คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 07 รอยแผลลากยาวบนแก้ม
07 รอยแผลลายาวบนแ้ม
มีนานวุ่นวาย่อมแ่มและิระใหม่ที่ลินิอเา
พยาบาลับพนัานทุนเ้ามาหาวินัย้วยวามเป็นห่ว เมื่อเาบอว่าสบายีทุน็ลายัวล พนัานที่นำโยหัวหน้าพยาบาล่วยันเ็บวาูแลลินิ
หัวหน้าพยาบาลแ้เาว่าบริษัท้านวิศวโลิสิส์
Logistics
เ้ามาทำานั้แ่่วเ้า เนื่อาหมอโไปอให้มา่อมึที่เสียหาย ่า่อมท่าทาล่อแล่วเป็นมืออาีพมา
“หมอทาน้าวเ้ามารึยัะ”
“ยัเลย สั่อาหารุที่ฟิเนส้านหลัให้ผม้วย”
วินัยึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นุทำาน เาหยิบโน้บุ้ลมา้นหา้อมูลบริษัทที่มา่อมแมลินิ โห... บริษัท้ามาินาให่นี่หว่า ทัู้แลสายารบิน สร้าสนามบิน
ท่าเรือทวาย
โรารรถไฟ้ามประเทศ ฯลฯ ทำไมถึไ้มารับาน่อมลินิอเาไ้
เาสั่ปิร้านหนึ่อาทิย์ามำแนะนำอหมอโที่้อารให้เาพั พนัานโทรเลื่อนนัลู้ามือเป็นระวิ
...........................................
อนลาืนหลัพนัานลับหมแล้ว เพื่อนฝูึ่็มีาประำอยู่แ่สอนนั่นแหละ ือหมอเาลัับหมอหมู มาเยี่ยมและเหมือนเย ...ั้วเหล้า...
“เพลาหน่อยวิน ยัไม่หายี”
หมอหมูเือน
“โีนะหมอโมา่วย หมอโเ่มาเรื่อสมอ ถ้าหมอโบอไม่เป็นไรไม่เป็นไรริแหละ ไม่้อไปรวที่อื่นเพิ่มหรอ” เาลัแนะนำเพื่อน
“หมอโไม่ไ้ัเรื่อศัลยรรมวามามหรือ” หมอหมูถามเาลั
“นั่นัระับประเทศ ส่วนเรื่อผ่าัสมอระับโลร้าบ
เอ่ยื่อโมรในแววผู้เี่ยวา้านสมอไม่มีใรไม่รู้ั” หมอเาลัอายุรแพทย์้านสมอยืนยัน
“น่าะรินะ เราเห็นมีเรื่อ MRI ในลินิ้วย”
“เรื่อ
MRI ในลินิ” เาลัาเหลือหันไปมอึฝั่ร้าม “เอาริิ๊
ในลินิเนี่ยนะ
บาโรพยาบาลยัไม่มี”
“เออริ หมอโเป็นนรวเราเอ้วย บอว่าสแน MRI แล้วสมอไม่มีปัหา”
“เราว่ามีว่ะ แ่วรหาิแพทย์มาว่าหมอผ่าัสมอ” หมอหมูแววินัย
“ไอ้หมูอ้วน”
วินัย่าเพื่อนและทำท่ายเท้าถีบใส่แบบแหย่ันเล่น
“นที่วิ่้ามถนนมานั่น หมอโป่ะ”
เาลัี้ออไป้านนอ
หมอโถือระเป๋าอุปร์ารแพทย์ยืนหันไปหันมาหน้าลินิวินัย
“เราไปเปิประู้าให้หมอโ่อน” วินัยรีบออไปรับหมอโ
“หมอโทานี้” วินัยะโนเรีย
หมอสาวมาทอมยิ้มนาหยี ามวินัยมาเ้าประู้าึ หมอโยิ้มรับเาลัับหมอหมู วินัยเปิห้อรวนั่บนเ้าอี้ลู้าให้หมอโรัษา
“อู้ยยย
/ ี๊”
เาลัับหมอหมูส่เสียพร้อมัน
เมื่อหมอโเปิผ้าปิแผลที่แ้มอวินัย
“ทำไมหรือ” วินัยเริ่มเอะใ “อระหน่อย”
หมอหมูหยิบระบานให่ให้ วินัยมอรอยแผลบนแ้ม้วยวามะลึ รอยลายาวนาให่บนแ้มั้แ่มับลมาถึลาแ้ม
แม้รอยเย็บะเรียบร้อยสวยามแ่แผลให่นานี้ยัไ็้อเป็นแผลเป็น
สำหรับหมอที่เปิลินิวามามอย่าเาถือว่าร้ายแรมา
“แผลโนระบารับ ผมเอาเศษระออให้หมและเย็บแผลแล้ว แ่ระวัไม่ให้ิเื้อ แผลหายเมื่อไหร่น่าะเหลือแ่รอยีาๆ” หมอโพยายามปลอบ
