คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : -Peter pan- || nochan
'ปีเอร์แพน' ปีศาแห่ารลัพาัว มันะับัวเ็น้อยไปยามที่พ่อแม่อพวเาหลับใหลเพราะมน์สะอมัน ใบหน้าอมันเหมือนายวัย 18-20 ปี เพื่อล่อลวเ็น้อย
แ่น่าสสัยที่ทำไมปีเอร์แพนถึไ้แ้นภูิแห่วามฝันอย่า ฮาเรน ไ้นะ?
------------------------------------------------------
ใน่ำืนที่แสนะเียบเหา
วันนี้เป็นอีวันที่ฮาเรนทำานไ้อย่าราบรื่นโยที่ไม่มีเ้าปีศาปีเอร์แพนมาัวา มือบาอยสร้าวามฝันให้แ่เ็น้อย รอยยิ้มที่แสนะมีวามสุอฮาเรนเผยึ้นบนใบหน้าสวย
แ่เหมือนวามสุอฮาเรนะบลเพราะ ปีเอร์แพน ันบินเ้าไปในห้อนอนอเ็น้อยแล้วเอาัวเ็น้อยออมา สายาอฮาเรนมอไปที่ปีเอร์แพนพร้อมับ่อยๆแอบามไป ้อนเมสีเหลือนวล่อยๆพาัวอฮาเรนให้ลอยามหลัปีเอร์แพนไป้าๆ
'เฮ้อ...ทำไมเรา้อามมันมา้วยนะเ้าเม'
เสียพูเบาๆอฮาเรนทำให้เ้า้อนหยุะันร่าอฮาเรนระแทับเ็ท้ายแถวนเาหันมามอร่าอฮาเรนที่ห้อยอยู่บน้นไม้ ปีสีาวพยายามปิใบหน้าอฮาเรนไม่ให้ปีเอร์เห็นมัน แ่สุท้ายเ้าปีนั้น็ไม่ไ้่วยให้ฮาเรนรอาเนื้อมือให่
'หื้มภูิแห่วามฝันไม่ทำหน้าที่อัวเอหรอรับ?? หรือ
มาามเ็อุลับไปนอนที่เิม'
น้ำเสียทีู่เหมือนำลัหยอเย้าัึ้นพร้อมับมือหนาอายที่ึ้นื่อว่าเป็นศัรูอเา มือหนาำปีอฮาเรนเอาไว้แล้วยมันึ้นมาใบหน้าอปีเอร์่าหล่อเหลาเหมือนนายวัย 20 ปี้อหน้าฮาเรนเหมือนำลัสสัยอะไรบาอย่า ไม่ทันที่ะไ้สนทนาปีเอร์็ยร่าบอบบาอฮาเรนพาบ่าและบินลับมิิอนไป พร้อมับปล่อยในเ้าเมน้อยนั้น้อบินลับไปรวมลุ่มับเพื่อนๆที่มิิอมัน
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ในมิิอปีเอร์แพน
ปีเอร์ับฮาเรนโยนลบน้อนเมสีาวนเศษเมบาส่วนระายออเป็นวไม่ว้ามา สายาอฮาเรนอนนี้ไม่ไ้แสถึวามหวาลัวแ่ลับแสถึวามไม่พอใ
'แเอาเ็ๆลับไปที่นอนเี๋ยวนี้เลยนะ!!'
ฮาเรนะอใส่หน้าหล่ออปีเอร์แ่เหมือนนที่โนะอใส่ะไม่รู้สึอะไรเลยแ่ลับยิ้มออมา าแร่ย่อลเพื่อให้ไ้ใล้ิับภูิแห่วามฝันัวน้อย เอื้อมมือหนาไปับปลายาอฮาเรน่อนที่ะออแรบีบ
'รู้มั้ยว่าภูิัว่อนๆที่หายไปเาไปอยู่ที่ไหน?'
ปีเอร์เอ่ยออมา้วยน้ำเสียเิวนประสาท รอยยิ้มที่ทำให้เ็ๆเลิ้มแ่อนนี้มันั่น่าเะให้ฟันหลุ
'แทำอะไรพวเา!!! ปล่อยพวเาเี๋ยวนี้นะปีเอร์!!'
