ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เกิดใหม่เป็นจอมมารซาตานพร้อมระบบสุดโกงLv.Max (หยุดเขียนชั่วคราว)

    ลำดับตอนที่ #6 : ชี้แจง

    • อัปเดตล่าสุด 5 พ.ย. 64


    ช่วงนี้อาจจะเห็นตัวผมลงนิยายน้อยหรือไม่ค่อยได้ลงนะครับ เนื่องจากช่วงนี้ไปฉีดวัคซีนมาแล้วเป็นไข้บวกกับเครียดหลายอย่างส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องความรัก ที่ดันเผลอใจไปชอบคนที่เราไม่สามารถ เคียงข้างเค้าได้ แม้จะรู้ตัวว่าเขาอยู่สูงอยู่คนละระดับกับเรา แต่ใจก็เพ้อเองตลอด ดังนั่นพอผิดหวังจากที่คาด หัวใจมันก็หมดไฟในการทำงาน ยิ่งเป็นไข้หนักกว่าเดิม เขาก็ตอบมารยาทนั่นแหละครับ รู้ทั้งรู้ว่าคนคุยเขาเป็นเสี่ยคริปโตขับแรมโบ ส่วนเรามันแค่นักเขียนนิยายไร้ชื่อ 

    เดิมทีวันที่ไปฉีดยาก็ดันไปเจอคนคุยเก่าที่เคยจีบกัน เมื่อสองสามปีก่อน ตอนนั้นผมอกหักใจอักเสบ เลยหาคนคุยไปเรื่อยเขาเป็นสาวคอสเพลย์ที่น่ารัก หนุ่มๆเข้าหาเยอะมาก ถึงผมมีจะโอกาสได้คุยนู้นนี่ได้เล่นเกมด้วยกัน แต่ผมก็ยังคิดถึงแฟนเก่าจนเลิกคุยเลิกทักเขาไป จนวันหนึ่งเขาไปคบกับรุ่นพี่ ผมหลับตาลงแล้วได้แต่แค่คิดในใจ หลังฉีดยาเสร็จผมก็เดินตามคนคุยไปเสียงที่น่าละมุนนั้นทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นเหลือเกิน เขาเริ่มเปิดประโยคคุยตอบกับผม นั่นยิ่งทำให้ผมหยุดคิดไม่ได้ เขานั้นมีแฟนเป็นรุ่นพี่ เปิดร้านสักลาย พ่อแม่ของคนคุยเก่าผมก็สนับสนุนเขาเป็นอย่างดี เขาถนัดการเล่น โชว์จักรยานผาดโผนมาก และคนคุยเก่าผมก็เลยชอบในจุดนั้นๆของเขา แต่ก่อนผมเคยเป็นนักดนตรีโรงเรียน รับงานนอกต่างๆนอกสถานที่ และช่วงนั้นก็มีหลายๆคนเข้าหาผมเยอะมาก รวมถึงผู้หญิงที่ผมคิดว่าผมพลาดไปจริงๆ เขารอผมถึงสองปี ผมชอบเขาเช่นกัน แต่ผมก็ดันเล่นตัวไปคบกับอีกคน ซึ่งเป็นรุ่นน้องดาวโรงเรียน ซึ่งจากนานไม่นาน ผมต้องเสียทุกคนไป เพียงเพราะตัวผมเอง ผมทิ้งอนาคตวงค์ดนตรี ทิ้งโอกาสต่างๆ แม้มันจะผ่านมาหลายปีแต่มันก็ยันหวนคืนทำให้ผมคิดได้ตลอด เมื่อคนเรามีโอกาสได้ทำสิ่งไหน ก็ควรลงมือทำเสียจะไม่มีโอกาส การที่ผู้หญิงเขาเลือกคนรวย ไม่ได้หมายความว่าเขาเกาะผู้ชายรวยๆกิน  แต่เพราะเขาตัองการคนที่เขาอยู้ด้วยแล้วเขาจะไม่ลำบาก ไม่เดือดร้อนต้องมาคอยกังวลเรื่องของเขา อย่างน้อยขอแค่เขามีฐานะดูแลตัวเองได้ก็พอ มันทำให้อยู่ด้วยแล้วเขามั่นใจ และนั้นคือเหตุผลแหละที่เขาเลือกหนุ่มที่หน้าตาดีและรวย ผมไม่ได้โกรธแต่อย่างใด แต่ผมโกรธและเกลียดตัวเองที่เป็นคนขี้เกรียจ หากผมไม่ทิ้งโอกาสนู้นนี่ ที่ผู้ใหญ่หลายท่านเคยมอบโอกาสให้ ผมคงจะสามารถดูแลตัวเองได้มากกว่านี้ แน่นอนครับผมจะไม่เลิกแต่งนิยายเรื่องนี้จนกว่าจะจบ จะพยายามทำต่อเรื่อยขอขอบคุณหลายๆคนที่ยังติดตามอยู่นะครับ ถึงจะไม่ใช่จำนานที่มาก ขอบคุณมากจริงๆครับ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×