ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    พลิกล็อค ลิขิตรัก

    ลำดับตอนที่ #1 : ลำดับตอนที่ 1

    • อัปเดตล่าสุด 6 พ.ค. 50



    ครืน! ครืน! เสียงฟ้าร้องประสานกับเสียงฟ้าแลบฟ้าผ่าที่ดังสนั่นปะทะเสียงเม็ดฝนที่ตกกระหน่ำลงไม่หยุด  เป็นเสียงดังที่ทำให้ชาวบ้านไม่แม้แต่จะเปิดประตูหน้าต่างออกมาด้วยความกลัวที่อาจจะมีฟ้าผ่าลงที่ใดที่หนึ่งใกล้บ้านของตน  แต่เสียงฝนฟ้าที่ตกกระหน่ำกลับไม่ได้รับการแยแสสนใจจากสมาชิกทั้งหลายของบ้านรัชตระกูล  เนื่องด้วยขณะนี้กำลังมีการโต้แย้งอย่างรุนแรงระหว่าง  คุณพัฒนทรัพย์  รัชตระกูล ผู้เป็นหัวหน้าครอบครัว  กับบุตรชายคนโต มิตรเมฆา  รัชตระกูล ผู้ซึ่งโต้เถียงกับบิดาด้วยเหตุอันเกิดมาจากบิดามีความต้องการให้น้องสาวของเขาแต่งงานกับเพื่อนสนิทของบิดา  ซึ่งเป็นเรื่องที่เขาไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง  จะว่าเขาหวงน้องก็จริงก็น้องสาวเขาเพิ่งเรียนจบโทหมาดๆไม่ก็เดือนยังไม่ได้ใช้ชีวิตสาวโสดอย่างเต็มที่  บิดามารดาก็จะจับแต่งงานกับใครก็ไม่รู้กะอีแค่ลูกชายรัฐมนตรี มารดามีเชื้อผู้ดีเก่า ตัวชายหนุ่มคนนั้นก็ดีกรีทุนนักเรียนนอกอนาคตนายตำรวจอนาคตไกล เฮ้ย! มีข้อเสียยังวะ เออ เออ หน้าตาหล่อเกินไป น่ากลัวจะเจ้าชู้ หรือไม่ก็มีสาวสวยมาติดพันเยอะและคงโดนมารยาหญิงหลายร้อยเล่มเกวียนอยู่ทุกวี่ทุกวัน  แล้วน้องสาวเขาจะไปสู้อะไรได้ ดังนั้นการที่เขาออกโรงปกป้องน้องสาวในครั้งนี้หาใช่เพียงเพราะหวงน้องสาวไม่  แต่เป็นเพราะเขาห่วงน้องสาวยิ่ง  ก็ชายหนุ่มว่าที่คู่หมั้นของน้องสาวเขานั้น รวย หล่อ เก่ง ชาติตระกูลดี(เหมือนเขา) จนชายหนุ่มนึกหวั่นใจ

                    "เอ๊ะ เจ้าเมฆ เอ็งไม่เข้าใจหรือไง พ่อบอกว่าพ่อเจอลูกชายอาสมพงษ์เขาประจำ  เป็นคนดี สุภาพมีน้ำใจ...."

                    "โถ!พ่อ  ต่อหน้าผู้หลักผู้ใหญ่อย่างผู้ว่าการธนาคารอย่างพ่อ กับคุณหญิงชุดาภา เขาจะทำตัวกระด้างกระเดื่องได้ไงฮะ  อีกอย่างเจอกันไม่กี่ครั้งอย่าคิดว่าคนระดับเขาจะเผยธาตุแท้นะครับ..."

