คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [เข้าห้องหอ] [100%]
เวลาล่วงเลยไป บ่าวสาวตระเวนเดินขอบคุณแขกผู้มีเกียรติ (เกลียดมากกว่านะครับ T[]T ~พี่กี้) พร้อมกับคุณพ่อคุณแม่เสร็จแล้ว ก็ถึงเวลาส่งบ่าวสาวเข้าสู่ห้องหอที่จัดขึ้นชั่วคราวภายในโรงแรม.....
หน้าห้องหอรอรัก(?)
“คุณแม่ครับ T____T;”
คยูฮยอนงอแงกอดแม่ตัวเองไม่ยอมปล่อย เป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่ยอมเข้าห้องหอบ้าบอนี่เด็ดขาด ผู้ใหญ่บ้านลีมองภาพนั้นจนชินตา เพราะเวลาคยูฮยอนงอแงแล้วอ้อนก็จะเป็นแบบนี้ทุกที แต่ครั้งนี้เห็นทีคงจะตามใจไม่ได้
“คยูฮยอนปล่อยแม่เถอะลูก..”ลีฮานาพยายามแกะมือของลูกชายออก
“ไม่เอา ไม่ปล่อย ถ้าจะให้ผมนอนที่นี่คุณแม่ก็ต้องนอนกับผมด้วย..”ง้องแง้งเป็นเด็กสามขวบ ลีฮานาส่ายหน้าน้อยๆ ไม่รู้จะจัดการยังไงกับลูกคนนี้ดี
“ไม่ได้นะคยูฮยอน โตแล้วนะเราน่ะ แต่งงานมีสามีเป็นตัวเป็นตนแล้วจะให้แม่นอนด้วยได้ยังไง...เพราะเธอแท้ๆเลยฮานา ตามใจลูกจนเคยตัว..”ลีฮาราอดที่จะแว้ดไม่ได้ มือเล็กของหญิงสาวหยิกเข้าที่ข้อมือคยูฮยอนจนต้องปล่อยอ้อมกอดจากแม่ตัวเองออก
“โอ้ยๆๆ ง่า..คุณป้าใจร้าย T_______T;”
“ไม่ต้องมางอแงเลยนะคยูฮยอน มาถึงขั้นนี้แล้วยังจะดื้ออีก..”
“ก็เพราะคุณป้านั่นแหละครับ ยัดเยียดงานแต่งบ้าๆนี่ให้ผม ผมเป็นผู้ชายนะแทนที่จะได้เมีย จะมาหาผัวให้ผมทำไม แค่ผมยอมแต่งงานเอาหน้าให้คุณป้าวันนี้ก็เกินพอแล้วนะครับ..”คยูฮยอนเอ่ยไปตามใจคิด แต่นั่นมันแทงใจดำคุณป้าคนสวยซะดิบดี
“คยูฮยอน..”
“เถียงมาสิครับว่ามันไม่จริงน่ะ อร่อยมั้ยครับหน้าตาสวยงามในแวดวงไฮโซ..”จิกกัดพอเป็นกระสัยตามประสาหลานที่ดี เรื่องที่บ้านลีคุ้นชิน ป้ากับหลานชอบทะเลาะกัน - -&
“เดี๋ยวเถอะปากเก่งนักนะ นอกรอบเจอกันแน่เจ้าหลานตัวแสบ..”ฮาราก้มลงกระซิบที่หูเจ้าหลานตัวดี เพียงแค่ไม่อยากแว้ดหลานให้บ้านชเวเห็นเท่านั้น ถ้าตอนนี้อยู่กันแค่บ้านลีมีหวัง ยาว..
“ลองทำอะไรผมสิครับ ผมจะแฉเรื่องคุณป้าลงพ็อคเก็ทบุ๊ค..”
ตอกกลับอย่างไม่หยี่ระแถมยังพูดซะดังอีก คุณป้ายังสาวค้อนให้เคืองๆ แต่ก็ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงอะไรอีก คยูฮยอนเลยลุกไปกอดดงแฮที่ยืนด้อมๆมองๆเตียงนอนที่ถูกโปรยด้วยดอกกุหลาบสีแดง
“ฮยองงงงงงง~”
น้องเล็กเริ่มทำการกอดแล้วอ้อนผู้ใหญ่ในบ้าน ดงแฮที่โดนกอดจากด้านหลังก็สะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะเอื้อมมือจับข้อมือของน้องชายที่กอดมาซะแน่น
“ว่าไงไอ้ตัวยุ่ง..”
