ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : แฟนกำมะลอ
พาร์ทอแบอม
เมื่อเ็มสั้นี้เลสี่ผม็ละสายาาานเรียมัวที่ะลับอนโแ่ลับโนินยอเรียะั้น "แบอม เิเรื่อละ" ินยอวิ่มาหาผมท่าทีร้อนรน ในมืออินยอถือปืนพร้อมยิทำให้ผมรู้ทันทีว่าเิเรื่อุเิน
"มีอะไร?" ผมถามินยอ่อนะเรียมปืนและระสุนให้พร้อม "่านนอเมือสัแ๊้าประเวีไว้ไ้แ่อนนี้มันำลัะพาัวเหยื่อหนีเรา้อรีบไป" ินยออบ้วยสีหน้าเร่เรีย เมื่อผมไ้ยินอย่านั้น็วิ่ออไปที่รถยน์สีำอผมทันที รั้นี้ผมับินยอึ้นรถันเียวันเพราะะไ้ไม่เสียเวลา ผมไม่รอ้าสาร์ทรถแล้วไปที่เิเหุทันที
ปั ปั ปั! เสียปืนัสนั่นเมื่อผมและินยอมาถึ เพื่อวามปลอภัยผมและินยอึใส่เสื้อเราะันไว้ทัู้่ ผมลมาารถพร้อมัปืนเรียมพร้อมและ่อยๆลมาพร้อมับินยอ
"เราว่าไปทานั้นเลยีว่า มัน้อเอารถอีันมาทานั้นแน่ รีบไปเถอะ" ินยอเอ่ยับผม "โอเ" ผมพยัหน้ารับำอินยอ่อนะรีบับไปามทาลัทันทีอย่าไม่รอ้า
ผมับมาามทาเรื่อยๆ็เอรถอนเทรนเนอร์ริๆผมึับรถในระยะประั้นิเรื่อยๆนมันเริ่มที่ะยิมาทารถผม ้วยวามเลือร้อนอินยอ็เปิระรถทาที่นั่นับ(พวมาลัยอยู่ทา้ายนะ๊ะ)แล้วยิสวนลับทันที
"ินยอ ยิล้อเลย เี๋ยวันะับัหน้า" ผมเอ่ยับินยอ่อนที่ะไ้ำ่ามาแทน "ะบ้ารึไ เี๋ยว็ายันหมหรอ!" ินยอหันมา่าผม เมื่อินยอไม่ยิผม็ับให้เร็วึ้น่อนะัหน้าภายในเวลาอันรวเร็ว
เอี๊ย!
"อยาายนัรึไห้ะ!" ินยอหันมา่าผมอีรั้่อนะรถอนเทรนเนอร์ที่เหยียบเบรสุแร
รถอนเทรนเนอร์เหยียบเบรสุแรนหยุ่อหน้ารถอผม ินยอไม่รอ้าเปิประูรถลมาทันที อนนี้เราสอนับนอมันอีสี่ห้านเินลมาารถมายืนประัหน้าับพวผมสอน
พาร์ทอินยอ
"มอบัวะ โทษหนัะเป็นเบา" ผมเอ่ยับมัน่อนะยปืนึ้นมาู่ พวมัน็ยปืนึ้นมาู่พวผมเ่นัน
"ถ้าผมรับโทษ ุำรวะมาเป็นอผมมั้ยล่ะรับ!"
ปั่! ผลั่! ุบ!
"ไม่มีทา" ผมึัวมันมาใล้ๆ่อนะทุ่มลแบบยูโ พวลูน้อที่เหลือ็ทำท่าะยิผม ผมเลยเหนี่ยวไปืนใส่พวมัน้วยวามว่อไว
แ่ยัไม่ทันที่ผมะเินไปเปิู้อนเทรนเนอร์ นอพวมันนับสิบและหัวโ็เินมาหาผมและแบอมทันที
"สวัสีรับุำรว มาหาพวผมถึที่นี่มีอะไรรับ?" หัวโมันถามผม้วยสีหน้าที่ไม่เรลัวสันิ
"มาับพวมึไ ไอ้ั่ว!" ผมอบลับไป้วยอารม์ร้อน หัวโมันเินเ้ามาใล้ผม่อนที่มือสปรอมันพมาลูบไล้แ้มเนียนอผม ผมปัมือมันออไปอย่ารวเร็ว
"สวยๆแบบนี้ไม่น่าะมาเป็นำรวนะรับ เป็นเมียผมีว่านะ" มันพูใส่ผมนนเลือร้อนอย่าผมะสวนหมัใส่มันแ่็ไม่ทัน
ผลั่!