                    "ก็แกมองเขาในแง่ร้ายนะสิตาเมฆ  แล้วดูสิ  แกเถียงกับพ่อมาตั้งนาน  น้องไม่พูดว่าอะไรเขาซักคำมีแต่แกเถียงฉอดๆๆ ทำไม  กลัวหมดน้องแกแล้วแกจะโดนฉันจับแต่งงานอีกคนใช่ไหม"

                    อึ่ก! จี๊ด! โดนเต็มๆ ใช่!  เขาทั้งหวง ทั้งห่วงน้อง และห่วงตัวเอง หันไปมองหน้าน้องสาวซึ่งนั่งอยู่ในอ้อมกอดมารดามองเขาหน้าเศร้าๆ เขาก็รู้แล้วว่าต้องช่วยน้องของเขาให้ได้  เขามักจะรู้เสมอว่าน้องเป็นอะไร ชอบอะไร เนื่องจากมีกันเพียง 2 คนพี่น้อง  เมื่อมารดาคลอดน้องสาว  เขามีอายุห่างกับน้องถึง 9 ปี และก็ได้เป็นคนดูแลน้องสาวมาโดยตลอดเนื่องจากทั้งบิดามารดานั้นค่อนข้างมีงานรัดตัวทั้งธุรกิจและงานสังคม  เมื่อยามเป็นเด็กไม่ว่าเขาจะไปซัมเมอร์ที่ประเทศไหนก็จะกระเตงน้องสาวไปด้วย  เมื่อเข้าเรียนมัธยมปลายที่ต่างประเทศเขาก็ให้น้องเข้าคอนแวนต์ในประเทศไทย  พอเขาเรียนระดับอุดมศึกษา ก็ให้น้องสาวเข้าเรียนระดับมัธยมที่คอนแวนต์ในต่างประเทศ  แม้เขาจะเจ้าชู้และมีเพื่อนมากแต่เขาไม่เคยปล่อยให้เพื่อนเหล่านั้นเข้ามายุ่มย่ามกับน้องสาวเด็ดขาด  ทั้งตามใจและคอยดูแลตลอด  ดังนั้นในกลุ่มเพื่อนเขาจึงมีฉายาว่า "ซามูไรพ่อลูกอ่อน"  ดังนั้นเพื่อนสนิทๆกันจึงมักเรียก น้องสาวเขาว่า "ไดจิโร่"(ตามชื่อของลูกของซามูไรคนนั้น)  น้องเขาส่งสัญญาณความช่วยเหลือมาอีกแล้ว  อ้อ พ่อเถียงกับเขา แม่กล่อมน้องสาวเขา  แหมพ่อกับแม่นี่กิ่งทองใบหยกจริงจริ๊ง

                    "พ่อครับ  กรุณาดูหน้ายัยฝนสิครับ  จะร้องก็ร้องไม่ได้  จะพูดก็พูดไม่ออกก็คุณแม่เล่นขนาบอยู่อย่างนั้น"

                    "อ้าวตาเมฆ  มาว่าแม่ทำไม  แม่เป็นกลางนะ"

                    "กลาง! กลางใจคุณพ่อมั้งครับ"

                    "แหมตาเมฆ  ลูกก็  แม่เคยเห็นตามาร์คเขาหลายทีนะจ๊ะ  กิริยามารยาทน่ารัก  สุภาพบุรุษ  เวลาตามท่านรัฐมนตรีสมพงษ์กับคุณหญิงกิ่งแก้วนะจ๊ะมีแต่ไปพวกงานบุญงานกุศล  แล้วก็ไม่เคยควงใครเลยนะ  เนี่ยแม่เห็นนะจ๊ะว่าลูกสาวคุณหญิงคุณนายทั้งหลายมองตาเป็นมัน  เชอะ  แล้วยัยอ้อสาวเปรี้ยวเคี้ยวไม่แหลกหลานคุณนายผกามาศ  ที่เป็นอะไรนะ  นางแบบเหรอ  อะพิโธ่ อะพิถัง เพิ่งเลิกควงกะเราไปไม่ถึง3-4 เดือนไม่ใช่เรอะ เนี่ยอะไร๊  วิ่งตามตามาร์คซะน่าเกลียด  นี่ดีนะที่ตามาร์คเขาสลัดหลุดนิ่มๆเลยนะ  แหมน่ารัก  ไม่เหมือนเราหรอกตาเมฆยัยพวกชอบใส่ปิดหน้าเปิดหลัง ปิดหลังเปิดหน้า พวกหมากฝรั่งรสเปรี้ยวเคี้ยวแล้วทิ้งเนี่ย"    

