ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : HOUR06
HOUR06
ท้องฟ้า สายลม และแสงแดด และคลื่นที่กระทบฝั่งเบาๆ คือสิ่งที่เหล่านักเรียนใฝ่ฝันถึงตลอดไฟลท์บินที่ยาวนานจากโคโนฮะมายังซึนะ ดินแดนที่ได้ชื่อว่ามีทรายเยอะมากที่สุดในห้าแคว้นใหญ่ เพียงแต่มันคงจะเยอะไปหน่อย จินตนาการถึงโรงแรมหรูที่ตั้งอยู่ติดกับทะเลสีฟ้าครามสดใส กลับกลายเป็นโรงแรมที่ตั้งอยู่กลางทะเลทรายร้อนระอุของซึนะไปเสียอย่างนั้น พวกเขาคงจะยอมจ่ายเงินจับเครื่องกลับบ้านทันที ถ้าโรงแรมที่ว่านี้ไม่ได้ตั้งอยู่ในโซนของโอเอซิสสีเขียวชอุ่มขนาดใหญ่
"... เพราะฉะนั้น ใครที่กำลังคิดถึงทะเล ตอนนี้ก็ไปเล่นน้ำที่โอเอซิสด้านหลังของโรงแรมไปก่อนนะ" สิ้นเสียงครูคาคาชิ เสียงโอดโอยหลากหลายโทนก็ดังขึ้นทันที คาคาชิเพิ่มระดับเสียงให้ดังกว่าเสียงโวยวาย "ถึงที่นี่จะไม่มีทะเลอย่างที่พวกเธอคิดว่าจะมีตอนแรก แต่ก็ใช่ว่าจะไม่ได้ไปทะเล ดังนั้นก็อดทนหน่อยแล้วกันนะ"
"ให้มันจริงแล้วกัน" นารูโตะมุ่ยหน้าเอ่ยเสียงเบา หากแต่สุดท้ายก็ไม่มีใครสนใจอยู่ดี
เมื่อก้าวขาเข้าไปในโรงแรม 'ซาบาคุ โนะ โฮเต็ล แอนด์ สปาร์' โรงแรมหรูระดับห้าดาวที่เปิดแอร์เย็นฉ่ำตัดกับอากาศภายนอกอันร้อนระอุ แค่ทางเข้าที่ปูด้วยพรมนุ่มเท้าอย่างดีก็ลบความหงุดหงิดของนักเรียนได้จนหมดสิ้น ทั้งบรรยากาศที่ตกแต่งด้วยสีทองและแดงเปลือกมังคุด ทำให้รู้สึกหรูหราอย่างบอกไม่ถูก เหล่าคณาจารย์แยกตัวไปทำเรื่องเช็คอินเข้าโรงแรมให้ เป็นโอกาสอันดีที่พวกเขาจะเดินสำรวจล็อบบี้และบริเวณโดยรอบ
เก้าอี้นุ่มของล็อบบี้โรงแรมเป็นเก้าอี้กำมะหยี่อย่างดีที่ได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มีสระน้ำพุเล็กๆกระจายอยู่ทั่วบริเวณของล็อบบี้ และนั่นให้ความรู้สึกเย็นฉ่ำกับผู้มาเยือนที่เพิ่งฟันฝ่าทะเลทรายร้อนเข้ามาได้ เพดานสูงและโคมไฟแชนเดอเลียร์ยิ่งทำให้รู้สึกเหมือนอยู่ในวังหรูยุคกลางอย่างไรอย่างนั้น นารูโตะเพิ่งสังเกตว่าโคมไฟของที่นี่ทำออกมาเป็นรูปลักษณ์ของเชิงเทียนตั้งพื้นและเชิงเทียนติดผนัง รวมทั้งพื้นส่วนที่เป็นกระเบื้องก็ใสและสะท้อนวับแวมเหมือนแผ่นกระจกขนาดใหญ่ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าลงทุนมากขนาดไหน เสียงปรบมือเรียกให้เขาหันไปมองและละการสำรวจล็อบบี้แต่เพียงเท่านั้นเมื่อครูคุเรไนเรียกพวกเขารวมกลุ่มกันอีกครั้งหนึ่ง
