ลำดับตอนที่ #20
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : Chapter 19
Chapter 19
"เอ่อ ยุนสิก้าต้องกลับแล้วล่ะ คงไปดูหนังต่อด้วยไม่ได้แล้วล่ะ ไว้วันหลังนะ"
เจสสิก้าทำท่าทีรีบร้อนหลังจากที่เพิ่งวางสายจากทิฟฟานี่เมื่อสักครู่นี้
เขาก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมเธอจะต้องทำท่าทีรีบร้อนขนาดนั้นด้วย
ทั้งๆที่เมื่อกี้ก็ยังดูไม่รีบร้อนอะไรเลยด้วยซ้ำไป
"เอ่อ มีอะไรหรือเปล่า ทำไมดูรีบร้อนขนาดนั้น"
ยุนอาอดไม่ได้ที่จะถามถึงสิ่งที่ตัวเองกำลังสงสัยปนงงๆอยู่
"คือสิก้ามีธุระด่วนน่ะ ไปก่อนนะ เดี๋ยวก่อนนอนสิก้าโทรหานะ"
พูดจบเจสสิก้าก็รีบก้าวฉับๆไปที่ทางออกทันที จนยุนอาต้องขวักเงินมาวางไว้บนโต๊ะก่อนจะรีบตามร่างบางออกไป
"สิก้า เดี๋ยวก่อน"
"คะ?"
ร่างบางหันมามองร่างสูงของอีกคนที่วิ่งตามเธอออกมา ระหว่างที่เธอกำลังรอแท็กซี่อยู่
"ให้ยุนไปส่งนะ"
ร่างบางสบตากับร่างสูงตรงหน้าที่กำลังทำให้เธอลังเลใจอยู่ตอนนี้
เพราะสายตาที่เขามองมาทำให้เธอแอบรู้สึกผิดในใจ
เจสสิก้าชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าตกลงยอมให้อีกคนไปส่ง
แต่มีข้อแม้ว่าให้ไปส่งแค่หน้าคอนโดเธอเท่านั้น
.
.
.
.
.
.
..
.
..
..
คอนโด
"ปกติเจสสิก้าไม่ค่อยอยู่หรอ"
ยุนโฮเอ่ยขึ้นมาทำลายความเงียบ ท่ามกลางบรรยากาศที่หนาวเย็นแห่งนี้
แต่เปล่าเลยมันทำให้ทิฟฟานี่ยิ่งรู้สึกว่าไอเย็นแผ่ออกมามากกว่าเดิมเสียอีก
รู้เลยว่ายัยสิก้าติดนิสัยชอบแช่แข็งมาจากใคร...
"ปกติก็ไม่นะคะ แต่สงสัยวันนี้ออกไปข้างนอกน่ะค่ะ"
"แล้วยัยเพื่อนเราน่ะ มีแฟนกับเขาหรือยัง หื้ม"
ยุนโฮหันไปทางแทยอนที่นั่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากทิฟฟานี่เท่าไร
แทยอนถึงกับสะดุ้งเฮือก
ด้วยความที่ยุนโฮรู้จักทิฟฟานี่มาตั้งแต่ยังเด็กๆ ทำให้สรรพนามการเรียกดูสนิทสนม
เพราะเขาก็เอ็นดูทิฟฟานี่เหมือนลูกคนหนึ่ง
"เอ่อ เรื่องนั้นฟานี่ก็ไม่ค่อยรู้อะไรมากหรอกค่ะคุณอา"
"แต่ว่าตอนอยู่ที่นี่ยัยสิก้าก็เป็นเด็กดีนะคะ ฟานี่รับรองได้ ตื่นไปเรียนทุกวันแถมได้คำชมจากอาจารย์บ่อยๆด้วย คุณอาสบายใจได้เลยค่ะ"
"อ่องั้นหรอ เรื่องแบบนั้นอารู้อยู่แล้วล่ะ"
"แต่มีเรื่องๆหนึ่งนะที่อาอยากถามฟานี่สักหน่อย"
"ค คะ เรื่องอะไรหรอคะ"
หวังว่าจะไม่ใช่เรื่องที่ยัยสิก้าโดนทำร้ายหรอกนะ...
