คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6 ไลฟ์สดเพื่อเพิ่มยอดผู้ติดตาม
ลมหนาวื่นเ้าึ้นมา้วยวามสื่น
‘ารที่เราไม่้อิอะไรมามันีแบบนี้นี่เอ’
ลมหนาวิในใอย่าอารม์ี เธอรวสอบสถานะอัวเอในเ้านี้
สถานะ
ื่อ ลินินท์ ศรีรันา ื่อเล่น ลมหนาว
อายุ 17 ปี เพศ หิ
สิลิัวพิเศษ หยั่รู้อนา / ่อเ็บอ 9999 ่อ / ระบบฝึฝน 100 เท่า
สิลทั่วไป – ารทำอาหาร (SSS) / ารโมี้วยมือเปล่า (B) / ารเ้าใเนื้อหา (C) / ทัษะารใ้มี (C)
สถานะ 75/100
ไอเทม - มี (1) / ุ (2) / อาหารุเล็ (10) / ยารัษาโร (10) / น้ำื่ม (15) / เ็นท์ (1)
เิน - 3,570,000 ลิบู
ลมหนาวยิ้มับำนวนเินที่เธอหามาไ้้วยน้ำพัน้ำแรอัวเอ ำนวนเินทั้หมมาาารไลฟ์สและารายอผ่านระบบอเธอ
‘มันนี่อธิบาย่าอเินที่นี่ให้ลมหนาวเ้าใหน่อยไ้ไหม ลมหนาวอยารู้ว่านที่นี่รวยันมาเลยใ่ไหมทำไมูเหมือนว่าเินอโลนี้มันเฟ้อมา’
ลมหนาวถามระบบอเธอ้วยวามสสัย ถึในหัวอเธอะมี้อมูลทุอย่าเ็มไปหม แ่บาเรื่อเ่นเรื่อนี้เธอ็ไม่สามารถรู้ไ้เพราะมันเป็นเรื่ออเหุาร์ปัุบันไม่เี่ยวับ้อมูลที่มีอยู่ในหัวอเธอ
ลมหนาวนิ่ฟัมันนี่อธิบาย้วยวามั้ใ สุท้ายเธอึสรุปไ้ว่าโลใบนี้เป็นโลอผู้ที่แ็แร่เท่านั้น (โลออมยุทธ์) นที่แ็แร่มาะเ้าไปหาวัถุิบหายาแล้วนำพวมันไปายในราาที่สู โลนี้ผู้ที่แ็แร่ว่ามีโอาสที่ะหาวัถุิบหายาหรืออหายาบนโลใบนี้ไ้มาว่านธรรมา ันั้นแล้วเินอโลนี้ึสะพัอย่าที่เห็น
ลมหนาวพยัหน้าับัวเอ แ่ถึเินะเหมือนเยอะแ่็สมุลับนธรรมาที่อยาเป็นอมยุทธ์ วัถุิบหายาเหล่านี้็ยัเป็นที่้อารอยู่มา
‘เ้าใแล้วมันนี่ ว่าแ่ที่นี่หาวัถุิบหายาเหล่านั้นาที่ไหนัน’
ลมหนาวถามระบบฝึฝน 100 เท่าอเธอ
‘วัถุิบหายาหรืออหายาหาไ้าป่าหมอรัิาล’
ลมหนาวะัไปับื่อสถานที่ที่เธอไ้ยินเป็นรั้แร เธอหลับาลและทบทวนเรียบเรียวามิในสมออเธอที่มีวามรู้อัแน่นอยู่นรู้ว่าป่าหมอรัิาลที่มันนี่พูนั้นเป็นสถานที่ที่บุลธรรมาไม่สามารถเ้าไปไ้ หาะเ้าไปยัสถานที่แห่นี้ำเป็น้อเสีย่าผ่านทา และเมื่อเ้าไปในนั้นไม่มีใรรับประันไ้ว่าะสามารถออมาาที่นั่นหรือไม่
“ป่าหมอรัิาล”
ลมหนาวเหม่อพูออมาโยไม่รู้ัว
“ไอาหา้อมูลป่าหมอรัิาลให้ลมหนาวหน่อย”
ลมหนาวสั่ระบบ AI อเธอ ถึแม้ว่า้อมูลในหัวอเธอะรู้แล้วว่าป่าหมอรัิาลอยู่ที่ไหน และมีอะไรบ้า แ่เธอ็ยัอยารู้ว่า้อมูลเหล่านั้นเป็น้อมูลที่เป็นปัุบันแล้วหรือยั
