คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Charper 4
Chapter 4
หลังจากยัยเพื่อนตัวดีไลน์มาบอกว่าให้เธอไปส่งรุ่นพี่ยุนอาด้วย
เจสสิก้าก็เลยจำใจพายุนอามานัดกับยูริด้วยอย่างเลี่ยงไม่ได้
“ถ้ายุนไปกับสิก้าแล้วห้ามงอแงนะ”
“ค้าบบ”
เจสสิก้าพายุนอามาที่ร้านอาหารที่นัดกับยูริไว้ก่อนหน้านี้ ร่างบางกำลังมองหายูริที่บอกว่ามาถึงก่อนแล้วสักพัก
“สิก้านัดกับใครไว้อ่ะ”
“นัดกับพี่ยูริ”
“.....” พอยุนอาได้ยินชื่ออีกคนที่ร่างบางนัดไว้ ความรู้สึกไม่พอใจก็แล่นเข้ามาทันที แต่ก็พยายามไม่แสดงอาการอะไรกับร่างบาง
ร่างบางพาร่างสูงเดินมาที่โต๊ะ
“พี่ยูริคะ”
“อ้าวสิก้า มาเเล้วหรอเชิญนั่งเลยครับ”
ยูริเอ่ยกับเจสสิก้าแต่ยังไม่เห็นอีกคนที่เดินมาด้วย
พอยุนอาเห็นยูริกำลังจะเลื่อนเก้าอี้ให้ร่างบางตนเองก็รีบเดินไปนั่งทันที
“ยุน” ร่างบางเอ่ยกับร่างสูงด้วยน้ำเสียงเชิงติเตียนที่ทำเสียมารยาทแบบนั้น
“ก็ยุนเมื่อยอ่ะ” ยุนอาก็ยังตอบกวนกลับไป
ร่างบางก็เลยเดินไปนั่งเก้าอี้ถัดไปข้างๆยุนอา
ยูริมองดูทั้งคู่อยู่สักพักด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับ เกิดความอยากรู้ว่าทำไมเจสสิก้าคนที่เค้ากำลังตามจีบเธออยู่ถึงมากับยุนอาคนที่เค้าแสนเกลียดได้
“เอ่อ… พี่ยูลคะ นี่ยุนอาค่ะ น่าจะรุ่นเดียวกันกับพี่ยูลนะคะ พอดีว่ายุนอาต้องติดรถกลับกับสิก้าน่ะค่ะ พี่ยูลไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะที่สิก้าพามาด้วย”
ร่างบางเอ่ยอย่างเกรงใจรุ่นพี่ เพราะเขาอุตส่าห์ชวนเธอมาทานข้าว
“อ้อ ไม่มีปัญหาอะไรหรอกครับ” ยูริเอ่ยกับร่างบางด้วยน้ำเสียงปกติแต่ปนหวานนิดๆ ทำให้ร่างสูงที่นั่งอยู่ตรงข้ามเบ้ปากอ่อน
“พี่ยูลสั่งอาหารหรือยังคะ”
“พี่รอสิก้าอ่ะครับ งั้นสั่งเลยเเล้วกัน”
“น้องครับ สั่งอาหารครับ”
“สิก้าอยากทานอะไรสั่งเลยนะครับ ^^”
“สิก้ายุนขอตัวไปเข้าห้องน้ำนะ” พูดจบร่างสูงก็ลุกเดินออกไปทันที ทำให้ร่างบางได้แต่สงสัยว่าเค้างอนอะไรเธอรึเปล่า
“เอ่อ สิก้าต้องขอโทษแทนยุนอาด้วยนะคะ ที่ทำเสียบรรยากาศ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ยุนอาเค้าก็เป็นของเค้าแบบนี้แหละครับ พี่ไม่ถือหรอก สิก้าสั่งอาหารเถอะ”
“พี่ยูลกับยุนรู้จักกันด้วยหรอคะ”
“ก็ระดับหนึ่งแหละครับ”
“แล้วพี่ยูลพอจะรู้ไหมคะ ว่ายุนอาชอบทานอะไร สิก้าเลือกให้ไม่ถูกอะค่ะ”
‘หึ ไอ้ยุนถ้าแกจะมาแย่งผู้หญิงคนนี้ของฉันนะ แกกับฉันได้เห็นดีกันแน่’ ยูริคิดในใจ