"เรื่อง- "
"แด๊ดดี้ กลับมาทำไมไม่บอกก่อนคะ"
ม๊วฟฟฟฟฟ
คงต้องขอบคุณยัยสิก้าที่กลับมาทันเวลาพอดี ไม่งั้นป่านนี้เธอคงโดนเชือดไปแล้วล่ะ
"ไปไหนมาล่ะหื้ม วันนี้แด๊ดกะว่าจะมาเซอร์ไพรท์หนูซะหน่อย"
"ก็สิก้าออกไปทำธุระนิดหน่อยน่ะค่ะ"
ร่างบางพยายามไม่ทำตัวให้มีพิรุธ เพราะเธอจะให้ยุนโฮรู้ไม่ได้ว่าเธอไปทำอะไรมา
"งั้นหรอ แล้วนี่กินอะไรมารึยังล่ะ"
"เรียบร้อยแล้วค่ะ"
"เอ่อ คุณอาคะ งั้นฟานี่คงต้องขอตัวกลับก่อนนะคะ คือคุณพ่อโทรมาน่ะค่ะ"
"อาฝากทักทายพ่อหนูด้วยนะ ไว้วันหลังอาจะไปหาซะหน่อย"
"ค่ะ"
"เอ่อ ฟานี่แกลืมของไว้ในห้องฉันอ่ะ มาเอาสิ"
เจสสิก้าขยับออกจากอ้อมกอดคนเป็นพ่อ ก่อนจะเดินนำเพื่อนสาวไปที่ห้องนอนของตัวเอง
ในตอนแรกทิฟฟานี่ก็ทำสีหน้างงๆ เพราะเธอไม่น่าจะลืมอะไรไว้นี่นา
ทั้งสองสาวเข้าไปในห้องแล้ว เหลือไว้แค่เพียงยุนโฮกับแทยอนอีกแล้ว
พอแทยอนเจอสายตาที่ยุนโฮมองมาหาตนบ่อยๆ รู้สึกเหมือนมีอะไรอยากจะพูด
รวบรวมความกล้าถามออกไป
"เอ่อ มีอะไรหรือเปล่าครับ"
"หวังว่านายจะไม่ทำให้ทิฟฟานี่เสียใจนะแทยอน"
ยุนโฮเอ่ยออกมาเสียงเรียบเย็นตามฉบับของตนเอง
และเขาก็ค่อนข้างจะพอใจในคำตอบของคนตรงหน้า เลยได้แต่ยกยิ้มมุมปาก
"ครับ ผมจะไม่มีวันทำให้ฟานี่เสียใจ"
แทยอนตอบด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่และมั่นคง
"ฟานี่ แด๊ดยังไม่รู้เรื่องพี่ยุนใช่ไหม"
หลังจากที่พาทิฟฟานี่เข้ามาในห้องนอนเรียบร้อย ร่างบางก็รีบซักถามเพื่อนรักทันที
"ฉันก็ไม่แน่ใจอ่ะ เมื่อกี้คุณอาเหมือนมีเรื่องจะถามฉันเกี่ยวกับแก แต่ดีที่แกเข้ามาก่อน"
"ฉันจะทำยังไงดีเนี๊ย แด๊ดต้องมาเพราะเรื่องนี้แน่ๆเลย"
"แกอย่าเพิ่งคิดมากน่า มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้ คุณอาก็อาจจะแค่คิดถึงแกไง"
"ขอให้เป็นแค่นั้นทีเถอะ.."
.........................................................................................
