(GOT7) Your heart หัวใจพ่ายรัก JackBam feat. Mark [Mpreg]

ลำดับตอนที่ #3 : 02 Your heart

ตอนที่2 (Chapter Two)...

 

ท่ามกลางมวลดอกกุหลาบสีขาวที่ถูกประดับตกแต่งรอบๆงานมีซุ้มดอกไม้หลากสีวางตั้งอยู่ แลดูเหมือนจะไม่เข้าเเต่พอเอาเข้าจริงกลับเข้ากันอย่างลงตัว



แบมแบมและมาร์คอยู่ในชุดทักสิโดสีขาวพอดีตัว ซึ่งเวลาปกติแบมแบมที่เป็นคนหรออยู่เเล้วพอแต่งตัวเเบบนี้ยิ่งดูหล่อเพิ่มขึ้นไปอีกส่วนมาร์ครายนั้นไม่ต้องพูดถึงเเค่นุ่งผ้าเตี่ยวผืนเดียวก็ยังหล่ออ่ะ นี่เเอบเห็นสาวๆในงานมองตามกันตาเยิ้มเชียว

 ใช่สิ! อย่าให้พี่เเบมหล่อกว่าบ้างก็เเล้วกันพ่อจะยืดให้คอยาวกว่ายีราฟเลย!


 

 นึกแล้วก็หมั่นไส้ขอด่าให้หนำใจหน่อยเถอะ




 

 

"โธ่ ไอ้หล่อ! ไอ้พระเอก!! ไอ้หน้าตาดี!!! ไอ้คิมวูบิน!!!!" (มั่นใจว่านั่นด่า???)

 

"อะไรหรอครับน้องเเบม?"แหนะยังมาทำหน้าซื่อตาใสโดนด่าเเล้วยังไม่เจียมอีก




 

 

"หมั่นไส้คนหล่อ โดนสาวมองจนตัวพรุนเเล้วมั้งพี่อ่ะ"

 

"อ่อฮ่าๆๆพี่ชินเเล้วล่ะก็ทำไงได้เกิดมาก็หล่อเเล้วอ่ะ"เออเอาเข้าไป

 

"หล่อมาทั้งชีวิตว่างั้น?"

 

"ก็ทำนองนั้นเเหละครับฮ่าๆๆ"ฟังคำตอบเเล้วแบมแบมอยากจะไว้เล็บยาวๆมาข่วนหน้าให้เสียโฉมซะเดี๋ยวนั้น คนอัลไลมั่นหน้าเป็นที่สุด ชิส์

 

บรรยากาศในงานค่อยๆดำเนินไปเรื่อยๆจนมาถึงช่วงเวลาสำคัญที่บรรดาสาวโสดรอคอย

 ดอกกุหลาบสีเเดงช่อสวยถูกถืออยู่ในมือของเบลล่าผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้าสาวของงาน อีกไม่นานมันกำลังจะไปอยู่ในมือของผู้หญิงคนใดคนหนึ่งในที่นี่




 

 

"จะโยนเเล้วนะ หนึ่ง สอง ซั่มม"




 

 

ฟิ้วว




 

 

พรึบ

 

สิ้นสุดคำเจ้าสาวดอกไม้ช่อโตก็ลอยละลิ่วกลางอากาศมันจะไม่แปลกเลยถ้าเกิดมันตกอยู่ในมือของผู้หญิงสักคนที่ยึดแขนรับสุดตัวพวกนั้น เเต่มันดันตกอยู่ในมือของเเบมเเบมนี่น่ะสิเเละที่ตลกไปกว่านั้นคือแบมแบมดันเอื้อมมือออกไปรับตอนที่มันลอยมาข้างหน้าอีกตางหาก

 

"อยากแต่งงานก็ไม่บอก"เสียงที่ดังข้างหูทำให้แบมแบมต้องหันไปมองอย่างคาดโทษ



"อยากได้สินสอดเท่าไหร่ก็บอกนะครับ:)" โดนล้อเลยอ่ะ รู้งี้พี่เเบมจะปล่อยให้มันตกพื้นจะไม่เอื้อมมือออกไปโดยเด็ดขาด!!



 

 

ไอพี่มาร์คบ้า!!! 




