Bad love รักร้าย ผู้ชายที่ชื่อ..ราเรซ

“กลัวพี่เหรอ”

ปากถาม แต่ร่างหนาก็ไม่ยอมหยุด ยังเดินเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ

“เปล่านิ”

ฉันเดินถอยหลังมาจนชนเข้ากับโต๊ะตัวยาวในห้อง

“แล้วถอยหนีทำไม”

พี่ราเรซจ้องมองสบตาฉันนิ่ง แววตาของเขาดูราบเรียบ ฉันเดาไม่ออกเลยจริงๆ ว่าเขาคิดอะไรอยู่

“ก็พี่เดินเข้ามาใกล้ทำไมล่ะ” ฉันมองเขาอย่างระแวง

แขนหนาสองข้างยื่นเข้ามากักตัวฉันไว้กับโต๊ะ ฉันรีบยกแขนของตัวเองขึ้นมาดันอกแกร่งไว้ไม่ให้เขาเข้ามาชิดกว่านี้ พี่ราเรซโน้มหน้ามาใกล้ ปลายจมูกโด่งเฉียนแก้มฉันไปนิดเดียว

“คิดถึงมั้ง..” เขากระซิบตอบที่ข้างหู

ตึกๆ ๆ ๆ ๆ ตึกๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

จะเต้นแรงอะไรหนักหนา ไอ้หัวใจบ้า เดี๋ยวเขาก็ได้ยินหมดหรอก

“คิดถึงทำไมค่ะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย”

ฉันเผลอสบตากับตาคมเข้าอย่างจัง กลิ่นตัวหอมแตะจมูกชวนหลงใหล

“ต้องเป็น...ก่อนใช่ไหม ถึงจะคิดถึงได้” พี่ราเรซยังจ้องมองสบตาฉันไม่ห่าง

“งะ..งั้นมั้ง...” ฉันตอบอย่างตะกุกตะกัก

“พี่คิดถึงต้านะ..”

.

.​

ราเรซ

ลูกชายสุดหล่อของแม่ไลลากับพ่อเรย์

“ไอ้เงียบๆ นี่แหละ ร้ายกว่าพวกกูอีก” นี่คือประโยคที่เพื่อนว่าผมบ่อยๆ

ผมเปล่าร้ายนะ ออกจะเรียบร้อย ไม่มีประวัติด่างพลอยด้วย ใสใส^_^

​

ต้าหนิง

น้องสาวคนสวยของเฮียโต้ง

ผู้ชายอย่างเขา น่ากลัวยิ่งกว่าผีซะอีก

​

โต้ง

พี่ชายสุดหล่อของต้าหนิง

คิดจะมองน้องกู มองตีนกูด้วยครับ

คำเตือน นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหา 18+ อายุต่ำกว่า 18 ไม่ควรอ่าน

*** นิยายเรื่องนี้แต่งจบแล้วนะค่ะ***

.