เจสสิก้านั่งรอทิฟฟานี่ตรงม้านั่งที่เดิมที่คอยนั่งกันทุกๆวัน
4-5 วันมานี้เธอกับยุนอาเราไม่ค่อยได้คุยกันเลย
ไม่ใช่ว่าเขาเป็นคนเงียบหายไป แต่เธอต่างหากที่เป็นคนหลบหน้าเขา
แต่ 3 วันที่แล้วเขาไม่ติดต่อเธอมาเลยนี่สิ ทำให้เธอกังวลไม่น้อย
เธอไม่รู้จะทำอย่างไรดี เป็นเพราะคำพูดที่แด๊ดเธอพูดไว้ก่อนหน้านี้
มันทำให้เธอต้องมานั่งคิดทบทวนใหม่
"หนูทำอะไรอยู่ อย่าคิดว่าแด๊ดไม่รู้นะเจ"
"สิก้า"
"สิก้า"
"เจสสิก้า!"
"ห้ะ"
"เหม่อไรยะ เรียกตั้งนานล้ะ"
"ก็เปล่านี่"
"เย็นนี้พี่ๆที่ชมรมเขานัดให้ไปทุกคนนะ อย่าลืมล่ะ"
"อือ รู้แล้วล่ะน่า"
"ว่าแต่คุณอากลับไปยังอ่ะ"
ทิฟฟานี่นั่งลงตรงข้ามกับเพื่อนสนิท เพราะเห็นว่ายังเหลือเวลาอีกมากกว่าจะถึงเวลาเข้าเรียน
เพราะ 4-5 วันมานี้รู้สึกว่าเพื่อนเธอจะค่อนข้างเหม่อลอยบ่อยๆ ไม่ค่อยสดใสร่าเริงเลย
"กลับไปเมื่อวานน่ะ"
"แล้ว.. เรื่องแกกับพี่ยุนอาล่ะ คุณอาว่าไงอ่ะ"
"ก็...-"
"ฟานี่"
"อันนี้ใช่ของฟานี่หรือเปล่า พี่เห็นมันอยู่ด้านหลังอ่ะ"
แทยอนเดินถือแฟ้มเอกสารสีชมพูลายโพนี่
เขาคิดว่าแฟ้มนี่มันคงไม่ใช่ของตนแน่ๆ เพราะตัวเองไม่ถูกกับสีชมพูอย่างแรง
เลยคิดว่าน่าจะเป็นของแฟนสาวของเขาเสียมากกว่า ก็เลยหยิบเอามาคืน
"เอ่อ ใช่ค่ะของฟานี่เอง ขอบคุณนะคะ"
แทยอนเดินมานั่งลงข้างๆทิฟฟานี่
"วันนี้อย่าลืมเข้าชมรมด้วยนะ พวกซูยองฝากมาบอกน่ะ เห็นว่ามีอะไรจะแจ้งนี่แหละ"
"ค่ะ พี่ซันนี่บอกฟานี่แล้ว"
"เที่ยงนี้ไปทานข้าวด้วยกันนะคะเดี๋ยวพี่มารับหน้าคณะ"
ทิฟฟานี่ลังเลใจอยู่ครู่หนึ่ง เพราะใจนึงเธอก็ไม่อยากให้เจสสิก้าอยู่คนเดียว
แต่เห็นเพื่อนสาวพยักหน้ากลับมาประมาณว่าให้เธอตอบตกลงไปเถอะ
"ค่ะ"
"เอ่อ แล้วนี่พี่ยุนไม่ได้มาด้วยหรอคะ"
เธอเห็นเจสสิก้าชะเง้อมองรอบๆตั้งแต่ที่พี่แทเดินมาหาเธอแล้ว
เพื่อนเธอน่ะเป็นคนปากแข็ง เธอรู้ดี
"อ๋อยุนอาน่ะหรอ เห็นมันบอกว่าไม่ค่อยสบายอ่ะ นอนอยู่ที่คอนโดมา 3 วันละ พี่บอกให้มันไปหาหมอก็ไม่ยอมไป"
แทยอนบอกไปตามความจริง ถึงเพื่อนตัวเองจะสั่งไว้ว่าห้ามบอกใครก็เถอะ แต่ตรงนี้ก็มีแค่เจสสิก้ากับแฟนสาวของเค้าเอง ยังไงเจสสิก้าก็น่าจะรู้มาก่อนแล้ว
"พี่ยุนไม่สบายหรอคะ ล..แล้วเป็นอะไรมากหรือเปล่า"
ทันทีที่ได้ยินว่าร่างสูงไม่สบายจากปากแทยอน เจสสิก้าก็โผลงขึ้นมาเสียงดัง จนแทยอนต้องแปลกใจ
"อ้าว สิก้าไม่ได้ไปดูแลยุนมันหรอกหรอ"
"เอ่อ.. สิก้าไม่รู้เลยค่ะว่ายุนอาไม่สบาย"
ร่างบางพูดด้วยเสียงที่สำนึกผิด เธอน่าจะสังเกตได้จากน้ำเสียงที่แหบแห้งของเขาที่โทรมาหาเมื่อครั้งก่อน
แต่เปล่าเลย ตอนนั้นเธอเอาแต่คิดเรื่องของตนเอง แถมยังทำท่าทีเหมือนไม่อยากคุยกับพี่เขาอีก
แย่จริง... เธอควรจะทำหน้าที่แฟนให้ดีกว่านี้สิ...
