ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : YB :01 - New Stylist
1
New Stylist
“นะๆๆๆ ให้แบมไปอยู่ที่นั่นเถอะนะ แบมสัญญาว่าแบมจะทำตัวดีๆ ไม่ดื้อ ไม่ซนนะๆๆ”
ร่างเล็กกอดแขนคนที่สูงอายุกว่าก่อนจะถูหน้าไปที่แขนของอีกคนอย่างออดอ้อน
“ก็ได้ๆ แต่หลานต้องสัญญากับลุงก่อนว่าจะไม่ก่อเรื่อง ไม่ว่ากรณีใดทั้งสิ้น ต้องแกล้งหูหนวกตาบอด แล้วก็อย่าพิทักษ์ความถูกต้องที่นี่เข้าใจมั้ย”
ท้ายที่สุดก็ยอมใจอ่อนจนได้ จากที่พยายามใจแข็งอยู่นานแต่พอเจอลูกอ้อนเข้าหน่อย ประธานค่ายเจวายพี อย่างปาร์คจินยองก็ยอมอ่อนเหมือนกัน
“ด้วยเกียรติของลูกเสือสำรองเลยครับ!!”
ร่างเล็กทำท่าตะเบ๊ะชูสองนิ้วรับทราบ เรียกเสียงหัวเราะให้กับคนอายุมากกว่าได้ง่ายๆ
“ฮ่าๆ เรียนมาตั้งหลายปีเพิ่งได้เป็นแค่ลูกเสือสำรองเองหรอเนี่ย แล้วอย่างนี้จะไหวมั้ยเนี่ยหลานลุง”
ยื่นมือไปยีหัวหลานรักเบาๆอย่างหมันเขี้ยว
“ไหวสิฮะ คุณลุงก็รู้ว่าหลานลุงคนเนี้ยไปท่องโลกมาแล้วนะ กะอีแค่ไปเป็นสไตล์ลิสให้กับศิลปินมันจะไปยากอะไรล่ะจริงมั้ย^^”
แบมแบมยิ้มร่าอย่างภาคภูมิในตัวเอง
“อีกเรื่องหนึ่งที่ลุงจะบอก....เรื่องนี้สำคัญมาก และหลานต้องทำให้ได้ ถ้าเกิดหลานทำไม่ได้ลุงจะส่งตัวหลานกลับบ้านเกิดทันทีและจะไม่ยอมให้มาเล่นซนที่นี่อีกแล้วด้วย”
ประธานเจวายพีตีหน้าขรึม พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“อะไรหรอฮะ?”
“หลานต้องปกปิดตัวเอง ห้ามให้ใครรู้ว่าหลานเป็นใครโดยเฉพาะเจ้าพวกจีโอที ทำได้มั้ย?”
“สบายมากครับผม เรื่องแค่นี้เชื่อมือแบมแบมได้เล้ย”
ว่าแล้วก็ขยิบตาส่งให้คนเป็นลุงไปอีกที
คนเป็นลุงก็ได้แต่ส่ายหน้าเบาๆอย่างอ่อนใจกับท่าทางเด็กๆของหลานชาย ใจก็ได้แต่คิดถึงอนาคตของหลานชายและตัวเขาเอง
ก็ทโมนขนาดนี้จะไหวรึเปล่าเนี่ย!
“นายเป็นใคร??”
นี่เป็นคำถามแรกที่แบมแบมได้รับจากผู้ชายตัวสูงที่ยืนกัดส้มทั้งลูกอยู่หน้าประตูทันทีที่ย่างก้าวเขามาในบ้าน
“ผมชื่อนาวิน ธรรมรัตน์ หรือเรียกว่าแบมแบมก็ได้ฮะ”
ร่างบางก้มโค้งให้อย่างสุภาพโดยไม่ลืมส่งยิ้มให้อีกสามคนที่เพิ่งเดินลงบันไดมาด้วย ซึ่งพวกเขาก็ทำได้แค่พยักหน้ารับอย่างงงๆ
“แล้วนายมาทำอะไรที่นี่”
เป็นคำถามจากผู้ชายคนเดิมที่ยังคงถือส้มอยู่ในมือ แบมแบมเห็นแล้วก้อนาถจิต
นี่ไม่คิดจะปลอกเปลือกออกก่อนรึไงนะ?
“ผมเป็นสไตล์ลิสคนใหม่จะมาทำหน้าที่แทนคุณโชอาที่ไปคลอดลูกฮะ และต่อไปนี้ผมจะมาอยู่ที่นี่ฮะ”
ก็คงได้แต่เก็บความสงสัยเรื่องส้มเอาไว้และแนะนำตัวเองต่อไป
“ยินดีที่ได้รู้จักนะแบมแบมฉันชื่อจูเนียร์ คนนี้ชื่อมาร์คฮยอง คนหล่อๆตรงนั้นเจบีฮยอง ส่วนหมอนี่....ช่างมันเถอะไม่ต้องไปรู้จักหรอก....”
