คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4 การไลฟ์สดของลมหนาว
ลมหนาวื่นึ้นมาแ่เ้า เธอิะไลฟ์สารทำอาหารในเ้าวันนี้ เธอแ่ัว้วยุเรสสีมพูลายุสีาว แนุ เธอัมุมห้อรัวามสไล์ที่ัวเออบ เมื่อมอูวามเรียบร้อยอห้อรัวและวัถุิบที่ัเรียมเอาไว้เรียบร้อยหมแล้ว็สั่ให้ไอาเ้าระบบไลฟ์สอที่นี่ทันที
เมื่อวาน่อนนอนเธอไ้สั่ให้ไอาทำารสมัรไอีให้เธอเรียบร้อยแล้ว เธอใ้ื่อ่อไลฟ์สว่า
ลมหนาวพัหวน
5 4 3 2 1 เสียนับถอยหลัอไอาัึ้น เธอมั่นใในัวเอมาว่าโลเิม อนโลเิมเธอ็ว่าเธอูีพอสมวร แ่มาโลนี้อนเธออาบน้ำในห้อน้ำเมื่อวาน เมื่อเธอไ้เห็นหน้าาอัวเอถึับะลึไปพัให่ เบ้าหน้าฟ้าประทานมา เธอให้ำนิยามนี้แ่ใบหน้าอัวเอบนโลใบนี้
“สวัสี่ะมาพบับ่อลมหนาวพัหวนันนะะ ่ออลมหนาวะทำารไลฟ์สรีมหรือไลฟ์สเี่ยวับารทำอาหารปรุสุ หวัว่าทุนะอบนะะ หาอบฝาิามเพื่อให้ำลัใัน้วยน้า อบุล่วหน้ามา โอาสนี้่ะ วันนี้เราะมาทำเมนู่าย ๆสำหรับเ้าที่สใสันนะะ”
เสียอลมหนาวบรรยายอย่าเป็นธรรมาิ เธอไม่รู้เลยว่าารไลฟ์สในรั้นี้อเธอะทำให้ีวิอเธอเปลี่ยนไปลอาล
“บไปแล้วนะะสำหรับารทำเมนู่าย ๆอย่าเมนูไ่วาวผัใบยี่สุ่น เป็นยัไันบ้าะ ทุนลอไปทำามันูนะะ สำหรับวันนี้ลมหนาวอัวไป่อน่ะ แล้วพบันใหม่นะะ บาย”
ลมหนาวไม่ลืมสั่ให้ไอาเปิระบบรับรสรับลิ่นและระบบิมเสมือนริในระหว่าารไลฟ์สอเธอ
อร่อยมา
ลิ่นหอมมา
อยาเห็นหน้าเ้าอ่อ เสียหวานมาเลย
ห้อรัวสวยมา ะไปัามเ้าอ่อ และอีมามายหลายวามิเห็นที่รัวเ้ามาในระหว่าที่ลมหนาวทำารไลฟ์สรั้แรอเธอ
“ถือว่าวันนี้ทำไ้ไม่เลว”
ลมหนาวพูับัวเอ
“ไอาสรุปยออวันนี้ให้ลมหนาวหน่อย”
ลมหนาวบอ AI อเธอ
วันนี้มีนส่อวัให้เธอถึะน้อยแ่็ยัพอมี
‘มีน้อยแ่มีนะ’
ลมหนาวิในใ เธอหัวเราะออมาอย่าอารม์ี
“วันนี้ลมหนาวไ้่าโเนทมา 1,500 ลิบู”
เมื่อลมหนาวไ้ยิน็ยยิ้มอย่าีใ 1,500 ็ถือว่าเยอะแล้วสำหรับเธอ ลมหนาวนั่ิน้าวเ้าอย่าสบายใ เธอไม่รู้ว่าวีีโอที่เธอไลฟ์สไปะถูส่่อไปยัโลโเียลอย่ารวเร็ว
“พี่ายอรุสวัสิ์่ะ”
น้ำเสียสใสอหิสาวนหนึ่ัึ้น เธอทัทายพี่ายอัวเออย่าอารม์ี วันนี้เธอทำเมนูอาหารเ้าแบบใหม่ให้พี่ายไ้ลอิม
“อรุสวัสิ์รับ”
น้ำเสียอบอุ่นอบลับน้อสาว
“วันนี้พี่ให่ะเ้าบริษัทเลยหรือเปล่าะ วันนี้น้อเล็มีเมนูใหม่มาแนะนำ้วยนะะ”
น้อเล็หรือนาสาวภูพิ์ เศรษวรศาล (พิ้์) อายุ 17 ปี นาเอสาวหน้าหวานเป็นาวรุ่หน้าใหม่ไฟแรอวารบันเทิ
พี่ให่หรือนายภูวล เศรษวรศาล (ภู) อายุ 25 ปี เ้าพ่ออาหารระป๋อและเรื่อปรุทุประเภท เป็นเ้าอบริษัทฟู๊เพาเวอร์รายให่อันับหนึ่ เศรษีพันพันล้าน ไ้ายา เสือยิ้มยา เาใีเพาะนที่เ้ามาแบบเป็นมิรเท่านั้น และเาอ่อนโยน่อน้อสาวเพียหนึ่เียวอเา