“อ๋อ พี่ว่ายุนอาน่าจะชอบทานกุ้งนะครับ”
‘ยุนอามันแพ้กุ้ง’ คำพูดของแทคยอนที่เคยบอกก็ลอยเข้ามา
“ค่ะ” เจสสิก้าเลยจัดการสั่งอาการที่เน้นกุ้งโดยเฉพาะให้ร่างสูง เผื่อว่ากินแล้วจะหายงอล
‘หึ ที่แท้ก็นัดกับผู้ชายไว้ มาทำจีบกันต่อหน้า แหวะจะอ้วก’
ยุนอาที่เดินออกมาบ่นในห้องน้ำ ‘ป่านนี้คงป้อนคำหวานใส่กันไปถึงไหนแล้วล่ะ ชิฉันก็ทำได้โว้ย’ บ่นเสร็จก็ล้างมือแล้วเดินออกไปทันที
พอยุนอาเดินกลับมาที่โต๊ะ อาหารก็มาเสริฟพอดี ร่างสูงมองอาหารแต่ละอย่างที่มาวางบนโต๊ะ ได้แต่กลืนน้ำลายเอือกใหญ่
ก็เพราะมันมีแต่เมนูกุ้งน่ะสิ เขาเป็นคนแพ้กุ้งด้วย
“อ่ะ นั่นยุนอามาพอดีเลย ฉันหวังว่านายจะชอบอาหารที่สิก้าสั่งให้นะ” ยูริสบตากับร่างสูงพร้อยเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงสะใจ
ยุนอากับยูริสบตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร
‘หึ ฉันไม่ยกเจสสิก้าให้คนอย่างแกหรอก’ ยุนอาใช้สายตาส่งไปแทนคำพูด
ซึ่งยูริก็ใช้สายตาตอบกลับมาเหมือนกัน
‘ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อให้เจสสิก้าเป็นของฉัน’
ร่างบางเห็นทั้งสองคนไม่มีใครพูดจาอะไร ก็เลยพยายามชวนทั้งสองคุย
“นี่สิก้าไม่รู้มาก่อนเลยนะ ว่ายุนกับพี่ยูลจะรู้จักกัน”
“ใช่ เรารู้จักกันและกันดีเลยแหละ” ยุนตอบรางบางเสียงเรียบ
“งั้นเรามาทานอาหารกันเถอะเนอะ” ยูริพูดจบก็ตักอาหารไปตรงหน้าร่างบาง ผ่านหน้ายุนอาเฉย แถมยังไม่วายส่งรอยยิ้มมุมปากมาให้
“ขอบคุณค่ะ”
“ชิ” เสียงยุนอาอุทานออกมาเบาๆ แต่ก็ดังพอทำให้ทั้งสองคนได้ยิน
ร่างบางเห็นยุนอาทำหน้าอย่างนั้นก็เลยจัดการตักกุ้งตัวโตที่ยูริบอกว่าเป็นของโปรดของร่างสูง ไปวางไว้ตรงหน้า พร้อมรอยยิ้ม
ตอนแรกที่ยูริเห็นร่างบางตักอาหารให้ยุนอาก็ออกจะโมโหอยู่หรอก แต่พอเห็นว่าสิ่งที่ร่างบางตักไปนั้นเป็นอะไร ถึงกับกระตุกยิ้มมุมปาก
ร่างสูงมองดูอาหารที่ร่างบางตักมาให้ตรงหน้า กลืนน้ำลายเอือกใหญ่ลงคอ ชั่งใจว่าจะทานหรือไม่ทาน
“ไม่ทานหรอยุนอา สิก้าเค้าอุตส่าห์ตักให้” ยูริเอ่ยกับยุนอาด้วยน้ำเสียงท้าทาย
‘หึไม่กล้าล่ะสิ’ ยุนอาอ่านจากสายตาของยูริ ที่ดูจะท้าทายตน ก็เลยจัดการกับกุ้งตัวโตที่ร่างบางตักมาให้เข้าปากไป
สีหน้าของร่างสูงตอนนี้เริ่มจะไม่ค่อยดีเท่าไร หลังจากทานไปแค่สองสามคำเท่านั้น
“ยุนเป็นอะไร อาหารไม่อร่อยหรอ ทำไมทานน้อยจัง” เจสสิก้าสังเกตเห็นยุนอาไม่ค่อยทานเลยเอ่ยถาม