 

 

-----Yout heart----

 

"แบมแบมเย็นนี้จะมีปาร์ตี้สละโสดของสองคนนั้นจะไปกับพี่ป่ะ"หันไปถามร่างบางที่เกลือกกลิ้งอยู่บนเตียงหลังจากที่กลับมาจากงานเเต่งในตอนเช้าแบมแบมก็เอาแต่ซุกหน้าอยู่กับเตียงแบบนั้น หายใจออกรึไงนะ

 

"อื้อ"โยกหัวดุ๊กดิ๊กแต่ก็ยังไม่เงยหน้าขึ้นมาร้อนถึงคนตัวสูงต้องเดินมาเเงะตัวน้องให้ลุกขึ้นมานั่งคุยกันดีๆ



 

"เป็นไรฮึทำไมเอาเเต่ซุกหน้าอยู่เเบบนั้นล่ะครับหายใจออกรึไง"

 

"ไม่ต้องมาพูดเลยเพราะพี่มาร์คนั่นเเหละ"พูดไม่ว่ายังส่งปากบึนๆที่คว่ำแล้วคว่ำอีกมาให้ด้วย

 

"เพราะพี่?พี่ทำอะไรหรอครับ"

 

"ก็พี่มาร์คอ่ะ...พูดแบบนั้นได้ไงเล่า!!!"แบมแบมโอดครวญพยายามสะบัดมือที่กดไหล่ตัวเองอยู่ออกแต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ งื้อออพี่เเบมอยากซุกหมอนนน

 

"แบบนั้น? อ้อ ฮ่าๆทำไมล่ะครับฮึ?" มาร์คหัวเราะออกมาน้อยๆเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่งานเเต่งเมื่อเช้า หลังจากที่เขาพูดแบบนั้นออกไปคนทั้งงานก็โห่ปากแซวกันยกใหญ่เลย(ทำอย่างกับฟังรู้เรื่อง)เขาก็ว่าเขาพูดเบาเเล้วนะแต่คนเเถวนั้นดันหูดีเองนี่นาไม่ใช่ความผิดคนหล่อสักหน่อย

 

"เรื่องเเบบนี้เอามาพูดเล่นได้ยังไงอ่ะพี่มาร์คแบมอายนะพี่ไม่อายบ้างรึไง"ร่างเล็กก้มหน้างุดเพื่อจะปกปิดใบหน้าที่แดงฉานของตัวเองเเต่เเค่นั้นมันไม่อาจเล็ดรอดสายตาของมาร์คต้วนไปได้หรอก

 

"อาย?จะอายทำไมล่ะก็พี่พูดจริงนี่นา"

 

"....."

 

"ก็พี่อยากแต่งงานกับน้องแบมพี่ก็ต้องพูดกับน้องเเบมสิครับ"

 

ยิ่งเห็นหูเเดงๆนั่นของแบมแบมมาร์คก็ยิ่งอยากแกล้งและมันมันก็ได้ผลเมื่อเขาพูดจบหูของแบมแบมที่ตอนเเรกแดงอยู่เเล้วก็ยิ่งแดงหนักเข้าไปอีก แต่ที่แกล้งนี่น่ะหวังผลจริงนะครับ:)



 

 

"ไอพี่บ้า!!"ขอด่าสักหน่อยเหอะไอพี่มาร์คบ้า.////.กล้าดียังไงมาทำให้พี่เเบมใจเต้นเเรงเนี้ย ไม่รู้หรือไงว่าหัวใจพี่เเบมมีไว้เต้นเเรงกับเเจ็คสันคนเดียวน่ะ ฮึ้ยยย!!!

#ตกเย็น


 

ตอนนี้พี่แบมยืนอยู่หน้าผับครับโดยคนที่มาด้วยก็คงไม่พ้นพี่ชายเจ้าของโรงเเรมที่กล้าดีมาทำให้เขาใจสั่น คนตัวสูงหันมามองหน้าคนตัวเล็กก่อนจะดึงมือให้เดินตามเข้ามาข้างในเพราะจองไว้ล่วงหน้าเลยค่อนข้างเป็นส่วนตัวสักหน่อยจะมีเเค่อีกกลุ่มที่อยู่ห่างออกไปและมีเชือกกั้นไว้แบ่งอาณาเขตเพราะบังเอิญโทรมาจองไว้พร้อมกันพอดี



 

 คนที่มาร่วมงานปาร์ตี้คืนนี้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนส่วนมากก็เจอกันที่งานเเต่งเมื่อเช้าแล้วทั้งนั้นเลยไม่รู้สึกอึดอัดอะไรแต่ที่พี่เเบมสงสัยก็คือว่าคนที่นี่เขาคิดอะไรกันอยู่ถึงจัดปาร์ตี้สละโสดหลังเเต่งงานเนี้ยปกติเค้ามีปาร์ตี้ก่อนแต่งงานไม่ใช่รึ? หรือมีเเค่เมืองไทยที่เป็นเเบบนั้นกันนะ



 

 