“รัษาไป่อน
หายแล้ว่อยทำศัลยรรม็ไ้”
หมอหมู่วยปลอบอีน
“แผลเย็บสวยนานี้
แห้เมื่อไหร่เอารีมรอพื้นทาทับเนียนริบไม่เห็นรอยแล้ว” เาลัพูให้ำลัใเพื่อน
วินัยนิ่เียบพูไม่ออ หมอที่เหลืออีสามนไม่รู้ะปลอบยัไ เพราะรู้ว่าวินัยีเรียสเรื่อรูปร่าหน้าามา
“้อรัษาอย่าอื่น่อไหมหมอโ ถ้าเสร็แล้วะไ้ไปินเหล้าัน่อ” หมอหมูแล้ทำเสียร่าเริ
“ูแผลที่ัว่อรับ”
หมอโ่วยวินัยถอเสื้อ ทำแผลทายาที่ัวโยมีเาลั่วย แผลโนระบาบนัวเป็นแผลธรรมา ทายานิหน่อย็ใ้ไ้ ส่วนแผลฟ้ำเอารีมทา
หมอโนวรีมบนไหล่และ้นแนอวินัยอย่าั้อั้ใ
วินัยเอาแ่นั่เหม่อเพราะยัทำใไม่ไ้ับแผลที่หน้า เาลัเริ่มผละออมาให้หมอโทำแผลนเียว หมอหมูับเาลัมอาัน แอบย่อออาห้อรวเียบๆ
“เาลัิว่าไวะ” หมอหมูถามเพื่อน
“หมอโยิ่มอใล้ๆ ผิวยิ่สวยเน้อ าวเนียนมา
อยารู้ว่าใ้โลั่นอะไร”
เาลัเพ้อ
“ไม่ใ่ล่ะ ูถามถึวินับหมอโเว้ย ท่าทาสอนนี้ไม่ธรรมาะละ ูท่าหมอโทายาให้วินะ่อน สสัยทอมะแเอาานนี้”
“หนหน้าให้เ้ารัษาันสอน เราอย่าไปเป็น้าวาอเลย” เาลัยิ้มริ่ม
“ิน้วยันไหมรับ” หมอหมูวน
เมื่อหมอโับวินัยออาห้อรว
“ินแ่ับแล้มไ้ไหมรับ ผมไม่ื่มแอลอฮอลล์” หมอโนั่เ้าอี้ มืออหมูย่าเ้าปา
วินัยลอลูา ถามทำไม
ไม่ทันมีใรอบ็ิน่อนแล้วนี่
เาลัสายามอหมอโเหมือนนเพ้อ มอใล้ๆแล้วผิวสวยมาริๆ
นเผลอเอามือไปลูบแนหมอโ
“รับ
?” หมอโ
“ไอ้เาลั มึอย่าลวนลามหมอโ” วินัยีมือเพื่อน “โทษรับหมอโ
ไม่้อิมาหรอ
ไอ้นี่มันเป็นเย์”
“ไม่ไ้ลวนลามเว้ย เห็นผิวหมอโสวยเลยอยาับ” เาลัแ้ัว
หมอโินับแล้มสัพัึอัวลับ วินัยยื่นุแให้อนออไปส่ที่ประู
“ุแสำรอประู้ารับ หมอโะไ้ไประูเ้ามาไ้เลย ไม่้อรอผม”
...........................................
วันถัไปหลัปิร้าน หมอโถือระเป๋าอุปร์แพทย์มารัษาวินัยอี
“ีี้ื้อเป็ย่า
MK ที่หมอโอยาทานมาให้่ะ มีิ๋มำ้วยนะ” ีี้ยิ้มรับหมอโ
“อบุรับ ผมทำแผลให้หมอวินเสร็แล้วะทานรับ” หมอโยิ้มน่ารัให้พริี้เินล้าน
“ีี้เอาใส่านให้หน่อย หมอโทำแผลเสร็่อยออไปิน ไม่เิน 30 นาที็เสร็แล้ว” วินัยเินนำหมอโเ้าห้อรว
ปิล็อประูห้อไม่อยาให้แฟนสาวเ้ามายุ่มย่าม ไม่รู้เหมือนันว่าทำไม แ่เาอยาอยู่ับหมอโสอนเวลาหมอโทำแผลให้
เาถือระส่อเหมือนเมื่อวาน แ่แอบหันระมอหมอโเป็นระยะ ท่าทาั้อั้ใทำานั วามสามารถสมำร่ำลือ
หลัทำแผล
หมอโนั่ินเป็ย่าับบะหมี่หยอย่าเอร็อร่อย วินัยหันไปยิ้มำับท่าินเหมือนเ็
“หมอโอยาทานอะไรอีไหมะ ีี้ะื้อมาฝา” ีี้พยายามเอาใหมอโ
หมอโีบบะหมี่ึ้นมา
บอว่าอยาินบะหมี่าห่านอบหม้อินอภัาารื่อัย่านเยาวรา ีี้หยิบระาษึ้นมารายาร
“บอว่าผมสั่ะไ้ลราาพิเศษรับ ผมรู้ัเ้าอร้าน”
หมอโเียนภาษาีน้านหลันามบัรและยื่นให้แฟนอวินัย
...........................................
ความคิดเห็น