ภูวลับภูพิ์เหลือันเพียสอนพี่น้อ รอบรัวอพวเาถูลอบทำร้ายมาโยลอ สุท้ายพ่อับแม่อทั้สอโนัสายเบรทำให้รถว่ำเสียีวิาที่ทัู้่ หลัาวันนั้นีวิอภูวล็เปลี่ยนไป เาลายเป็นนเย็นาและยิ้มยาเหมือนเ่นทุวันนี้ ีที่ว่าภูวลลาเลียวมาั้แ่เ็ึบริหารบริษัทอบิา่อไ้อย่าสวยาม และึ้นเป็นอันับหนึ่อาวหมายเลที่ 17
“มันืออะไรรับน้อเล็”
ภูวลถามน้อสาว้วยน้ำเสียอ่อนโยน
“เมนูนี้มีื่อว่าไ่วาวผัใบยี่สุ่น่ะ”
ภูพิ์บอพี่าย้วยน้ำเสียสใส
“พี่ให่แปลใ วันนี้หนูไปเอสรีมเมอร์หน้าใหม่มา่ะ เป็น่อเี่ยวับารทำอาหารปรุสุ รสาิที่หนูไ้ลอิมผ่านระบบมันอร่อยมา ๆ เลยอยาลอทำให้พี่ให่ไ้ลอิมู่ะ ิมให้หนูหน่อยนะะ”
ภูพิ์อ้อนพี่าย ภูวลพยัหน้าให้หน้าสาว้วยรอยยิ้ม เาัอาหารึ้นิมหลัาน้อสาวพูบ
“อร่อยมารับ”
ภูวลบอน้อสาว รสาิีทีเียว
“ริเหรอะพี่ให่ ทานเยอะ ๆเลยนะะ”
ภูพิ์รีบบอพี่าย ภูวลเป็นนทานอาหารยามา โลนี้ส่วนมาินแ่อาหารระป๋อ อาหารสัเราะห์ น้อยมาที่ะมีอาหารปรุสุินแบบนี้ ีัเลย แบบนี้้อ่วยแร์่อนี้ให้นรู้ัเยอะ ๆเสียแล้ว ภูพิ์ิในใ
สถาบันวิัยและพันาอาหาร
“ร.่ะ ้อมูลที่ทา่อไลฟ์สลมหนาวพัหวนบอรับผลที่ทาห้อวิัยอเรา้นพบ่ะ”
ร.อารยา ร.สาวที่ทำาน้านพันาอาหารและ้นว้าเี่ยวับพืผั่า ๆบนาวหมายเลที่ 17
“ีมา พยายามทำาริ่อเ้าอ่อให้ไ้”
ร.อารยาสั่ลูน้อ้วยน้ำเสียริั
“รับทราบ่ะร.”
อารยาพยัหน้าให้ลูน้อ ในที่สุเธอ็ไ้พบนที่มีอ์วามรู้เิมหลเหลืออยู่ โลใบนี้พันาไปเร็วมา ันั้นพืผัพื้นเมือหรืออะไรที่มีมาั้แ่ั่เิม็สูหายไป เธอีใมาเมื่อไ้รู้ว่ามีนสามารถทำอาหารปรุสุไ้โยใ้วัถุิบาธรรมาิหนึ่ร้อยเปอร์เ็น์
“ัน้อรัษานแบบนี้เอาไว้ให้ไ้”
อารยาพูับัวเอ เธอะอยปป้อสรีมเมอร์่อลมหนาวพัหวนให้ห่าไลาพวที่อบแสวหาผลประโยน์เป็นที่ั้อย่าพวบริษัท่า ๆ เธอหวัว่าะไ้รับารอบลับา่อลมหนาวพัหวนในเร็ววัน
“สวัสี่ะบอส”
เลาสาวหน้าห้ออภูวลทัทายเ้านายเมื่อเาเินมาถึ ภูวลพยัหน้ารับ
“มีอะไรี ๆเิึ้นหรือเปล่ารับ”
ภูวลถามเลาหน้าห้อ
“มี่ะบอส อนนี้ยอสั่เรื่อปรุอบริษัทอเราถล่มทลายเลย่ะ”
เลาสาวอย่าริ้ารีบแ้่าวีให้ับเ้านายทราบ สาเหุเป็นเพราะมีสรีมเมอร์หน้าใหม่นหนึ่นำเรื่อปรุอบริษัทไปไลฟ์สทำอาหารเ้า ภูวลฟัเลาสาวอย่าั้ใ
“ื่อ่ออสรีมเมอร์นนั้น”
ภูวลถามสั้น ๆ
“ลมหนาวพัหวน่ะ”
ริ้าอบ้วยน้ำเสียระือรือร้น เธอไู้ไลฟ์สย้อนหลัแล้ว เธอถึับหลุมรัเ้าอ่อโยไม่รู้ัว น้ำเสียท่าทาือมันูละมุนไปหมทุอย่า ภูวลมอท่าทาอริ้าที่แสออแล้วส่ายหน้า