"เป็นไงอึดอัดมั้ย?"ร่างสูงเดินเข้ามาถามแบมแบมที่นั่งอยู่ที่โต๊ะบาร์หลังจากที่ตัวเองตะเวนทักทายบรรดาเพื่อนเก่าจากไฮสคูล ร่างบางส่ายหน้าเป็นคำตอบก่อนจะส่งยิ้มบางไปให้

 

"มันก็โอเคนะไอนี่ก็รสชาตดี"ชูขวดในมือให้ร่างสูงดูประกอบคำพูด

 

"โหเบาๆหน่อยก็ได้นะครับเล่นเป็นขวดเชียวนะ"ว่าอย่างขำๆแบบไม่ได้คิดอะไรมาก เอาเถอะนานๆทีน้องจะได้เปิดหูเปิดตาเเละดูจากอายุเเล้วก็คงจะเพิ่งได้ลองดื่มอะไรเเบบนี้ด้วยงั้นก็ปล่อยไปเถอะครับ ยังไงซะถ้าน้องเมามาร์คก็ต้องเป็นคนแบกกลับบ้านเองอยู่เเล้วแต่ก็ถือว่าแบมแบมคอแข็งใช้ได้เลยนะถ้าเป็นปกติที่ไม่เคยมีแอลกอฮอล์ไหลผ่านลำคอเลยคงเมาตั้งเเต่แก้วแรกไปแล้ว

 





"อุ๊!นั่นเเจ็คสันนี่!!"ร่างบางตาโตเมื่อเห็นภาพของไอดอลในดวงใจถูกฉายอยู่บนจอภาพขนาดใหญ่ฝั่งตรงข้าม

 

"ใครหรอครับ?"ถามอย่างงงๆใสๆเลย ก็พอจะรู้ว่าเป็นคนดังอยู่หรอกนะจากสิ่งที่ฉายอยู่บนจอแต่เพราะตัวมาร์คเองไม่เคยสนใจเรื่องพวกนี้เลยทำให้ไม่รู้จักคนในจอที่แบมแบมกำลังมองตาเยิ้ม เห็นเเล้วหมั่นไส้ชะมัด!



 

 

"ว่าที่สามีเเบมในอนาคตเองฮ่าๆ"

 

ดูตอบเข้าคือกะไม่ให้พี่มาร์คทำใจก่อนเลยหรอครับน้องเเบมมม

 

"ไม่เห็นจะหล่อเลย"

 

"พี่มาร์คพูดอะไรน่ะแจ็คสันนี่นะไม่หล่อพูดแบบนี้อยากไฝว้กะแบมหรอ!"



 

 แบมแบมแหวขึ้นมาทันทีที่มาร์คเอ่ยประโยคขัดหูออกมา มือบางวางขวดที่ถืออยู่ลงบนเคาท์เตอร์บาร์ก่อนจะยืนขึ้นทำท่าถกแขนเสื้อพร้อมมีเรื่อง

 

"พี่หล่อกว่าเห็นๆ"เอ่ยหน้าเรียบๆแต่ก็ถึงกับทำให้แบมแบมถอยทัพกลับไปนั่งตามเดิม

 

"แค่หล่ออย่างเดียวไม่พอหรอกนะครับถ้าไม่เจ๋งจริงเเจ็คสันคงไม่อยู่ในวงการในฐานะซุป'ตาร์นานขนาดนี้หรอก" แอบเบะปากเล็กๆกับคำพูดคำจาของร่างสูงที่ดูจะมั่นหน้ามั่นตาของตัวเองซะเหลือเกินแต่คือพี่แกก็หล่อจริงไงอันนี้พี่แบมไม่เถียงแต่สำหรับพี่แบมยังไงเเจ็คสันก็นัมเบอร์วันอยู่เเล้ว><

 

"เจ๋งยังไง?"



 

 

"ทั้งการเเสดงที่เป็นเลิศ ร้องเพลงก็เพราะเต่นก็เก่งสุดๆเลย"ร่างบางทำหน้าเพ้อฝันราวกับไอคนที่ชื่อเเจ็คสันอะไรนั่นเป็นเทวดาลงมาจุติทั้งๆที่ประโยคบอกเล่าที่ตัวเองเอ่ยก็ไม่ได้ดูจะเข้ากับท่าทางนั่นเท่าไหร่ มาร์คที่เห็นเเบบนั้นก็อดที่จะเบะปากอย่างหมั่นไส้ไม่ได้



 

 

"ไม่เห็นจะยากตรงไหนเลยของเเบบนี้ใครๆก็ทำได้"เอ่ยขัดขึ้นมาอีกครั้งจนแบมแบมแอบจิ๊ปากอย่างขัดใจ

 

นี่คือกะจะเอาชนะพี่เเบมให้ได้เลยใช่มะ งั้นได้เดี๋ยวพี่เเบมจัดให้!