“เ้าใแล้วลมหนาว”
เสียอบลับอไอา ไอาอบลับลมหนาวเสมือนเป็นเพื่อนนหนึ่อเธอ ทุวันนี้ลมหนาวไม่รู้สึเหาเลยเพราะมีทั้มันนี่และไอาที่ให้เธอพูุยอยู่้วยลอเวลา ทั้สอเป็นสิ่ที่ไม่มีีวิึทำให้เธอไม่้อัวลว่าทั้สอนั้นะเหนื่อยับารอบำถามอเธอ
‘รอัน่อนนะป่าหมอรัิาล’
ลมหนาวิในใ อนนี้เธอมีเป้าหมายเพิ่มึ้นมาอีหนึ่เป้าหมาย เธอ้อพันาให้ัวเอเป็นอมยุทธให้ไ้เหมือนที่ระบบบอเธอ หาวันนั้นมาถึเธอะไปเยือนป่าหมอรัิาลอย่าแน่นอน ารมีีวิอีรั้หนึ่อเธอือารเริ่ม้นารผภัยอย่าแท้ริ
วันนี้ลมหนาวะทำารไลฟ์สเพื่อเพิ่มยอผู้ิามอ่อลมหนาวพัหวนอนเอ
“วันนี้เราทำอะไรีนะ”
ลมหนาวพูับัวเอ ารระทำอเธอทำให้ไอาับมันนี่รู้ว่าเป็นเพียแ่ารพูับนเอ ไม่ไ้้อารำอบใ ๆ ลมหนาวยิ้มว้าึ้นเมื่อเห็นว่าทั้มันนี่และไอาไม่ส่เสียถามหรืออบำถามเหมือนที่ผ่านมา
“หึหึ”
เสียหัวเราะในลำออลมหนาว
ลมหนาวยิ้มอย่าอารม์ี เธอเ้าไปในระบบื้อออโลนี้อย่าำนา เธอื้อไ่ไ่ และนมสมาเป็นำนวนมา เธอไม่ิมาเพราะไ้ะปริมาอที่ื้อมาภายในใเรียบร้อยแล้ว เมื่อลมหนาวสำรวัวเอ สำรวห้อรัว และสำรวไอาอเธอว่าเรียมพร้อมที่ะทำารบันทึภาพอเธอแล้ว เมื่อเห็นว่าทุอย่าพร้อมเธอึสั่ารให้ไอาทำารไลฟ์สทันที
5…..4……3……2……..1
เสียนับถอยหลัอไอา
“สวัสี่ะวันนี้มาพบับ่อลมหนาวพัหวนันอีแล้วนะะ ใรที่ผ่านเ้ามาเป็นรั้แรลมหนาวอฝา่อลมหนาวพัหวนเอาไว้อีสัหนึ่่อทานะะ ลมหนาวฝาิาม ฝาใให้ับ่อลมหนาว้วย่ะ”
ลมหนาวพูพร้อมส่รอยยิ้มหวานอย่าเป็นธรรมาิ เธอใเมื่อเห็นยอผู้เ้าม่ออเธอทะลุไปเป็น 4500 น
‘ทำไมนเ้าูเยอะั’
ลมหนาวิในใ แ่ภายนอที่เธอแสออยัแสออถึวามเป็นมืออาีพที่ไม่มีแม้แ่วามื่นระหนออมาให้เห็น ในโลเิมอเธอเธอมัะินาไปแล้วับำนวนนูที่มามายนานี้
ลมหนาวอ่านวามิเห็นที่ถามเธอเ้ามาอย่า่อเนื่อ
วันนี้เ้าอ่อทำอะไระ / มาทำอะไรหรอะ / ทำอะไรหรอรับสุสวย / ทำอะไระสุที่รัอผม…..
ลมหนาวอ่าน้อวามเหล่านั้นแทบไม่ทัน เธอยิ้ม่อนพูออไปว่า
“วันนี้ลมหนาวะมาทำเมนูที่่ายมา ๆ เมนูที่ว่านั้น็ือ เมนูไุ่๋นนุ่มฟู ่ะ”
หลัาที่ลมหนาวพูบ้อวามแสวามิเห็น็หลั่ไหลเ้ามาไม่หยุ
“ลมหนาว้อออภัยที่ไม่สามารถอ่าน้อวามอทุนไ้นะะ”
ลมหนาวพูับผู้มทีู่ไลฟ์สอเธออย่าสุภาพ ำพูและารระทำอลมหนาวทำให้เธอไ้รับารโเนทเป็นราวัล ลมหนาวยิ้มว้า เธอาลายับอราวัลที่ไ้รับ
อไม้ไฟ * 99
รถสปอร์ * 3
อุหลาบ *999 …..