"นนี้เมียู มึอย่ายุ่!" แบอมสวนหมัใส่หน้ามันอย่าแรนมันล้มไป และแบอม็พูในสิ่ที่ผมอึ้ไป
มันทำท่าะยิผมแ่แบอม็เอาัวมาบัผมไว้ (เอ่อ ูมีเสื้อเราะนะแบอม) "เล่นยิแบบนี้ไม่แมนเลยว่ะ ัวๆีว่า" แบอมเอ่ยับพวมันและูว่าพวมันะยอมะ้วย ผมและแบอมปลอาวุธและเสื้อเราะออพร้อมลุย
"ถ้าุำรวแพ้ ้อเป็นเมียผมนะรับ"
"Never." ผมพูับมันเป็นประโยสุท้าย่อนะสวนหมัเ้าไปที่หน้าท้ออมัน เมื่อมันั้หลัไ้็สวนหมัมาหาผม นเลือร้อนอย่าผมึใ้มือปัหมัอมันออ่อนะใส่เ่าไปที่หน้าท้อมันนุไป
"็บอแล้วไว่าไม่มีทา!"
ุบ!
ผมบอมันที่ทำท่าะ่อยผมอีรอบ ผมเลยใ้ระบวนท่าสุท้าย ผมหมุนัวและยาึ้นเะมัน้วยวามำนา่อนที่ะล้มสลบลไปริๆ
ผมับแบอมหันหลันันพร้อมั้สิ่อนที่ะรู้ว่าพวมันเล่นุิับพวเรา พวมันสามสี่นหยิบมีึ้นมาพร้อมี้มาทาผมและแบอม "พร้อมมั้ย?" แบอมหันมาถามผม "อืม" ผมอบ่อนที่ะรวบรวมสิให้แบอมอุ้มัวผมึ้น่อนที่ผมะเะพวมันเรียัว
"เห้ย เี๋ยวสิวะ!"
ึ!
ุบ!
ผมเอาแนมาบัมีไว้่อนะเะ้านอมันนล้มล และแล้ว็ไ้แผลนไ้ ไม่นานรถำรว็เินทามาถึ ผมและแบอมเินไปึัวพวมันาพื้นแล้วส่ึ้นรถำรวไป เมื่อรถำรวไปแล้วผม็เพิ่รู้ัวเอว่ามีเลือออ ็นึว่าแผลนิเียว
"ิน! นายเลือออ" แบอมเรียผม่อนะึแนอผมไปูแผลที่มันไม่ไ้ให่มา "ไม่เป็นไรหรอน่ามันแ่โนถาๆ" ผมอบแบอมไป่อนที่นื่นูมอย่าแบอมะหยิบผ้าเ็หน้าอัวเอมาับเลือผมเอาไว้
"ทำอะไร?" ผมถามแบอม้วยวามใ "ทำแผลให้นื้อไ"
"ั้นไม่ไ้ื้อนะ โอ๊ย!" ผมเถียแบอมไม่ทันาำ็รู้สึปว้อเท้า เ้าายี่ม้าาวอย่าแบอมึึัวผมมาอุ้มโยไม่ถามวามสมัรใอผมเลย
"นี่นะไม่ื้อ อยู่นิ่ๆเี๋ยวพาไปโรพยาบาล" ผมำลัะอ้าปาพูแ่ลับโนแบอมุะั้น ผมเลยเียบลอทานถึโรพยาบาล
[พาร์ทอแบอม]
โรพยาบาล
เมื่อถึโรพยาบาลผม็พาัวินยอไปทำแผลทันที นที่โว์ฟอร์มเท่เมื่อี้ำลั่าผมเพราะผมเป็นนทำแผลให้นี่แหละ
"โอ๊ย! เบาๆิเ็บนะ" ินยอร้อออมา้วยวามเ็บไม่วายหันมา่าผมอี นี่ผมออะเป็นนีนะ
"อยู่เยๆะเสร็แล้ว อย่าื้อิ" ผมพูับินยอที่อนนี้ไม่เหลือราบเสืออยู่เลย เหมือนลูแมวมาว่า และแล้วผม็พันผ้าร้อเท้าอินยอเสร็
"เออ นี่วันนี้แม่นายะมาอนโใ่มั้ย" ผมถามินยอ
"อืม เี๋ยว็่าันอีล่ะแผลเนี่ย" ินยออบผม้วยสีหน้าหน่าย่อนที่ผมะโนทัที่แผลบนหน้าอผม