 

"แจ็คสันแร็ประดับเทพเลยนะ"เอ่ยออกมาอย่างยกยอปอปั้นเหล่มองคนร่างสูงที่ทำหน้าไม่สะทกสะท้านก่อนจะสวนกลับมาด้วยใบหน้านิ่งอีกตามเคย



 

 

"พี่ก็เเร็ปได้"

 

"ตีลังกาก็ได้แล้วพี่อ่ะทำได้ป่าว"ยื่หน้าเข้าไปยักคิ้วใกล้ๆอย่างท้าทายเพราะรู้อยู่ว่าความสามารถอันนี้ของเเจ็คสันเป็นที่เลื่องลือเเละเชิดหน้าชูตาที่สุดเเล้วหากมีหนังบู๊เข้าโรงไม่ต้องเดาให้ยากเลยว่าบนปกโปสเตอร์หนังเรื่องนั้นจะมีใครเป็นพระเอกขึ้นปก



 

 

"ตีลังกานี่เบๆเลยครับไม่อยากจะอวดว่าตอนเกรดสิบเอ็ดเป็นเเชมป์ฟรีรันนิ่งนะครับ"ยักคิ้วตอบออกไปอย่างภาคภูมิพูดก็พูดเถอะเรื่องตีลังกาไม่มีใครเก่งเกินมาร์คต้วนคนนี้หรอกเอาถ้วยรางวีลที่บ้านเป็นประกันเลย



 

 

"โม้รึเปล่า..."

 

"ป่าวโม้เหอะ เคยมีคนมาติดต่อให้ไปเล่นหนังด้วยนะครับแต่พี่ไม่สนไงถ้าตอนนั้นพี่ตกลงเล่นหนังเรื่องนั้นนะนายเเจ็คอะไรนั่นไม่ได้เกิดหรอกเชื่อพี่"



 

 

"ขนาดนั้นเชียว แลดูพี่จะเก่งไปหมดทุกอย่สงเลยเนอะ งั้นบีทบ็อกอ่ะเคยทำป่ะ"งัดไม้ตายสุดท้ายออกมา จะเรียกว่าไม้ตายก็ไม่ถูกหรอกเพราะไม้ตายที่เเบมแบมคิดไว้ก็คือตีลังกานั่นเเหละแต่อีตาพี่มาร์คก็ดันถนัดซะนี่เรื่องบีทบ็อกก็คงไม่ต้องพูดถึง



 

 

แต่ใครจะไปรู้ว่าเรื่องเบๆที่เเบมแบมคิดกลับทำให้มาร์คต้วนถึงกับสะดุดขาตัวเอง

 

บีทบ็อก? อันนี้ยังไม่ได้ฝึกแฮะ

 

 แต่ใครจะยอมเสียหน้ากันล่ะยิ่งถ้าต้องเเพ้ไอหมอนั่นยิ่งไม่มีทาง!

 

"โถ่จิ๊บจ๊อยน้องเเบม พอเหอะยิ่งพูดพี่ก็ยิ่งเหนือกว่าอะนะ"

 

"รู้เเล้วหน่าว่าเก่ง ชิส์" คนตัวบางสะบัดหน้าหนีอย่างขัดใจที่พี่ชายตัวสูงดันมีความสามารถเทียบเท่ากับเเจ็คสันสุดที่รักเผลอๆอาจจะมีมากกว่าด้วยซ้ำ

 

แต่แบมแบมหารู้ไม่ว่าตัวเองโดนลักไก่ตัวเบ้อเริ่มเลย



 

 

อย่าว่าเเต่บีทบ็อกเลยทุกวันนี้ผิวปากยังเพี้ยนอยู่เลยครับ

 

#1:30 AM.

 

"น้องแบมไหวมั้ยครับเรากลับกันเถอะนะ"มาร์คเอ่ยถามร่างบางที่สะลึมสะลือถือขวดเหล้านั่งเกยคางไว้บนเคาท์เตอร์บาร์อย่างอนาถจิต แขนแกร่งพยุงร่างเล็กให้ลุกขึ้นยืนก่อนจะหยิบกระเป๋าของคนร่างบางขึ้นมาถือเอาไว้ในมืออีกข้าง



 

 

นี่เขาพาน้องมาลำบากหรือนี่

 

"อื้ออเดี๋ยวก่อนฮะพี่มาร์คแบมปวดฉี่เดี๋ยวแบมไปฉี่ก่อนน้า~"ว่าจบแบมแบมก็ผละออกจากร่างสูงที่กอดเอวตัวเองไว้อย่างหลวมๆเดินไปทางที่มีห้องน้ำอยู่ทันทีเป็นเดือดเป็นร้อนมาร์คที่ต้องเรียกไว้แทบไม่ทัน




