(YugBam feat.MarkBam) You're beautiful Ver.GOT7

ลำดับตอนที่ #9 : YB :08 - Agreement - Man - Dog

8
Agreement - Man - Dog

 

 

 

 

 

                 “นี่พวกนายควบคุมน้ำหนักกันบ้างเซ่! ดูสิเหนียงออกกันหมดแล้ว ภาพลักษณ์ของวงคือสี่หนุ่มเทพบุตรนะเว้ย ไม่ใช่ลูกหมูสี่ตัว”

 

 

 

 

                 แทคยอนร่ายยาวหลังจากที่เขากลับมาจากเกาะเชจูแล้วมาเจอศิลปินในปกครองตัวเริ่มพองกันทุกคน

 

 

 

 

 

                 “โห ฮยองอย่าบ่นมากดิ ฮยองไม่รู้อะไรแบมแบมอ่ะฝีมือทำอาหารอย่างงี้เลย”

 

 

 

 

                 เจบีเอ่ยพร้อมกับยกนิ้วหัวแม่มือขึ้นมาประกอบคำพูดว่าอาหารที่แบมแบมทำน่ะมันสุดยอดจริงๆนะ

 

 

 

 

 

                ตาคมของเมเนเจอร์หนุ่มตวัดมามองที่แบมแบมทันทีจนคนโดนมองถึงกับสะดุ้ง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าแบมแบมจะกลัวสักหน่อยแทคยอนเมเนเจอร์ยังมีคดีติดตัวอยู่นะ

 

 

 

 

 

                “ทำไมนายถึงปล่อยให้เจ้าพวกนี้กินเยอะแบบนี้ห๊ะแบมแบม ดูพวกมันดิอีกนิดเดียวจะเป็นโอ่งราชบุรีอยู่แล้วนะ”

 

 

 

 

 

                 “เอาหน่าคุณเมเนเจอร์ แค่นิดๆหน่อยเองเดี๋ยวพวกเค้าก็ออกกำลังกายกันได้....ใช่มั้ยฮะ”

 

 

 

 

                 ประโยคหลังหันไปขอความเห็น และก็ได้รับคำตอบเป็นการพยักหน้าเห็นด้วยรัวๆของทั้งสี่คน

 

 

 

 

 

                แทคยอนได้แต่ถอนหายใจอย่างเอือมระอา ไม่รู้จะพูดยังไงแล้วกับคนตัวเล็ก แบมแบมน่ะดื้อด้านจะตายแทคยอนรู้ดี ไหนจะยังมีเจ้าลูกลิงทั้งสี่เป็นแบ็คอัพอีก นี่มันขบวนการดื้นรั้นของแท้เลยล่ะ

 

 

 

 

 

                “ผมว่าเราไปทานมื้อเช้ากันก่อนดีกว่ามั้ยฮะ นี่ก็เลยเวลามานานแล้ว คุณเมเนเจอร์ก็มาทานด้วยกันนะฮะเดี๋ยววันนี้ผมจะทำสุดฝีมือเลย”

 

 

 

 

                 แบมแบมพูดอย่างร่าเริง พอเจ้าลูกหมูทั้งสี่ได้ยินก็ลุกขึ้นยืนเดินเรียงแถวไปที่โต๊ะอาหารอย่างง่ายดาย

 

 

 

 

 

                พอทั้งสี่คนเดินพ้นไปแทคยอนก็หันมาพูดกับแบมแบมด้วยท่าทางจริงจัง

 

 

 

 

 

                “นายจะตามใจพวกนั้นมากไม่ได้นะแบมแบม ขืนคอยให้ท้ายแบบเนี้ยต่อไปเจ้าพวกนี้จะกลายเป็นพวกไอดอลเรื่องมากนิสัยเสีย......และเรื่องที่นายไปก่อเอาไว้ที่กองถ่ายแบบ G-Star น่ะ ฉันยังไม่ได้รายงานเรื่องนี้กับบอสนะ ถ้าเกิดนายยังไม่เลิกตามใจเจ้าพวกนี้ฉันจะรายงานเรื่องนี้กับบอส”

 

 

 

 

                 แทคยอนขู่ แต่ก็นั่นแหละ แบมแบมกลัวที่ไหน ไอนิตยาสารจีสตาร์นั่นอีกแค่นี้ก็ต้องโทรมาฟ้องเมเนเจอร์ด้วย ตัวเองผิดสัญญาแท้ๆ

