คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [มันคือแผน] 100%
Chapter 1
“นี่มันอะไรกันเนี่ย ผมไปมีลูกมีเมียตอนไหน แล้วยัยนี่คือใคร..”
ร่างสูงเดินหัวเสียเข้ามาในห้องรับรองภายในโบสถ์ ซึ่งมีฮีชอล คิบอมและดงแฮ พร้อมกับหญิงสาวปริศนานั่งรออยู่ก่อนแล้ว
“ใจเย็นสิซีวอน ไม่ดีเหรอไง นายจะได้ไม่ต้องแต่งงานกับด๊องมันไง..”ฮีชอลเอ่ยขึ้นสีหน้ายิ้มแย้ม
“ขอบใจนะกี้ที่อุส่ามาช่วยน่ะ..”
“ไม่เป็นไรครับพี่ แค่นี้เอง แต่ไอ้วิกนี่ร้อนชะมัด..”วิกผมยาวถูกกระชากออก รวมถึงชุดคลุมท้องสีขาวและหมอนที่ยัดเอาไว้ที่ท้องถูกโยนทิ้งด้วยเช่นกัน ตอนนี้เหลือเพียงเด็กหนุ่มหน้าหวานผมยาวประบ่า ในชุดลำลองธรรมดาๆเท่านั้น
ซีวอนมองภาพนั้นเอ๋อๆ ก่อนจะเริ่มเข้าใจว่ามันคือแผนเพื่อทำลายงานแต่งงาน..
“นี่หมายความว่า..”
“ฉันขอให้คยูฮยอนมาช่วยเองน่ะ..”ฮีชอลบอกออกไป ซีวอนถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะทรุดลงนั่งลงบนโซฟาตัวยาว
“พี่ทำอะไรไม่ปรึกษาผมบ้างครับเนี่ย..”
“อาตงไห่..!!!”เสียงตะโกนลั่นพร้อมประตูที่เปิดออก ฮันคยองหรือหานเกิงพี่ชายต่างมารดาของดงแฮที่รักและหวงน้องยิ่งกว่าอะไรในชีวิตวิ่งพรวดเข้ามากอดดงแฮไว้แน่น
“พี่ฮัน..”
“อั้วล่ะจายหายหมก นึกว่าลื้อจาต้องแต่งงางกะอ้ายคนตะกูงนี้ซะเลี้ยว..”สำเนียงสุดเพี้ยนชวนหัวเราะถูกพล่ามออกมา คงเป็นเพราะฮันคยองเพิ่งมาอยู่เกาหลีได้ไม่ถึงเดือน ต่างจากดงแฮที่อยู่มาแต่เด็ก
“ทำไม คนตระกูลนี้มันทำไมไอ้เจ๊ก..”เสียงฮีชอลแหวขึ้น หน้าตาพร้อมจะเอาเรื่องฮันคยองได้ตลอดเวลา
“ก็ม่ายทามมาย คงตากูงนี้ มานกวงส้งติง หน้าตาก็ม่ายลี ปากก็จักกว่าหรงหรงที่บั้งอั้วอีก..”
“หนอยปากดีมากไปละนะไอ้เจ๊ก ภาษาเกาหลีก็ยังพูดไม่ชัด ยังจะมาด่าเจ้าของภาษาเค้าอีก กลับไปฝึกภาษาแล้วค่อยมาด่ากันใหม่ป่ะ..”
“ใจเย็นก่อนครับพี่ฮีชอล..”
“ใจเย็นครับเฮีย..”
ซีวอนและดงแฮพยายามช่วยกันห้ามและล็อคตัวพี่ของตัวเองทั้งคู่ไว้ ไม่รู้ว่าทำไมเจอกันทีไรต้องฉะกันทุกที - -*
“นายก็ดูปากมันสิซีวอน น่าเอาศพไอ้หรงหรงยัดปากนัก..”ฮีชอลฮึดฮัดนั่งลงกับโซฟา สีหน้าบ่งบอกว่าพร้อมจะวิ่งไปตีหัวฮันคยองได้ทุกเมื่อ เกลียดมันนักทั้งคนทั้งหมา..
“ปากลื้อมันก็น่าลากไส้ไอ้ฮีบอมพันปากเหมือนกาน..”
“ไอ้เจ๊ก..!!”ฮีชอลลุกขึ้นชี้หน้าฮันคยอง เมื่อเขาบังอาจพาดพิงถึงลูกฮีบอมแมวสุดที่รัก
บ้านของสองตระกูลที่อยู่ห่างกันแค่รั้วกั้น คนนึงเลี้ยงหมาคนนึงเลี้ยงแมว สัตว์สองชนิดกัดกัน จึงเป็นสาเหตุให้ลามมาเกลียดถึงเจ้านาย (อาเมน _ _)
“ทะเลาะอะไรกันเด็กๆ เสียงดังออกไปข้างนอกเลย..”คุณนายชเวเปิดประตูเข้ามา จากเครียดเรื่องงานแต่งแล้ว ยังจะต้องมาเครียดเรื่องลูกๆทะเลาะกันอีก
“คุณแม่..//..คุณน้า..”