“ปะ..เปล่าหรอก ก็อร่อยดี” ร่างสูงพยายามเอ่ยตอบร่างบางด้วยน้ำเสียงปกติ
หลังจากที่ทานไปได้กันสักพัก
ร่างบางก็สังเกตเห็นสีหน้าร่างสูงดูไม่ค่อยดี เลยเอ่ยถามไป
“ยุนเป็นอะไร ไม่สบายหรอ” ร่างบางเอ่ยด้วยน้ำเสียงดูเป็นห่วงคนข้างๆเป็นอย่างมาก น้ำให้ยูริได้แต่ข่มอารมณ์ไว้
“ไม่เป็นไร สิก้ายุนขอไปรอที่รถนะ”
“ไม่เป็นอะไรแน่นะ”ร่างบางเอ่ยกับร่างสูงอรกครั้ง พร้อมกับยื่นกุญแจรถไปให้
“อื้อ ไม่เป็นไร”
ยุนอาพยายามพาร่างของตนไปที่รถของร่างบางค่อยข้างจะยากลำบาก เพราะตาพร่ามัวไปหมด และก็เริ่มหายใจไม่ค่อยออก
“สิก้าทานเสร็จแล้วไปดูหนังกับพี่ต่อนะครับ” ยูริเอ่ยชวนร่างบาง
“เอ่อ….เอ่อ… พี่ยูลคะ คือว่าสิก้าคงไปกับพี่ยูลไม่ได้นะคะ สิก้าไม่อยากทิ้งให้ยุนอาอยู่คนเดียวนานน่ะค่ะ เดี๋ยวจะมีปัญหากัน”
ร่างบางพยายามเอ่ยปฏิเสธคนตรงหน้าอย่างสุภาพ
ยูริหลังจากได้ยินร่างบางเอ่ยออกมาว่าเป็นห่วงอีกคน ก็ทำให้เค้าโกรธจัด แต่ต้องข่มอารมณ์ทั้งหมดไว้
“เอางั้นก็ได้ครับ แต่คราวหน้าสิก้าต้องไปดูหนังกับพี่นะครับ”
“ค่ะ งั้นสิก้าขอตัวเลยนะคะ”
‘หึ อิมยุนอา แล้วเราจะได้เห็นดีกัน’
ร่างบางเดินกลับมาที่รถก็เห็นร่างสูงนอนหลับอยู่เบาะข้างคนขับ
ก็เลยไม่อยากจะปลุก
‘สงสัยว่าจะเหนื่อย’
ร่างบางคิดดังนั้นก็สตาร์ทรถออกไปทันที
พอผ่านมาได้สักพัก ตอนนี้รถติดไฟแดงอยู่ ร่างบางก็หันมาปลุกร่างสูงจะถามว่าจะให้ไปส่งที่ไหน
แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อใบหน้ายุนอานั้นมีเหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้า
ร่างบางเลยส่งมือไปสัมผัสที่หน้าผากร่างสูงแต่ก็ต้องชักมือกลับทันที เพราะร่างสูงตัวร้อนมาก แถมหน้ายังออกแดงๆด้วย
“นี่ยุนอา ยุนนน ตื่นขึ้นมาก่อนสิ จะให้สิก้าพาไปส่งที่ไหน
“อือ...อื้อ…”
‘แต่สิก้าว่ายุนน่าจะไปโรงพยาบาลนะ ตัวยุนร้อนมากเลย”
“ม่ายยย...อาวว.. ไม่ไปโรงบาล” ร่างสูงพยายามตอบร่างบางด้วยเสียงอ่อนแรง แต่ก็ต้านพิษไข้ไม่ไหว เลยหลับไปอีกครั้ง
“ไม่ไปได้ไงยุนน ตัวร้อนขนาดนี้ สิก้าว่าไปโรงพยาบาลเถอะนะ”
“ยุนอาา” ร่างสูงไม่มีท่าทีว่าจะตอบร่างบาง
ร่างบางเลยตัดสินใจพาร่างสูงไปที่คอนโดเธอ และยังไม่ลืมแวะซื้อยาให้ด้วย
ร่างบางขับรถพาร่างสูงเข้ามาที่คอนโดของเธอ หันไปมองร่างสูงข้างๆที่หลับอยู่ ร่างบางสังเกตเห็นหน้าและตามท่อนแขนของร่างสูงมีผื่นขึ้น ก็เลยคิดว่าร่างสูงน่าจะแพ้อะไรสักอย่าง
ก็เลยจะปลุกร่างสูง เพราะเธอคงแบกเขาขึ้นไปไม่ไหว