 

 

 

 

 

                ก็แค่วันก่อนหนุ่มๆจีโอทีมีถ่ายแบบให้กับหนังสือเล่มนี้ คอนเซ็ปต์ที่บอกมาก็คล้ายๆกับคราวที่ถ่ายให้ Boys & Girls นั่นแหละ แต่ครั้งนี้ต้องมีการลงน้ำสักหน่อยเพราะเป็นการต้อนรับซัมเมอร์

 

 

 

 

 

                ตอนแรกก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรหรอก แต่อยู่ทางนั้นก็เปลี่ยนชุดที่ใช้ใส่ถ่ายแบบหมดทั้งเซ็ต จากกางเกงขาวยาว เหลือแค่กางเกงว่ายน้ำเพรียวๆ พอเป็นแบบนั้นปุ๊บคุณลีดเดอร์ก็อาละวาดสิครับ สุดท้ายแบมแบมก็เลยต้องขอให้ยกเลิกคอนเซ็ปต์ ตามสเต็ปเดิม ครั้งนั้นถือว่าเป็นปัญหาใหญ่ที่สุดที่แบมแบมเจอมาตลอดสามสัปดาห์กว่าๆที่มาอยู่ที่นี่เลยก็ว่าได้

 

 

 

 

 

                แต่ครั้งนี้คุณลุงปาร์คของเขาไม่รู้เรื่องหรอกนะ เพราะแบมแบมเพิ่งมารู้หลังจากเสร็จงานแล้วว่า งานนี้แทคยอนเมเนเจอร์แอบรับโดยไม่บอกต้นสังกัด

 

 

 

 

 

                 แทคยอนเมเนเจอร์นี่นิสัยแย่จริงๆ!

 

 

 

 

 

                “คุณเมเนเจอร์จะรายงานว่าอะไรครับ อย่าลืมสิว่าคุณแอบรับงานโดยไม่บอกท่านประธานนะ”

 

 

 

 

                 แทคยอนถึงกับสะอึกเมื่อเจอแบมแบมสวน

 

 

 

 

 

                “แล้วก็เรื่องที่คุณทิ้งสี่คนนี้ให้ผมดูแลคนเดียวเกือบเดือน ส่วนตัวเองก็หนีพาเด็กใหม่ไปรับจ๊อบพิเศษที่เชจูน่ะ ผมยังไม่ได้รายงานเหมือนกันนะครับ”

 

 

 

 

 

                แทคยอนทำได้แต่มองหน้าแบมแบมที่ยักคิ้วให้อย่างหมันไส้ ไอแบมแบมโหมดครับนี่เขาโคตรจะเกลียดเลย

 

 

 

 

 

                มาทีไรคนอื่นเป็นต้องแพ้มันกันหมด โคตรเจ้าเล่ห์!!

 

 

 

 

 

                 “ชิชะ!”

 

 

 

 

                 แล้วแทคยอนก็สะบัดตูดเดินเข้าครัวตามเจ้าสี่แสบมาปล่อยให้แบมแบมเดินตามมาอย่างขำๆ

 

 

 

 

 

                อย่างกับตุ๊ดแก่งอนสามียังไงอย่างงั้นเลย (ฮา)

 

 

 

 

 

                 “แบมแบมฉันหิวแล้วววว”

 

 

 

 

                 เจบีลากเสียงยาวเหมือนเด็กๆ ทำปากยื่นปากเบะให้ดูน่าสงสาร แต่สำหรับคนที่เห็นกลับมองว่ามันโคตรจะตลกอ่ะ

 

 

 

 

 

                 เจบีโหมดมุ้งมิ้งไม่เคยมีใครพบเจอ ขนาดแทคยอนเองยังอึ้ง คิดดู

 

 

 

 

 

                 “ขอเวลาแค่สิบห้านาทีนะฮะ เดี๋ยวอาหารจะมาเสิร์ฟ”

 

 

 

 

                 แบมแบมตอบแล้วก็เดินมาประจำตำแหน่งของตัวเอง โดยมีสายตาของประชากรที่เหลือมองตามทุกการกระทำ

 

 

 

 

                 “ให้ฉันช่วยอะไรมั้ย?”