    "อ้าวคุณแม่  ไหงกลายเป็นผมผิดหล่ะครับ  ก็แค่ควงเล่น  แต่ตามาร์คของคุณท่านทั้งสองเนี่ย  ถ้าดีขนาดนั้นสงสัยเป็นเกย์มั้งครับอะไรจะดีเว่อร์ซะ  รูปหล่อ พ่อรวย การศึกษาดี การงานก้าวหน้า กิริยามีชาติตระกูล แต่ไม่มีผู้หญิงในสังกัด  ผมเชื่อแล้ว  เขาคงเป็นคนดีจริงแต่สงสัยเป็นคนดีที่มีแอบนะครับ"

                    "เฮ้ย! ไม่ใช่  ไม่ใช่  ไอ้นี่ผู้ชายดีที่ไม่เจ้าชู้ก็มีนะเว้ย  ก็พ่อแกเป็นตัวอย่างอยู่นี่ไง"             

    เฮอะๆ  มันก็มี  เพื่อนในกลุ่มเขาก็มีหลายคนรูปโคตรหล่อ  พ่อโคตรรวย ชาติตระกูลก็เอื้ออำนวย  การศึกษาเพียบพร้อม  แต่ไม่เกย์  ไม่หลายใจ  ไม่เจ้าชู้  แต่เขาไม่ยอมรับซะอย่างเดี๋ยวไอ้มาร์คนี่จะมีภาษีดี  ฮะ ฮะ จะทำไมครับผม     "แหม  คุณพ่อครับผู้ชายดีๆเดี๋ยวนี้ไม่มีทำพันธุ์หรอกครับ  ไว้ใจไม่ได้นะครับหน้าตาท่าทางดีท่าไม่เจ้าชู้ก็ชัวร์"  จำได้ว่าครั้งหนึ่งเคยโดนผู้หญิงว่าประมาณนี้ตอนไปหักอกสาวเจ้า

                    "เอ๊ ก็แล้วทำไมไม่ให้น้องเขาเจอกันก่อนเล่า"

                    "คุณพ่อครับ  ผมรู้นะครับเจอกันแล้วไงต่อโดนตามาร์คนั่นหลอกลวงด้วยคำหวาน  ด้วยความช่ำชองน้องผมไม่ทันเล่ห์ร้ายพวกมันหรอกครับ  ผมเลี้ยงน้องผมมาเหมือนไข่ในหิน  เพื่อนผู้ชายก็คนผมสกรีนมาหมด  มดไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม  คนไหนชอบมาเป็นมดแดงแฝงพวงมะม่วงผมตัดหมด แล้วอีตามาร์คของคุณท่านทั้งสอง  ถ้าเกิดมันไม่ใช่ชายไทยแต่เป็นฉิงไทยแล้วอยากแต่งงานบังหน้าทำไงคร้าบ  หรือเป็นพวกเสือเงียบล่ะก็คุณพ่อคุณแม่ตามเกมไม่ทันหรอกนะครับ"

                    "ก็บอกว่าตามาร์คไม่ใช่เกย์  แม่สืบดูพันธุกรรมย้อนหลังมาแล้วนะเมฆ"

                    "ฮะ  ฮะ  คุณแม่ครับมันมีหลายปัจจัยนะครับ  การรักร่วมเพศนี่ก็มีหลายระดับ ทั้งชายชาย ชายด้วยหญิงได้ ชายได้หญิงดี ชายก็ดีหญิงก็ดี  อาจเกิดจากพฤติกรรมเลียนแบ  หรือกดดันทางครอบครัว  หรือพันธุกรรม  แล้วอีตานี่ก็ไม่เคยมีข่าวกับผู้หญิงทั้งที่โอกาสอำนวยขนาดนี้  มันยังไง  ยังไงนะครับคุณแม่"

                    คุณหญิงชุดาภา รัชตระกูล  แม้จะเห็นดีเห็นงามกับสามีแต่พอฟังเหตุผลข้างๆคูๆของบุตรชายก็นึกสงสัยเริ่มเอนเอียงไม่น้อย  คุณพัฒนทรัพย์เห็นภรรยาเริ่มเงียบก็ออกโรงเต้นอีกครั้ง

