คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : Chapter 17
Chapter 17
เช้าวันหยุดเป็นอะไรที่นักศึกษานั้นชื่นชอบมันที่สุด
เพราะไม่ต้องตื่นเช้าเพื่อรีบเข้าเรียนให้ทัน
เราสามารถนอนโง่ๆอยู่บนเตียงแสนนุ่มนานเท่าที่เราต้องการได้เลย
และเจสสิก้าก็จะเป็นหนึ่งในนักศึกษาพวกนั้น
วันนี้เธอวางแพลนไว้แล้วว่าจะทำอะไรบ้าง
แพลนก็คือ เตียง-->มื้อเที่ยง-->เตียง
เธออยากจะนอนกลิ้งอยู่บนเตียงทั้งวันเลยด้วยซ้ำ
แต่ยังไงมื้อเที่ยงก็สำคัญเช่นกัน
แต่คงจะต้องพ้บเก็บเพราะเสียงโทรศัพท์ที่ดังอยู่ข้างเตียงตอนนี้
กำลังทำลายความคิดของเธอ
เจสสิก้าโผล่แค่หน้าออกมาจากผ้าห่ม
ก่อนจะคลำหาต้นตอของเสียงที่มาขัดความสุขของเธอในวันหยุดนี้
//ต้องเป็นยัยฟานี่แน่ๆ ชอบโทรมาขัดเวลาแห่งความสุขตลอดดดด ถ้าเรื่องไม่ด่วนนะ เจอดีแน่..//
เจสสิก้าบ่นในใจ แถมแอบคาดโทษเพื่อนสาวไว้ด้วย ตามประสาคนชอบนอนอ่ะเนาะ
“ฮัลโหล”
กรอกเสียงห้วนๆ ไปยังปลายสายโดยไม่ได้ดูว่าเป็นชื่อใคร
เพราะคิดว่าเป็นทิฟฟานี่แน่นอนที่ชอบโทรมาช่วงเวลาแบบนี้
“เอ่อ พี่โทรมากวนเวลานอนเราหรอคนสวย”
ยุนอาตั้งใจจะโทรมาชวนน้องไปเดทวันนี้ เนื่องจากเป็นวันหยุดและยังเป็นวันครบรอบ 2 สัปดาห์ของเขากับเจสสิก้าอีกด้วย แต่ดูเหมือนน้องจะเพิ่งตื่นนอน หรือไม่ก็ไปหงุดหงิดใครมาเสียงนี่ห้วนเชียว
//ตายล่ะหว่าา แฟนโทรมา//
หลังจากได้ยินเสียงอีกคน เจสสิก้าก็ถึงกับหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง
ยกโทรศัพท์ออกจากหูก่อนจะมองดูชื่อสายเรียกเข้าอีกครั้งชัดๆ
“ก็ไม่หรอก ตื่นนอนพอดีน่ะ มีอะไรหรอโทรมาเช้าเชียว”
ปรับเสียงให้เป็นปกติ ก่อนจะเอ่ยถามถึงสาเหตุที่อีกคนโทรมาหากันแต่เช้า
“คิดถึง”
>///<
2พยางค์ คำแค่สองพยางค์ทำให้หน้าร่างบางตอนนี้อัตราการเต้นของหัวใจกำลังทำงานผิดจังหวะ เพียงแค่เพราะคำสองพยางค์ที่อีกคนเอ่ยขึ้นมา ใบหน้าร่างบางตอนนี้ร้อนผ่าวไปหมด ถ้าทิฟฟานี่มาเห็นคงล้อจนเรียนจบแน่เลย
//ผู้ชายอะไรชอบทำให้เขินอยู่เรื่อยเลย >//< //
“....”