 

 

 

 

                 มาร์คถามขึ้น ตาก็มองวัตถุดิบที่แบมแบมหยิบออกมากองไว้บนโต๊ะ

 

 

 

 

 

                 “ไม่ต้องหรอกฮะ ผมว่าฮยองไปชงชาดีกว่านะ ถ้าทานคู่กันกับอาหารของผม....ผมว่าน่าจะโอเค”

 

 

 

 

 

                 มาร์คพยักหน้ารับ แล้วก็หันมาตั้งใจชงชาสูตรเด็ดของตัวเอง

 

 

 

 

 

                สำหรับเมนูที่แบมแบมจะทำในเช้านี้ก็คือเบอร์เกอร์แฮมไข่เวฟ

 

 

 

 

 

                 วัตถุดิที่ต้องใช้สำหรับหนึ่งชุดก็คือ

 

 

 

                 -ไข่ไก่

 

 

                 -แฮม

 

 

                 -ขนมปังก้อน

 

 

                 -เนย

 

 

 

 

 

                 วิธีทำ

 

 

 

                 1.ทาเนยลงในแก้วหมัก ตอกไข่ลงไป

 

 

                 2.คนเบาๆ ปรุงรสด้วยเกลือและพริกไทย

 





 

 

                 3.เอาเข้าไมโครเวฟซัก30-40วินาที ด้วยความร้อนที่สูงหน่อย เสร็จแล้วมันจะออกมาหน้าตาเป็นแบบนี้

 




 

 

 

                 4.ผ่าซีกขนมปัง ทาเนย

 

                 5.จับประกอบร่างเป็นเบอร์เกอร์เก๋ๆ

 

 


 

                 เท่านี้ก็เป็นอันเสร็จเรียบร้อย

 

 

 

                 แท๊ แด~~

 

                 “ว้าววว น่ากินจังเลย”

 

 

 

                 แทคยอนตาโตกับอาหารตรงหน้า ดูไฮโซโก้หรูมากอ่ะ นี่ถ้าไม่ได้นั่งมองอยู่นี่ไม่เชื่อนะว่าใช้เวลาทำแค่สามนาทีเท่านั้น โคตรเหลือเชื่ออ่ะ

 

 

 

 

 

                 “ใช่มั้ยล่ะ ไม่ใช่แค่น่ากินนะ อร่อยด้วย......ไม่เชื่อฮยองลองกิน”

 

 

 

 

 

                เจบีดันจานเบอร์เกอร์จานแรกที่มาเสิร์ฟมาตรงหน้าแทคยอนอย่างภูมิใจนำเสนอสุดๆ

 

 

 

 

 

                 แทคยอนไม่รอช้ารับมีดกับส้อมที่แบมแบมส่งให้มาหั่นเบอร์เกอร์แล้วเอาเข้าปากทันที

 

 

 

 

 

                 โอ้มายก้อด!!!

 

 

 

 

 

                 วินาทีแรกที่ลิ้นได้สัมผัสกับขนมปัง กลิ่นหอมๆของเนยที่ใช้ทาก็ตลบอบอวลอยู่ในโพรงปากจนคนกินแทบจะลอย ยิ่งตอนที่เคี้ยวไปเจอกับไข่นะ

 

 

 

 

 

                 อื้อหือ! อ๊คแทคอยากจะบินนน

 

 

 

 

 

                 “เป็นไงฮยองอร่อยใช่ป่ะ”

 

 

 

 

 

                  จูเนียร์สะกิดถามความเป็นมาของรสชาติอาหาร เห็นท่าทางของเมเนเจอร์แล้วก็อยากจะกินขึ้นมาบ้างอ่ะ แต่ติดตรงที่บ้านนี้เค้ามีธรรมเนียมทานพร้อมกันทั้งบ้าน แต่ในกรณีของแทคยอนฮยองจะถือว่าเป็นแขกละกันเลยให้กินก่อน

 

 

 

 

 

            “อื้ออือ”

 

 

 

 

 

                แทคยอนส่งเสียงอื้ออึงในลำคอพร้อมกับทำท่าทางประกอบบอกให้รู้ว่ามันโคตรจะอร่อยจนแทบจะไม่อยากอ้าปาก เพราะกลัวกลิ่นมันลอยออกไป

 

 

 

 

 

                 ตอนนี้แทคยอนเข้าใจอย่างถ่องแท้แล้วว่าทำไมไอเจ้าพวกนี้ถึงน้ำหนักขึ้นเอาๆ ก็มีพ่อครัวประจำบ้านฝีมือเลิศขนาดเนี่ย ถ้าเป็นแทคยอนคงกลายเป็นตุ่มบ้านแพ้วแล้วล่ะ

