ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    The lost dream

    ลำดับตอนที่ #1 : First

    • อัปเดตล่าสุด 12 ม.ค. 50


    ผมตื่นขึ้นมาในวันหนึ่งวัน ณ.ที่แห่งนี้
    ที่ๆมีแต่เสียงครวญครางของผู้คน เต็มไปหมด
    ที่ๆ ผู้ชายชุดคลุมสีดำเรียกว่า "โลกมืด หรือ โลกหลังความตาย"
    โดยวันทั้งวัน ผมจะต้องตามยมทูตไปเพื่อฟื้นคืนความทรงจำ
    ยกเว้นพอตกดึกของวันนี้ ผมจะต้องออกไปกับชายชุดดำคนนั้นที่เรียกผมว่า บุคคลความจำเสื่อม 

    เขาเป็นผู้พาผมมาที่นี่ ด้วยหลอกแก้วสีขาวขุ่น ยาวซักคืบหนึ่งได้หละมั้ง ซึ่ง ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าเขาชื่ออะไร แต่เขาเรียกตัวเองว่า "ยมทูต" หรือ ผู้คร่าชีวิต ผู้คนมากมาย อย่างที่พวกคุณเรียกๆกันหนะแหละ


    วันนี้ ยมทูตชุดดำพาผมมาที่แห่งหนึ่ง ซึ่งเขาบอกว่า
     จะพาผมมาฝึกงาน .....

    ยมทูต : นี่นาย รับนี่ไป 

    เขาส่งหลอดแก้วสีขาวขุ่น  ซึ่งเหมือนกับตอนที่เขานำผมมาที่นี่ โลกหลังความตาย
    และพร้อมด้วย  เคียวยาวๆ  หนังสือเล่มหนาๆ กับ ชุดคลุมสีเทาซึ่งคล้ายกะของเขา แต่ต่างกันที่สี
    ที่เป็นการบอกระดับของยมทูตฝึกหัดนั่นเอง ซึ่งงานของผมกำลังจะถูกเริ่มต้นในไม่ช้านี้แล้วหละ 

    ยมทูตหน้าที่แรกของนายนะ ตามฉันมาเรื่อยๆ บอกด้วยว่าโซน  QQ 737a  วันนี้มีรายไหนบ้าง

    และผมคอยตรวจสอบวิญญาณในหนังสือที่หนาๆ ซึ่งคล้ายกับบัญชีอะไรสักอย่างให้กับเขา ….

    วันนี้มีนาย อัลเบริด  กรัฟเชอร์  ที่ QQ737a  โซน 2.90 b  บ้านเลขที่ 285  / 7739  เวลา  1 ทุ่ม 55 นาที 35 วินาที

    และนาย อังเดรย์ มอลเฟริด ที่ QQ 737 a  โซน  1.099 บ้านเลขที่ 77 / 8923 เวลา  1 ทุ่ม  55 นาที 36 วินาที

    ผมเริ่มอ่านไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ และอ่านต่อไป จนสิ้นสุดที่นาย อิชิระ วาทาซากิ ที่เสียชีวิตที่ โรงพยาบาล  เวลา

    ยังไม่ทันที่ผมจะอ่านจบ ผมก็ได้ยินเสียง

    ติ๊ก ๆ  ๆ ๆ ๆ  10  ....    9  ...... 8 ...... 7 ..... 6...... 5........4 ........3.......2.....1...... เปิดระบบมิติเวลา  และ ยมทูตชุดดำผู้ดูแลผมก็บอกว่า เราไปกันได้แล้ว เขาจึงก้าวขาไปพร้อมด้วยผมตามหลัง บรรยากาศนี้มันช่างน่ากลัว และ มีลำแสงมากมายตัดผ่านตัว ผมรู้สึกหนาวเหน็บเหมือนตอนที่ผมอยู่ในขวดแก้วเสียเหลือเกิน แต่ผมกำลังจะออกไปจากนี่โดยการทำงาน เหมือนกับพวกวิญญาณทั่วไปที่ ออกไปเที่ยวเยี่ยมเยียน ญาติ ในวัน ฮาโลวีนหรอกนะ แต่ผมกำลังจะออกไปในฐานะยมทูต ถึงแม้มันจะเป็นยมทูตฝึกหัดก็ตามเถอะ


    ณ. ที่แห่งนี้มีแต่สิ่งที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน ไม่ว่าจะเป็นเสาอะไรที่สูงๆมีผ้าผืนใหญ่ๆติดอยู่ข้างบน หรือ ตึกราบ้านช่อง ที่ทาสีไว้อย่างดูน่าสนใจ เอ๊ะ แต่ทำไมมันดูคลับคล้ายคลับคลายังไงบอกไม่ถูก ผมรำพึงรำพันในใจ และสังเกต เห็นที่บริเวณเคียวว่า มีวัตถุ สีใสมันวาว ตัวหนังสือสีดำ จุดแดงๆ เขียวๆ บอกอะไรสักอย่าง คล้ายนาฬิกา น่ะแหละ

    ผมจึงถามยมทูตว่า  ….