“สิก้า”
ยุนอาเอ่ยเรียกคนในสายอีกครั้ง หลังจากที่น้องเงียบไป
หรือจะหลับไปแล้วนะ
แต่หารู้ไม่ว่าอีกคนเขินอายจนแก้มแดงไปหมด
“อือ”
เจสสิก้าตอบเสียงอู้อี้เพระกลั้นยิ้มแทบไม่อยู่ หัวใจก็กระหน่ำเต้นรัวเหมือนจะทะลุออกมา
ได้ยินน้องตอบมาเสียงอู้อี้ไม่เต็มเสียง คนเป็นพี่ก็อยากจะแกล้งเข้าไปอีก
“คิดถึงนะครับคนสวยของยุน”
>//////<
ตอนนี้ไม่แค่หน้าแล้วที่แดง แต่เจสสิก้าแดงไปทั้งตัวแล้วล่ะตอนนี้
อีกคนก็ชอบแกล้งให้หัวใจเธอเต้นแรงเหลือเกิน
หลังจากเป็นแฟนกันนี่พี่เขาทำให้เธอเขินมากมายเหลือเกิน ปล่อยให้หัวใจเธอได้พักบ้าง พักนี้ทำงานหนักเกินไปแล้วว
“คนบ้า”
“เขินใช่ไหมล้าาา แก้มแดงอยู่แน่เลยอ่ะ หุบยิ้มด้วยน้าา”
ยุนอาเอ่ยแซวคนปลายสายอย่างอารมณ์ดี
“ไอ้พี่ยุนบ้า -///-”
เจสสิก้าไม่รู้จะตอบโต้ไปยังไง
ก็เพราะอีกคนนั่นแหละ ชอบแกล้งเธอ
“ว่าพี่บ้าสองรอบแล้วนะ อย่างนี้ต้องโดนทำโทษ”
ยุนอาทำเป็นขู่ไปงั้นแหละ
ทั้งที่ความจริงนั่งยิ้มแก้มปริ
“คิดว่ากลัวหรือไงล่ะ”
เจสสิก้าพูดอย่างท้าทาย
คนอย่างยุนอาน่ะหรอ ไม่กล้าทำอะไรเธอหรอก ฮิฮิ
แต่หารู้ไม่ว่าครั้งนี้เจสสิก้าคิดผิดเต็มๆเลยล่ะ
“อย่าให้เจอนะ จะลงโทษให้เข็ดเลยคอยดู”
“ถ้ามาภายใน10นาทีนี้ จะยอมให้ลงโทษเลยอ่ะ”
สิ้นคำพูดเจสสิก้า ยุนอาก็ยิ้มกริ่ม
“สิก้าพูดแล้วนะ ถ้าพี่ไปถึงภายในสิบนาทีนี้ จะยอมให้ทำอะไรก็ได้”
ยุนอาพูดขึ้นอย่างเป็นต่อ
“อื้อ”
หลังจากนั้นยุนอาก็กดวางสาย
เจสสิก้าตอบรับคำไว้ เพราะคิดว่ายังไงๆ ยุนอาก็ไม่มีทางมาถึงคอนโดเธอภายในสิบนาทีนี้แน่นอน
เพราะคอนโดยุนอาอยู่ห่างจากคอนโดเธอไกลอยู่
จะมาถึงคงใช้เวลาอย่างน้อยครึ่งชั่วโมงเลยแหละ
ถึงจะมาถึงแต่ก็ขึ้นมาไม่ได้อยู่ดี
หลังจากที่วางสายจากยุนอาได้สักครู่หนึ่ง ก็มีเสียงกดออดที่หน้าห้อง
ร่างบางจัดชุดนอนให้เข้าที่ก่อนจะเดินไปดูว่าใครมา
วันนี้เธอใส่แค่ชุดนอนเสื้อเชิ้ตสีขาว กับกางเกงขาสั้น
อดแปลกใจไม่ได้ว่าใครมากดออดที่หน้าประตู
