คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เฮงซวย
[Baby shark ึือือึ]
๑
"เอ้าลๆ มาันรบนมั้ยเนี่ย"
ลุ่มเ็หนุ่มุนัเรียนมัธยมปลาย าเสีรมท่า ยืนรวมัวอยู่้ารถู้สีาวิราสัลัษ์โรเรียนรัื่อั
"เหนือ พวูมอหันแล้ว"
ทิว เ็หนุ่มลูรึ่อบลับประธานรุ่นัวเล็ผิวาว สวมแว่นรอบลม
"เออๆ ไหนูนับ่อน หนึ่..สอ...ห พวเรามีี่นวะ"
"ห้าน มึนับเลเป็นมั้ยเนี่ย"
"หนึ่..สอ..ห ไอสัส ห ัวไหนเินมาวะ ูลาอาารย์มาห้าน"
บนอ้า้ายอทุนมีุสีแสามุแสระับั้นที่ัวเออยู่ ยเว้น
"ูเอ"
ผมเินออาลุ่มน มอหน้าประธานรุ่นหน้าื พลาออ
"มึมาทำเหี้ยไร"
"อยามา"
"มึโเรียน ูฟ้อพี่มึแน่"
"ู็ะบอว่าโนมึลัพาัวมา"
"สัส"
อาทิย์รัผม เป็นแ่แฟน็ทำใหน่อยนะ
อยู่โรเรียนน่าเบื่อ ใ้ีวิวนลูป แ่อยามาเที่ยวบ้า เลยโึ้นรถพวเหนืออย่าเนียนๆ อนแรนึว่าะแอบไปเที่ยวที่สนุๆันะอี
ผมเินแออาลุ่มพวมอห เินามุ้ม่าๆ มีนัศึษา้อนรับทุุ้ม มีนมาย สุท้าย็บที่ารมาูวนรี
ในมือผมอนนี้เ็มไป้วยอิน ทั้ลูิ้น นม น้ำอัลม ินไปูไปเพลินๆ ิที่นเยอะไปหน่อย หายใไม่่อยออ ินไม่สะว แ่ผม็ยัยืนู เพราะเป็นวนรีส ทุๆเพลมันึให้ผมอยู่ฟั่อเรื่อยๆเหมือนโนสะ นลืมอะไรบาอย่า
"เหนือ มึทิู้"
ผมรอเสียใส่ปลายสาย้วยวามไม่พอใ พอผมลับมาที่อรถ็พบแ่วามว่าเปล่า โทรหาเหนือสิบว่าสายพึ่มารับสายที่สิบห้า
"เออ ูลาอาารย์แ่สอั่วโม มึไปอยู่ไหนมา โทรหา็ไม่รับ"
"มึแม่เหี้ย ูะลับยัไ ั็หม"
"มึร้อไห้ทำไม"
"ไม่ไ้ร้อ"
"เสียมึสั่น"
"ไอสัส บอู่อน ูวรทำยัไ"
ผมเอียหน้าบท่อนแนัวเอถูไปมา เพื่อเ็น้ำา
"พี่ทิย์! พี่ทิย์เลิลาสอนบ่ายสาม มึไปรอที่ะแพทย์"
"มึมารับูไม่ไ้หรอ"
"ูไม่มีรถ วันนี้มีเรียนพิเศษ้วย"
"ะแพทย์ไปทาไหน"
"เี๋ยวูแร์โล..."
"บับ!"