 

 

"น้องเเบมเดี๋ยวก่อนสิครับพี่ไปด้วย"

 

"เฮ้!มาร์คปล่อยน้องเค้าไปเถอะในนี้มีเเต่คนกันเองทั้งนั้นเรากลับไปนั่งดริ้งค์กันอีกหน่อยเถอะนะ"สุดท้ายก็ไม่ทันอยู่ดีเพราะไอเจ้าบ่าวมันดันเดินมากอดคอเเล้วลากเขากลับไปนั่งซะก่อน

 บอกเลยถ้าเป็นคนอื่นเขาจะไม่ยอมไปเลยเเต่นี่ดันเจ้าของงานเเละยังเป็นเพื่อนซี้ปึ้กของเขาอีกด้วย มาร์คเลยทำได้แค่ใช้สายตาคมหันไปมองที่ร่างบางอย่างเป็นห่วงแต่ก็ยังดีที่น้องเดินไปถูกทางน่ะนะคงพอมีสติอยู่บ้างเเหละ







 

 

ซะที่ไหนกันล่ะ!!!

 

ตอนนี้เเบมเเบมกำลังหลงทางน่ะสิไม่ว่า ร่างบางยืนมองทางแยกสองทางอย่างใช้ความคิด คุ้นๆว่าจะเป็นทางซ้ายเเต่ทางขวาก็คุ้นๆว่าจะมีห้องน้ำแล้วสรุปมันทางไหนกันเเน่วะ

 

แบมแบมพยายามมองหาป้ายบอกทางแต่ภาพรอบด้านมันก็เบลอขึ้นเรื่อยๆจนร่างบางถึงกับกุมขมับ

 

"อ๊ะ!พี่มาร์คมาพอดีเลยพาเเบมไปเข้าห้องน้ำหน่อยสิแบมลืมทางอ่าฮ่าๆๆ"พูดจบก็หัวเราะน้อยๆให้กับความเงอะงะของตัวเองทั้งๆที่ตอนเเรกอุตส่าห์ทำเป็นเก่งแต่ดันมาตกม้าตายซะงั้น

 

ร่างสูงมองคนร่างบางอย่างตกใจกับการถูกสกินชิพกะทันหัน ไหนจะทั่งกอดแขนแถมยังถูหน้าตัวเองกับเเขนล่ำๆของเขาเเบบนั้นอีกแต่ถึงอย่างนั้นก็ยอมพาคนร่างบางไปเข้าห้องน้ำอย่างสมใจหวัง ถึงเเม้จะฟังไม่ออกว่าอีกคนพูดว่าอะไรก็เถอะแต่เขาก็พอจะคุ้นๆกับคำว่า 'ห้องน้ำ' อยู่นะ




 

 

ก็เงี้ยเป็นซุป'ตาร์ก็ต้องเรียนรู้หลายๆภาษาเข้าไว้

 

-----Your heart-----




 

ร่างสูงมองนาฬิกาอย่างกระวนกระวายหลังจากที่เเบมแบมไปเข้าห้องน้ำนี่มันก็ปาเข้าไปยี่สิบนาทีเเล้วนะอีกสิบนาทีผับก็จะปิดเเล้วด้วยทำไมน้องยังไม่กลับมาอีกล่ะ

 

 หรือว่าจะเกิดเรื่องขึ้น!

 

นึกได้ดังนั้นมาร์คก็เด้งตัวลุกขึ้นทันทีทำเอาเพื่อนที่นั่งอยู่ตรงนั้นหันมามองอย่างสงสัย



 

 

"เป็นอะไรมาร์ค"เป็นเอ็ดเวิร์ดอีกนั่นเเหละที่ถามขึ้นมา

 

"ไอว่าจะไปตามแบมแบมสักหน่อยน่ะป่านนี้เเล้วยังไม่มาไม่รู่ว่าเป็นอะไรรึเปล่า ตอบกลับไปเป็นภาษาอังกฤษก่อนที่ร่างสูงจะวิ่งตรงไปยังห้องน้ำที่คาดว่าน่าจะมีร่างบางของเเบมเเบมอยู่ 

 

ไม่มี...