"ฟานี่ วันนี้ฉันไม่เข้าเรียนนะ"
เจสสิก้าลุกขึ้นแล้วเดินออกไปทันที
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
คอนโดยุนอา
ร่างสูงนอนซมอยู่อยู่บนเตียงในห้องนอนมาไม่น้อยกว่า 12 ชั่วโมงแล้ว
เพราะพิษไข้รุมเร้าทำให้ยากที่จะขยับตัวไปไหน เป็นแบบนี้มา 3 วันแล้ว
ในใจก็อยากจะโทรไปอ้อนแฟนให้มาดูแล แต่เพราะที่เค้าโทรไปคราวที่แล้ว
ร่างบางดูเหมือนไม่ค่อยว่างที่จะคุยด้วยเท่าไร น้ำเสียงก็ดูเหมือนเหนื่อยมากๆ
เขาก็เลยไม่อยากไปเป็นภาระให้อีกคน ก็เลยต้องมานอนซมพิษไข้อยู่คนเดียวในห้อง
คิดถึงสิก้าจัง....
แค่ก แค่ก
อ่า หิวน้ำจัง...
ร่างสูงพยายามขยับตัวจากที่นอน เพื่อที่จะเอื้อมหยิบแก้วน้ำที่วางไว้ไม่ใกล้ไม่ไกลเท่าไรนัก
แต่เรี่ยวแรงของเขาหายไปไหนหมดก็ไม่รู้ มันรู้สึกมึนไปหมด
อีกนิดเดียวก็จะแตะถึงแก้วน้ำแล้ว แต่ก็....
วืด เพล้งงงงงงง
เฮ้อ ซวยชะมัด
ร่างสูงบ่นอุบในใจ ก่อนจะยันตัวเองให้ลุกขึ้นดีๆ
ก้มลงไปเก็บเศษแก้วที่มันแตกกระจายเมื่อครู่นี้
แต่ความซวยก็ไม่ได้มีแค่นั้น ขณะที่ร่างสูงกำลังเก็บเศษแก้วก็ไม่ระมัดระวังจนโดนเศษแก้วนั้นบาดนิ้ว
ทำให้มีเลือดซึมออกมา
"ยุน!"
ร่างบางเพิ่งมาถึงพอได้ยินเสียงในห้องนอนก็รีบวิ่งมาดู เพราะกลัวว่าอีกคนจะเป็นอะไรไป
พอเปิดประตูเข้ามาก็เห็นยุนอาที่สีหน้าดูไม่ค่อยดีนั่งอยู่ข้างๆเตียง โดยที่นิ้วมีเลือดสีแดงสดไหลออกมา
ทำให้เธอตกใจมาก รีบถลาเข้าไปดู
"เจ็บมากมั้ย"
"......"