พลันนึกถึงเรื่องราวที่เคยผ่านมา เป็นเรื่องที่เลวร้ายสำหรับเธอที่สุด
ถ้าไม่ได้ยุนอามาช่วยไว้ เธอคงไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้แน่ๆ
เสียงออดดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้เจสสิก้าหลุดจากพวัง แล้วรีบเดินไปเปิดประตูทันที
“มาแล้วค่าา”
“ไง ^^”
“ยุนอา มาได้ไงเนี่ย”
เจสสิก้าแปลกใจเล็กน้อยที่เป็นยุนอา ตอนแรกเธอคิดว่าเป็นทิฟฟานี่เสียอีก
ก็เมื่อกี้เธอเพิ่งจะวางสายจากเขาไปไม่ถึง 5 นาทีด้วยซ้ำ อยู่เขาก็มาโผล่ที่หน้าห้องเธอ
“มาทวงสัญญากับบางคนเมื่อกี้”
ยุนอาพูดแค่นั้นก่อนจะแทรกตัวเข้าไปในห้อง ดึงร่างบางให้เดินตามเข้ามาด้วย
ร่างบางกำลังจะนั่งลงที่โซฟาตัวนุ่ม แต่ถูกยุนอาดึงตัวให้มานั่งที่ตัก
ซึ่งก็ไม่ได้ขัดอะไร ยอมนั่งลงไปง่ายดาย ยุนอาถึงกับอมยิ้ม
“มาได้ไงอ่ะ เมื่อกี้ยังคุยโทรศัพท์อยู่เลย”
เจสสิก้ารู้อยู่แล้วล่ะว่าโดนยุนอาแกล้ง แต่ก็ทำเป็นเปลี่ยนเรื่อง
“ขับรถมาไง”
ยุนอามองเจสสิก้าแล้วรู้สึกหมั่นเขี้ยว เลยดึงมากอดแรงๆ แล้วเหลือบมองชุดที่ร่างบางใส่อยู่ตอนนี้ ตอนเดินเข้ามาไม่ทันได้สังเกตชุด แต่ตอนนี้เห็นเต็มๆตาเลยล่ะ
ชุดนอนเหมือนเสื้อเชิ้ตสีขาว กับกางเกงขาสั้น
หึ ใส่ชุดแบบนี้มันน่าจับฟัดจริงๆ เลย
นึกแล้วก็เลยเอื้อมมือไปดึงแก้มอีกคน ก็มันน่ารักน่าฟัดจริงๆนี่ ใครจะอดใจไหว
“ย่าาา เจ็บนะยุน”
เจสสิก้าท้วง แต่ไม่วายส่งมือตัวเองไปดึงแก้มอีกคนเหมือนกัน
อย่างนี้มันต้องเอาคืนบ้าง
“นี่แน่ะ”
“โอ้ยสิก้า ดึงแรงไปแล้ว แก้มช้ำหมดพอดี เดี๋ยวไม่หล่อ”
“แก้มช้ำหรอ นี่แน่ะะะ”
มีหรอที่เจสสิก้าจะหยุด ไม่พอยังออกแรงดึงแก้มอีกคนแรงขึ้นไปอีก
“จ..เจ็บแล้วว ยอมแล้วค้าบบบ”
ยุนอาจับมือร่างบางไว้ ก่อนจะบอกยอมแพ้
//ก็มันเจ็บจริงๆนี่ ตัวแค่นี้แต่แรงเยอะจริงๆ//
เจสสิก้ายอมปล่อยมือจากแก้มยุนอา ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ
เพราะแก้มมันแดงมากจริงๆ
“ดูสิ แก้มแดงหมดแล้ว”
ยุนอาเกาแก้มตัวเอง แล้วพูดพึมพัมเบาๆ
แต่มีหรือว่าร่างบางจะไม่ได้ยิน
