คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 10 ความเป็นอยู่ที่แสนจะลงตัว
ทา้านอายหนุ่มสอนที่รู้สึหุหิับอวัที่ฝั่ร้ามส่ให้ับลมหนาว ทั้สอทำหน้าไม่สบอารม์อยู่ในห้อส่วนัวอัวเอ
“มันเป็นใรวะ”
ัพูอย่ามีอารม์
“แมร่ อย่าใหู้รู้นะว่าใร”
ภูพูอยู่ในห้อ้วยน้ำเสียที่เ็มไป้วยวามหุหิ
๊อ ๊อ ๊อ
เสียเาะห้อ
“เ้ามาไ้”
ภูวลรีบเปลี่ยนน้ำเสียและท่าทีอัวเอ เามอริ้าที่เินเ้ามา้วยรอยยิ้ม
“เ้านายเป็นอะไรหรือเปล่าะ”
ริ้าที่ทำหน้าที่เลาส่วนัวมานานับสัเอาารอภูวลไ้
ภูวลส่ายหน้าเิบอว่าไม่เป็นไร
“มีอะไรหรือเปล่ารับ”
ภูวลถามเลาส่วนัวอัวเอ
“ทาุลมหนาวไ้ส่้อวามมาอบุทาบริษัทอเรา่ะบอส”
ริ้าบอเ้านาย้วยรอยยิ้ม เธอมัะเรียภูวลว่าเ้านายหรือไม่็บอสแล้วแ่อารม์อเธอ
ภูวลเมื่อไ้ยินื่ออลมหนาว็อารม์ีึ้นมาทันาเห็น
“ทาุลมหนาวไ้ฝาอะไรมาหรือเปล่า”
ภูวลถามริ้า้วยวามอยารู้ เาาหวัว่าลมหนาวะฝา้อวามมาถึัวเอที่เป็นเ้าอบริษัทบ้า
ริ้าพยัหน้าให้ับภูวล
“มี่ะบอส ุลมหนาวฝาอบุและฝาบอบอสว่าในไลฟ์สรั้หน้าเธอะส่อาหารมาให้บอสไ้ลอิม่ะ”
ริ้าบอภูวล เธอบอว่าเธอไ้ส่ที่อยู่อบริษัทไปเรียบร้อยแล้ว
ภูวลพยัหน้าอย่าพอใ บเสียพูอริ้าภูวลรู้สึหัวใเ้นแรึ้นมา
‘เาะไ้ินอาหารฝีมืออเธอ’
ภูวลิในใ เารู้ว่าลมหนาวะไลฟ์สอีรั้ในอนเย็น เายิ้มว้าออมาอย่าไม่รู้ัว
ริ้าะั้าไปับรอยยิ้มอเ้านายที่นานรั้เธอะไ้เห็น
ภูวลเมื่อรู้ัวว่าอนนี้ริ้าับาูัวเออยู่็หุบยิ้มล
“ผมเ้าใแล้ว ุไปทำาน่อไ้เถอะ หามีพัสุมาส่เอาเ้ามาให้ผมไ้เลย”
ภูวลบอ่อนะ้มหน้าูเอสารบนโ๊ะ่อ
“เ้าใแล้ว่ะบอส”
ริ้าบอพร้อมหมุนัวออไป้านนออย่ารวเร็ว
หลัาที่ลมหนาวทำารปลูผัทั้ห้าแปลเสร็เธอ็รีบลับเ้ามาในบ้าน อนเ้าที่เธอทำารไลฟ์สไปเธอสาธิารปลูผัไปแ่แปลเียวเท่านั้น
เษรรยุใหม่ ฝึฝน 100 เท่า รับสิลเษรรยุใหม่ ระับ D
ลมหนาวนิ่ไปเมื่อไ้ยินเสียระบบแ้เือนว่าเธอไ้รับสิลมาใหม่อีหนึ่สิล
สถานะ
ื่อ ลินินท์ ศรีรันา ื่อเล่น ลมหนาว
อายุ 17 ปี เพศ หิ
สิลิัวพิเศษ หยั่รู้อนา / ่อเ็บอ 9999 ่อ / ระบบฝึฝน 100 เท่า
สิลทั่วไป – ารทำอาหาร (SSS) / ารโมี้วยมือเปล่า (A) / ารเ้าใเนื้อหา (B) / ทัษะารใ้มี (A) / เลื่อนไหวั่สายลม (B) / เษรรยุใหม่ (D)
สถานะ 100/100
ไอเทม - มี (1) / ุ (2) / อาหารุเล็ (10) / ยารัษาโร (10) / น้ำื่ม (15) / เ็นท์ (1)
เิน - 5,029,000 ลิบู
ลมหนาวเรียสถานะึ้นมาูเพราะะูรายละเอียอสิลใหม่ที่เธอไ้รับมา สิลเษรรยุใหม่เป็นสิลสำหรับอาีพเษรโยเพาะ สิลนี้ทำให้ผู้ที่มีทำารเษรไ้อย่ามืออาีพ
“ถือว่าไ้มาไม่เสียหายอะไร เรามีแ่ไ้ับไ้”
ลมหนาวพูับัวเอ
หลัาที่ลมหนาวเินเ้ามาภายในบ้าน เธอ็นั่พัเล็น้อย่อนะทำารทบทวนเรียบเรียวามรู้ที่มีอยู่ภายในหัวอัวเอ เธอมัะทำอย่านี้เป็นประำในอนที่ว่าไม่มีอะไรทำ
“มันนี่ ลมหนาว้อารเป็นอมยุทธ์ให้ไวที่สุ…”
ลมหนาวยัพูไม่บประโยระบบอเธอ็ส่เสียอบลับมาทันที
‘หาลมหนาว้อารเป็นอมยุทธ์ อันับแรลมหนาว้อฝึร่าายอัวเอให้แ็แร่่อน’
เสียอมันนี่ัเ้ามาในหัวอลมหนาว
ลมหนาวมวิ้ว ในเมื่ออนนี้สถานะอเธอเ็มร้อยแล้ว มันไม่ไ้หมายวามว่าเธอแ็แร่เหรอ?