พอหันไปทางยูคยอมจูเนียร์ก็เชิดหน้าใส่ไม่ยอมแนะนำให้แบมแบมรู้จัก
"ว่าแต่นายจะมาเป็นสไตล์ลิสให้พวกเราแทนโชอานูน่าแล้วจะย้ายมาอยู่ที่นี่ด้วยใช่มั้ย.....แล้วเรื่องงานบ้าน....”
จูเนียร์ถามแล้วเว้นช่วงไว้รอคำตอบจากอีกคน
ไม่ใช่อะไรหรอกก็ผู้ชายสี่คนอยู่ในบ้านเดียวกันโดยที่ไม่มีแม่บ้านแบบนี้งานทำความสะอาดจะตกเป็นของใครได้ล่ะ นอกเสียจากสมาชิกคนสุดท้องอย่างปาร์คจูเนียร์คนนี้ ถึงแม้เหล่าฮยองจะทำความสะอาดในส่วนห้องของตัวเองแล้วก็เถอะแต่ในส่วนรวมเขาต้องทำคนเดียวนี่นา ยิ่งไอเจ้ายักษ์ยูคยอมเอาแต่เล่นซน ชอบทำรกเลอะเทอะอีก งานบ้านมันเลยกลายเป็นเรื่องใหญ่สำหรับเขาอยู่มากโข
และการที่วันนี้มีแบมแบมมาอยู่ด้วยถึงสมาชิกจะเพิ่มขึ้นแต่ถ้ามีคนมาช่วยทำงานบ้านอีกคนเรื่องนี้จูเนียร์ก็ยินดีเป็นอย่างมากเลยล่ะ
“ไม่ต้องเป็นห่วงฮะเรื่องนั้นผมจะจัดการด้วย”
แบมแบมพยักหน้าตอบเรียกรอยยิ้มจากคนถามได้เป็นอย่างดี
“จริงหรองั้นก็เยี่ยมไปเลย”
“เยี่ยมอะไรเล่าจูเนียร์ หมอนี่เป็นใครก็ไม่รู้จะให้มาอยู่ที่นี่ง่ายๆได้ไง”
ยูคยอมที่ยืนเงียบอยู่นานแทรกบทสนทนาของสองร่างบางขึ้นอย่างเสียมารยาท
จริงๆก็แอบเคืองอยู่หรอกนะที่จูเนียร์ไม่ยอมแนะนำเขาให้อีกคนรู้จัก แต่นั่นมันไม่ใช่ประเด็น ประเด็นมันอยู่ที่ว่า ไอเด็กหัวเหลืองนี่จะมาอยู่ที่นี่ทำไม?
“ผมชื่อแบมแบมไงฮะถ้าคุณจำไม่ได้ผมจะแนะนำใหม่อีกรอบ”
แบมแบมที่ถูกพาดพิงเอ่ยขึ้น จนคนตัวโตต้องหันขวับมามองด้วยสายตาคาดโทษ
“อันนั้นฉันรู้แล้วหน่าเงียบไปเลยนายอ่ะ”
“ก็เมื่อกี้บอกไม่รู้นี่” เสียงหวานบ่นงุบงิบ เสมองไปทางอื่นไม่อยากมองหน้าของอีกคนที่ตอนนี้น้ำจากส้มไหลเปอะไปข้างแก้มแล้ว
ไม่เหนียวหน้าบ้างรึไง?
“เอ๊ะ! กวนประสาทเหรอ?”
“เอาหน่ายูคยอม นายจะอะไรกับแบมแบมนักหนาเขาก็บอกแล้วว่าจะมาทำงานแทนโชอานูน่าแล้วนายจะถามทำไมอีก”
เป็นมาร์คที่เอ่ยขึ้นมาเป็นเชิงตำหนิเพราะทนรำคาญไอเจ้าน้องเล็กตัวยักษ์ไม่ได้ ซึ่งถ้าเขาไม่พูดขึ้นมายูคยอมก็คงจะยังไม่หยุดหาเรื่องแบมแบมแน่
“ผมก็แค่อยากรู้ว่าทำไมหมอนี่ถึงต้องมาอยู่ที่นี่ด้วย”
พอโดนคนเป็นพี่ดุร่างสูงก็หันไปค้อนขวับใส่คนมาใหม่ก่อนจะหันมาพูดเสียงอ่อนๆกับพี่รอง
“ถ้าอยากรู้ก็ไปลองไปถามบอสสิ”
คราวนี้เป็นพี่ใหญ่ที่เอ่ยออกมาตัดความรำคาญก่อนจะเดินนำขึ้นไปบนห้องของตัวเอง และตามด้วยคนอื่นๆปล่อยให้แบมแบมยืนเคว้งอยู่ข้างร่างคนเดียว
แต่ก่อนไปยูคยอมก็ไม่วายหันมากัดแบมแบมอีกรอบ
“ฉันไม่ให้นายอยู่ที่นี่หรอกไอเตี้ย!”
