Pora_Planet

ลำดับตอนที่ #6 : รอ...ร๊อ..รอ

เคยคิดมั้ยว่า

ทำไมบางครั้งเราต้องรอในสิ่งที่ไม่จำเป็นต้องรอก็ได้

รอดูละครหลังข่าว ทั้งๆที่ง่วงจะแย่อยู่แล้ว

รออ่านหนังสือที่ออกใหม่ ทั้งๆที่หนังสือที่ซื่อไปก็ ยังอ่านไม่จบ

รอเพื่อนไปกินข้าวด้วยกัน ทั้งๆทีไปรอที่ร้านก่อนก็ได
้
รอเวลาออกไปเรียนตรงเวลา ทั้งๆที่เข้าเรียนก่อนเวลาอาจารย์ก็ไม่ด่าซะหน่อย

รอคนมารับกลับบ้าน ทั้งๆที่ตอนนี้กลับบ้านเองไ ด้แล้ว อายุขนาดนี้

รอวันพระจะได้ไปวัด ทั้งๆที่ไปวัดวันธรรมดาคนน้ อยกว่าแท้ๆ

รออ่านหนังสือช่วงใกล้สอบ ทั้งๆที่พอจะสอบก็ว่าอ่านหน ังสือไม่ทัน

รอให้อยู่ไกลกันก่อนค่อยโทร ไป บอกว่าคิดถึง ทั้งๆที่เวลาอยู่ต่อหน้าก็บอกว่าคิดถึงได้

รอให้มีคนออกคำสั่ง ทั้งๆที่คิดเองก็เป็น

รอให้เสียของบางอย่างไป จึงรู้คุณค่าของมัน

รอให้ได้รับก่อน จึงรู้สึกว่าตัวเองก็เป็นผู ้ให้ได้

รอได้ยินคำว่ารัก จึงรู้ว่าถ้าเราเป็นคนบอกออ กไปซะก่อน

อาจไม่ต้องเสียใจเพราะความเข้าใจผิด



รอ...ทำไมนะ

นานแค่ไหนก็ยังรอ....

รึว่าไม่รอแล้วดีกว่า?




แล้วถ้าไม่รอ เอาเวลาไปทำไรดี

A.ทำใจ ตัดใจซะ ไม่ต้องรอแล้วนิ

B.ทำทีว่ายังรอ เดี๋ยวคนที่จะมาเค้าจะมาเสี ยเที่ยว

C.ทำน้ำตาหยด ตอนตัดใจไปแล้ว เค้าดันมาซะงั้น

(เธอมาทำอะไรเอาป่านนี้ ฉันลืมเธอไปแล้ว..ว...ว...)

D.ทำอะไรที่เป็นประโยชน์กว่ าทำ น้ำตาหยด เช่น

ทำโปรเจคArtรกโลกตัวใหม่ให้สำเร็จ โ

ดยไม่รอให้เสียเวลาเปล่า (จะได้ส่งงานเร็วๆ)


เอาข้อไหนดีนะ? เดี๋ยวรอก่อน ขอคิดแป๊ปนึง....