ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : HOUR05
HOUR05
"โห น่ารักดีแฮะ" นารูโตะหยุดยืนอยู่ที่หน้าตู้กระจกขายขนมคัพเค้กสีสันสดใส นัยน์ตาสีฟ้าจ้องขนมตาเป็นมัน มองดูราคาแล้วก็ล้วงมือไปควักกระเป๋าตังค์กบสีเขียวขึ้นมาสำรวจ เหรียญสิบเรียวสามเหรียญสุดท้ายนอนนิ่งอยู่ก้นกระเป๋า "หมดกัน ลืมไปว่าแพ้ห้าตารวดบนเครื่อง เกลี้ยงเลย"
"อยากกินหรือไง" นารูโตะเหลือบสายตาไปมองคนที่ทักเขา หัวเราะแหะๆนิดหน่อย
"คนก็หิวเป็นนะ ไอ้อยากน่ะมันก็อยาก แต่ประเด็นคือพ่อฉันไม่ให้ตังค์มาเยอะไง หมดเกลี้ยงแล้ว"
"คุณอามินาโตะเค้ารู้ไง ว่าให้มาเท่าไหร่ นายก็หลงลมเจ้าคิบะเวลาชวนตั้งวงไพ่ แพ้แจกตังค์ทุกที" ว่าแล้วก็กวาดสายตามองในตู้กระจก "เอาอันไหนล่ะ ฉันเลี้ยง"
"เฮ้ย จริงเปล่า เลี้ยงแล้วห้ามทวงเงินคืนทีหลังนะเว้ย" คนตัวเล็กตาวาววับ
"เออ ไม่ทวงหรอก เงินน่ะ" ร่างสูงเอ่ยเสียงเรียบๆ เปิดกระเป๋าตังค์ควักแบงค์ห้าร้อยเรียวออกมารอจ่าย "จะเอาก็สั่งซะ"
"เอาอันนี้อันนึงครับ รบกวนด้วย"
ซาสึเกะมองดูนารูโตะที่นั่งกินคัพเค้กอย่างเอร็ดอร่อย คนผมทองอ้าปากกัดคัพเค้กครีมเข้าปากจนเลอะเทอะ แต่ดูเหมือนว่าความหิวจะมีอิทธิพลมากเป็นอันดับหนึ่ง นารูโตะจึงไม่ใส่ใจครีมที่เลอะขอบปากนั่นและกินต่ออย่างเอร็ดอร่อย พอคำสุดท้ายเข้าปากจนหมด คนตัวเล็กก็หันมาหาซาสึเกะทั้งๆที่ยังเคี้ยวตุ้ยๆเต็มปาก
"ไปหาน้ำกินกัน"
"แป๊บนึง" ร่างสูงเอื้อมแขนเอานิ้วมือปาดครีมที่เลอะอยู่ขอบปากของนารูโตะเบาๆ เจ้าตัวส่งเสียงอื้ออ้านิดหน่อย ซาสึเกะเลียครีมที่ปาดจากขอบปากนารูโตะจนหมด "อืม ก็อร่อยดี"
"ทำแบบนี้ฉันอายนะเว้ย ซาสึเกะ" นารูโตะเบ้ปาก หน้าขึ้นสีชมพูนิดหน่อย หากแต่อีกฝ่ายไม่ได้มีท่าทีจะสนใจคำต่อว่าของเขาเลยซักนิด แถมยังตีหน้านิ่งลุกขึ้นจากโต๊ะก่อนเขาอีก
"มาสิ จะพาไปหาอะไรเบาๆดื่ม"
"อย่ามาเปลี่ยนเรื่องกันง่ายๆงี้ซิ" ยิ่งพูดก็ยิ่งหน้าแดง ไอ้การกระทำเมื่อกี้เอาซะคนตัวเล็กใจเต้นโครมครามเหมือนกัน ถ้าสามสาวเจ้าแม่ประจำชั้นมาเห็น ชะรอยเขาต้องบอกพ่อให้จองโลงล่วงหน้า
"หรืออยากจะคุยเรื่องนั้นต่อหรือไง" ซาสึเกะย้อน "ฉันไม่มีปัญหาหรอกนะ"
"กะ ... ก็ไม่ใช่แบบนั้น" เจอแบบนี้นารูโตะก็หน้าแดงแปร๊ด ติดสตันท์ไปไม่ถูกเหมือนกัน
"งั้นก็ไปหาน้ำกินอย่างที่นายว่าได้แล้ว คอแห้งตายฉันไม่รับผิดชอบนะ"
สุดท้ายก็ได้แต่จำยอมซาสึเกะไปอย่างช่วยไม่ได้
"นายไข้ขึ้นเหรอวะ" คิบะเอ่ยถาม เขาเห็นนารูโตะหน้าแดงๆมาตั้งแต่ตอนรอขึ้นรถ ถามก็ไม่ค่อยจะพูดจะจา ไอ้ที่เอ๋ออยู่แล้ว ก็ยิ่งเอ๋อหนักกว่าเก่า
"เปล่า อากาศมันร้อน" คิบะเลิกคิ้วขึ้นข้างนึง ยังไม่เชื่อเต็มร้อย แต่คิดว่าไม่ใช่เรื่องที่จะต้องไปวุ่นวายเกินงาม จึงได้แต่อือๆออๆไป "ให้มันจริงเถอะ หน้านายยังกับโดนใครจูบปากมายังงั้นอะ"
หากคิบะได้ยินเสียงที่อยู่ภายในตัวนารูโตะ ณ ตอนนี้ เขาคงได้ยินเสียงของมีคมปักกลางเนื้อนุ่มๆไปแล้ว แทงใจดำจริงๆ!