 

 

 

 

 

                 “โอ้ย ฮยองอย่าทำหน้าฟินดิ พวกผมอิจฉา….แบมแบมเสร็จยางง”

 

 

 

 

                ขนาดเจบีที่คีพลุคคนชิคเย็นชามาตลอดยังต้องยอมพ่ายแพ้สยบแทบเท้าแบมแบมเลย

 

 

 

 

 

                 “เสร็จแล้วคร้าบบ~”

 

 

 

 

                 เสียงใสเอ่ยพร้อมกับมือบางที่วางจานอาหารลงตรงหน้าเจบีกับจูเนียร์ ตามมาด้วยของยูคยอมและมาร์ค และสุดท้ายก็เป็นของแบมแบม

 

 

 

 

 

                 ทุกคนนั่งประจำที่ ชาร้อนๆถูกแจกจ่ายไปตามอายุ ในมือทั้งสองข้างของทุกคนถืออาวุธพร้อม

 

 

 

 

 

                 นับถอยหลัง

 

 

 

 

 

                 5

 

 

 

 

                 4

 

 

 

 

                 3

 

 

 

 

                 2

 

 

 

 

                 1

 

 

 

 

 

                 “ลุยยย”

 

 

 

 

 

                 สิ้นเสียงพี่ใหญ่ทั้งโต๊ะก็ตั้งหน้าตั้งตากินกันโดยไม่พูดไม่จา จนคนทำอดที่จะยกยิ้มขึ้นมาอย่างปลื้มปริ่มไม่ได้

 

 

 

 

 

                 แบมแบมชอบนะเวลาเห็นทุกคนสนุกและมีความสุขในสิ่งที่เขาทำให้ จนบางทีแบมแบมก็รู้สึกกลัว ว่าถ้าเกิดวันหนึ่งเขาจะไม่ได้เห็นรอยยิ้มของคนพวกนี้อีก มันจะเป็นยังไงนะ

 

 

 

 

 

                 “แบมแบม....แบมแบม”

 

 

 

 

 

                 “อะ ฮะ...ว่าไงฮะมาร์คฮยอง”

 

 

 

 

                แบมแบมสะดุ้งหลุดจากภวังค์หันไปมองหน้ามาร์คที่สะกิดเรียกแล้วเลิกคิ้วถาม

 

 

 

 

 

                 “ฉันถามว่าจะไปห้างกับพวกเราด้วยรึเปล่า วันนี้แทคยอนฮยองจะขับรถไปให้น่ะ”

 

 

 

 

 

                 “อ๋อ....เชิญตามสบายเลยฮะ ผมขอบายดีกว่า”

 

 

 

 

 

                 มาร์คพยักหน้าเข้าใจแล้วหันไปถามเจ้าน้องเล็กต่อ

 

 

 

 

 

                 “แล้วนายละยูคยอมจะไปด้วยกันรึเปล่า”

 

 

 

 

 

                 “ไม่น่าถาม เจ้าเด็กนี่น่ะมีหรือที่จะไม่ไป ต่อให้ไม่ให้ไปก็จะร้องตามไปอยู่ดีนั่นแหละ”

 

 

 

 

 

                 แทคยอนพูด ตาก็เหล่มองเจ้าเด็กยักษ์ที่นั่งอยู่ข้างๆ

 

 

 

 

 

                 “งั้นเรามาพนันกันมั้ยฮยองว่ายูคยอมจะไปรึเปล่า ใครแพ้ต้องเลี้ยงชาบู เคป่ะ”

 

 

 

 

                เจบีพูดขึ้นอย่างท้าทาย ซึ่งนั่นก็ทำให้แทคยอนแปลกใจไม่น้อย

 

 

 

 

 

                 ไม่รู้แบมแบมเอาอะไรให้เจ้าพวกนี้กิน นิสัยเปลี่ยนกันแทบจะทุกคน เจบีคนชิคแสนเย็นชาก็เปลี่ยนเป็นคนมุ้งมิ้งติสตีนไปซะงั้น มาร์คก็ดูเหมือนจะพูดมากกว่าแต่ก่อน จูเนียร์เองก็แลดูเจ้าเล่ห์และมีชั้นเชิงขึ้น ส่วนยูคยอมก็พูดน้อยลง ไม่โวยวายเหมือนแต่ก่อนแล้ว

 

 

 

 

 

                “ผมว่าไม่ไป” เจบีทายขึ้นก่อนอย่างมั่นใจ

 

 

 

 

 

                 “เอางี้เลยดีกว่าถามเจ้าตัวเลย แต่ยังไงซะนายเตรียมเสียตังค์ได้เลยเจบี” แทคยอนเองก็มั่นใจไม่ต่างกัน

 

 

 

 

 

                 เอาเซ่! คนอย่างคิมยูคยอมน่ะรักการกินอย่างกับอะไรดี ยิ่งมีของกินมาล่ออย่าหวังเลยว่าจะรอด ยังไงก็ต้องไปชัวร์!