‘ารที่สถานะอลมหนาวเ็มร้อยบ่บอแ่สุภาพไม่ไ้เี่ยว้อับวามแ็แร่’
เสียมันนี่อบลับมาอีรั้ทำให้ลมหนาวเ้าใไ้ทันที
ลมหนาวทำวามเ้าใไ้ เธอพอรู้ว่า้อทำอย่าไรับารเริ่ม้นารเป็นอมยุทธ์ แ่ที่เธอยัมีวามสับสนอยู่ในอนนี้เพราะวามรู้ที่เธอมีมันมานเินไป อีอย่าเธอยัไม่สามารถเรียบเรียวามรู้ภายในหัวไ้ึทำให้เธอเป็นแบบนี้
“มันนี่ ลมหนาวเยอ่านในนิยายว่ามียาหรือพวโพั่นที่สามารถทำให้นโ่ลายเป็นนลาไ้ ที่นี่มีมันหรือเปล่า”
ลมหนาวถามระบบแบบไม่ิอะไร เธอรู้ว่ามันนี่เ้าใวาม้อารอเธอไ้อย่าแน่นอน
‘มี’
ลมหนาวยิ้มับำอบที่ไ้รับ
“มันหาไ้าที่ไหนเหรอมันนี่”
ลมหนาวถาม้วยวามสนใ อย่าว่าเธอเลยที่ใ้ทาลัแบบนี้ เธอเื่อว่าหาหลายนมีสิ่พิเศษอยู่ับัวแบบนี้็ิะทำแบบนี้เหมือนัน ริหรือเปล่า?
‘ลมหนาว้อทำภาริอระบบ ลมหนาวึะสามารถหาอพิเศษเหล่านี้ไ้’
ลมหนาวเมื่อไ้ยินมันนี่บอ็ะัไปับำว่าภาริ
“ภาริที่มันนี่บอือเวสที่ลมหนาวเยรู้ัในเมที่เล่นหรือเปล่า”
ลมหนาวถามระบบ เธอพยัหน้าอย่าเ้าใเมื่อระบบบอว่าใ่
“เ้าใแล้ว ั้นลมหนาวอูหน่อยว่ามีภาริอะไรให้ทำบ้า”
ลมหนาวถามมันนี่้วยวามื่นเ้น
‘ภาริที่ระบบออให้ ลมหนาวสามารถเลือทำไ้ แ่ทุภาริ้อทำให้สำเร็ไม่ั้นะมีบทลโทษ’
“บทลโทษเหรอ มันืออะไรมันนี่”
ลมหนาวเมื่อไ้ฟัมันนี่็รีบถามลับทันที
‘บทลโทษะแ่าันออไปามวามยา่ายอระบบ’
บเสียอมันนี่ลมหนาว็เห็นภาริที่แสมารหน้าอเธอ ภาริที่เธอเห็นมีเยอะมา ลมหนาวอ่านภาริอย่าั้ใ
“ลมหนาวอเลือเวสนี้็แล้วัน”
ลมหนาวบอมันนี่ เธอไปรภาริหรือเวสที่ัวเอเลือทันที
ภาริ เพิ่มวามแ็แร่ให้ัวเอ
รายละเอีย ลมำนวน 1500 รั้
ระยะเวลา ภายใน 2 วัน
อราวัล โพั่นเพิ่มวามแ็แร่อร่าาย ำนวน 2 ว
บทลโทษ เสียเินำนวน 3 ล้านลิบู
‘ยืนยันารรับภาริ’
ลมหนาวพยัหน้าเมื่อไ้ยินเสียอระบบ เมื่อเธอยืนยันารทำภาริแล้ว็เห็นเวลานับถอยหลัาภาริที่เธอไ้รับมา
‘่อนารไลฟ์สอนเย็นอลมสัสอสามร้อยรั้็ยัี’
ลมหนาวิในใ เธอยืนึ้น่อนที่ะทำารวอร์มร่าาย
ภาริอระบบมีเพื่อพันาศัยภาพอผู้ใ้าน ลมหนาวยิ้มอย่าีใที่ระบบอเธอมีศัยภาพมานานี้ ีแ่ไหนแล้วที่ระบบอเธอไม่มีภาริแบบบัับให้ทำเหมือนนิยายที่เธอเยอ่านมา
“150 151 152 …..”
