไม่มีทางคงจะจบไปถ้าหากเด็กน้อยไม่ได้หายไปจากโลกนี้ได้เสียที  เด็กน้อยตั้งใจรอคอยอะไรบางอย่างเล็กน้อยที่ยิ่งใหญ่

                      แต่อย่างไรเล่า  เด็กน้อยกล่าวถึงความตายนับครั้งไม่ถ้วนราวกับว่าประสบด้วยตนเอง  ในความตายนั้นมีความสุขรออยู่   แต่อย่างไรก็ดีความตายก็เป็นสิ่งที่น่าตื่นเต้นสำหรับเธอ  ลองคิดดูสิว่าถ้าหากวันที่เราตายจะมีใครรู้บ้างคนเรานั้นจะตายอย่างไร  เมื่อเทียบกับวันเกิดนั้นทำให้ได้ทราบว่าความตายทั้งสนุกและน่าตื้นเต้นอยู่เสมอ

                      ครุ่นคิดกับคำว่าตายอยู่เสมอ  แม้ฝนยังคงตกอยู่  อย่างน้อยก็มีความสุขได้

                      กับคำว่ารอ..ของเด็กน้อยมักอยู่บนความน่าจะเป็นที่อยู่บนโลก    สมองสั่งให้คิดเสมอว่าการเกิดบนโลกนี้จริงหรือเปล่าที่มีหลายคนกล่าว  คนเรามีแค่ครึ่งชีวิต  อีกครึ่งชีวิตอยู่กับอีกคนหนึ่ง มันคงไม่จริงหรอก

                      แม้ว่าเวลาจะผ่านไปเนินนานหลายวัน  หลายเดือน  หลายปี  การกระทำของคนที่ทำให้เด็กน้อยอยู่ในสภาพแบบนี้เกิดจากการสั่งสมความรู้ในเชิงแย่ๆในความเครียดแค้น  อารมณ์ความรู้สึกแย่ๆ ทับถมขึ้นเป็นกองภูเขาแห่งความบ้าคลั่งในสมอง ถูกอันแน่นด้วยกลิ่นแห่งความหม่นหมองในกลิ่นนั้นอบอวนไปด้วยความรู้สึกอันจบปวดรวดราวของความคิดที่ว่า  กูผิดอะไรวะ  สมองสั่งการให้คิดแต่ไม่ได้สั่งการให้ปฎิบัติ ผลจากการสั่งสมยังไม่เกิดผลตอนนี้

                      เด็กน้อยยังคงรอคอยให้ใครมาปลดปล่อยให้เธอหลุดจากพันธนาการที่ถูกตรึงไปด้วยโซ่แห่งความรู้สึกแม้ว่าจะอีกนานเท่าไรเธอก็ยังคงคิดเสมอว่า  ใครที่มาปลดปล่อยให้เธอหลุดไปจากที่แห่งนี้ได้

                      เวลาผ่านไปช่วงระยะเวลาหนึ่งแล้ว  เด็กน้อยก็ยังคงนอนอยู่บนเตียง 5 ฟุต  ฝนข้างนอกยังคงตกอยู่เรื่อยไป  แล้วเสียงของสิ่งมีชีวิตได้ คืบคลานมาใกล้ประตูห้องทุกขณะเด็กน้อยรู้ตัว   ได้แต่เฝ้ามองสิ่งที่มากับเสียง   ประตูที่ปิดสนิทค่อยๆเปิดอย่างช้าพร้อมเสียง  โฮ่ง  โฮ่ง   เสียงของสุนัขพันธุ์บางแก้ววิ่งเข้ามาหาฉัน  และได้พาฉันออกจากเขื่อนแห่งน้ำตา  และหลุดพ้นพันธนาการแห่งความรู้สึก

                      แม้ว่าฉันจะรู้สึกแย่มากน้อยเพียงใดแต่อย่างน้อยฉันก็รู้ดีเสมอว่ายังมีใครที่เป็นห่วงฉัน

          อ้าว. . . .. ฝนก็หยุดตกแล้วนี้

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×