 

 

 

 

 

                 “ผมไม่ไปอ่ะ พวกฮยองไปกันเถอะ”

 

 

 

 

 

                 “เห็นมั้ย ฮยองเลี้ยงเลย”

 

 

 

 

                เจบีพูดขึ้นมาอย่างสะใจในชัยชนะ ส่วนแทคยอนก็ไปแต่อ้าปากพะงาบๆอย่างอึ้ง ทึ่ง

 

 

 

 

 

                 ยูคยอมไม่เห็นแก่ของกิน เป็นไปได้ไง

 

 

 

 

 

                 “ได้ไงอ่ะ....อ่าวเห้ยนายจะไปไหนยูคยอม นายต้องไปกับพวกฉันนะ ย๊า!!”

 

 

 

 

                ยังไม่ทันจะถามอะไร เด็กยักษ์ก็ลุงเดินหนีออกไปข้างนอกเสียแล้ว ทิ้งไว้แต่ถ้อยคำที่บาดหัวใจอ๊คแทคยอนคนนี้ซะเหลือเกิน

 

 

 

 

 

                 “ผมจะไปอาบน้ำให้แจ็คสัน”

 

 

 

 

 

                 ไอ้เด็กบ้า! เห็นหมาดีกว่าฮยอง!!

 

 

 

 

 

 

   

 

 

 

 

 

                 และทั้งสี่หนุ่มอันประกอบไปด้วย เจบี จูเนียร์ มาร์ค แล้วก็แทคยอนก็ออกเดินทางไปยังห้างสรรพสินค้าใจกลางเมือง โดยก่อนไปพี่รองก็ไม่ลืมสั่งเสียน้องๆให้ดูแลบ้านให้ดีด้วย

 

 

 

 

 

                ตอนนี้ทั้งบ้านก็เลยเหลือแค่แบมแบมที่นั่งพิมพ์โปรเจคของตัวเองอยู่ที่ห้องนั่งเล่น กับยูคยอมที่กำลังรบอยู่.....อ่านไม่ผิดหรอก ยูคยอมกำลังรบอยู่กับหมา และเสียงโหวกเหวกของคนตัวสูงก็ทำให้แบมแบมต้องวางงานของตัวเองลงและเดินออกไปห้ามศึกในครั้งนี้

 

 

 

 

 

                 “มานี่เลยแจ็คสันวันนี้ฉันจะต้องจับแกอาบน้ำให้ได้”

 

 

 

 

                ยูคยอมพูดแล้วก็กระโจนเข้าหาหมาที่รักแต่ดูเหมือนเจ้าหมาจะรู้ทันเลยกระโดดหลบไปอีกทาง

 

 

 

 

 

                 “จะหนีไปไหนแกไม่ได้อาบน้ำมาจะครบเดือนแล้วนะ ปล่อยให้ตัวเองเน่าได้ยังไงห๊ะ! มานี่เดี๋ยวนี้เลย”

 

 

 

 

                ยูคยอมกระโดดไปอีกทางที่เจ้าหมายักษ์กระโดดไปและเจ้าหมาก็ฉลาด วิ่งลอดใต้หว่างขาคนตัวสูงหนีไปอีก

 

 

 

 

 

                 “ย๊า!!! แจ็คสันน อย่าวิ่ง!”