“คืนนี้นอนกับน้องนะ..”น้ำเสียงออดอ้อนแบบฉบับที่โจคยูฮยอนชอบใช้กับทุกคนในบ้าน ลูกคนเล็กคอยอ้อนอะไรมักจะได้เสมอ แค่เรื่องนี้คงไม่ไหวนะคยูฮยอน - -.
“จะบ้าเหรอคยู คืนแรกของเจ้าบ่าวเจ้าสาวนะจะให้คนอื่นอยู่ด้วยได้ยังไง”
คำตอบของพี่ชายสุดที่รักทำเอาคยูเบะปาก ก่อนจะปล่อยจากที่กอดออก สายตาที่อ้อนๆเริ่มเปลี่ยนเป็นสลดลง ไม่มีใครช่วยผมได้สักคนเลยง๊า TT[]TT~~
“คยูฮยอนอา.. พี่ขอบคุณนะที่มาช่วยพี่วันนี้ และก็ขอโทษที่เป็นสาเหตุให้นายต้องมารับเคราะห์นี้แทนพี่ด้วย..”
ดงแฮโผเข้ากอดกอดน้องชายไว้หลวมๆ เห็นสภาพน้องงอนเลยต้องง้อสักนิด
“พี่รู้ว่านายไม่อยากแต่ง ไม่มีใครอยากให้งานนี้เกิด แต่ตอนนี้มันเกิดไปแล้ว นายก็ทนๆไปก่อนนะ ซีวอนน่ะมันไม่ทำอะไรนายหรอก พี่เป็นเพื่อนกับมันมานานนะ นิสัยมันน่ะสุภาพบุรุษจะตายไป มันไม่ทำอะไรหรอกถ้านายไม่ยอมมันน่ะ..ฉะนั้น อย่ายอม ฮ่าๆๆๆ..”
เหมือนจะมาดีในตอนแรก สุดท้ายก็ล่มซะงั้นคุณปลานีโม่ -*-
“เหมือนพี่จะปลอบใจผม สุดท้ายอะไรเนี่ย.. พี่อ่าไม่อยู่นอนกับผมจริง..?”
“นายจะให้พี่อยู่ถ่ายคลิปนายกับซีวอนฉึกฉึก~กันเหรอ..”
“พี่จะบ้าเหรอ ฉึกบ้าฉึกบออะไร - -”
“เอ้า ก็คืนแรกของบ่าวสาวเค้าไม่ฉึกฉึกกันแล้วทำอะไรอ่ะ นั่งดูปิ๊กาจูเล่นคอปเตอร์ไม้ไผ่ไง๊..”
“ไหนพี่บอกให้ผมอย่ายอมไง - -^”
“จะไปรู้ เผื่อซีวอนมันชวนนายเคลิ้มแล้วฉึกฉึกกัน..?”
“ฮยอง..”