"อยู่เยๆนะ" ินยอเอ่ยับผม่อนะเปิล่อปมพยาบาลอีรั้ "ทำอะไร?" ผมถาม "ทำแผลให้ไ" ว่าแล้วินยอ็เปิฝาแอลอฮอลล์่อนะุ่ม้วยสำลีหมาๆและลบริเวมุมปาอผม 'ผมอบเวลาินยอทำแผลให้ั'
รื รื รื
"ทำแผลเอไป่อนนะ" และแล้วผม็น ินยอล้วโทรศัพท์ที่อยู่ในระเป๋าาเ่อนะรับปลายสาย
"ว่าไรับแม่" ผมฟัแปปเียว็รู้ทันทีว่าผม้อเรียมัวเล่นละรบทสั้นทันทีเมื่อถึบ้าน 'นี่ะหโมแล้วนะลู ะลับบ้านมั้ยเนี่ย' ินยอเมื่อไม่ยินอย่านั้น็เปิลำโพทันที
"อโทษรับแม่ ือมันมีาน่วนน่ะ แ่ไม่เินหนึ่ทุ่มถึอนโแน่นอนรับแม่ 'อืมๆ พาแฟนแมา้วยล่ะ' ผมับินยอหันมามอหน้าัน่อนที่ินยอะอบลับไป "รับแม่ แ่นี้่อนนะ" และแล้วินยอ็วาสายทันที
"ทำแผลเสร็แล้วใ่ปะ?"
"อืม"
"ั้นลับอนโัน" ินยอเอ่ยับสารถีแบอม่อนที่ผมะเินไปที่ลานอรถแล้วับลับอนโให้เร็วที่สุ
[พาร์ทอินยอ]
อนโ
ผมและแบอมมาถึหน้าห้อเรียบร้อย ผมหายใเ้าอออย่า้าๆ่อนะใส่รหัสและเปิประูเ้าไป
เมื่อผมเินเ้ามาในห้อรับแ็รู้สึถึสายาพิาอแม่ำลั้อผมอยู่ ผมับแบอมึ่อยๆเินเ้ามา่อนะทัทายแม่ "ินยอทำไมลับ้า" แม่ถามผม้วยเสียทีู่ะโรธผมเล็น้อย
"็ผมบอแม่แล้วไว่ามันมีาน่วนเลยไม่ไ้บอแม่อ่ะ อโทษน้า" ผมเินเ้าไปที่โฟา่อนะพุ่ัวไปอแม่สุที่รัอผม
"แล้วนี่ทำานอีท่าไหนถึมีแผลเ็มัวแบบนี้ห้ะ แม่บอแล้วใ่มั้ยว่าให้ลับไปทำานธุริะไ้ไม่เ็บัว" ผมเียบลเมื่อแม่ผมำลับ่นามประสา
"แล้วนั่นใร แฟนหรอ?" แม่เอ่ยถามผมเมื่อไมุ่้นหน้าแบอม "อ๋อ นี่แบอมรับแม่ แฟนผมเอ" ฮึ่ย ระาปาเเฮะ แม่ผมพยัหน้ารับรู้่อนะหันไปสนใโทรทัศน์่อ
เมื่อผมเห็นแบบนี้ึเินไปที่ห้อนอน่อนะเรียมัวไปอาบน้ำ "ินยอ แม่นายะลับไปเมื่อไหร่เนี่ย?" แบอมเินเ้ามาในห้อผม่อนะถามำถามนี้
"พรุ่นี้เย็นมั้" ผมอบแบอม่อนะเินเ้าไปในห้อน้ำแ่ลับโนแบอมเอาัวบัไว้ "ออไปะอาบน้ำ" ผมบอแบอม้วยเสียเรียบ่อนที่แบอมะยอมถอยห่าแ่โยี
[พาร์ทอแบอม]
อนนี้ผมำลันั่้าๆินยอที่โ๊ะอาหารรับ (ือ เอาริๆผมไม่่อยิน้าวที่โ๊ะน่ะ ส่วนให๋ะไปินที่หน้าทีวี) ผมำลัโนินยอสะิเท้าเพื่อที่ะเล่นามแผน "ินยอ้าบ ลอินอันนีู้นะ" ว่าแล้วผม็ัสิลารแสมาใ้อนนี้
ผมใ้ะเียบีบเส้น๊อโบีใส่ถ้วยอินยอพร้อมรอยยิ้มทีู่ไม่เฟเพราะผมยิ้มให้ินยอให้อย่าริใ ินยอที่เล่นามบท็อบผมมาในน้ำเสียที่นุ่มหูผมเหลือเิน