 

นี่คือสิ่งที่มาร์คได้พบเจอในห้องน้ำ อย่าว่าเเต่แบมแบมเลยเเต่ในนี้มันไม่มีใครเลยตางหาก เเล้วเเบมเเบมไปอยู่ที่ไหนกันนะ

 

ร่างสูงวิ่งกลับมาที่โต๊ะหยิบไอโฟน6ของตัวเองขึ้นมากดโทรออกหาเเบมแบมทันที แต่มือหนาที่ถือโทรศัพท์แนบหูอยู่ก็แทบร่วงไปตามแรงโน้มถ่วงเมื่อตาคมหันไปเห็นกระเป๋าเผ้ใบสวยของเเบมแบมที่วางอยู่ที่เก้าอี้หน้าเค้าเตอร์บาร์ ข้างในนั้นมีทั้งกระเป๋าตังค์ของเขาที่ฝากน้องไว้ กระเป๋าตังค์ของต้องเอง เเละที่สำคัญมันมีโทรศัพท์รุ่นเดียวกันกับของเขาอยู่ข้างในนั้น

 

โทรศัพท์ของเเบมแบม!!

 

-----Your heart-----

 

พรึบ!!

 

ร่างสูงวางร่างบางลงบนเตียงกว้างของตัวเองแล้วก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ นี่ถ้ามีคนเห็นว่าเขาอุ้มเด็กขึ้นห้องเเบบนี้ละก็เป็นข่าวเเน่ถึงเเม้ว่าจะเป็นห้องพักในโรงเเรมในต่างประเทศก็เถอะเเต่ดีกรีความดังระดับซุป'ตาร์อย่าง 'หวังเเจ็คสัน' เรื่องนี้ถือว่าเสี่ยงมากทีเดียวเเต่เรื่องมันมาถึงขั้นนี้เเล้วยังไงเขาก็ต้องให้เด็กนี่นอนค้างที่นี่ซะเเล้วล่ะ

 

ร่างสูงมองสำรวจใบหน้าหวานอย่างรู้สึกแปลกใจตัวเองที่อยู่ๆเขาก็ดันปล่อยให้ตัวเองถูกเด็กที่ไหนก็ไม่รู้(รู้เเค่ว่าเป็นคนไทย)ลากขึ้นแท็กซี่มาอย่างง่ายดายหลังจากที่เขาพาคนตัวเล็กไปเข้าห้องน้ำทำธุระเสร็จเเล้ว พอขึ้นรถปุ๊ปคุณน้องแกก็หลับคอพับคออ่อนเลยสิครับบวกกับที่โชว์เฟอร์ก็เริ่มใช้สายตากดดันมาที่เขาผ่านกระจกมองหลัง ทางออกตอนนั้นก็คือโรงเเรมนี่เเหละ

 

"เฮ้อ..." ร่างสูงถอนหายใจออกมาอย่างอ่อนเเรงก่อนจะทรุดนั่งลงบนเตียงที่ว่างข้างๆคนตัวเล็ก มือหนาหยิบสมาร์ทโฟนเครื่องหรูออกมาสไลด์หาเบอร์ผู้จัดการส่วนตัวก่อนจะนำมันขึ้นมาเเนบหูรอสายไม่นานเสียงทุ้มของผู้จัดการส่วนตัวก็ดังขึ้นมาตามสาย

 

[ว่าไงเเจ็คสันนี่นายอยู่ไหนเนี้ยคุณเจค็อปถามหานายอยู่นะ]

 

"ตอนนี้ฉันอยู่ที่โรงเเรมน่ะรู้สึกเหนื่อยๆฝากขอโทษคุณเจค็อปด้วยนะที่ไม่ได้อยู่จนถึงจบงาน"เเจ็คสันเอ่ยตอบก่อนจะหันไปมองต้นเหตุของความเหนื่อยของเขาที่นอนหลับอุตุอยู่บนเตียงอย่างสบายใจเฉิบ

 

[โอเค...เอ้อคุณเจค็อปบอกว่าส่งของขวัญไปที่ห้องให้นายเมื่อตอนบ่ายน่ะนายเห็นรึเปล่า]

 

"เห็นละเเต่เป็นไวท์เนี่ยนะ"คิ้วหนาขมวดเข้าหากันอย่างขัดใจเมืาอนึกถึงของขวัญที่ได้รับ มันวางอยู่บนโต๊ะหน้าทีวีมาตั้งเเต่ตอนบ่ายโดยที่เขาไม่คิดจะเเตะต้องหรือลองชิมมันสักนิด

 

[เอาหน่าถึงไม่ชอบก็ลองๆชิมสักนิดก็ได้จะได้มาตอบคำถามเค้าถูก]

 

"อืมๆงั้นเเค่นี้ก่อนนะฉันจะนอนเเล้ว"นิ้วเรียวกดตัดสายก่อนจะเดินไปหยิบขวดไวท์ที่ได้เป็นของขวัญมาพิจารณาดู

 

นี่เขาต้องดื่มเจ้านี่จริงๆหรอ!