    ชายสูญเสียความทรงจำ : ไอหมายเลย วิ่งไปวิ่งมา กะจุดแดงๆเขียวๆมันคืออะไร หน่ะ คุณช่วยอธิบายให้ผมฟัง  หน่อยได้ไหม ??

    ยมทูต : ไอหมายเลข คือระยะเวลาที่เราจะทำงาน  ก่อนที่ผู้คนจะพลุกพล่านมากมาย ถ้าเวลามันเดินไปจนถึงจุดที่เป็น สีเขียวคือเราเก็บวิญญาณได้ครบแล้ว  ดังนั้นเราจึงต้องมี limit ทำงานให้เสร็จถึงก่อนรุ่งเช้า ไม่อย่างนั้น.....


    พวกวิญญาณที่ตายไปแล้ว จะฟื้นคืนชีพขึ้นอีกครั้ง กลายเป็นวิญญาณดุร้ายแต่ถ้าเรารีบตัดไฟตั้งแต่ต้นลมซะ วิญญาณเหล่านี้ก็จะไปชดใช้ ชำระบาป ในโลกมืด หรือ ไม่ก็ได้ไปสู่โลกแห่งความสว่าง จะได้ ไม่ต้องมาทนทรมาน ยังไงหละ   ส่วนไอจุดสีแดง คือระยะทางของวิญญาณเมื่อเคลื่อนที่ออกจากร่างแล้ว ดังนั้นเราจึงต้องรีบตามไป หากปล่อยทิ้งไว้ มันอาจจะกลายเป็นผีร้ายตามหลอกหลอนผู้คน ดังนั้น ถ้าเราเข้าใจแล้ว ก็รีบๆไปกันเถอะ

    ทันไดนั้น ก็มีแสงวาบสีขาวปรากฏขึ้นมา และพาเราไปยังจุดที่จะต้องเก็บวิญญาณ

    พรึบบ ผมโผล่ตัวออกมาจากฉากบังตาหรือม่านของผู้คน โดยที่เห็น ญาติของ นาย อัลเบริด  กรัฟเชอร์   กำลังร่ำไห้ถึงการสั่งเสียอำลาของเขา สักครู่ผ่านไปเสียง ติ๊ดๆ ๆ ๆ ก็ดังขึ้นนั่นเป็นสัญญาณว่าวิญญาณ ของเขาออกจากร่างแล้ว ทั้งนี้ก็สุดแล้วแต่ ญาติของเขาเถอะ ว่าจะทำยังไงกับร่างไร้วิญญาณตรงหน้า

    ยมทูต : รีบส่งแท่งแก้ว มาให้ฉันเร็วๆ เข้า ถ้าทิ้งไว้นานเขาอาจจะได้รับความเจ็บปวดก็ได้นะ


    ผมจึงรีบส่งแท่งแก้วให้เขาทันที เขาใช้เคียว เจาะลงไปตรงบริเวณหัวใจอย่างบางเบาเพื่อสะกดระบบร่างกายทุกสิ่งทุกอย่างให้หยุดนิ่งและใช้ท่องคาถาสะกดวิญญาณไว้ ทันใดนั้น วัตถุสีขาวใสลอยออกมายังเบื้องหน้า ผม จึงอุทานว่านี่
    หนะหรือ ดวงจิตของมนุษย์  ...........  และยมทูตผู้ดูแลผมก็ใช้ ขวดแก้วนำวิญญาณอันบอบบางของชายผู้นี้ใส่ขวดแก้วเเละ นำใส่ไปที่ปลายของเคียว
    ปิ๊ง... แสงประกายสดใส ลงกลายเป็นวัตถุเล็กๆคล้ายฟิวส์เล็กๆใน เคียวของเขาโดยที่เขาแทบไม่แยแสอะไร
    กับการร่ำไห้ของคนรอบข้างบ้างเลย

    ภรรยาของนายอัลเบริด  กรัฟเชอร์  : ทำไมคุณถึงมาด่วนจากฉันไป   ฉันฝันถึงอนาคตของเราไว้มากมาย...

     " ฝัน " งั้นหรอ มันคืออะไร กันหนะ แล้วก่อนตายผมได้เคยฝันอะไรไว้รึเปล่า ทำไมถึงปวดหัวอย่างนี้
    แค่คำ 1 คำมันมีอิธิพลอะไรมากมายกับผมเนี่ย หรือว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผมในอดีตหละ  ตกลงคำๆนี้มันคืออะไร


    ยมทูต : เอาหละ ทีนี้งานต่อไปเป็นหน้าที่ของนายแล้ว


    ............................. 

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×