"อบุน้า" ินยออบผมพร้อมรอยยิ้มทีู่ยัไ็น่ารัในสายาอผม ทำให้นเป็นแม่ินยอระแอมออมาเล็น้อย
"แม่อถามอะไรหน่อยสิ" และแล้วบรรยาาศ็มาสู่วามเียบอีรั้ "แบอมทำานอะไรหรอ้ะ?" ผมนิ่ไปสัพั่อนที่ะอบามวามริไป
"ผมทำานเป็นำรวรับ"
"ว๊าย! ินยอทำไมเอาแฟนเป็นำรวล่ะแล้วะูแลลููแลหลานไ้ไัน" และแล้วผม็โนุนไ้สินะ "เอ่อ แม่ แบอมเ้าเป็นำรวเหมือนับผมไม่เห็นะเสียหายรไหนเลยอีอย่าเรา็รัันมาๆ้วยน้า" ินยออบนเป็นแม่่อนะโอบเอวผมไว้ 'แ่นี้็ำไรผมแล้วล่ะ'
"ไม่ ยัไแม่็ไม่โอเ เป็นำรว้วยันทัู้่เวลาะิน้าวเวลาะพัแทบะไม่มี แล้วินะมีหลานให้แม่ไ้เมื่อไหร่ัน ินะสามสิบแล้วนะลู" ผมที่นั่ฟัอยู่รู้สึุที่อเบาๆเมื่อว่าที่แม่ยายมอผม้วยสายาไม่่อยอบผมเท่าไหร่
"ยัไิน็ไม่แ่านับนที่แม่หามาให้หรอ มีแ่พวไฮโี้หลี สู้นิอิน็ไม่ไ้ เนอะัวเอ" สุท้ายแ็พอ็มาลที่ผมเมื่อผมโนมือนุ่มๆอินยอับหน้าผมไว้พร้อมบีบแ้มผมเล่นเหมือนับมันเป็นุ๊า
ผมแสร้ยิ้มให้ับารระทำอินยอ่อนที่นเป็นแม่อินยอะเินสะบัูเ้าห้อนอนไป ทิ้ไว้เพียผมและินยอที่นั่อยู่้วยันเพียลำพั
"แม่ะเื่อเรามั้ยอ่ะ?" ินยอหันมาถามผม "ไม่รู้สิ แ่ที่นายอันเมื่อี้ ันอบนะ"
ปึ! ผมเอามือุมหัวัวเอเมื่อินยอเหัวผมเ้าอย่าแรเมื่อผมพูวามริออไป
'รื รื รื' ผมล้วหยิบมือถือในระเป๋าาเ่อนะูหน้าอที่ึ้นื่ออเพื่อนสนิท 'ร้อยโท แ็สัน' "มีอะไรวะ?" ผมรับสายเพื่อนสนิท่อนที่ะั้ใฟัปลายสาย
"มึ อนนี้มีีใหม่มาอีแล้วว่ะ มา่วยหน่อย" ผมฟัแ็สัน "โอเ ะไปเี๋ยวนี้อ่ะ" ผมอบแ็สันอย่าไม่รีรอ่อนะวาสายไป
"ไปไหนอ่ะ?" ินยอถามผมเมื่อเห็นว่าน่าะมีาน่วนเ้ามาอีแล้ว "มีี่าปิปาอีแล้ว แ็สันบอว่าให้่วยไปูหน่อย"
"ันไป้วย!" ผมนึในใอยู่แล้วว่านบ้าานอย่าินยอ้อไป้วย "นายอยู่บ้านเฝ้าแม่นายเหอะ เี๋ยวแม่นายะสสัย" ผมเอ่ยัเพราะผมลัวว่าถ้าแม่ินยอออมาแล้วไม่เอล่ะ็อาะสสัยไ้
"ไม่เอาอ่ะ ันะไป้วยีให่แบบนี้ันะไป้วยเราเป็นู่หูันนะ" ินยอเอ่ยับผม ูเหมือนเ็ี้อแอยาไ้อเล่นใหม่เหลือเิน แ่ผม็ห้ามินยอไม่ไ้อยู่ี
"อืม ะไป็ไป" เมื่อผมแ่เอ่ยปาบอให้ไป้วยเท่านั้นแหละ ีใเป็นเ็เลย "อบุนะ" ินยอเอ่ยอบุผม่อนที่เราะแยย้ายไปแ่ัวและออไปที่เิเหุทันที
[บพาร์ทอแบอม]
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น