มือถือในมือถูว้าลพื้น้วยวามโมโห เมื่ออยู่ๆหนทาลับบ้านผม็หายไปในพริบา มือถือถูาร์มารึ่หลอันหมในเวลาสำั
ทั้ัวผมในัวนี้ไม่มีอะไรเลย
แม่
ผมเยหน้ามอท้อฟ้า เม้มปาเพื่อลั้นอารม์ทุอย่า ้มลว้าโทรศัพท์ ยัใส่ระเป๋าาเแล้วเินออาโรอรถ
อาทิย์เรียนที่มหาลัยลัยนี้ แ่ผมไม่เยไปที่ะแพทย์เลย อีอย่ามหาลัยเลยนะไม่ใ่โรเรียนมัธยมที่สามารถเินาึวิานู้นไปวิานี้ไ้สบายๆอ่ะ ผมวรทำไวะ
"ุ..ะแพท์ไปทาไหน"
ผมถามนัศึษานหนึ่ึ่ำลัเ็บอ
"ทานู้นอ่ะน้อ"
เ้าี้ไปทาป้ายบอทา บอทิศทาอะ่าๆ ผมยื่นลูอมให้เา แล้วรไปยัป้ายนั้น
เินามถนนเรื่อยๆ ผ่านึเล็ึให่
าทั้สอล้าไปหม พัหายใามที่นั่่าๆ
นัศึษาหลายนมอมาที่ผม เป็นเพราะุนัเรียนนี้แน่ อร้อล่ะอย่ามอันนัเลย ผมลัว
ผมไม่ล้ามอหน้าใรเลย
[ะแพทย์ศาสร์]
ึให่โปรา่อสายา ป้ายอัษรเ่นัว่าเป็นะที่ามหา ผมรีบเินไปทิ้ัวลบนโ๊ะม้าหินอ่อน ัวที่ิว่าสามารถมอเห็นไ้่ายๆ
ไม่นาน็เริ่มมีนัศึษาเินออมาาึ หลายๆนมอมาทานี้ ผมะเ้อมอหาร่าุ้นา พลาหยิบโทรศัพท์มาเปิเรื่อพลาๆ
เ้
ผมรีบรัวนิ้วลบนแป้น โทรออให้เร็วที่สุ เมื่อหน้าอโว์แบเอรี่เหลือ สี่เปอร์เ็น
"รับ"
ผมลี่ยิ้มออมา วามรู้สึอุ่นใแผ่ไปทั่ว
"ทิย์อยู่ไหน"
"อยู่ะ"
"รไหนอะ นั่อยู่หน้าะเลย"
"อ่อ...เห็นแล้ว"
มือถือัสายอัโนมัิ พร้อมหน้าอสีำสนิท
ผมยืนึ้น มอหาอาทิย์
"าร์"
เสียุ้นเยัึ้นรหน้า พร้อมร่าสูที่เินเ้ามา
ผมียิ้มให้อาทิย์และเินไปหา
"ไปไมาไ"
"หลทามา โนพวเหนือทิ้"
ทิย์โบมือลาเพื่อนที่เินแยออไป ่อนะหันมาสนใผม
"ทำไมั้นล่ะ"
ทิย์ลูบหัวผม พร้อมพาเินไปยัที่อรถ
"ผมฟัวนรีอยู่ พวเหนือหนีลับโรเรียนันหม"
"แบโทรศัพท์็หม เือบไม่ไ้ลับบ้านแล้ว"
"อนนี้ะไ้ลับแล้วรับ ลับบ้านันนะ"
ผมเม้มปาแน่น รับหมวันน็อาทิย์ึ้นมาสวม ึ้น้อนรถบิ๊ไบ์ันให่ หูผมไม่ไ้ยินเสียรถเท่าที่วร ภาพภายนอเบลอไปหม
นรหน้า ือนเียวที่ผมรั นที่ให้วามอบอุ่นับผมไ้ นเียวริๆ วามลัว่อนหน้านี้หมไป พร้อมับอาทิย์ที่้าวเ้ามา ผมยื่นมืออนรหน้าบหัวหมวันน็อลบนแผ่นหลัออาทิย์
ปล่อยให้อารม์ในใมันระบายออมาเป็นหยาน้ำา
"อบุรับ"
ผมืนหมวันน็อให้ทิย์ ยมือไหว้ แล้วเ้ามาภายในรั้วบ้าน
"ไม่ิน้าวับผมหรอ"
"ถ้าว่าเมื่อไหร่ มาแน่นอน"
"โอเ"
โบมือลาอยู่ภายในรั้วนแสไฟารถลับสายาไป ผมถอนหายใยาว พลาเินเ้าบ้าน
สิ่ที่สะุาทันทีที่เินเ้ามาือ ระเป๋านัเรียนวาอยู่บนโ๊ะ พร้อมถุนมสามอย่า
อโทษ
โพสอิทสีฟ้าอ่อนแปะอยู่บนถุนม ู็รู้ว่าลายมือใร ึออมาแปะลบนโ๊ะ แล้วหันมาสนในมอโปร
โห ฝอยทอ ล้วยบวี นมาล
รู้าน
_________________________________
อมเมนท์พูุยิมันไ้น้า
#ลามินทร์
ความคิดเห็น