นั่งใกล้กันจนจะทับกันอยู่แล้ว
ร่างบางเห็นกิริยาที่ร่างสูงทำก็ได้แต่อมยิ้ม
//ผู้ชายอะไรงอลได้น่ารักขนาดนั้น//
“ไหนดูหน่อย”
แต่ยุนอากลับหันหน้าไปอีกทาง
ดูก็รู้ว่างอน
//แกล้งแค่นี้ทำเป็นงอน สรุปว่าต้องง้อใช่ไหมเนี่ย//
“ยุนอาาา หันหน้ามาหน่อยเร็ว งอนหรอ หืม”
เจสสิก้าพูดเสียงอ้อนๆ
“เปล่า ไม่ได้งอนสักหน่อย”
ยุนอาได้ยินคนน้องพูดแบบนั้นแทบจะอยากหันไปทันที
แต่ต้องเก็กขรึมไว้ก่อน คอยดูว่าอีกคนจะง้อยังไง
“ไม่ได้งอน แล้วทำไมไม่หันหน้ามาล่ะ”
//คนอะไรปากแข็งจริงๆ ดูก็รู้ว่างอน//
เจสสิก้าไม่รอให้ยุนอาหันหน้ามา เอื้อมมือไปจับหน้าให้หันมาเองเลย
ก็พบว่าอีกคนทำหน้ามุ่ยอยู่ แก้มก็ยังเป็นรอยแดงไม่หายเลย
//สงสัยจะงอนจริงแหะ คงต้องง้อสินะ//
ฟอดดดดด
เจสสิก้าโน้มตัวไปหอมแก้มคนพี่อย่างเอาใจ
แต่ผิดคาดไปหน่อย ยุนอายังคงทำหน้ามุ่ยเหมือนเดิม
ยอมรับว่าอึ้งมากในตอนแรก ไม่คิดว่าน้องจะกล้าง้อด้วยวิธีนี้
ต้องทำเป็นเก็กหน้านิ่งไว้ อยากจะรู้ว่าน้องจะง้อยังไงต่อ
แต่ทั้งที่ในใจตอนนี้เต้นรัวแทบจะทะลุออกมา
“ง่ะ ยังไม่หายอีกหรอ”
เห็นอีกคนไม่มีท่าทีว่าจะหายงอนกัน ก็เลยฟังจมูกลงไปอีกรอบ
คราวนี้ฟังไปย้ำๆตำแหน่งเดิม ทำเองก็เขินเอง อายเองนั่นแหละ
แต่จะให้ทำไงได้ล่ะ เธอไม่อยากให้พี่เขางอนกันนี่
ฟังจมูกไปย้ำๆตำแหน่งเดิมไม่รู้กี่รอบ จนอีกคนหลุดหัวเราะออกมา
ถึงได้รู้ว่าเธอโดนหลอกเข้าแล้ว
ยุนอาทนกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่ ยอมรับว่าชอบมากที่อีกคนง้อกันแบบนี้
ที่จริงเขาไม่ได้งอนเธอจริงจังนักหรอก แค่อย่างแกล้งเด็กแถวนี้เฉยๆ
ไม่คิดว่าอีกคนจะคิดว่าเขางอนเธอจริงจัง จนต้องง้อด้วยวิธีน่ารักๆแบบนี้น่ะ
พักนี้ไม่ว่าเจสสิก้าจะทำอะไร ก็ดูน่ารักสำหรับยุนอาไปเสียหมด
เขาอยากจะถามเธอจริงๆว่า ได้ทำเสน่ห์เขาหรือเปล่า
ทำไมถึงทำให้เขาหลงเธอไปทั้งตัวแบบนี้นะ
“แกล้งกันหรอ”
เจสสิก้าพูดเสียงเย็นๆ แต่หน้านี่แดงลามไปถึงหูแล้วล่ะ
“น่ารัก”
ฉ่า…..
