คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [งานแต่งของเรา..?] 100%
“ขอเชิญคุณพ่อของเจ้าสาว พาเจ้าสาวมามอบให้เจ้าบ่าว ณ บัดนี้ อี้ อี้ อี้ อี้ อี้.......”
สิ้นเสียงประกาศคุณโจคยองซิก รองประธานฝ่ายผลิตบริษัทธุรกิจส่งออกของตระกูลลี พ่อของคยูฮยอนก็เดินควงแขนลูกสาว เอ้ย!..ลูกชาย ในชุดเจ้าสาวเดินหน้านิ่งเข้าโบสถ์มา
..ใบหน้าสวยหวานราวกับหญิงสาว ถูกจับใส่วิกผมลอนสีน้ำตาลอ่อน มัดเกล้าขึ้นรวบไว้กับมงกุฏดอกไม้และผ้าบางสีขาวยาวสลวย ชุดเกาะอกสีขาว(ยัดนมแล้ว -..-) รัดรูปมาถึงสะโพกปล่อยชายเป็นกระโปรงฟูฟ่องยาวลากพื้น ถุงมือยาวถึงศอกมือเรียวเล็กถือช่อดอกไม้ไว้ข้างหนึ่ง และคล้องแขนผู้เป็นบิดาไว้อีกข้างหนึ่ง..
..สวยยยยยยย..
..สิ่งที่อยู่ในโสตประสาทของทุกคนในยามนี้ ไม่เว้นแม้แต่เจ้าบ่าวของงานที่ตอนแรกยืนหน้าหงิก แต่พอเห็นเจ้าสาวของเขา(?)เดินเข้ามา(อย่างจำใจ)พร้อมกับคุณพ่อก็ถึงกับอึ้งไปพักใหญ่
“หนูคยูฮยอนนี่ส๊วยสวยนะคะคุณฮารา คุณฮานา..”คุณนายชเวดูจะปลื้มใจกับว่าที่ลูกสะใภ้เป็นพิเศษ ไม่เสียแรงที่หมายมั่นปั้นมือ(แกมบังคับ แถมกะทันหันด้วย - -)ให้มาเป็นลูกสะใภ้
“ตั้งแต่เค้าเกิดมา ก็เพิ่งเคยเห็นความสวยนี่แหละค่ะ ปกติทำตัวเป็นเด็กกะโปโลมอมแมมยังกะอะไรดี..”คุณนายลีฮาราส่ายหัวน้อยๆ นี่ยังไม่อยากเชื่อเลยว่านี่คือเจ้าหลานชายตัวแสบ
“พี่ฮาราแน่ใจแล้วเหรอคะว่าจะให้คยูแต่งงานกับคุณซีวอนจริงๆ..”
“ไม่แน่ใจตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วล่ะจ้ะน้องฮานา พี่ไม่ยอมให้งานล่มเป็นหนที่สองหรอกนะ ในเมื่อลูกชายเรากล้ามาทำลายงานแบบนี้ ก็รับผิดชอบไปละกัน..”
คุณนายลีฮาราตอบอย่างไม่แคร์อะไรนอกจากจะกลัวเสียหน้า เช่นเดียวกับคุณชเวยองริน โดยไม่ได้รู้เลยว่าลูกๆหลานจะรู้สึกเช่นไร ฮานาผู้ซึ่งขัดอะไรพี่สาวไม่ได้ จึงได้แต่ภาวนาให้ชเวซีวอนมีชีวิตที่ครบถ้วน32ประการต่อไป (อ้าว....)
..ฉันควรจะสงสารลูกชาย หรือว่าที่ลูกเขยกันแน่เนี่ย(_ _!)
“คุณชเวซีวอน คุณจะรับคุณโจคยูฮยอน เป็นคู่ชีวิต ไม่ว่าจะยามสุข ยามทุกข์ และจะคอยเคียงข้างกันไปตลอดชีวิตหรือไม่..”
“รับครับ..”เสียงของซีวอนตอบออกมาท่ามกลางความลุ้นระทึกของคนในครอบครัว
“คุณโจคยูฮยอน คุณจะรับคุณชเวซีวอน เป็นคู่ชีวิต ไม่ว่าจะยามสุข ยามทุกข์ และจะคอยเคียงข้างกันไปตลอดชีวิตหรือไม่..”