"เอาละ ครูจะบอกหมายเลขห้อง ตามด้วยชื่อนะ ชื่ออยู่ด้วยกันก็นอนห้องเดียวกัน ใครได้กุญแจแล้วขึ้นห้องไปก่อนได้เลย วันนี้ให้พักผ่อนให้เต็มที่ แล้วเจอกันอีกทีเก้าโมงเช้าพรุ่งนี้ที่นี่" อาจารย์สาวเอ่ยขึ้นด้วยเสียงฉะฉานแบบที่ไม่กะให้นักเรียนได้ปริปากถามเลยสักคำ "ส่วนคำถามที่ว่าใครได้นอนกับใคร ในจุดนี้ ผอ.ซึนาเดะเป็นคนจัดมาไว้ให้ เพราะฉะนั้น ก็มาลุ้นพร้อมๆกันเอาแล้วกันนะ"
เสียงเปิดแผ่นกระดาษแกรกกรากดังเบาๆ นักเรียนทุกคนยืนตัวลีบอยู่กับกระเป๋าสัมภาระของตน ลุ้นกันเหงื่อไหลพรากว่าจะได้นอนกับใคร
"เริ่มจากผู้หญิงก่อนนะ ห้องเบอร์ 1517 ห้องนี้เป็นห้องใหญ่ นอนได้สามคนนะ" ครูคุเรไนเอ่ยขึ้น "ฮารูโนะ ซากุระ , ยามานากะ อิโนะ , คาริน" สามสาวเดินไปรับกุญแจก่อนจะแยกขึ้นห้องของพวกเธอไปก่อน
"ห้องเบอร์ 1518 ... ฮิวงะ ฮินาตะ , เทนเทน" สองสาวที่เหลือเดินไปรับกุญแจจากครูคุเรไน และแยกขึ้นห้องตามสามคนแรกไป
"ทีนี่พวกผู้ชายบ้าง ห้องเบอร์ 1611 ... อินุซึกะ คิบะ , อาบุราเมะ ชิโนะ" ทั้งสองคนโบกมือลาเพื่อนก่อนจะไปรับกุญแจจากครูคุเรไนและไปตามทางของตน
"ห้องเบอร์ 1612 ห้องนี้นอนกันสามคน ... ซาอิ , นารา ชิกามารุ , อาคิมิจิ โจจิ" ทั้งสามคนแยกไปรับกุญแจและตามคู่แรกขึ้นไป
"ห้องเบอร์ 1613 ... ฮิวงะ เนจิ , ร็อค ลี" ครูคุเรไนยื่นกุญแจให้สองคนคู่รองสุดท้าย และหันมาหาคู่สุดท้ายที่เหลืออยู่พร้อมกับกุญแจห้องที่ดังกรุ๋งกริ๋งในมือ "สุดท้ายก็ห้องเบอร์ 1614 ของพวกเธอนะ นารูโตะ ซาสึเกะ แปลกดีที่ท่านซึนาเดะไม่ยักจะจัดซาอิให้มานอนกับพวกเธอ เห็นออกจะสนิทกัน"
"ป้าคงกลัวเค้าทะเลาะกับเจ้าซาสึเกะมั้งครับ" นารูโตะหัวเราะเอิ๊กอ๊าก รับกุญแจมาจากคนเป็นครู "ถ้าแบบนั้นพวกผมไปก่อนนะครับ ครูคุเรไน"
"ตามสบายจ้ะ เจอกันพรุ่งนี้เก้าโมงเช้านะ อย่าลืมละ" เธอมองสองคนสุดท้ายที่ลากกันขึ้นไปอย่างทุลักทุเลนิดหน่อย ซาสึเกะช่วยลากกระเป๋าที่ใหญ่เกินความจำเป็นของนารูโตะ ขณะที่เจ้าของกระเป๋าอันเท่าบ้านกระโดดโหยงเหยงไปมา
"สองคนนั้นดูเข้าขากันดีนะ ว่ามั้ย คุเรไน" ครูคิ้วหนาเจ้าของนาม ไมโตะ ไก หันมาถามครูสาวที่ถอนหายใจเหนื่อยๆ
"บางทีฉันก็คิดๆนะว่า สองคนนั้นดูเหมาะกันยังกับกิ่งทองใบหยกยังไงยังงั้นเลย" เธอเอ่ยตอบกลับมา "ถึงเค้าจะเป็นเด็กผู้ชายทั้งคู่ก็เถอะน้า ..."