 

 

มือหนาหยิบขวดไวท์ยี่ห้อดังที่ดูเเล้วคงจะแพงพอสมควรเเต่ขอบอกไว้ตรงนี้เลยว่ามันไม่ใช่ทางของเเจ็คสัน เห็นเป็นซุป'ตาร์เป็นคนดังออกงานบ่อยเเต่เครื่องดื่มแอลกอร์ฮอล์นี่ไมานิยมนะครับ อาจจะมีบ้างเเก้วสองเเก้วพอเป็นพิธีนอกนั้นก็น้ำเปล่าล้วนๆ .

ร่างสูงมองขวดไวท์ในมืออย่างชั่งใจสุดท้ายก็ตัดสินใจเดินไปหยิบเเก้วมารินไวท์ใส่ลงไปเเค่พอประมาณ

 

เอาหน่าเเค่ชิมพอะป็นพิธีเวลาโดนถามถึงรสชาติจะได้ตอบถูก

 

ของเหลวสีเข้มไหลผ่านลำคอหนาลงไปอย่างไม่รีบร้อนมือหนาวางเเก้วเปล่าลงบนโต๊ะก่อนจะจัดการปิดฝาขวดตามเดิม จริงๆรสชาติมันก็โอเคอยู่นะเเต่อย่างที่บอกไปเเล้วว่าเขาไม่ใช่พวกนิยมแอลกอร์ฮอล์เพราะฉะนั้นเเค่นี้ก็พอแล้วล่ะ

 

ร่างสูงเดินกลับมาที่เตียงของตัวเองเเล้วก็ต้องยกมือขึ้นมากุมขมับก็เจ้าเด็กตัวเล็กนี่เล่นนอนเเผ่เต็มที่นอนซะขนาดนั้นจะให้เขาไปแทรกตัวเองลงตรงไหนล่ะ

 

ส่ายหน้าระอาใจเบาๆเเต่ก็เดินไปจับเจ้าเด็กต่างชาติให้นอนดีๆก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปในห้องน้ำเเล้วออกมาพร้อมกะละมังใส่น้ำกับผ้าขนหนูผืนเล็ก




 

 มือหนาจัดการถอดเสื้อผ้าของเจ้าเด็กตัวเล็กเท่าที่พอจะทำได้(ก็เเค่ผ้าพันคอกับเสื้อโค้ท)แล้วก็จัดการเช็ดหน้าเช็ดตัวให้อย่างเบามือเห็นเเบบนี้เเต่หวังเเจ็คสันนี่คะเเนนความเป็นสุภาพบุรุษนี่เต็มร้อยนะครับไม่มีการลวนลามหรือล่วงเกินใดๆทั้งสิ้น

 

เช็ดตัวเสร็จร่างสูงก็ยกกะละมังเดินเข้าห้องน้ำอีกทีเเต่ยังไม่ทีนถึงร่างสูงก็สะดุดกึกเมื่อจู่ๆหัวใจเขาก็เต้นเเรงผิดปกติจนหน้ามืดเกือบจะล้ม ดีนะที่คว้าขอบกำแพงไว้ทันไม่งั้นหน้าหล่อๆของคุณซุป'ตาร์ได้ลงไปสวัสดีเป็นเพื่อนกับพรหมที่พื้นเป็นเเน่

 




ร่างสูงรีบเดินเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็วเมื่อรู้สึกถึงอาการผิดปกติของร่างกาย

 

ทำไมถึงร้อนอย่างนี้นะ

 

มือหนารีบตรงไปเปิดฝักบัวทันทีที่รู้สึกถึงอวัยวะเบื้องล่างที่ตื่นตัวขึ้น

 

"โดนเข้าเเล้วไงเเจ็คสัน"สบถกับตัวเองก่อนจะรีบจัดการร่างกายที่ตอนนี้เริ่มจะตั้งรับไม่ไหวเเล้วสติที่มีในตอนเเรกก็หดหายไปทีละนิด

 

เจค็อปนะเจค็อป เล่นเเรงเกินไปเเล้ว

 

มือหนาปลดเข็มขัดของตัวเองออกก่อนจะสะบัดกางเกงที่สวมอยูออกให้พ้นทางเขาต้องรีบจัดการตัวเองก่อนที่เขาจะเผลอไปทำอะไรเจ้าเด็กตัวเล็กที่นอนอยู่ข้างนอกนั่น

 

เเต่เหมือนสวรรค์กลั่นแกล้งเเละเทวดาก็ไม่รักเเจ็คสันเมื่อจู่ๆเจ้าเด็กที่ควรจะนอนหลับฝันหวานอยู่บนเตียงนุ่มดันเปิดประตูห้องน้ำเเล้วมองมาที่เขาอย่างอึ้งๆ