“ยุนนน ยุนอาาา ตื่นก่อน”
“อือออ อื้ออ”
“ยุนน ตื่นขึ้นมาก่อนนะ สิก้าแบกยุนไม่ไหวหรอกนะ”
ตอนนี้ยุนอาพยายามบังคับตัวเองให้ลืมตาขึ้น พอเห็นยุนอาตื่นแล้วร่างบางก็อ้อมไปอีกด้าน พยายามประคองร่างสูงออกมาจากรถ ซึ่งร่างสูงก็ให้ความร่วมมือพยายามประคองร่างตนเองให้อยู่
ร่างบางพาร่างสูงมาถึงห้องและพาเข้าไปนอนที่โซฟา แล้วเดินไปหยิบยาแก้แพ้และลดไข้ให้กับร่างสูงทันที
‘สงสัยจะแพ้อาหารที่ทานแน่เลย มีไข้ด้วย’
“ยุน ตื่นมากินยาก่อนเร็ว ไม่งั้นก็ไปโรงเพยาบาล”
“ไม่ไป โรงบาล” ยุนอายอมตื่นมากินยาที่ร่างบางป้อนให้อย่างว่าง่าย เสร็จแล้วก็หลับไปอีกที
“ตัวยังไม่หายร้อนเลย เช็ดตัวหน่อยดีกว่า”
ร่างบางเดินไปเอาผ้าชุบน้ำหมาดๆ มาวางไว้ข้างๆ แล้วก็จัดการเช็ดตามใบหน้าของร่างสูง
เ
ป็นอีกครั้งที่เจสสิก้าได้มองยุนอาในระยะประชิดแบบนี้ ใบหน้าของร่างสูงจัดได้ว่าดีมาก ผิดเนียนละเอียด น่าสัมผัส โดยเฉพาะปากแดงๆนั่น
‘เอ๊ะ นี่ฉันคิดอะไรเนี๊ย เขาป่วยอยู่นะสิก้า’
ร่างบางสบัดหัวเอาความคิดพวกนั้นออกไป และตั้งใจเช็ดที่ใบหน้าและท่อนแขนของร่างสูงต่อ
และตอนนี้ร่างบางกำลังคิดว่าควรจะถอดเสื้อให้ร่างสูงหรือไม่
‘ตัวยังร้อนอยู่เลย ถอดก็ถอด แค่ถอดเสื้อเองสิก้า ไข้เขาจะได้ลดไง’
ร่างบางพึมพัมเบาๆกับตัวเอง แล้วมือก็เลื่อนไปปลดกระดุมที่เสื้อร่างสูงออกทีละเม็ดจนถึงเม็ดสุดท้าย ตอนนี้หน้าของเจสสิก้าเห่อร้อนขึ้นมาทันที ‘หุ่นดีชะมัด’
เป็นครั้งที่สองที่ร่างบางได้เห็นเขาเปลือยท่อนบนต่อหน้า แต่ครั้งนี้เธอเป็นคนถอดเองกับมือ ถ้าร่างสูงที่หลับอยู่ตื่นขึ้นมาตอนนี้คงจะได้หัวเราะชอบใจที่ร่างบางหน้าแดงมากๆแน่ๆ
เจสสิก้าพยายามคุมสติให้อยู่กับเนื้อกับตัว เช็ดตัวให้ร่างสูงจนเสร็จ และทายาให้ด้วย
“เฮ้อ เสร็จซักที ไปอาบน้ำดีกว่า เหนียวตัวจะแย่ล้ะ” บ่นเสร็จร่างบางก็เดินเข้าห้องน้ำไป
ผ่านไป 30 นาที
ร่างบางก็ออกมาพร้อมกับชุดนอนเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงขาสั้นสีดำ ทำให้ดูเซ็กซี่และน่ารักในเวลาเดียวกัน
“ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างนะ” ร่างบางเดินออกไปดูคนที่นอนป่วยอยู่ด้านนอก แต่ก็ไม่ลืมหยิบผ้าห่มติดมือไปด้วย
“หึ ทีอย่างงี้หลับเป็นตายเลยนะ สงสัยจะเพลียมาก ตัวก็ไม่ร้อนแล้ว พรุ่งนี้คงหายแล้วล่ะ” พูดจบร่างบางก็เดินเข้าห้องไป แต่ก็ไม่ลืมที่จะห่มผ้าให้อีกคนด้วย
กลางดึกของคืนวันนั้น
แค่ก!! แค่ก!! แค่ก!!