“ตกลงงานแต่งถูกยกเลิกแล้วใช่มั้ยครับคุณแม่..”ซีวอนเอ่ยถาม ทั้งอยากรู้และจงใจเบนความสนใจเนื่องจากเบื่อจะฟังคนแก่สองคนทะเลาะกันอีก -”-
“นั่นสิครับ ผมกลับบ้านไปนอนได้แล้วใช่มั้ย..”
“ไม่ต้องมาทำหน้าระรื่นเลยดงแฮ ซีวอน บอกแม่มาเดี๋ยวนี้ว่าผู้หญิงคนเมื่อกี้คือใคร..”
“เอ่อ.. คือ..”สองคนพากันพูดไม่ออก ดงแฮและซีวอนพากันโบ้ยไปที่ฮีชอลตัวต้นคิด
“ว่าไงฮีชอล..”
“ไม่มีแล้วครับผู้หญิงคนเมื่อกี้ เหลือแค่นี่โจคยูฮยอน หลานชายคนเล็กบ้านลีไงครับ แฮ่~”ฮีชอลแถสุดตัว แล้วชี้ๆไปที่คยูฮยอนที่พยายามนั่งเงียบและทำตัวลีบไม่ให้ใครมาสนใจ
“ว่าไงนะ นี่คยูฮยอนหรอกเหรอ..”คุณนายลีถาม พร้อมกับเดินเข้ามาหาร่างบางที่ทำหน้าเหรอหรา
“ห๊ะ.. อาโจว นี่อาโจวเรอะ..”ฮันคยองเองก็ตกใจไม่แพ้กัน
“เอ่อ..”
เมื่อครู่ที่คยูฮยอนปรากฏตัวถูกจับใส่วิกและแต่งหน้า เลยไม่มีใครจำได้ และตอนบอกชื่อทุกคนคงมัวแต่อึ้งกันเลยไม่ทันฟังว่าเขาคือ ..โจคยูฮยอน.. ลูกชายของลีฮานาน้องสาวของคุณนายลีฮารา แม่ของดงแฮ
“เอ่อ..คะ ครับ ผมเอง..”
“นี่ใครกันน่ะคะคุณฮารา..”คุณนายชเวเอ่ยถามพร้อมกับเดินเข้ามาดูใกล้ๆ คนที่แอบอ้างว่าท้องกับลูกชายตัวเองเป็นผู้ชายงั้นเหรอ..
ต่อนะจ้ะ -.-
“โจคยูฮยอน ลูกชายของฮานากับโจคยองซิกน่ะค่ะ..”
“น่ารักจริงๆเลย น้าก็คิดว่าหนูเป็นผู้หญิงซะอีก..”คุณนายชเวยิ้มอย่างพอใจ
..สายตาหญิงสาวสองคนปะทะกัน พลันเกิดความคิดที่ตรงกันขึ้นมา..(งานเข้าแน่พี่กี้ ~ไวท์)(ฟิคแกมันก็หางานให้ฉันทุกเรื่องนั่นแหละ-*- ~กี้)(เพราะหนูรักพี่หรอก มามะจุ๊บที-3- ~ไวท์)(เอลฟ์ครับ กระทืบมันให้ผมที ~กี้)(กรี๊ดดด โอปป้าใจร้าย T[]T ~ไวท์)(เลิกเพ้อได้แล้ว จะอ่านต่อ ~รีดเดอร์)
“ซีวอน ดงแฮ ..ในเมื่อลูกทั้งสองคนไม่อยากแต่งงานกัน แม่ก็จะไม่ฝืนใจอีก..”คำพูดเรียกรอยยิ้มที่ดังออกมาจากปากของคุณนายลี ซีวอนและดงแฮยิ้มดีใจกันทั้งคู่ รวมถึงคนอื่นๆที่เหมือนจะดีใจที่แผนสำเร็จ โดยเฉพาะฮีชอล (รู้สึกว่าบอมมี่หาย=w= ~ไวท์)
“แต่ว่า ตอนนี้งานข้างนอกยังไม่ยกเลิก แม่จะบอกว่าเมื่อกี้คือการเซอร์ไพรส์ ในเมื่อลูกๆกล้าทำแผนนี้ขึ้นมา แม่ก็จะให้ซีวอนแต่งงานกับคยูฮยอน..”คุณนายชเวกล่าวต่อ
=[]=~
“คุณแม่ครับ ได้ไงเนี่ย ผมไม่รู้ไม่เห็นเกี่ยวกับแผนนี้เลยนะครับ พี่ฮีชอลเค้าทำเองนะครับ ผมไม่รู้เรื่อง..”ซีวอนเดือดร้อนขึ้นมาคนแรก จะให้เขารับกรรมที่ตัวเองไม่ได้ก่อได้ยังไง
“ผมก็ไม่แต่งนะครับ ผมแค่มาช่วยพี่ดงแฮเฉยๆ คุณคนนี้เค้าเป็นใครผมยังไม่รู้จักเลย ผมจะแต่งงานกับเค้าได้ยังไง..”คยูฮยอนเองก็ไม่ยอมเช่นกัน แค่มาช่วยพี่ ไหงต้องซวยแต่งงานแทน
“คุณแม่ครับ คุณน้าครับ..”