ซาสึเกะกดโทรศัพท์สมาร์ทโฟนของตัวเองอย่างรวดเร็ว เลื่อนหาเบอร์โทรศัพท์ที่ต้องการ ก่อนจะกดโทรออกไปยังสายปลายทางเป้าหมาย เขาฟังเสียงนารูโตะร้องเพลงผิดคีย์ผสมเสียงน้ำในห้องน้ำไหลซู่ซ่าพร้อมฟังเสียงรอสายของเบอร์ที่เขากำลังโทรออก ไม่นานนักปลายสายก็รับโทรศัพท์
"ว่าไง ซาสึเกะ"
"มาดาระฝากมาบอกว่า แอร์เครื่องสึคุโยมิร้อนไปหน่อย ของห้อง Eco น่ะ"
"อ้าว เรอะ" เขาได้ยินเสียงกุกกักเล็กน้อย "A380 หรือ B773 นะ"
"ไม่ใช่ทั้งคู่แหละพ่อ B474" ซาสึเกะถอนใจอย่างเหนื่อยหน่าย
"โอเค เดี๋ยวให้อิทาจิช่วยจัดการต่อให้ ขอบใจที่โทรมาบอก"
"ไว้มีปัญหาเดี๋ยวผมจะโทรไปอีกทีแล้วกัน"
ซาสึเกะว่าไว้แค่นั้นก่อนจะกดตัดสาย พอดีกับที่นารูโตะเดินผูกผ้าเช็ดตัวครึ่งตัวออกมาจากห้องน้ำพอดี เจ้าตัวดีฮัมเพลงงึมงัมไม่สนฟ้าสนดิน กำลังจะปลดผ้าออกแล้ว หากแต่นัยน์ตาสีฟ้านั้นหันมาเจอะกับซาสึเกะที่เพิ่งโทรศัพท์เสร็จพอดี นารูโตะชะงักมือ
"หะ ... หันไปทางอื่นเลย ซาสึเกะ ฉันไม่อนุญาติให้นายดูน้องชายฉันโว้ย ชิ่วๆ" พูดพร้อมกับใบหน้าที่แดงเป็นลูกมะเขือเทศสุก ซาสึเกะหัวเราะออกมานิดหน่อย แต่ก็ยอมทำตามโดยดี นารูโตะใส่เสื้อผ้าด้วยความเร็วแสงด้วยกลัวว่าซาสึเกะจะถือวิสาสะหันมาแล้วจะเจอะกับน้องชายเขา "โอเค เสร็จแล้ว"
"ดี ฉันจะได้ไปอาบน้ำต่อ" ว่าแล้วร่างสูงก็ลุกออกจากเตียงนอนของตัวเองพลางถอดเสื้อออก เผยให้เห็นแผ่นหลังขาวเนียนขนาดผู้หญิงยังอิจฉา กระทั่งนารูโตะที่เคยเห็นบ่อยๆก็ยังใจเต้นไม่น้อย ซาสึเกะคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันรอบเอวก่อนจะจัดการถอดกางเกงตัวเอง เขาพับเสื้อผ้าที่ใช้แล้วเรียบร้อยก่อนจะเอาไปวางไว้ในตู้เสื้อผ้าฝั่งเตียงของเขา แล้วเดินตัวปลิวเข้าห้องน้ำที่เพิ่งจะว่างลง
คนผมทองกระโดดขึ้นเตียง กลิ้งไปมา ใบหน้ายังเป็นสีชมพูจางๆ ใจเต้นตึกตัก ไม่รู้ว่าเป็นอะไร หรือเกิดอะไรขึ้นกับเขา เขาเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่สิ่งที่บอกได้แน่ๆเลยคือ ตอนนี้เขามีความสุขอย่างที่สุดเลยล่ะ !
----------------------------------------------------
Talk ค่ะ วันนี้จริงจังนิดนึงนะคะ
คือจริงๆแล้วไรท์กะตอนจบของนารูโตะพลาดไปเยอะค่ะ ตอนแรกไรท์กะว่าน่าจะจบซัก 720-750 ประมาณนี้ แต่ดันจบเร็วกว่าที่ไรท์คาด และที่สำคัญ ทาง อ.คิชิโมโตะ เอง ก็ประกาศชิปปิ้งที่ชัดเจนโคตรๆใน EP700 ออกมาด้วย
ดังนั้น ไรท์จะไม่อ้อมนะคะ ไรท์คงไม่เขียนต่อแล้ว เพราะโดยสันดานนิสัยพื้นฐาน ไรท์ไม่ชอบทำอะไรที่ขัดกับสิ่งที่ทาง Official ประกาศน่ะค่ะ ถ้า canon เค้าว่ามาแบบนั้น ไรท์ก็โอเค จะลงเท่าที่มีให้หมด แล้วก็จะเปิดทิ้งไว้จนสิ้นปี ไรท์จะมาลบค่ะ
ถามว่ายังชอบชิปปิ้งนี้อยู่ไหม บอกเลยว่ายังชอบชิปปิ้งนี้ค่ะ แต่ด้วยการประกาศออกมาแบบนั้น หลักๆเลยคือมันทำให้แรงส่งลดวูบหลายเท่าเหมือนโดนเบิร์สดาเมจหนักๆ นิดหน่อย คือต้องมานั่งรื้ออะไรใหม่เยอะแยะซะจนล้มโปรเจคไปเลยแล้วเขียนใหม่ดูจะง่ายกว่า
แต่คิดว่าคงจะไม่รีเวิร์คเร็วๆนี้ค่ะ เพราะติดหลายอย่าง ถึงเรื่องเกมจะผ่านพ้นไปแล้วด้วยดี ได้สกินฟรี หวาดฟรี และกรอบหน้าดาวน์โหลดฟรีแล้วก็เถอะ
ก็คงประมาณนี้ละค่ะ ขอให้มีความสุขกับตอนที่เหลือนะคะ
เดี๋ยวจะทยอยลง อีกสักตอนสองตอนได้ ก็จะไม่อัพเดตต่อแล้วค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น