ร่างบางที่นอนอยู่สะดุ้งตื่นขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงไอดังออกมาจากด้านนอก
“ยุนอา” ร่างบางเลยตัดสินใจเดินออกไปดู ที่โซฟาที่ร่างสูงนอนอยู่
แอ๊ดดดดดด [เสียงเปิดประตู]
แค่ก!! แค่ก!! แค่ก!! แค่ก!!
ร่างบางเปิดประตูออกมาพร้อมกับกดเปิดสวิตช์ไฟ มองไปที่โซฟาที่ร่างสูงนอนอยู่ก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้นั้นร่างบางมองเห็นร่างสูงกำลังไออย่างหนักจนตัวงอ ก็เลยรีบเดินเข้าไปดูอาการ
“ยุน ยุน ยุนอา เป็นอะไรหรือเปล่..า ว๊ายยยยยยยย !!”
ร่างบางเห็นร่างสูงไอออกมาเป็นเลือดก็ตกใจเป็นอย่างมาก
“ยุนอา !!”
“สะ...สิ..ก้า...ช่วยยุนด้วย มะ...ไม่..ไห.ว ..แล้ว”
ยุนอายังไอเป็นเลือดไม่หยุด ร่างบางตอนนี้ดูตกใจมากทำอะไรไม่ถูกเลย
“ยะ..ยุนอา อดทนไว้นะ สิก้าจะพายุนไปโรงพยาบาล” เจสสิก้าตอนนี้เห็นยุนอาไอเป็นเลือดไม่หยุด พูดกับร่างสูงด้วยเสียงสั่นเครือ เธอเป็นห่วงคนตรงหน้ามาก ถ้าเธอไม่ให้เขาทานอาหารแบบนั้นเรื่องแบบนี้คงไม่เกิดขึ้น
“มะ..ไม่..สะ..สิก้า ..ช่.วย... ยุน.. ด้ว..ย”
ตอนนี้ยุนอาไอออกมาเป็นเลือดไม่หยุดจากเสื้อสีขาว ตอนนี้มีสีแดงปะปนเปื้อนไปหมด
“ช่วยอะไรยุน ยุนบอกสิก้ามาสิ ยุนจะให้สิก้าช่วยอะไร” ร่างบางพูดเสียงสั่นเครือกว่าเดิม
“กะ..กอด ยุนได้ไหม แค่ก!! แค่ก!!”
ร่างบางตอนนี้ทนเห็นร่างสูงตรงหน้าทรมานไม่ได้ก็เลยกอดร่างสูงไว้แน่น ร่างสูงก็กอดร่างบางตอบเช่นกัน
“สะ...สิก้า..ยุ..น..มี..อะไร..จะบอก” ยุนอาพูดด้วยเสียงที่อ่อแรงเต็มที
“ตั้งใจ..ฟังดีๆนะ”
“ยุน… แค่ก!! ฟุบบบ
“ ยุนอา!!!!!!!!!!!! ”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
โปรดติดตามตอนต่อไป.......
--------------------------------Talk--------------------------------
อย่าลืม comment กันเยอะๆนะ^^ ตอนต่อไปจะเป็นยังไง ลุ้นต่อไปค่ะ^^
ความคิดเห็น