 

 

 

 

                และก็ยูคยอมก็วิ่งไล่เจ้าหมาแสนรักรอบสนามแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะจับได้สักที

 

 

 

 

 

                 แบมแบมยืนมองภาพตรงหน้าโดยอดที่จะปล่อยก๊ากออกมาไม่ได้ ก็ยูคยอมทั้งล้มลุกคลุกคลานแต่ก็ยังไม่ละความพยายามที่จับเจ้าตูบมาอาบน้ำให้ได้

 

 

 

 

 

                 หลังจากวันนั้นที่แบมแบมเอาไส้กรอกไปให้เจ้าโฮ่งกินและบังเอิญไปได้ยินยูคยอมกำลังบ่นหมาอยู่ เจ้าโฮ่งก็ไม่ได้สัมผัสคำว่าน้ำเลย จนเกือบจะเดือนอยู่แล้วเนี่ย.....เพราะตารางงานที่แน่นเอี๊ยดเลยทำให้ยูคยอมไม่มีเวลาดูแลหมาของตัวเอง อย่างมากก็ทำได้แค่คอยให้อาหารเท่านั้น

 

 

 

 

 

                 และเนื่องจากวันนี้เป็นวันหยุดยูคยอมจะไม่มีทางปล่อยโอกาสนี้ให้หลุดมือไปแน่ ยังไงซะวันนี้แจ็คสันก็ต้องอาบน้ำ!

 

 

 

 

 

                 “หยุดเดี๋ยวนี้นะแจ็คสัน!!”

 

 

 

 

 

                 “คุณไปเรียกแบบนั้นแล้วมันจะหยุดมั้ยล่ะนั่น” แบมแบมที่ทนดูต่อไปไม่ไหว เลยเดินเข้าไปหายูคยอมที่ยืนตีหน้ายุ่งอยู่

 

 

 

 

 

                 “ยุ่งหน่า นายไม่เคยเลี้ยงหมาจะไปรู้อะไร”

 

 

 

 

 

                 “ใครบอกว่าผมไม่เคย.....เจ้าโฮ่งมานี่มา ถ้านายยอมมาอาบน้ำดีๆฉันจะพาออกไปวิ่งเล่นข้างนอกเอามั้ย”

 

 

 

 

                     แบมแบมตอบก่อนจะหันไปเรียกเจ้าตูบที่หยุดวิ่งตั้งแต่เขาเดินออกมา และเจ้าหมายักษ์ก็เชื่อฟังเป็นอย่างดี

 

 

 

 

 

                 ยูคยอมมองหมาตัวเองที่ค่อยๆเดินเข้ามาหาคนตัวเล็กอย่างว่าง่าย โดยแอบที่จะน้อยใจไม่ได้ แต่ถึงกระนั้นก็ยังทำเป็นเข้มอยู่

 

 

 

 

 

                 “นี่จะพาหมาคนอื่นไปข้างนอกขออนุญาติเจ้าของมันรึยัง”

 

 

 

 

                 เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น พยายามไม่สนใจว่าหมาตัวเองกำลังเอาหน้าคลอเคลียกับขาของแบมแบมอยู่

 

 

 

 

 

                 “ไม่เห็นจะต้องขอเลย เพราะยังไงคุณก็ต้องไปด้วยอยู่แล้ว”

 

 

 

 

                ร่างเล็กพูดเสียงหนักแน่น ก่อนจะยิ้มตาหยีส่งไปให้ ทำเอายูคยอมถึงกับใจกระตุกไปเลย

 

 

 

 

 

                 คิมยูคยอมนายเป็นอะไรวะ!!

 

 

 

 

 

                 “ใครบอกว่าฉันจะไป”

 

 

 

 

                ยังคงเก๊กเสียงเข้ม เสมองไปทางอื่นที่ไม่ใช่ใบหน้าหวานของแบมแบม

 

 

 

 

 

                 “เอาหน่าคุณ พาเจ้าโฮ่งออกไปเปิดหูเปิดตาบ้างเถอะ มันอยู่แต่บ้านก็คงจะเบื่อ.....อีกอย่างผมเองก็อยากออกไปเดินเล่นแถวนี้บ้างอ่ะ ตั้งแต่มาอยู่นี่เคยไปแค่ซุปเปอร์หน้าปากซอยเอง”

 

 

 

 

 

                 “ไปคนเดียวเหอะ ฉันไม่ไปหรอก”

 

 

 

 

 

                 “ไปเหอะนะ ผมกลัวหลงอ่ะ เดี๋ยวผมเลี้ยงไอติม นะๆๆ”

 

 

 

 

                ไม่พูดเปล่ายังทำเสียงออดอ้อนพร้อมกับส่งสายตาวิบวับมาให้ยูคยอมอีก

 

 

 

 

 

                 คิดว่าน่ารักมากมั้ยไอเตี้ย?

 

 

 

 

 

                 ไม่เลยสักนิด เหอะ!!