                    "เอ้ยเจ้าเมฆ  จะบ้าไปใหญ่แล้วตามาร์คเขาเป็นนายตำรวจอนาคตไกลนะ"

                "แค่กๆ  แค่กๆ"  วารินทนไม่ไหวจึงส่งเสียงไอออกมา  เพราะวันนี้เธอไปงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติเจอทั้งอากาศร้อนเย็นปะปนไปกับความเหนื่อยอ่อนจนรู้สึกไม่สบาย

                    "เป็นอะไรฝน  ไม่สบายใช่ไหม  เนี่ยพี่บอกแล้วว่าให้นั่งรถที่บ้านไปดีๆๆ ไม่ชอบเป็นไง  ไม่สบายเลย"

              "เฮ้ย เมฆ ก็หัดให้น้องมันทำอะไรเองบ้างสิ  น้องรู้จักช่วยตัวเองก็ดีแล้ว  แต่เอ่อไม่สบายก็ไปนอนเถอะลูก  พรุ่งนี้จะได้สวยๆ  คุณอาสมพงษ์จะพาครอบครัวมารับประทานอาหารกับเราตอนเย็นพรุ่งนี้นะลูก"

              "แต่ เอ่อ..."

              "คุณพ่อครับ  ...เอ่อขึ้นไปนอนไปฝนเดี๋ยวพี่จัดการเอง"

              หญิงสาวถูกมารดาประคองขึ้นชั้นบนเพื่อไปพักผ่อน  แต่ยังส่งสายตามายังพี่ชายซึ่งเป็นความหวังเดียวและความหวังสุดท้ายของตนแล้วเดินตามมารดาไปเงียบๆ

    "เฮ้ย  ฉันเป็นพ่อนะไอ้เมฆ  เป็นทั้งพ่อแกและพ่อลูกฝนนะเว้ย"

    "ครับผมทราบ  ส่วนผมเป็นพี่ชายนะครับคุณพ่อ  ทำทุกอย่างตั่งแต่เปลี่ยนผ้าอ้อม เช็ดอึป้อนข้าว เลือกโรงเรียน มอบตัวนักเรียนตั้งแต่ประถม มัธยมต้น-ปลาย และมหาวิทยาลัย เอ๋ รู้สึกว่าผมเคยไปประชุมผู้ปกครองหลายครั้งอยู่นะครับคุณพ่อ พาไปเที่ยวสวนสนุกครั้งแรกก็ผม พาไปสวนสัตว์ครั้งแรกก็ผม  จำได้ว่าชื่อเล่นผมเป็นคนตั้งเองว่า  ฝน  อ๊ะๆคุณพ่อจำได้ไหมครับว่า  มีตอนหนึ่งผมไปแคมป์ที่นิวซีแลนด์ 1 เดือน แต่ผมต้องกระเตงน้องสาวอายุ 6 ขวบไปด้วยแหมพูดแล้วมันก็นึกถึงความหลังนะครับคุณพ่อ"

    คุณพัฒนทรัพย์  ฟังบุตรชายเท้าความก็เริ่มเครียด  จริงอยู่ว่าเขาและภรรยาไม่ค่อยมีเวลาให้บุตรชายและบุตรสาวทั้งสองเท่าใดนักตามประสาคนรวยที่ต้องทำงานอยู่ตลอดเวลา  โชคดีที่บุตรชายเขาถือว่าผ่านมรสุมวัยรุ่นมาได้และเป็นคนดีทั้งนิสัยส่วนตัว  การงาน  การศึกษาเพียงแต่มีนิสัยเจ้าชู้อยู่บ้าง  และสิ่งหนึ่งที่ทำให้บุตรชายเขาเป็นผู้เป็นคนมาได้  ส่วนหนึ่งน่าจะมาจากสัญชาติญาณความเป็นพ่อคนและสามัญสำนึกของความเป็นพี่ชาย  ทำให้ตนและภรรยามอบหน้าที่อย่างเต็มที่ในการเลี้ยงดูบุตรสาวคนสุดท้องแก่บุตรชาย  ซึ่งนับวันมันทำตัวเหมือนพ่อมากกว่าพี่  แต่มันคงไม่ทำตัวเป็นพ่อเขาด้วยนะเนี่ย 