ฮาเรนเริ่มออแริ้นรนพยายามะเะแ่เหมือนาะไม่ไปามที่้อาร ปีนสีาว็ไม่สามารถระพือไ้ามที่ใ้อาร
'ิ้นไป็ไม่่วยใหุ้รอามือผมหรอรับ ุฮาเรน'
ปีเอร์ปล่อยมือาาแ่เปลี่ยนมาเป็น่อยๆลูบไล้ไปามโรหน้าอฮาเรน เารู้ว่าุอ่อนอภูิวามฝันมันอยู่ที่ท้ายทอย รอยยิ้มวนประสาทเผยึ้นอีรั้
ปีเอร์เริ่มยับมาใล้ฮาเรนนปลายมูอทัู้่นัน ลมหายใอปีเอร์ไม่ไ้เยือเย็นเหมือนที่ท่านพ่ออเาเยเล่า วาอปีเอร์ไม่ไ้เป็นสีแเมื่อมีอารม์
เหมือนที่แม่เาบอแ่...
ปีเอร์มีลมหายใที่อุ่นเหมือนมนุษย์ทั่วไป วาอปีเอร์เปล่ประายเหมือนเอับรัแท้ฮาเรนรู้สึว่าปีเอร์็ไม่ไ้เลวร้ายเหมือนมี่นิทานในมิิอเาเล่าให้ฟัั้แ่
เ็
'ัวุหอมมาเลยรู้มั้ยฮาเรน ถึุะแอบามผมผม
็ไ้ลิ่นุ'
ไม่พูเปล่า ปลายมูอปีเอร์ลมาที่ออสีน้ำผึ้อฮาเรนเบาๆราวับเหมือนอีนเป็นแ้วใสแสนบอบบา ปีเอร์รู้ว่ามันผิอมิิเาแ่ลิ่มัวอฮาเรนหอมยั่วยวนยิ่ว่าลิ่นอนาเือในทะเลสาปเสียอี
ปีเอร์ที่ำลัหยอเย้าภูิัวน้อยทั้เอ่ยปาม ทั้ลูบไล้ และูบอย่านุ่มนวล ร่าอฮาเราเริ่มสบลเพราะเลิ้มับูบที่แสนอ่อนโยนที่ปีเอร์ไ้มอบให้ มือบาสวย่อยๆโอบรัรอบอนัวให่ว่าฮาเรนลืมสิ่ที่ผู้อวุโสสอนมาทั้หม ลืมแม้ระทั่อเา
ปีเอร์เอ็ลืมทุอย่าเลิบเลิ้มับร่าอฮาเรนที่แสนะหอมหวานเหมือนไ้ิม้อนสายไหมสีส ทุอย่าหายไปับาเพราะเพียแ่วาม้อาร
-------------------------------------------------------------------
หลายสัปาห์ผ่านไป
ในมิิอปีเอร์ทุอย่าูเหมือนะสวยามึ้นาอไม้ที่เยเหี่ยวเา อนนี้ลับบานสะพรั่เหมือนมีน้ำมาเิมเ็ม สัว์่าๆที่เยุร้ายแ่อนนี้ลับลายเป็นสัว์ที่แสนะเป็นมิร
'ฮาเรนผมมีอะไระบอรับ'
ปีเอร์ที่อยู่ๆ็เินเ้ามาในห้อนอน็เอ่ยถามนัวเล็ที่ำลันั่เหม่ออยู่บนเียใบหน้าสวย่อยๆหันไปหาพร้อมับยิ้มเบาๆให้
'แ่านันเถอะรับฮาเรน ผมสัาว่าะไม่ทำใหุ้ร้อไห้อย่าเ็า'
ไม่ทันที่ฮาเรนะไ้เอ่ยปาบอ่าวีอะไร...
THE END ✨
------------------------------------------------------
Talk : หายไปนานเลยยยยิถึันมั้ยรีทุนนน อนหน้าไม่รู้ะเป็นอะไรเลยอ่ะ5555
แ่ไรท์ะสู้ๆเพื่อรีนะะ!!!~??????”?
ความคิดเห็น