ไม่มีเสียงตอบรับจากร่างสูง ร่างบางพยุงร่างสูงให้ลุกขึ้นแล้วไปนอนรอที่เตียง
ส่วนตัวเองก็เดินออกไปเอาเครื่องมือปฐมพยาบาลมา
ร่างบางทำการปฐมพยาบาลอย่างเบามือ มีเพียงร่างสูงที่แอบมองร่างบางอย่างเงียบๆ ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา
พอทำแผลเสร็จร่างบางก็ลุกหายไป และกลับมาเก็บเศษแก้วที่เหลือต่อ
ยุนอามองการกระทำของอีกคนอยู่เงียบๆ
ไม่รู้สิ.. เขามีคำพูดมากมายที่อยากจะพูดกับคนตรงหน้า
แต่ก็เลือกที่จะเก็บเงียบไว้
จนอีกคนเดินกลับมาพร้อมกับน้ำหนึ่งแก้ว
"ลงมาทำอะไรตรงนั้นคะ"
"...."
"ยุนอา.."
"หิวน้ำ.."
ทนเห็นหน้าและน้ำเสียงที่รู้สึกผิดนั้นไม่ได้
เขาไม่ชอบเลยที่เธอเป็นแบบนี้
อยากจะดึงอีกคนเข้ามากอดแทบแย่ แต่ก็ไม่รู้ทำไมถึงได้ทำได้เพียงอยู่นิ่งๆ ...
"เป็นแบบนี้มากี่วันแล้วคะ"
ร่างบางขยับเข้าไปใกล้ร่างสูงเอื้อมมือไปอังไว้ที่หน้าผากในทีแรกร่างสูงนั้นพยายามถดหนี
แต่ร่างบางก็ขยับตามมาจนแทบจะเกยบนตัวร่างสูงอยู่แล้ว พร้อมกับส่งสายตาดุๆไปให้คนพี่ที่ขยับหนีกัน
แต่พอวางมือบางสัมผัสกับผิวของร่างสูงเท่านั้นแหละ ก็รีบดึงมือกลับมาทันทีเพราะอุณหภูมิของอีกคน
"นอนพักก่อนนะ เดี๋ยวสิก้าไปทำอะไรมาให้ทาน"
ร่างบางกำลังจะลุกออกไปด้านนอก เพื่อที่จะดูว่าพอจะมีอะไรทำให้คนป่วยทานได้บ้าง
แต่ก็ต้องชะงักไปกับคำพูดที่อีกคนเอ่ยขึ้นมา
"อย่าเลย ลำบากเปล่าๆ กลับไปเรียนเถอะ"
น้ำเสียงที่แหบพร่าของเขาพูดขึ้นมานั้น
ทำให้เธอ รู้สึกเจ็บแปลกๆกับคำพูดที่ดูห่างเหินกันเหลือเกิน
แต่ก็ต้องทำเหมือนได้รู้สึกอะไรกับคำพูดนั้น ก่อนจะหันมาตอบคนป่วยที่นอนซมอยู่
"ก็ยุนเป็นแบบนี้ จะให้สิก้าทิ้งไปได้ยังไงล่ะ..."
to be continued...
---------------------------------------------------------------------------------------------
Hi รีดเดอร์ทุกคนนนนนน
กลับมาแล้วจ้าาาา กลับมาแล้วเด้อออออ
ตอนหน้าจะเป็นพี่ยูริจะออกโรงอีกครั้งแล้วนาจาาา
ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและยังติดตามกันอยู่ด้วยนะคะ
ต้องขออภัยที่ไรท์อัพช้ามากกกกก
ไรท์อ่านคอมเม้นท์ของทุกคนนะ อยากแสดงความคิดเห็น หรือติไรท์ก็ได้นะคะ แต่อย่าแรงเน้อ
เวลาอ่านแล้วมันมีกำลังใจขึ้นมาเลยล่ะค่ะ ^^
แล้วก็ มีเรื่องใหม่มาฝากกันอีกแล้ววว
---> https://writer.dek-d.com/H2o_s/story/view.php?id=1708212
ชื่อเรื่อง DEEP นะคะ
ฝากติดตามด้วยนะคะ
----เจอกันตอนต่อไปน้าา---
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น