คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : และแล้ว วันที่ได้เป็นแมวดำตัวนั้นก็มาถึง
วันนั้นเป็นวันอะไรนะ ำแทบไม่ไ้เลย
ำเือน็ไม่ไ้ ำ่วเวลา็ไม่ไ้
ทุอย่ามันลอยเบาเหมือนปุยนุ่น ับวามรู้สึอเราที่ล่อลอยออไป
ำไ้แ่ว่าวันนั้นอาาศเย็น ใบไม้สีแริมหน้า่าั้น 3 ออาารเรียนเริ่มร่ว
เราที่วันนั้นไ้ย้ายมานั่แถวหน้าเพราะ้อเ็บสมุรายานอเพื่อน ะำลัะหมาบเรียนวิาภาษาอัฤษ
อนำลันั่มอใบไม้เพลินๆ ใบไม้ใบนั้น็ร่วลพร้อมับระาษเส้นน้ำเินที่ถูีออาสมุเรียนอใรบาน
มันถูบรรพับเป็นรูปหัวใ ....อใรันนะ
เฮ้ยยย!!
เสียร้อ้วยวามใัมาาเพื่อนแถวลา
วยแล้ว!!! เพื่อนลุ่มเธอมอหน้าเราเลิ่ลั่ ส่วนเธอนั่หน้าีเหมือนนะเป็นลม
เรานึสนุอยาลอแล้เพื่อนึ้นมา เลยแะเ้าหัวใระาษแผ่นนั้นออ พร้อมอ่านัๆ
“เธอมีผมสีำเหมือนับแมว าลมโอเธอที่มอทีไร็ไม่เบื่อ เสียอเธอใสและเพราะมา
เธออ่อนโยนและน่าปป้อเสมอ เราอบมอหาเธอเวลาที่เธอไม่อยู่ในห้อ เธอเหมือนลูแมวที่่อนัวเ่
พอเราเอเธอ เหมือนเราถูเอร์ไพรส์อยู่ลอ
เราแอบอบเธอและิว่าวันนี้้อสารภาพออมา เราอยาใ้เวลาเทอมสุท้ายในารรู้ัันให้มาว่านี้
เธอะให้โอาสเราไ้มั้ย”
อ่านถึรนี้หัวใเราเ้นรัว นี่มันหมายสารภาพรั
เราผมสีำ าลมโ และเสียหวานใส เราแทบหุบยิ้มไม่อยู่
แทบไม่้อเาเลยว่าใรเป็นนเียน เราหันไปมอเห็นเธอนั่บิม้วน เหมือน้อน้ายอลูแมวอยู่รนั้น
...
นระทั่ไ้อ่านบรรทัสุท้าย
“รัเธอนะ....แโม”
…
…
เอ้อ ลืมบอไป อีเรื่อที่เราเ่ไม่แพ้วิาภาษาอัฤษ ือารเ็บอาารนี่แหละ
เพื่อนในห้อ่าพาันโห่ร้อ เสียแวัสนั่น
เธอยิ้มเิน ้มหน้าลับโ๊ะ หน้าแหรือเปล่าไม่รู้ แ่ใบหูแัเพราะวามเิน
เรายัไม่หุบยิ้ม มุมปาเราระุนิๆ าเริ่มแ
เราถือระาษแผ่นนั้นไปยื่นให้แโม
แโมยิ้มเิน ีในเ็บอาารไม่อยู่
“ส่านันรบหรือยั เียบๆันหน่อยนัเรียน ห้ออื่นเ้าหนวหู ีใอะไรัน” รูเินเ้ามา่วยีวิเราไว้ทัน่อนที่น้ำาะไหล
“หัวหน้าห้อรวบรวมรายานแล้วเอาไปไว้บนโ๊ะที่ห้อรูนะ”
เราพยัหน้าับำสัุ่รู “Stand up please, Thank you teacher……..”
ประโย่อานั้นเราแทบไม่รู้เลยว่า้อพูอะไร่อ
ความคิดเห็น