 

                 (จริงหรอแก~)

 

 

 

 

 

                 “ก็ได้...นี่ไม่เห็นแก่แจ็คสันหรอกนะไม่ได้เห็นแก่กินเลย”

 

 

 

 

                 ยูคยอมตอบกลับเสียงเข้ม เข้มจนหน้าจับไปพากษ์หนังกำลังภายใน.....เปาบุ้นจิ้นยังแพ้อ่ะบอกเลย ถุ้ยยย!

 

 

 

 

 

                 “งั้นก็.....อาบน้ำกันดีกว่าเจ้าโฮ่ง”

 

 

 

 

                พูดจบคนตัวเล็กก็เดินไปเดินก๊อกน้ำแล้วหยิบสายยางมาฉีดใส่เจ้าตูบที่กระโดเหยงๆอย่างชอบใจ

 

 

 

 

 

                 ภาพที่แบมแบมหัวเราะร่าไปพร้อมๆกับเจ้าหมายักษ์ที่กระโดดรับน้ำอย่างร่าเริง ไม่อาจทำให้ยูคยอมละสายตาไปได้เลย อยู่ๆหน้าอกข้างซ้ายก็สั่นแปลกๆ

 

 

 

 

 

                 ทำไมกันนะ

 

 

 

 

 

                 ทำไมถึงรู้สึกแบบนี้อีกแล้ว

 

 

 

 

 

                 “อ๊ะ!....ย๊า!!! ทำอะไรของนายห๊ะ!”

 

 

 

 

 

                 ความเย็นของหยาดน้ำที่ประทะเข้ากับผิวกายของร่างสูงเรียกสติของยูคยอมที่กำลังจมเข้าไปอยู่ในภวังค์ ให้หันไปมองหน้าตัวต้นเหตุที่ยืนถือสายยางและกำลังยิ้มร่าอยู่

 

 

 

 

 

                 “ผมเห็นคุณเหงื่อออกเยอะ เลยช่วยทำให้เย็นไงฮะ”

 

 

 

 

                 แบมแบมตอบ หยักไหล่เล็กอย่างยียวน

 

 

 

 

 

            “เล่นแบบนี้หรอ ได้.....ตายซะเถอะ!!”

 

 

 

 

 

                 และก็เกิดศึกสายน้ำกันขึ้นระหว่างมุมแดงแบมแบมศิษย์ประธานปาร์คและมุมน้ำเงินยูคยอมศิษย์แทคยอนเมเนเจอร์ เอ้ย!! ไม่ใช่!!

 

 

 

 

 

                 เออ ช่างมันเถอะ.....เอาเป็นว่ายูคยอมเองก็ไม่ยอมแพ้วิ่งไปหยิบสายยางอีกอันมาฉีดใส่แบมแบม จนตอนนี้สภาพทั้งคู่บอกได้คำเดียวว่า เละ!

 

 

 

 

 

                 เปียกยิ่งกว่าหมาซะอีก

 

 

 

 

 

                 สรุปจะมาอาบน้ำให้หมาหรือมาอาบกันเองล่ะเนี่ย หมางง???

 

 

 

             To be continued...

#แนะนำตัวละครตอนละคน

 

TAECYEON OK

อายุ 30 ปี

:: แทคยอนเมเนเจอร์ ชอบแอบพาศิลปินน้องใหม่ไปรับงานข้างนอก หนึ่งในผู้ร่วมขบวนการอีกคนของแบมแบม

   --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Talk.ช่วงไรท์บ่น

เห้ยยยยย ใกล้แล้วๆ น้องยอมหวั่นไหวเมื่อใกล้เธอแล้ว 

อีกไม่นานยูคยอมจะเปลี่ยนไป แต่เปลี่ยนยังไงยังไม่บอกหรอก 

ตอนหน้าเค้าจะออกไปเดินเล่นกัน เป็นอะไรที่มุ้งมิ้งมากอ่ะ 

มีคนถาม(?)ว่านี้ฟิคชั่นแน่รึนึกว่ารายการทำอาหาร เมนูนำเสนอเยอะจริงๆ นี่ก็แอบงงเหมือนกันนะ 

แต่เค้าว่ามันทำง่ายดีนะ ลองเอาไปทำกันดูใครทำแล้วก็ถ่ายรูปมาอวดกันได้นะ ไปละ 

#ฟิคปมเด็กโข่ง

O W E N TM.