เสียพร้อมับเสียนับเลัอย่า่อเนื่อภายในบ้านนาลาอลมหนาว
“300!!!”
ลมหนาวพูเสียั เธอรู้สึหอบเล็น้อย ถือว่าร่าายอเธอีึ้นว่าเิมมา
ภาริ เพิ่มวามแ็แร่ให้ัวเอ วามืบหน้า 300 / 1500
รายละเอีย ลมำนวน 1500 รั้
ระยะเวลา ภายใน 2 วัน
อราวัล โพั่นเพิ่มวามแ็แร่อร่าาย ำนวน 2 ว
บทลโทษ เสียเินำนวน 3 ล้านลิบู
ลมหนาวเิน้า ๆ ภายในบ้าน เมื่อผ่านไปเือบรึ่ั่วโมเธอึเินเ้าไปห้อน้ำเพื่อำระราบเหื่อที่ไหลท่วมัวเธออยู่ในอนนี้ ารใ้ีวิอเธอมันลัวที่สุแล้วอนนี้
เวลา 16.30 น.
5…..4…..3…….2…..1
เสียนับถอยหลัอไอา
“สวัสีอนเย็น่ะทุน”
ลมหนาวเปิไลฟ์สอัวเอ้วยำทัทายที่เ็มไป้วยวามสใสร่าเริ
“ทุน่ะ ลมหนาวมาแล้ว ๆ ๆ ๆ”
ลมหนาวพูเป็นเสียเอโ่ นทีู่่อลมหนาวพัหวนอยู่ถึับหัวเราะออมา้วยวามเอ็นูับารระทำอลมหนาว ลมหนาวไม่รู้ัวเลยว่าในโลนี้เธอลายเป็นนอารม์ีและสใสมาึ้นว่าเิม
“ยายเ่าเ้าทำอะไรอยู่”
เสียายราถามหิราที่อนนี้ยืนอยู่ับที่นานมาแล้ว
หิราหันไปามเสียเรีย
“้าำลัูนาหนูนนั้นอยู่ ้าีใยิ่นัที่ีวิอนาอนนี้ีึ้นว่าแ่่อนมา”
เสียอหิราเ็มไป้วยวามอ่อนโยนและอบอุ่น
“อย่านั้นหรือ ็ีแล้ว”
ายราอบลับหิรา เายมือึ้นลูบเราที่ยาวอัวเอ ทุอย่าที่เิึ้นมัมีเหุผลอมันเสมอ อย่าเ่นเรื่อนี้็เ่นัน มันเป็นโะาอนาหนูนนี้
สอเ่ายืนอยูู่่ันอย่าสบ ทั้สอไม่มีแม้แ่เสียพูุยัน แ่ทัู้่่ารับรู้ถึวามผ่อนลายและวามสบายใ
“วันนี้ามที่ไ้สัาับทุนเอาไว้นะะ ลมหนาวะมาทำสูว์เนื้อระ่าย่ะ”
เสียอลมหนาวบอับทุนใน่อไลฟ์สอเธอ อนนี้ยอารเ้ามทะลุไปที่ห้าพันนเรียบร้อยแล้ว
สวัสีรี๊เอร์ที่น่ารัทุท่าน ใรที่ผ่านเ้ามาอ่านนิยายอไรท์ ไรท์ฝาิาม ใเพื่อเป็นำลัใให้ไรท์เอร์หน้าใหม่นนี้้วยนะะ วันหยุเสาร์อาทิย์็ะทำารอัพนิยายมาหน่อย ส่วนวันธรรมาไรท์ทำาน อาทำารอัพนิยายอย่าน้อยวันละหนึ่อน อบุทุำลัใที่ส่มาให้ันนะะ สามารถอมเมน์พูุยันไ้น้าทุน ุฟ แฮร่…. ^^
ความคิดเห็น