รู้สึกว่าแก้มเจสสิก้าร้อนแดงขึ้นมา เลือดสูบฉีดจนแทบจะแดงไปทั้งตัวแล้วล่ะ
“ไม่คุยด้วยแล้ว”
เจสสิก้ากำลังจะขยับตัวออกจากตักร่างสูง
เธอเขินจนไม่รู้จะเอาสายตาไปวางไว้ตรงไหนแล้ว
มองหน้าอีกคนก็เห็นแต่รอยยิ้มกว้างของเขา มันทำให้เธอเขินหนักไปอีก
เธอควรจะหนีออกมาจากตรงนั้นเพื่อนให้หัวใจได้พักบ้าง
หัวใจเธอทำงานหนักเสมอเมื่ออยู่ใกล้ยุนอาแบบนี้
“จะไปไหนล้ะ”
ยุนอาคว้าเอวร่างบางไว้ได้ ก่อนที่จะล้มลงไปที่โซฟา
ยุนอาค่อยๆโน้มตัวลงไปจนร่างบางนอนราบไปกับโซฟา
เป็นท่าที่ล่อแหลมมาก
“จะทำอะไร”
ไม่ทันที่ร่างบางจะพูดจบ คนที่อยู่ด้านบนก็โน้มตัวลงมาใกล้จนรู้สึกได้ถึงลมหายใจของกันและกัน
เจสสิก้าหลับตาพริ้ม รอรับสัมผัสจากอีกคน
ยุนอาเห็นคนน้องหลับตาก็อดจะอมยิ้มไม่ได้
นี่น้องคิดว่าเขาจะทำอะไรงั้นหรอ เขาแค่จะแกล้งอีกคนเล่นเฉยๆ
“หลับตาทำไมอ่ะ คิดว่าพี่จะทำอะไรเราหรอ”
พัง พัง พัง
ความโรแมนติกที่เจสสิก้าจินตนาการไว้พังลงไปในพริบตา
เธอคิดว่าเขาอยากจะจูบเธอซะอีก แต่เธอกลับโดนเขาแกล้งอีกจนได้
“ฮึๆ หน้าแดงขนาดนี้ แสดงว่าคิดอะไรทะลึ่งๆกับพี่ใช่ไหมเนี่ย”
“บ้าหรอ ใครจะไปคิด”
แค่คิดว่าจะจูบเอง ไม่เห็นทะลึ่งเลย...
“แต่พี่อยากให้คิดนะ”
“....”
“พูดเล่นน่า วันนี้ไปเดทกันนะ”
หลังจากแกล้งน้องมาตั้งนาน ก็เลยบอกจุดประสงค์ที่มาหาวันนี้
เขาเห็นว่าวันนี้เป็นวันหยุดพอดี ก็เลยอยากชวนร่างบางไปเปิดหูเปิดตาบ้าง
ได้รู้จากทิฟฟานี่มาว่า ช่วงวันหยุดเจสสิก้าไม่ค่อยชอบออกไปไหน
ชอบหมกตัวอยู่ในห้องนอน ก็เลยถือโอกาสนี้พาน้องออกไปผ่อนคลายบ้าง
“ที่มาหาถึงห้องนี่ จะชวนไปเดทงั้นหรอ”
เจสสิก้าใช้เวลาตัดสินใจอยู่ครู่หนึ่งระหว่างนอนอยู่ที่ห้องกับไปเดทกับยุนอา
จริงๆวันนี้เธอก็อยากนอนอยู่ที่ห้องนี่แหละ แต่เขาอุตส่าห์มาหาถึงที่แล้ว ถ้าไม่ไปคงงอลอีกแน่เลย
“โอเค แต่ขอไปอาบน้ำก่อนนะ”
“ให้อาบให้ไหม”
ถึงยังไงก็ยังจะแกล้งอีกคนไม่เลิก จนน้องต้องมองค้อนกลับ
“ไม่ต้อง!!"
ยุนอาอมยิ้มเล็กน้อย ที่ได้แกล้งอีกคน ก็ช่วยไม่ได้นะ อยากน่ารักจนน่าแกล้งทำไมล่ะ
.
“เธอ ไปบอกคุณลีว่าฉันจะไปหาลูกสาวฉันที่เกาหลีตอนนี้ ให้จัดการให้ด่วนที่สุด”
เสียงเรียบที่แฝงไปด้วยความน่าเกรงขามที่ใครๆก็ต้องให้ความเคารพนับถือ เอ่ยสั่งลูกน้องใกล้ตัว
“ค่ะท่านประธาน”
ความคิดเห็น