“พอเลย ไม่ แม่ไม่ฟังอะไรอีกแล้ว แม่ถือว่ามันเป็นความผิดของทุกคนที่รวมหัวกันทำลายงานนี้ แต่งเถอะนะซีวอน ลูกโตพอที่จะมีครอบครัวมีเมียคอยดูแลได้แล้ว..”
“คุณแม่ครับ.. นี่มันชีวิตผมทั้งชีวิตนะครับ ขอให้ผมเลือกเองไม่ได้เหรอ..”
“งั้นแม่ให้ลูกเลือก ระหว่างหนูคยูฮยอน กับหนูดงแฮ..”คุณนายชเวยยื่นคำขาด ซีวอนเบ้หน้า เพราะเขาไม่อยากเลือกใครสักคน ดงแฮก็เพื่อนที่เห็นกันมาแต่เด็ก ส่วนคยูฮยอนก็คนที่เพิ่งเคยเจอหน้า
“คุณป้าครับ..”
“อย่านะคยูฮยอน กล้ามาทำลายงานพี่ชายเรา ก็รับผิดชอบไปเลย..”มือเรียวที่ชี้หน้าพร้อมกับสายตาดุๆทำให้คยูฮยอนหงอลง
“ผมแค่มาช่วยตามที่พี่เค้าขอ ผมผิดอะไร T[]T~”
“อย่าดุหลานสิคะ ไหนหนูคยูมาให้ป้า เอ้ย แม่ดูหน้าใกล้ๆหน่อยสิคะ ตายละสวยจริงเชียว สวยกว่าผู้หญิงซะอีก ว่าที่ลูกสะใภ้ของแม่..”คุณนายชเวออกนอกหน้าว่าชอบคยูฮยอนมาก โดยไม่สังเกคหน้าตาของคยูฮยอนเลย
“คุณน้าครับพอเถอะ อย่าให้มันเป็นเรื่องเลยนะครับ คยูเค้าไม่รู้อะไรด้วยปล่อยน้องไปเถอะ..”ฮีชอลออกโรงช่วย ยังไงสาเหตุมันก็มาจากเขา
“หลานฮีชอลอยากแต่งงานกับหลานฮันแทนมั้ยล่ะจ้ะ..”คำถามเดียวที่ทำให้ฮีชอลเงียบทันที ยิ่งสายตาไปปะทะกับคู่กรณียิ่งงดออกความเห็น
..พี่ขอโทษนะคยู T__________T~..
“ป่ะ ได้เวลาแล้ว หนูคยูไปแต่งตัวดีกว่าลูก ซีวอนด้วย เตรียมตัวเข้าพิธีได้แล้ว เจ้าบ่าวเจ้าสาว..”คยูฮยอนและซีวอนถูกดึงให้ลุกขึ้นด้วยฝีมือของคุณนายชเว สายตาดุๆของหญิงสาวทำให้ซีวอนขัดขืนไม่ได้
“คุณป้าครับ..”
“คุณแม่สิคะลูกคยู ป่ะไปกันเถอะ เดี๋ยวจะเสียฤกษ์หมด รีบไปแต่งตัวก่อน เด็กๆรีบออกไปรอข้างนอกล่ะ..”เอ่ยทิ้งท้ายแล้วลากลูกชายกับว่าที่ลูกสะใภ้ออกไปพร้อมคุณนายลีทันที
“ผะ ผมไม่แต่งน๊า.. TT[]TT~”
TBC.................
++++++++++++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++++++
+++++++++++++++
++++++++++
++++++
++++
++
+
จะได้แต่งงานกันแล้ว มีคนมากระแซะถามว่าเรื่องนี้คงไม่มีดราม่านะ
ไม่มีค่ะ อาจจะมีมาเป็นรสชาติชีวิตพอกรุบกริบ ชีวิตคนเราจะสุขสมไปซะหมดก็ไม่ใช่เนอะ
แต่ไม่เศร้าเคล้าน้ำตามากเหมือนเรื่องก่อนหรอกค่ะ 555
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นและกำลังใจนะคะ รักรีดเดอร์ รักคนเม้น ^O^~
ความคิดเห็น