 

 มือบางถูกยกขึ้นมาขยี้ตาตัวเองหนึ่งครั้งก่อนที่ร่างบางจะก้าวเข้ามาหาเเจ็คสันเรื่อยๆร่างสูงที่ตอนนี้มีเพียงบ็อกเซอร์ปกปิดส่วนล่างอยู่ยังคงยืนเเข็งทื่อไม่ไหวติงภาวนาให้เจ้าเด็กนี่รีบๆออกไปก่อนที่เขาจะหมดความอดทนเเละต้านแรงของฤทธิ์ยาไม่ไหว

 

"แจ็คสัน?"เอียงคอมองอย่างสงสัยแต่ดูจากท่าทางเเล้วสติก็คงจะยังมาไม่เต็มร้อย




 

"แจ็คสันจริงๆด้วยสิน้าวันนี้มาถึงในฝันเเบมเลยหรอ^^"มือบางยกขึ้นมาสัมผัสใบหน้าหล่อเหลาขอวคุณซุป'ตาร์ตรงหน้าที่ตัวเองคิดว่าเป็นความฝัน




 

 และเเจ็คสันก็ได้รู้ว่านอกจากเทวดาจะไม่รักเขาเเล้วท่านเทวดาคงจะเกลียดเขามากเเน่ๆถึงให้เจ้าเด็กนี่ทำแบบนี้กับเขา

 

 ไม่ไหวเเล้วเเจ็คสันทนไม่ไหวเเล้ว!!!

 

"อะอื้มม"มือหนาจัดการล็อกใบหน้าหวานที่กดจูบลงมาไว้เเน่นก่อนจะทำการเเทรกลิ้นเข้าไปเกี่ยวความหอมหวานจากโพรงปากบางลิ้นร้อนหยอกล้อกับลิ้นเล็กอยู่สักพักก่อนที่ริมฝีปากหนาจะดูดคลึงริมฝีปากอวบอิ่มของร่างบางจนพอใจถึงถอนออกมา

 

ริมฝีปากร้อนย้ายตำแหน่งจากปากอวบอิ่มมาที่ซอกคอเนียนขาวอย่างรวดเร็วและไม่นานรอยรักสีกุหลาบก็ผุดขึ้นเต็มซอกคอของร่างเล็กโดยเเทบจะมองไม่เห็นพื้นที่ว่างมือหนาจัดการปลดกระดุมเชิร์ตที่คนตัวบางสวมใส่ออกก่อนจะส่งลิ้นร้อนไปหยอกล่อกับติ่งไตสีชมพูบนยอดอกแบนของร่างบางอย่างทันท่วงที

 

ไม่มีใครหยุดใครต่างคนก็ต่างมีอารมณ์เเม้เเจ็คสันจะพยายามแล้วเเต่ฤทธิ์ของยาปลุกก็ร้ายซะเหลือเกินอยากรู้จริงๆว่าเจค็อปใส่มันไปขนาดไหนกันส่วนเเบมแบมนอกจากจะเมาเเล้วยังดันคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเพียงเเค่ความฝันอีกตางหาก






 

 ความฝันที่มีคุณซุป'ตาร์ที่รักของเขาเป็นผู้ดำเนินเกม



 

 ช่างเป็นความฝันที่สุดเหวี่ยงไปเลยล่ะ><

 

Talk. ตัดให้ขาดเลย ฉับๆๆ ตัดให้ขาดเลย ฉับๆๆ ไม่ต้องเเปะเมลล์ ไม่ต้องถามหาลิ้งค์เพราะไม่มีให้ค่ะ55555 ไรท์เเต่งเอ็นซีไม่เก่งค่ะ เอาเเค่พอรู้ละกันเนอะว่าต่อจากนี้จะเป็นยังไงต่อ ไรท์เชื่อว่ารีดเดอร์ของไรท์จิตนาการก้าวไกลกันอยู่เเล้วใช่มั้ย? 

ใครที่เชียร์คู่พี่มาร์คน้องเเบมไรท์เชื่อว่าถ้วยถังกะละมังหม้อ รวมถึงสากกระเบือเเละก็รองเท้า ยังคงมีประโยชน์ต่อพวกคุณอยู่อย่าเพิ่งเอามาปาหัวเค้านะ 
 

ตอนต่อไปพี่มาร์คใจสลายใครติ่งพี่มาร์คก็ช่วยไปปลอบใจนางด้วยเน้อTT ไปละไม่อยากสปอย ^^

 

#หัวใจพ่ายรัก