                    "บ๊ะ  ไอ้เมฆ  แกเป็นพี่นะไม่ใช่พ่อ"

              "แหมไม่ใช่พ่อแน่ครับเพราะผมยังไม่แก่"

    "เฮ้ย  พ่อก็ยังไม่แก่เว้ย  แต่เอ็งนะมันจะเกินพี่แล้วนะเว้ย"

              "คุณพ่อครับผมเลี้ยงน้องมาผมย่อมรู้ว่า น้องฝนชอบอะไร รักอะไร มีเพื่อนสนิทกี่คนชีวิตส่วนตัวเป็นยังไง  มีปัญหาน้องปรึกษาใคร...พ่อครับ  ฝนยังเด็ก  ผมอยากให้น้องรู้จักชีวิตให้มากกว่านี้แล้วก็ให้น้องเลือกที่จะรักนะครับ  ไม่ใช่ถูกบังคับให้เลือก"

              "เมฆเอ๋ย  ทำไมไม่ดูตัวเองเวลาแกพูดฮึ  แกน่ะปกป้องน้องมากเกินไปหรือจะพูดว่าดูแลน้องจนดีเกินไป  จนน้องมันทำอะไรไม่เป็นอยู่แล้ว  แล้วยังงี้  ถ้าพ่อกับแม่ไม่หาคนมาดูตัวหรือแต่งงานแล้วน้องจะกล้าไปรู้จักกับใคร  ดูสิจบปริญญาโทใบที่ 2 มา 4-5เดือน  อีกไม่กี่เดือนก็  26  แล้ว  พ่อยังไม่เคยเห็นลูกสาวคนเดียวแห่งรัชตระกูลของเรา  ออกไปเที่ยวหรือออกงานสังคมเลย  เพื่อนชายก็ไม่มีและฉันก็รู้ว่าแกไม่ให้น้องไปทำงานที่บริษัทใช่ไหม  แกมันก็เกินไป  ปิดสังคมน้องหมดแล้วน้องมิต้องซื้อบ้านที่คานทองนิเวศน์รึไง"

    "ผมก็ว่าจะพาน้องออกงานอยู่นะครับ  แหม" เอ่อ  แหมไม่ใช่เขาที่ปิดสังคมของน้อง  แต่น้องเขาเป็นคนเก็บเนื้อเก็บตัว  และเรียบร้อยเป็นกุลสตรีไทยจริงๆ  ทั้งยังไม่มีมารยาสาไถเหมือนผู้หญิงสมัยใหม่บางคนที่แกล้งสาวใสไรสติแต่พอคบอีกนิดติดหนึบยังกับตุ๊กแก  แถมมาดอีแร้งเริ่มโผล่  ดังนั้นเขาจึงยังไม่ให้ไปทำงาน  เพียงแต่ให้เดินตามเขาที่บริษัทเพื่อดูงานบ้าง  แล้วค่อยศึกษาแบบค่อยเป็นค่อยไป

                    "คุณพ่อก็รู้นี่ครับว่ายัยฝนนะยังเด็กมาก  ติดทั้งนิยาย  การ์ตูน แถมยังเพ้อฝันแบบเด็กสาววัยรุ่นอยู่เลย"

    "งั้นเอางี้  ในฐานะที่แกเป็นพ่อคนที่สองของลูกฝน  พ่อมีเงื่อนมาตกลงถ้าแกชนะพ่อเลิกยุ่ง  ถ้าพ่อชนะแกต้องห้ามขัดขวาง"

    "?"

    "รับรองถูกใจลูกฝนด้วย  แล้วยังเปิดโอกาสในลูกฝนในการเลือกและเปิกโอกาสให้เมฆขัดขวางอย่างเต็มที่"

    "เงื่อนไข?"

    "ให้น้องได้ตามหารักอย่างที่น้องต้องการไง?"







    ......................................................................................................................................................

    เฮ้อ!

    เกริ่นจบซะทีตอนหน้าจะเริ่มเข้าเรื่องของนางเอกแล้วนะเอาใจช่วยกันหน่อย  ติ-ชมตามสบายนะจ๊ะ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×