~~-30%~~
สองพี่น้องต่อล้อต่อเถียงอยู่สักพักคยูฮยอนก็โดนเรียกไปหาผู้ใหญ่ที่ยินรออวยพรให้บ่าวสาวอยู่ สีหน้าของคยูฮยอนไม่สู้แขกจนคุณลีฮาราต้องหยิกเข้าที่ต้นแขน
“ยิ้มบ้างอะไรบ้างหลานรัก..”เสียงข่มขู่รอดไรฟันทำให้คยูฮยอนต้องฝืนยิ้มออกมา
“หนูคยู ซีวอนลูกมานั่งทางนี้มา..”คุณนายชเวยองรินกวักมือเรียกสองบ่าวสาวให้มานั่งที่ปลายเตียงกว้าง คยูฮยอนอิดออดแต่ก็โดนคุณป้าที่แสนดีกึ่งผลักกึ่งดันให้ไปจนได้
คยูฮยอนกระแทกตัวลงนั่งจนเตียงยวบ ซีวอนที่ยืนมองแต่แรกก็ยิ้มขำๆแล้วนั่งลงข้างๆ เห็นช่อดอกไม้ที่ให้เจ้าสาวของตัวเองเมื่อครู่วางอยู่ข้างเตียงก็ยกยิ้มออกมาจนหน้าบาน
“ยิ้มอะไรของคุณ เป็นแป๊ะยิ้มหรือยังไง..”เห็นยิ้มแล้วขวางหูขวางตา เลยกัดเจ้าบ่าวตัวเองซะเสียงเบา ขืนพูดดังคงโดนหยิกจนตัวลายไปหมดแน่ๆ
“แป๊ะยิ้มมีเมียสวยแบบนี้ก็โอเคนะ..”จงใจตอบกวนออกไป
“แต่ผมไม่อยากมีสามีเป็นแป๊ะยิ้ม..”แยกเขี้ยวขู่ฟ่อๆจนซีวอนนึกขำ ก๋ากั่นแบบนี้สิสนุก
“มีสามีเป็นชเวซีวอนน่ะดีที่สุดแล้ว คุณชเวคยูฮยอน..”
ใบหน้าคมเลื่อนมากระซิบใกล้ๆ ลมหายใจที่รดอยู่ตรงแก้มทำเอาคยูฮยอนตกใจยกเท้าขึ้นจะถีบแต่ฮีชอลเดินเข้ามาพอดีและเห็นเข้าซะก่อน เลยห้ามไว้ได้ทัน
“คยู ทำอะไรน่ะ..”
“ไอ้บ้านี่กวนตีนผม..”ตอบน้ำเสียงเคืองขุ่น พร้อมกับท่านั่งกอดอกหน้ามุ่ยเป็นเด็กโดนขัดใจ ซีวอนหัวเราะกับท่าทางนั้น แถมสรรพนามยังเปลี่ยนเป็นไอ้บ้านี่อีก..
“ฮะๆ ผมก็แค่แหย่เล่นหน่อยเดียวเอง..”ถ้าไม่เจอเข้าจริงๆก็คงไม่รู้เลยว่าคุณเจ้าสาวผู้สวยสง่าจะมีนิสัยที่เหมือนเด็กขนาดนี้.. มิน่าตอนมอบตัวให้ในโบสถ์คุณพ่อเจ้าสาวถึงกระซิบว่า 'โชคดีนะ' = =;
“คุณลูกขา..”ชเวยองรินเดินมานั่งแทรกกลางระหว่างบ่าวสาว เมื่อครู่มัวแต่คุยกับบฮาราและฮานาเพลินเลยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูกๆบ้าง แต่มันก็เป็นการยุติศึกไปเบาๆ(?)
“คุณป้า เอ้อ คุณแม่ครับ คือ..”
คยูฮยอนอยากจะบอกว่าไม่อยากเข้าหอ อยากไปนอนกับแม่ตัวเอง อยากให้ดงแฮนอนด้วย อยากโน่นอยากนี่บลาๆๆๆ แต่ก็ไม่กล้าพูด TT__________TT~
“ว่าไงคะลูก อ๋อ ลูกคยูตื่นเต้นใช่มั้ยคะ แหมคืนแรกของบ่าวสาวก็แบบนี้แหละค่ะ ตอนสัยนู้นกับคุณชเวซองวอนพ่อของซีวอนน่ะคุณแม่ก็เป็นค่ะ เดี๋ยวหนูก็ทำใจได้เองแหละค่ะลูก.. ซีวอน ลูกเองก็ต้องดูแลน้องนะลูกนะ เนี่ยดูสิตื่นเต้นจนหน้าซีดไปหมดแล้ว อย่ารุนแรงกับน้องนักเข้าใจมั้ย..”
คุณนายเธอตีความหมายไปจนมั่วไปหมด คยูฮยอนได้ทำหน้าเหวอที่ได้ยินแบบนั้น แถมซีวอนยังยิ้มล้อเลียนใส่ตอนที่แม่ของเขาหันหลังให้อีก คยูฮยอนอยากบ้าตาย Y______Y;
“ครับคุณแม่ ผมดูแลลูกสะใภ้คนสวยของคุณแม่ให้ดี..จนถึงเช้าเลยครับ..”
