คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : คู่แข่ง
เน --- ู่แ่
ยัยนมปัเียบว่าที่ิแฮะ
เมื่อี้อนเห็นหน้าเราแล้ว่อยๆหุบยิ้มลละมั
“เอาส้ม”
เรายื่นานใส่ส้มที่เราปลอให้ นที่นั่หน้าบึ้ไม่หาย ะที่อนนี้ออยำลัล้าานอยู่
ในห้อรับแเลยมีแ่เราับนมปัสอน
“แมานี่ทำไม...
ำไม่ไ้ว่าสนิทันนานี้ั้แ่เมื่อไหร่”
“ไม่เอาน่า... เธอเป็นเพื่อนอออย
็เท่าับเป็นเพื่อนอเรา้วยนะ”
“ำไ้ว่าแะแย่ออยาเราไปนี่”
“แย่ที่ไหน... เราแ่อยู่้วยอนที่เธอไม่อยู่เท่านั้นเอ...” เราอบ "อีอย่า สาวน่ารันาออย ทำไม้ออยามเธอนเียว้วย"
ถึรนี้นมปัูะมีสีหน้าสลลนิหน่อย
“แ่็เอาเถอะ สาวป๊อป
อย่าเธอิว่าออย ูบ้านๆธรรมาๆสินะ”
“น่ารัสิ...”
เสียเบาหนึ่พึมพำออมา
“หา ?”
“โรน่ารัเลย ! ออย อ่ะ”
ู่ๆนมปั็เสียัึ้นนเราใ
แถมท่าทาหลัาพูบยัหลบสายา แถมหน้า็เป็นสีั บิัวไปมา
ทำเอาเราเริ่มสสัย
“น่ารัแบบเพื่อนสินะ...” เราถามเสียสั่น
ยัยนมปัไม่อบ แถมยัอมยิ้มึ้นมาอี
ระหว่านั้นออย็เ้ามาพอี โยยืนทำหน้าพลาเ็มืออยู่ ่อนะเอียอถาม
“เมื่อืนเิอะไรึ้นเหรอ ? ออย”
“อะไรเหรอ ?”
“็เห็น นมปัทำท่าทาแปลๆไปน่ะ”
“็ไม่มีอะไรนี่... เรา็เฝ้าไ้
เ็ัว ป้อน้าว แล้ว็นอนเป็นเพื่อนเท่านั้นเอ”
นัยน์าเราเบิว้าอย่าะลึ เ้าใอยู่หรอนะว่าออยเป็นนใีแ่แบบนี้มันเินไปรึเปล่า
“แล้ว็อโทษ้วยนะ ที่เราละเมอนอนอออยทั้ืนเลย”
นมปัพูึ้น้วยน้ำเสียิลเหมือนใอว
โยไม่พูา เราลุึ้นเินรเ้าหาออยแล้วึัวเธอเ้ามาสวมอไว้แน่น
“โอ๋ๆ นี่เสียวัน่าูเลยสิ”
เราเอ่ยพร้อมลูบหัวออย “โยยัยโริลวนลามนานี้”
“เี๋ยวสิ เี๋ยว่อน”
เสียร้อหนึ่ัมาา้าหลัแ่เราทำเป็นไม่ไ้ยิน
แ่็น่าแปล ออยวันนีู้เื่อๆผิปิ นาเราเินมาอยัเยๆอยู่เลย
ทันในั้น โยไม่พูา
ยัยนมปั็รเามาอออยบ้า
ลายเป็นว่าแม่สาว่วอเราอนนี้ถูรุมอพร้อมๆันาทั้สอ้าน
ถ้าเป็นอนปิเราันออไปห่าๆล่ะ แ่อนนี้มีเรื่ออื่นสำัว่านั้น
“ออย... ัวเธออุ่นๆนะ” เราทัไปยัยมปัเลยเอาแ้มแนบหลัออยบ้า
“ริ้วย”
“นิหน่อยน่ะ...” ออยอบเบาๆ
ราวับเป็นพระราเสาวนีย์ เราพาออยไปนั่พัแล้วปอส้มให้ิน
ส่วนนมปัรื้อเอาุผ้าปูที่นอน ปลอหมอน ผ้าห่มใหม่มาเปลี่ยนหม
้วยท่าทาระับระเ ท่าทาลืมป่วยไปแล้ว โยหลัาเปลี่ยนุที่นอนหมแล้วเราับนมปั็พาออยไปนอนพั
ทั้ๆที่เ้าัวบ่ายเบี่ย ใริอยาะอุ้ม้วย้ำแ่ลอแล้วไม่ไหว
รู้แบบนี้น่าะเล่นีฬาบ้านะเรา
“เธอสอนมานั่้อเราทำไมอ่ะ”
ออยทัึ้นหลัาเห็นเราสอนนั่้อเธอนอนอยู่
้วยวามไม่รู้ะทำอะไรเลยอัวถอยออมา่อน ป่อยให้ออยนอนพัามลำพั
“ถามอะไรหน่อยิ” นมปัพูึ้นหลัาอยู่ันสอนอีรั้
“หือ ?”
“แเยเสพยาไหม ?”
ยัยนี่แรว่าที่ิแฮะ ว่าแ่รู้มาาไหนนะ
ออยบอเหรอรึไ ไม่สิถ้าออยบอไม่มาถามเราอย่านี้หรอ
“เยสิ...” เราบอ
“แ่เราเลิไ้แล้วนะ”
“ทำไมอ่ะ...?”
“ไม่อยาให้ออยเสียใน่ะ...”
เราอบื่อๆ อาะูน้ำหนัเบา
แ่สำหรับเราแล้ว ออยมีวามหมายมาพอ ที่ะเปลี่ยนแปลัวเอเพื่อเธอ
“เ้าใ...” นมปัอบเรียบๆพลายิ้มที่มุมปา โยทอสายามอออไปราวับนึเรื่ออะไรีๆไ้
“ถ้าเธอิับออยเป็นเพื่อน
เราเป็นเพื่อนันไ้” เราบอ “แ่ถ้าเธอิับออยเหมือนับันอนนี้เราลายเป็นู่แ่ัน...”
“ั้นเรา็เป็นู่แ่ันแล้วล่ะ...”
นมปัอบโยหันมามอเราอย่าไม่หลบสายา
ความคิดเห็น