คนนี้สิน่าลุ้นกว่า คยูฮยอนยืนทำหน้าเหมือนคนจะร้องไห้ หันซ้ายทีขวาทีเพื่อหาคนช่วย แต่ตอนนี้คงไม่มีใครมาช่วยตัวเองได้แล้ว..
..ไม่น่าตกลงมาช่วยฮยองเลย TT[]TT~~~..
“คยู..”ดงแฮที่ยืนถือแหวนแต่งงานอยู่ใกล้ๆเอ่ยกระซิบเรียกคยูฮยอนเบาๆ
“อะ เอ่อ.. รับครับ เอ้อ รับค่ะ Y___Y..”ตอบรับอย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่คำตอบนี้เรียกรอยยิ้มจากผู้คนที่อยู่ในงานได้ถ้วนหน้า
“ต่อไปขอเชิญบ่าวสาวสวมแหวนแต่งงานให้กันและกัน..”บาทหลวงเอ่ยขึ้น คยูฮยอนหน้าเหวอ.. ไม่ถามหน่อยเหรอครับว่าใครจะคัดค้านมั้ย T______T~
“เอ่อ..”ซีวอนยืนมึนทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน เขาควรจะทำอะไรต่อไปในพิธีแต่งงานงงๆนี้ดี -*-
“สวมแหวนให้น้องสิซีวอน ยืนโง่อยู่นั่นแหละ..”ฮีชอลเดินถือแหวนมายืนขนาบข้างซีวอนเอ่ยเรียกสติ ..พากันมึนทั้งเจ้าบ่าวเจ้าสาว..
“เอ่อ ครับๆ..”แหวนเพรชเม็ดโตถูกหยิบออกมาจากกล่องสีใส มือหนาข้างหนึ่งที่ว่างเอื้อมไปคว้าข้อมือเล็กข้างซ้ายที่ไม่ได้ใส่ถุงมือขึ้นมา
“อะ..”สายตาสองคู่ที่จดจ้องแหวน เงยขึ้นประสานกันพอดิบพอดี จ้องกันอยู่อย่างนั้นจนฮีชอลกระแอมไอขัดจังหวะขึ้น
“อะแฮ่ม จะจ้องกันในท้องระหว่างแต่งหรือไง รีบๆสวมแหวนสิวะเว้ยครับ..”
เสียงขัดที่เรียกสติคืนมา ซีวอนละสายตาไปจดจ้องที่แหวนเพรชเม็ดงาม และบรรจงสวมแหวนเข้าที่นิ้วนางข้างซ้ายของคยูฮยอนทันที
“คยู สวมแหวนให้พี่ซีวอนสิ..”ดงแฮที่ยืนข้างๆคยูฮยอนกระซิบบอก คยูฮยอนหยิบแหวนออกมาจากกล่องมึนๆ มองแหวนในมือแล้วทำหน้าเหรอหรา
“เค้าสวมนิ้วไหนอ่ะพี่ด๊อง..”กระซิบเบาสุดเสียงจงใจให้ดงแฮได้ยินเท่านั้น
“เอ่อ พี่ก็ไม่รู้ว่ะ นิ้วนางขวามั้ง ใส่ๆไปเหอะ..”ดงแฮเองก็ไม่รู้เช่นกันเลยบอกมั่วๆไป คยูฮยอนเบ้ปากน้อยๆก่อนจะคว้ามือขวาของคนตรงหน้ามาแล้วสวมแหวนไปที่นิ้วนาง
สายทุกคู่ต่างจับจ้องไปที่เจ้าสาวที่สวยหวาน แถมยังใสซื่อบริสุทธิ์ ดูดีและน่าอิจฉาไปซะทุกอย่าง แม้กระทั่งอากัปกิริยาที่ต้องสวมแหวนให้กับเจ้าบ่าวยังน่ารักเสียจนอดมองไม่ได้ (ใส่แหวนผิด -.- ก๊าก ~ไวท์)
..แถมยังน่าอิจฉาที่ได้เจ้าบ่าวทั้งหล่อและรวยอีก..