“ลมหนาวะเริ่มทำเลยนะะ ่อนอื่นเรามาเรียมวัถุิบและเรื่อปรุัน่อน่ะ วัถุิบอเราวันนี้ไม่มีอะไรมาเลย มีแ่สออย่าือไ่ไ่ับนมส ส่วนเรื่อปรุเราะใส่แ่เลือเท่านั้น่ะ”
ลมหนาวอธิบายอย่าใเย็น เธอพยายามพูให้้าลเพื่อที่ทุนะไ้ฟัอย่าัเน เธออไ่ไ่ใส่ถ้วยอย่ามืออาีพ ในระหว่านั้นเธอ็อธิบายไป้วย ระหว่าที่ลมหนาวอไ่เธอ็อ่าน้อวามที่ทุนส่มาเป็นระยะ
“เมื่อเราใส่ทุอย่าลไปเรา็ทำารีไ่เพื่อให้ไ่นุ่มฟูน่าินันนะะ หาใรอบินผั็สามารถใ้ผัลไปไ้นะะ วันนี้ลมหนาวไม่มีผัเลยไม่ไ้ใส่ลไป”
ลมหนาวพูพร้อมรอยยิ้มที่ทำให้ทุนสะอยู่ับเธอ
“่อลมหนาวพัหวน”
เสียทุ้มให่ัึ้นภายในห้อทำานอันแสนหรูหรา เาเอาหลัพิเ้าอี้แล้วหลับาฟัเสียอลมหนาวอย่าผ่อนลาย
พลำรวเอัธเรศ เอุลัร (ั) นายำรวยศสูที่ไ้รับหน้าที่บัาารและวบุมาวหมายเลที่ 17 ทั้ห้าเ เาเป็นบุลลึลับที่น้อยนนัะไ้เห็นัวริ เาเป็นนที่มีโลส่วนัวสูมา เาแพ้อาหารระป๋อและอาหารแปูลน้อฝึทำอาหาริน้วยนเอ
ัไม่มีพี่น้อ เาเป็นลูายนเียวอ พลำรวเอทนศัิ์ เอุลัร และุหิอน์นาถ เอุลัร ทั้สอท่านมีอิทธิพล่อาววนี้มา เพราะในแ่ออำนา พลำรวเอทนศัิ์ถือว่ายิ่ให่ที่สุแล้วบนาววนี้ อีทั้ัวอท่านเอ็เป็นอมยุทธ์ระับสูที่หาน่อรไ้น้อยมา
วันนี้ัที่รู้สึเบื่อหน่ายับารอยู่ในห้อทำานึหา่อทำอาหารปรุสุูเพื่อ่าเวลา เามาหยุอยู่ที่่ออลมหนาวพัหวน เานิ่ไปับเสียหวานใสและรอยยิ้มที่แสนะอ่อนหวานอเ้าอ่อ
“เมนูนี้็น่าสนใี ูเหมือน่าย แ่ไม่รู้ว่าะ่ายอย่าที่เ้าอ่อทำหรือเปล่า”
ัพูับัวเอ เาโยเ้าอี้ไปมาอย่าผ่อนลาย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะวามสนใในอาหารหรือน้ำเสียอลมหนาวถึทำให้เามีอาารแบบนี้
ลมหนาวยไุ่๋นนุ่มฟูอเธอออมาเมื่อเห็นว่าไ้เวลาแล้ว
“เสร็แล้ว่ะเมนูไุ่๋นนุ่มฟูอลมหนาว”
ลมหนาวบอทุน เธอยไุ่๋นนุ่มฟูอเธอออมาวาเอาไว้ และสั่ให้ไอาเปิโหมรับรสและลิ่นอย่าเ็มสรีม
อร่อยมา / อร่อยที่สุ / หอมมา / นุ่มฟูอย่าที่บอเอาไว้ / สุยอ / อบมา่ะ…
ลมหนาวถึับาลายเมื่อไ้รับำมมามายที่หลั่ไหลเ้ามา เธอยิ้มให้ล้อยัอารม์ี
“มัน่ายแล้วอร่อยมาเลยใ่ไหมะ ันั้นลมหนาวหวัว่าเมนูนี้ะทำให้ทุนมีวามสุับารินอาหารในมื้อ่อไป ลมหนาวอฝาิาม่อลมหนาวเอาไว้้วยนะะ แล้วพบันใหม่…”
ลมหนาวพูยัไม่บยอาริามอ่อลมหนาวพัหวน็เพิ่มึ้นทันที ไอาแ้ให้ับลมหนาวไ้ทราบว่าะนี้่ออลมหนาวพัหวนมีผู้ิามมาถึ 1,800 นในรั้เียว
ลมหนาวที่ะทำารปิไลฟ์สเถึับนิ่ไปเมื่อเห็นอวัิ้นให่ที่ส่มา
ว้าวอวัิ้นใหม่เสีย้วย / อวัใหม่นี่นา / อให่มา / สายเปย์สุ …
ลมหนาวนิ่ไปพันึ เธอใเมื่อเห็นภาพยานอวาศที่พุ่ึ้นมาโยที่เธอไม่ทันไ้ั้ัว มันสวยมา เธอไม่รู้ว่าอราวัลิ้นนี้ราาเท่าไหร่ แ่เมื่อเห็น้อวามที่ทุนพิมพ์ส่เ้ามา็รู้ไ้ว่ามันเป็นอวัที่เพิ่ทำารเพิ่มเ้ามาใหม่เมื่อไม่นานมานี้ และมันยัเป็นอวัิ้นให่ที่สุอี้วย
“อบุุหมาป่าแห่รัิาลนะะ”
ลมหนาวพูอบุและยิ้มอย่าอ่อนหวาน เธอปิารไลฟ์สอเธออย่ารวเร็ว
“แล้วพบันใหม่นะะทุน บาย”
ลมหนาวยิ้มให้ล้อเป็นรั้สุท้าย เธอโบมือลาทุน่อนัสัาารไลฟ์สอนเอล
ความคิดเห็น