ซีวอนแกล้งรับซะอย่างนั้นแถมยังพูดจาได้น่าถีบอีก คยูฮยอนหน้าเหวอไปกันใหญ่ แถมยังแอบคาดโทษในใจว่าจะเป็นวิวาห์พาหลอนแน่ เพราะเจ้าสาวจะทำการฆาตรกรรมเจ้าบ่าวในห้องหอ - -++
~~50%~~
“ตายละ คุณยองรินขา ตอนนี้มันจะเที่ยงคืนแล้วล่ะค่ะ เราปล่อยให้บ่าวสาวเค้าจู๋จี๋กันสองคนดีกว่าไหมคะ รีบๆอวยพรแล้วออกไปกันเถอะ..”
“นั่นสิคะคุณฮารา ถ้าอย่างนั้น..ลูกซีวอนขา ลูกคยูขา.. แม่น่ะมีความสุขมากนะคะที่ลูกสองคนมีวันนี้ ปลื้มใจ๊ปลื้มใจที่ลูกเป็นฝั่งเป็นฝาซะที คุณพ่อของลูกซีวอนที่อยู่แคนาดาท่านกฝากของขวัญมาให้ลูกๆด้วยนะคะ เดี๋ยวไว้พรุ่งนี้คุณแม่จะพาไปดู มีความสุขๆกันมากๆนะคะลูกซีวอน ลูกคยู..”
ชเวยองรินยิ้มเป็นปลื้มก่อนจะสวมกอดลูกชายและลูกสะใภ้เอาไว้ ถึงงานแต่งมันจะได้เจ้าสาวกะทันหัน แต่ความน่ารักของคยูฮยอนมันกินใจคุณแม่สามีไปเต็มๆ จากสายตาของผู้ใหญ่พอจะดูออกว่าคู่นี้ต้องไปกันรอด (หราคะคุณแม่ ~ไวท์)
ต่อไปก็ถึงคิวของลีฮาราบ้าง
“หลานชายสุดที่รัก ป้าไม่ได้เกลียดหลานหรอกนะ ป้าดีใจซะอีกที่แก เอ้ย เราน่ะมีครอบครัว จะได้โตซะที เอาแต่ทำตัวเป็นเด็กๆงอแงอ้อนฮานาไปทุกวันๆมันไม่ไหวนะ ใช้ชีวิตคู่ให้มีความสุขล่ะ พรุ่งนี้ป้าจะเอาของขวัญที่ลุงหานเค้าฝากมาให้นะจ้ะ ซีวอน ป้าฝากคยูด้วยนะ หลานป้ามันดื้อรั้นไปนิด แต่มันก็น่ารักนะ..”ลีฮาราเอ่ยแล้วสวมกอดคยูฮยอนเอาไว้ คยูฮยอนได้แต่นิ่งเงัยบแต่ก็กอดตอบ
“ครับคุณป้า..”สีหน้านิ่งๆไม่แสดงความรู้สึก เกิดจากเจ้าตัวที่สับสนอยุ่ต่างหาก ป้าตัวเองไม่ได้แสดงออกว่าจะเอาหน้ากับใคร แต่รอยยิ้มที่อ่อนโยนเหมือนกับแม่ของตัวเองมันกำลังทำให้คยูฮยอนรู้สึกดีขึ้น
คนต่อมาที่จะมาอวยพรกลับทำคยูฮยอนแทบจะน้ำตาแตก
“คุณพ่อ คุณแม่..”โผเข้ากอดสองคนนี้ไว้ในทันใด ลีฮานากับโจคยองซิกยิ้มบางๆแล้วกอดตอบลูกชายเอาไว้
“ห้ามร้องไห้นะเจ้าเด็กขี้แย..”
โจคยองซิกกระซิบที่หูลูกชายเบาๆ คยูฮยอนส่ายหน้าแต่ก็ยังก้มหน้างุดกับไหล่บอบบางของมารดาอยู่
“คยูฮยอน..”