“เค้ามองอะไรอ่ะพี่ด๊อง ผมใส่แหวนผิดเหรอ TT_TT~”
“พี่ไม่รู้ พี่เป็นนีโม่..”ดงแฮบอกพร้อมกับถอยหนีออกไป คยูฮยอนดึงไว้ไม่ทันจึงต้องยืนตีมึนอยู่แบบนั้น.. จะทำอะไรก็ทำเถอะครับ ไม่งั้นผมจะร้องไห้แล้วน๊า TT[]TT~
“จูบเลย.. จูบเลย..”เสียงเชียร์ดังขึ้น ต้นเสียงคือคุณนายชเวยองรินไม่มีผิดเพี้ยน คยูฮยอนและซีวอนหน้าเหวอ มองหน้ากันว่าควรจะเอายังไงดี
จากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสาม และสักขีพยานทุกคนในโบสถ์แห่งนี้ก็ลุกขึ้นกันเชียร์ให้บ่าวสาวจูบกัน เว้นเสียแต่ดงแฮ ฮีชอล ฮันคยองและคิบอมที่ยืนและนั่งนิ่งไว้อาลัยกับชะตากรรมของบ่าวสาวอยู่
“จูบเลยๆ.. ซีวอน จูบน้องสิจ้ะ..”รอยยิ้มพร้อมสายตาพิฆาตของมารดาบังเกิดเกล้าถูกส่งมาไม่ใกล้ไม่ไกล ร่างสูงจึงต้องขยับไปใกล้คนสวยตรงหน้าอย่างเลี่ยงไม่ได้
“อ๊ะ..”คยูฮยอนตาโตกึ่งตกใจไม่คิดว่าซีวอนจะเข้ามาหาจริงๆ
“เอ่อ..ขอโทษนะ มันจำเป็นต้องทำ..”พูดจบร่างสูงก็เชยคางมนขึ้นมา ก่อนจะประทับจูบลงบนกลีบปากบางเบาๆ
..หวาน หอม น่าสัมผัส..
ความคิดที่แล่นเข้ามาในหัวของชเวซีวอน เขาหลงใหลไปกับสัมผัสของคนตรงหน้า กลิ่นหอมอ่อนๆที่ลอยเข้าจมูกทำให้ร่างสูงเคลิบเคลิ้มไป..
เสียงปรบมือดังกึกก้องทั่วโบสถ์ คนงานสาวที่ถูกจ้างมาโปรยกลีบดอกกุหลาบสีขาวไปทั่ว บรรยากาศแสนหวานอบอวลไปด้วยความรักอันบริสุทธิ์ของบ่าวสาว(?) ซีวอนผละออกมาช้าๆ เมื่อได้สติ สายตาคมจ้องอีกฝ่ายไม่วางตา
“เธอ..”
ใบหน้าขาวนวลที่ถูกแต้มด้วยเครื่องสำอางอ่อนๆ ที่ตอนนี้แดงระเรื่อ ไม่รู้ว่าด้วยบรัชออนหรือความเขินกันแน่.. แต่มันน่ารักในสายตาของคนมองจริงๆ
“คุณมองอะไร..”เอ่ยถามเบาๆ ตากลมโตกลอกไปมาอย่างต้องการคำตอบว่าอีกฝ่ายจ้องอะไรเขานักหนา จนตาแทบจะไม่กระพริบอยู่แล้ว
“มองเธอนั่นแหละ..”
ร่างสูงตอบพลางยิ้มกริ่ม คยูฮยอนเบ้หน้าใส่อย่างไม่เข้าใจนัก ร่างบางจะถอยหนีแต่กลับถูกมือหนารั้งเอวไว้
“ปล่อย..”
“ไม่ปล่อยครับคุณเจ้าสาว..”รอยยิ้มแสนกวนปรากฏบนใบหน้าหล่อ คยูฮยอนจิ๊ปากอย่างขัดใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
“นี่คุณ..”
“ฉันคิดว่าฉันชักจะชอบเธอซะแล้วล่ะโจคยูฮยอน..”
คำพูดที่ออกมาเล่นเอาคนฟังอึ้ง ใบหน้าคมโน้มเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ร่างบางหลับตาเพราะเบิอนหน้าหนีไม่ได้ ริมฝีปากประทับลงบนหน้าผากมนอย่างแผ่วเบา
..ต่อไปฉันจะพิชิตใจเธอ เจ้าสาวของฉัน..
TBC.................
++++++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++
+++++++++++++++
++++++++++++
++++++++++
++++++++
++++++
++++
++
+
มาอัพแล้วจากไป 555
ไรท์เตอร์อาจจะไม่อยู่สักพักนะคะ สาเหตุจากโดนไล่เหิบออกจากหอ ตอนนี้ขอหาหออยู่ก่อน 555
แต่ถ้ามีเวลาว่างจะมาอัพเพิ่มค่ะ
ขอบคุณทุกคอมเม้นนะคะ ^O^~
ความคิดเห็น