dakishimete

ลำดับตอนที่ #2 : แสบสุดๆ

2

.

.

.

1

.

.

.

 

ปั่ง!! เสียงประตูโรงเรียนที่ปิดลงทั้งสองด้าน

 

“เฮ้ออ........ทันอยู่แหะ” เสียงสองเสียงที่ประสานพร้อมกันดังขึ้น 

 

“เอ๊ะ!!...เสียงใครอีกน่ะ” มินาโกะพึ่มพร่ำอยู่กับตัวเองพร้อมกับหันไปมองทางด้านซ้ายมือของตน

 

“อ๊ะ!!!...ยูโตะคุง” เสียงร้องปนการแปลกใจเล็กน้อย

 

“อื่ม....ฉันเองทำไมหรอ ชั้นก็ว่าเสียงใคร มินาโกะจังเองหรอเนี่ย” เสียงจากร่างสูงที่ตอบออกมาให้กับอีกคนที่ยังคนแปลกใจอยู่

 

“นะ.....นายเพิ่งถึงโรงเรียนหรอ” 

 

“อื่มสิชั้นเพิ่งถึง ทำไมหรอ” ร่างสูงตอบกลับออกไป พร้อมกับยิ่งคำถามเข้าใส่

 

“อะ.....อะ.....อ๋อ เปล่าๆๆ ไม่มีอะไรหรอก เข้าห้องเรียนกันเถอะ เดี๋ยวจะสายไปกว่านี้” เด็กสาวที่เตี้ยกว่าตอบออกไป พร้อมกับเดินนำหน้าและหันมากวักมือเรียกอีกคนให้เดินตาม

 

‘บ้าเอ๊ยย ทำไงดีเนี่ยยย หัวใจมันทำไมเต้นโครมครามแบบนี้เนี่ยยยย ยูโตะคุงได้ยินทำไงเนี่ย’ มินาโกะบ่นพึมพร่ำอยู่ในใจในขณะที่เร่งฝีเท้าจ้ำอ้าวไปยังห้องเรียน

 

อีกคนหนึ่งที่เดินตามคนข้างหน้าแต่สายต่างอยู่ข้างนอกหน้าต่างอย่างยูโตะนั่นก็ต้องหยุดการเดินลง เนื่องจากมีความรู้สึกว่าคนข้างหน้าจู่ๆจะหยุดเดินเสียดื้อๆ

 

“นี่   หยุดทำไมไม่รู้จักบอก ห๊ะ แม่หัวเหลือง” อีกคนที่เดินตามมาถามอย่างสงสัย

 

คนถูกถามไม่ตอบ กลับชี้นิ้วเข้าไปในห้อง ทำให้อีกคนงง จึงชะโงกหน้าไปดูตามนิ้วที่ชี้

 

“เฮ้ย !!   ครูเข้าแล้วนี่น่า ทำไงดีล่ะ” คนที่ชะโงกหน้าไปดูถึงกับสะดุ้ง

 

“ถ้าฉันรู้คงไม่ชี้ให้นายดูให้เสียพลังงานหรอกย่ะ แล้วอีกอย่าง ฉันมีชื่อให้เรียกโอเค๊” อีกคนตอบอย่างกวน+อารมณ์เสียนิดๆ

 

“อื่มมม ฉันคิดไรดีๆออกล่ะ” ว่าแล้วก็จัดการดันตัวคุณนาคาจิม่า มาไว้หน้าประตูห้องเรียน แล้วก็จัดการเปิดประตูให้ ทำให้ครูในห้องและเพื่อนๆหันมาที่ยูโตะ ส่วนตัวเองก็แอบแว๊บเข้าประตูหลังห้อง คลานไปหาที่นั่งประจำแล้วค่อยๆลุกนั่งบนเก้าอี้ แล้วโบกมือให้อีกคนอย่างยั่วโมโห

 

 

“เฮ้ย !! ยัยหัวเหลือง” อุทานออกมาเบาๆ แล้วจ้องเขม็งไปที่มินาโกะ

 

“ฝากไว้ก่อนนะเทอ แสบมากกกกก” ยูโตะพรึ่มพร่ำอยู่ในใจด้วยความโกธรนิดๆ

 

“ขอบคุณนะ คุณนาคาจิม่า ที่ยังอุตส่าห์มาเข้าเรียนอยู่” ครูที่อยู่หน้าห้องพูดขึ้น ทำให้คนที่กำลังพรึ่มพร่ำอยู่ต้องหันมาฟังครูทันที

 

“เอ่อ.........คือ...............”อีกคนพยายามหาข้อแก้ต่าง   แต่ก็ดันนึกไม่ออก   จนโดนทำโทษให้ไปยืนหน้าห้องเรียนจนกว่าจะหมดชั่วโมงเรียนภาคเช้า

 

 

- พักกลางวัน -

 

 

“นี่แม่หัวเหลือง มานี่หน่อยเด๊ะ นี่ ได้ยินที่ชั้นเรียกไหม”

 

“อะ เรียกชั้นหรอ บังเอิญชั้นจำได้ว่า ชั้นไม่ได้ชื่อแม่หัวเหลืองอ่าน่ะ ถ้าจะเรียกชั้น กรุณาเรียกชื่อด้วย” อีกคนที่ถูกเรียกตอบกลับไป

 

“เอ่อๆๆๆ นี่เทอ เมื่อเช้านะ แสบมากนะ เข้าใจคิดดีนี่” คนตัวสูงกว่าพูดถึงเรื่องเมื่อเช้า ที่เป็นเหตุให้ตัวเองต้องโดนทำโทษ

 

“แน่นอนสิ คนมันฉลาดนี่น่า ฮ่า ๆๆๆ” ตัวต้นเหตุกับตอยกลับออกไปอย่างกวน ต. สระอี น. อีกคนมากมาย

 

“นี่ ขอโทษสักคำมีป่ะ อุตส่าห์ช่วยไม่ให้โดนทำโทษแล้วนะ” อีกคนเริ่มทวงบุญคุณ

 

“เน๊ะ..... ไม่เห็นจำเป็นเลย ความคิดของชั้นทั้งนั้น นายก็ตัวละครที่แสดงได้เยี่ยมไปเลยทีเดียว ฮ่าๆๆ” อีกคนหันหลังเดินกับคนที่เดินตามมา แล้วตอบออกไปอย่างกวนๆเช่นเดิม

 

 

ปึก !!!!!!!

 

 

“โอ๊ยยยยย เจ็บนะ”

 

 

*********To Be con .....*****************