น้ำเสียงอ่อนโยนของลีฮานาดังขึ้น ก่อนมือจะดันลูกชายตัวดีออก ใช้แรงทั้งหมดดันคยูฮยอนให้นั่งลงข้างซีวอนเหมือนเดิม คยูฮยอนเห็นอย่างนั้นก็เบ้หน้า
“หมดเวลางอแงของหนูแล้วนะ หันหน้าเผชิญเข้าสู่ความจริง มันไม่ได้มีอะไรร้ายแรงหรอกลูก ไม่ต้องกลัว อย่าลืมที่พ่อกับแม่คุยกับหนูเมื่อหัวค่ำสิ..”ลีฮานาเอ่ยพร้อมกับลูบหัวลูกชาย สีหน้าและน้ำเสียงนิ่งๆแต่แฝงความอ่อนโยนแบบนี้แหละที่ปราบคยูฮยอนได้อยู่หมัดเสมอ
ซีวอนเองก็ไม่ได้เข้าใจอะไรมากนัก ก็มองภาพนั้นพร้อมกับยิ้มออกมาที่เห็นคยูฮยอนอ้อนแม่แบบนั้น แถมแม่ยังแทนตัวคยูฮยอนว่าหนูอีก.. น่ารัก~ (ป๊าก็คิดแค่นี้อ่ะ คืนนี้จะทำอะไรพี่กี้ไหมเนี่ย ~ไวท์)(ทำก็ดีนะ เจ้าสาวสวย วะฮะฮ่าๆๆ ~ป๊าวอน)(ติดสินบนหนูสิคะ เดี๋ยวหนูแต่งเอ็นซีให้เลย ~ไวท์)(เลวนะแกเนี่ย - -+ ~ป๊าวอน)(ลูกป๊าไง ~ไวท์)
“นี่ หลานชาย ไม่สิ ลูกเขยของพ่อ..”โจคยองซิกหล่อยให้สองแม่ลูกง้องแง้งกันไป ส่วนตัวเองก็นั่งลงข้างๆซีวอน มือตบเข้าที่บ่าเบาๆ
“ครับ เอ่อ คุณพ่อ..”
“เรียกพ่อไปเถอะ ไม่ต้องเกรงใจหรอก ยังไงพ่อก็ฝากคยูฮยอนด้วยนะ ถึงอายุจะไม่เด็กแต่เค้านิสัยค่อนข้างจะเด็กไปนิด ตามใจบ้าง แต่ขัดใจในเรื่องที่เห็นว่าไม่ควรด้วย คยูฮยอนยังต้องเรียนรู้อะไรอีกเยอะ แต่อย่าไปตวาดใส่เค้านะพ่อขอแค่เรื่องเดียว..”
“ครับ คุณพ่อ..”
“ไปกันเถอะค่ะคุณ ลูกๆจะได้พักผ่อน..”ลีฮานาหันมาหาสามีตัวเองที่นั่งคุยกับซีวอนอยู่ ไม่รู้ลีฮานาคุยอะไรคยูฮยอนถึงได้นิ่งไปซะแบบนั้น
“อื้ม เอ้อนี่ซีวอน พ่อจะบอกอะไรให้..”โจคยองซิกรับคำภรรยา แต่ก็ดันนึกอะไรได้ซะก่อน เลยก้มลงกระซิบที่หูของซีวอน ซักพักหน้าตาของคุณพ่อตาและคุณลูกเขยก็ยิ้มกริ่มอะไรกันอยู่สองคน
“ขอบคุณมากครับคุณพ่อ..”
ซีวอนลุกขึ้นโค้งให้โจคยองซิก สีหน้าดูมีเลสนัยของสองหนุ่ม(?)ทำให้ลีฮานาอดถามขึ้นไม่ได้
“มีอะไรกันสองคนนี้ หน้าตาดูไม่ค่อยน่าไว้ใจนะคะ..”ลีฮานาพูดจบสองพ่อลูกก็มองหน้ากันแล้วยิ้มกริ่ม แต่ก็ไม่มีใครตอบอะไร
“เรื่องของผู้ชายน่าคุณ ไม่มีอะไรหรอก..”
