[ALS] ปมในหัวใจ กับโลกอันว่างเปล่า

.
.
.
ทำไมไม่ตายๆไปสะ!!
.
.
.

.
.
.
คนอย่างเจ้า อยู่ไปก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น!!
.
.
.

.
.
.
เจ้าไม่น่าเกิดมาเลย... ไม่น่าเลยจริงๆ
.
.
.


ในมุมอับของถนน มีเด็กชายตัวน้อยๆวัย6ขวบกำลังนั่งกอดเข่าอยู่ในความมืด น้ำหลายสายไหลริ่นจากดวงตา โดยไม่มีท่าว่าจะหยุด

“ฮึกๆ”

เด็กน้อยพยายามกลั่นเสียงเอาไว้ให้ได้มาที่สุด มากพอที่คนที่กำลังตามหาเขาอยู่จะไม่เจอตัว

“ทำไม? เพื่ออะไร? ใครก็ได้... ฮึก”

ท่าทางของเด็กน้อยคนนี้ หากใครมาเห็นเข้าคงคิดว่าเด็กคนน้อยคงเป็นเด็กที่น่าสงสาร เป็นเด็กที่มีมุมมืดในหัวใจ ถูกคนอื่นๆพร่ำบอกมาว่าไร้ค่า

แต่ในความจริงแล้ว มันตรงกันข้าม... ไม่เคยมีใครเคยกล่าววาจาโหดร้ายกับเด็กคนนี้เลยสักครั้ง กลับเป็นตัวของเด็กคนนี้เองที่เอาแต่กล่าวกับตนเองเช่นนั้นเรื่อยมา...

ไม่รู้ว่ามันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ตัวของเด็กน้อยได้กล่าววาจาทำร้ายตนเอง รู้เพียงแค่ว่าจิตใจของเด็กน้อยตอนนี้ไม่ต่างกับแก้วที่เปาะบาง พร้อมแตกสลายได้ทุกเมื่อ

ช่างน่าเศร้ายิ่งนัก...