“ไปทำานไ้แล้ว”
ภูวลบอริ้า
“่ะบอส”
ริ้าโ้ัวและเินออไปทันที ภูวลมอามหลัริ้า เาอบเลาหน้าห้ออย่าริ้ามา ริ้าเป็นหิสาวที่ไม่เยมอเา้วยสายาในเิู้สาวเลยสัรั้ อีอย่าริ้าเป็นนทำานยันันแ็และทำานเรียบร้อยมาึไ้รับเลือให้มาอยู่หน้าห้อเป็นเลาอภูวล
“ลมหนาวพัหวน”
ภูวลพูเบา ๆ เารีบเ้าไปที่ GC อัวเอและทำาร้นหาื่อ่อทันที เานัู่ไลฟ์สย้อนหลั้วยวามผ่อนลาย เาที่ื่อ่อแล้วเพิ่มเ้าไปในรายารโปรทันที ิมแล้วอร่อยเหมือนที่น้อสาวอเาบอเอาไว้ริ ๆ เาเห็นเมนูแล้วำเมนูไ้ทันทีว่าน้อสาวอย่าภูพิ์้อมาูไลฟ์สอ่อนี้อย่าแน่นอน
“ริ้าเ้ามา้าในหน่อย”
ภูวลเรียเลาหน้าห้อเ้ามาเพื่อสั่านบาอย่า
“ไ้่ะบอส ริ้าะรีบไปทำให้อนนี้เลย่ะ”
ริ้าบอและอัวออไปทำภาริที่ไ้รับมอบหมายมาอย่ารวเร็ว
สวัสี่ะ ิันาบริษัทฟู๊เพาเวอร์ ิ่อมาเพื่ออให้ารสนับสนุนในารใ้เรื่อปรุหรือผลิภั์อทาเราฟรีเป็นระยะเวลา 2 ปี้วยัน่ะ รายละเอียสามารถิ่อลับไ้ที่….
ริ้ายิ้มับ้อวามที่เธอโพสลไปใ้ลิปไลฟ์สอ่อลมหนาวพัหวน
ทา้านลมหนาวไม่สนใเรื่อวุ่นวายที่เิึ้นเธอยัเินไปบริเวป่าเพื่อทำารสำรว่อไป
“รนั้น็มี รนี้็ใ่”
ลมหนาวพูับัวเอ เธอเ็บทุอย่าเ้าไปใน่อเ็บออย่าสบายอารม์ อนแรเธอหุหิมาที่ไ้รับเสียแ้เือนเ้ามาลอ เธอสั่ให้ไอาปิารแ้เือนที่ไม่สำัออไปให้หม เธอให้ไอาแ้เือนเพาะ้อวามที่สำัและเป็นประโยน์่อัวเธอเท่านั้น็พอ
อนนี้มีบริษัทอฟู๊พาวเวอร์ับสถาบันวิัยและพันาอาหาริ่อมา ไอาแ้ลมหนาว ลมหนาวพยัหน้าและิว่าหลัาลับาารสำรวเธอ่อยิ่อลับไป
ลมหนาวหยุนิ่อยู่ับที่เมื่อสัาาอเธอเือนให้เธอรู้ว่าไม่วรเิน่อไป้าหน้า
“พรึ่บ!!!”
ูัวให่พุ่มารหน้าอลมหนาวอย่ารวเร็ว ยัีที่สิลิัวพิเศษอเธอทำาน เธอรู้แล้วว่าสิลหยั่รู้อนาทำานยัไ
‘ลมหนาวมีมีอระบบอยู่ใน่อเ็บอ’
มันนี่แ้เือน ลมหนาวรีบเรียมีอเธอออมา เธอมือไม้สั่นเพราะไม่เย่าสัว์มา่อนเลยในีวิ
‘หาลมหนาวไม่ทำมัน มัน็ทำลมหนาว’
ำพูอมันนี่ทำให้ลมหนาวัสินใไ้ เธอว้ามีไปรหน้าทันที
“ึบ!!!”
มีอระบบัไปที่ลำออูัวโอย่าแม่นยำ
ทัษะารใ้มี ฝึฝน 100 เท่า ระับ C
ลมหนาวไม่ไ้มีวามีใที่ไ้รับสิลอนนี้ เธอยืนาสั่นอยู่ับที่เป็นเวลาหลายอึใ
‘เธอ่าู ูายแล้ว’
ลมหนาวิ ้อมูลอูปราึ้นมาภายในหัวอลมหนาว
ูอลาสิน เป็นูที่อาศัยอยู่ในป่า พบไ้ทั่วไป เนื้ออมันให้พลัานสู หนัอมันสามารถเอาไปทำเรื่อหนัไ้ ราาอยู่ที่ 2000 ลิบู เมื่อลมหนาวสบสิอารม์ลไ้็เ็บูเ้า่อเ็บอทันที เธอ่อยเอามันไปายทีหลั แ่เธอะไม่ินมันอย่าเ็า ลมหนาวิในใ
รีไรท์
ความคิดเห็น