“ผมก็ผู้ชายนะครับพ่อ บอกผมด้วยสิ..”คยูฮยอนแย้งขึ้นมา โจคยองซิกหันมองหน้าลูกชายแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ
“ฮะๆๆ วันนี้พ่อนึกว่ามีลูกสาวซะอีก..”พูดจบก็เดินเข้าสวมดกอดลูกชายคนสวย(?)ที่หน้าง้ำงอทันทีที่ได้ฟังคำตอบ มือหนาอบอุ่นลูบที่ศีรษะของลูกเบาๆ จนเจ้าเด็กขี้อ้อนโผเข้ากอดตอบ
“คุณพ่อ..”
“พ่อรักลูกนะ เป็นเด็กดีด้วยล่ะเข้าใจมั้ย..”เอ่ยพร้อมกับผละอ้อมกอดออก คยูฮยอนพยักหน้าเพียงแค่เบาๆ โจคยองซิกก็ลุกไปยืนข้างภรรยา
“พ่อกับแม่ไปก่อนนะ อย่าลืมที่แม่บอกล่ะคยูฮยอน ซีวอนน้า เอ้ย ไม่สิ แม่ฝากลูกชายแม่ด้วยนะจ้ะ..”
“ครับ..”
ซีวอนรับคำ สองสามีภรรยาจึงพากันเดินออกไป คยูฮยอนได้แค่มองตามแล้วน้ำตาคลอ
ด้านนอก ฮีชอลที่ยืนรอปิดประตูบอกเมื่อทุกคนพากันออกไปหมดแล้ว ซีวอนเดินมาที่ประตูส่งยิ้มให้พี่ชาย ฮีชอลยิ้มตอบแต่ก็มิวายแอบชะเง้อมองคยูฮยอนที่นั่งนิ่งอยู่ที่ปลายเตียง
“คยู ยังไงไอ้วอนมันก็น้องพี่นะ แกอย่าฆาตรกรรมมันคาห้องหอน๊า ไอ้วอน แกโชคดีนะ อย่าเผลอทำมิร้ายน้องเข้าล่ะพี่ยังไม่อยากได้หลานเว้ย... อยู่กันดีๆน๊า ปะ เป็นห่วง โชตดี ฝันดี ตายดี เอ้ย.. อยู่กันดีๆ โว๊ะ ไปแล้วๆ..”
ปัง..!!
ประตูปิดลงพร้อมกับคำพูดของฮีชอลที่หมดลงพอดี ซีวอนกดล๊อคกลอนแล้วเดินกลับมาหาคยูฮยอน
“คุณล๊อคห้องทำไม..”นิ่งเงียบอยู่นานก็ถามขึ้นมาหน้าตาตื่น
“ก็จะปล้ำเจ้าสาวไง เดี๋ยวมีใครเปิดมาเห็น..”ทำท่าจะเข้ามาหาซะอย่างนั้น จนคยูฮยอนต้องถกกระโปรงแล้วแล้วยกเท้าเตรี่ยมถีบ (พี่กี้โหดวุ้ย 55 ~ไวท์)
“ออกไปเลยนะ..”
“ล้อเล่นน่า มันก็ธรรมชาติของบ่าวสาวเธอจะกลัวทำไม..”
ซีวอนต้องเดินห่างออกไป คยูฮยอนถึงได้ยอมเอาเท้าลง แต่สายตาก็ยังคงจ้องเขาเขม็งเหมือนคนระแวงอะไรสักอย่าง
“ช่างเถอะ.. ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ..”
TBC...................
..........................................................
.................................................
..........................................
.....................................
................................
..........................
.....................
...............
........
..
.
.
.
คิดถึงรีดเดอร์ อิยะฮะฮ่าๆๆ
เค้าเข้าหอกันแล้วอ่ะ อรั๊ยๆๆๆ อยากไปส่องมั้ยคะ 555555555555
รีดเดอร์หวังอะไรกันอยู่อ่ะ ไรท์เตอร์รู้นะ ก๊ากกกก
ตอนนี้ตันๆอยู่ อย่าว่ากัน -..-
ถามว่าจะมีฉึกๆไหม คงไม่ค่ะ แต่อนาคตไม่แน่ ก๊ากกกกกกกกกกกกก
ความคิดเห็น