"ถามหน่อยเหอะ นายไปทำอะไรเจ้านั่นเนี่ย" ชิกามารุกระซิบกับซาสึเกะที่นั่งกอดอกไขว่ห้างอยู่ที่นั่งข้างเขา คนถูกถามเลิกคิ้ว
"อยากรู้ ?" เจอถามเข้าไปแบบนี้ จะตอบว่าไม่อยากรู้แล้วก็ดูจะขาดทุนยังไงไม่รู้ ชิกามารุพยักหน้า "ก็แค่เช็ดครีมออกจากปากเจ้านั่นแค่นั้น"
"แล้วทำไมมันทำหน้ายังกับนายไปจูบมันแบบนั้นวะ" พวกเขาเหล่ตาไปทางนารูโตะที่หน้ายังขึ้นสีแดงจางๆ นั่งตัวเกร็งหลังไม่ติดเบาะอยู่ถัดจากซาสึเกะ สภาพดูเหมือนกำลังจมจ่อมอยู่กับความคิดบางอย่างแบบสุดขั้ว
"ฉันจะไปรู้เรอะ" ก็ตอบไปแบบนั้น แต่ในใจก็รู้อยู่เต็มอกว่าทำไมนารูโตะถึงหน้าแดงเหมือนลูกตำลึงสุก เด็กหนุ่มไอคิวสองร้อยนั่งเงิบกับความมึนของเพื่อน ก่อนจะส่ายหัวอย่างเอือมระอา
"นายเนี่ย พูดไปตรงๆก็จบแล้วไหม" ซาสึเกะเหลือบตามองชิกามารุที่กระตุกยิ้มให้
"ก็เคยคิดนะ แต่คิดว่าหมอนั่นไม่ได้คิดเหมือนฉัน" ว่าแล้วก็ยักไหล่หน่อยๆ "แต่ไว้ซักวัน ฉันอาจจะพูดไปก็ได้"
"ให้มันจริงเถอะ ฉันไม่ช่วยหรอกนะ" ว่าแล้วก็หาวหวอดใหญ่รอบนึง "อะไรที่ได้มาง่ายๆ ไม่ยั่งยืนหรอก จัดการเองแล้วกัน"
"เออ ตามนั้นแหละ"
----------------------------------------------------
Talk Again ค่า ยังไม่เบื่อน้าาา
ตอนตี 2 ที่จะถึงนี่ ไรท์ต้องไปลงพื้นที่ ตจว. ทำงานค่ะ ตอนแรกก็ว่าจะมาลงหลังจากกลับมาแล้วแหละเนาะ แล้ววันนี้ก็ว่าจะนั่งเล่นเกมเอารางวัลโหมด Twisted HEXAKILL ก่อนไม่อยู่ แต่คิดๆอีกที ไรท์ค้างมาสามสี่วันละอะ เลยเอามาลงก่อน -w-"
ในที่สุดไรท์ก็เข็น 2-2 ซาสึนารุออกมาให้ได้แล้วค่ะ หวังว่าคงจะโอเคน้า ตอนนี้ไม่มีศัพท์เทคนิค ไม่น่าซีเรียสหรืองงกันค่ะคิดว่า
เอาเป็นว่าขอให้สนุกกับฟิคนะคะ
สวัสดีค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น