ว่าจบก็รีบวิ่งตามเหล่าฮยองขึ้นไป
แบมแบมที่พอได้ยินสรรพนามที่อีกคนเรียกก็ถึงกับคิ้วกระตุก ได้แต่ปลอบตัวเองเบาๆในใจว่า....
‘อดทนไว้แบมแบม...อดทนไว้’
ร่างบางจัดการหาที่นั่งเพื่อสงบสติอารมณ์ไม่ให้ตามขึ้นไปกระชากไอคนตัวสูงลงมาต่อยอัดหน้าสักทีสองที โทษฐานที่บังอาจมาดูถูกส่วนสูงที่พอดีมาตรฐานของเขา
ถึงแม้จะบอกตัวเองให้ใจเย็นก็เถอะ แต่ตอนนี้ข้างในใจแบมแบมกำลังลุกโชนพร้อมที่จะแผดเผาได้ทุกเมื่อ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครกล้าว่าเขาเตี้ยเลยสักคน แต่ไอยักษ์นั่นมันกลับปากปีจอซะได้
“แล้วเราจะได้เห็นดีกันไอยักษ์ปากหมา!!”
“ได้ไงอ่ะครับบอส จะให้ใครก็ไม่รู้มาอยู่ร่วมบ้านกับพวกเราเนี่ยนะ”
ไม่ต้องถามว่าเสียงใคร ก็มีอยู่คนเดียวเนี้ยแหละที่ดูจะเป็นเดือดเป็นร้อนเรื่องนี้มากที่สุด
“แบมแบมเป็นสไตล์ลิสที่จะมาแทนโชอาไง ไม่ใช่ใครก็ไม่รู้ซะหน่อย”
ท่านประธานเจวายพีตอบตามสไตล์กวนของตัวเอง ซึ่งนั่นยิ่งทำให้คิ้วหน้าของยูคยอมขมวดเป็นปมแน่นขึ้นไปอีก
“แล้วบอสรู้ได้ไงครับว่าหมอนั่นจะไว้ใจได้ เป็นสายสืบรึเปล่าก็ไม่รู้”
ยังคงตีหน้าเครียดพูดกับจอสี่เหลี่ยมต่อไป
อ้อ! สงสัยใช่มั้ย? ก็หลังจากที่เจบีบอกให้ไปถามบอสเจ้าตัวก็เดินนำดิ่งขึ้นมาที่ห้องของตัวเองจัดการสไกป์ไปหาเจ้านายทันที จริงๆเขาก็สงสัยไม่ต่างไปจากไอน้องเล็กสักเท่าไหร่หรอ ที่อยู่ๆบอสก็ส่งคนที่พวกเขาไม่รู้จักเข้ามาอยู่ในบ้านแบบนี้ ถึงจะบอกว่ามาทำงานแทนโชอานูนาที่ลาไปคลอดลูกก็เถอะแต่อย่างน้อยๆก็น่าจะเอาคนในบริษัทที่ไว้ใจได้มาแทนไม่ใช่หรอ ไมใช่ส่งเด็กใหม่ที่เพิ่งเข้ามาทำงานมาแบบนี้
“เออหน่า ถึงจะเป็นเด็กใหม่แต่ฉันรับรองว่าเด็กคนนี้ไว้ใจได้”
เสียงคนใจจอบอกกลับมาอย่างหนักแน่นยิ่งสร้างข้อสงสัยให้เจบีเข้าไปอีก
ทำไมบอสถึงเชื่อใจเด็กคนนั้นนัก สงสัยเขาคงจะมีอะไรสนุกๆให้ทำอีกแหงๆ
“แต่ผมไม่ไว้ใจนี่ครับบอส เชื่อผมเถอะพวกเราไม่มีใครอยากให้หมอนั่นอยู่ร่วมบ้านหรอกนะครับ”
ยูคยอมก็ยังคงไม่ยอมแพ้ พยายามหว่านล้อมให้เจ้านายเปลี่ยนใจ
“จริงหรอจูเนียร์”
คนในจอหันไปถามจูเนียร์ที่นั่งอยู่บนโซฟาข้างหลังยูคยอมให้รีบลุกขึ้นแจง
“เปล่านะครับผมยังไม่ได้พูดแบบนั้นสักหน่อย.....ยูคยอมนายอย่าเหมารวมสิ”
ประโยคหลังหันไปว่าคนตัวสูงที่เหมารวมคนอื่นเข้าไปเป็นพวกของตัวเองด้วยอย่างหน้าตาเฉยโดยไม่ถามความคิดเห็นสักคำ
“แล้วนายล่ะมาร์ค”
“ผมไม่มีปัญหานะครับ ผมยังไงก็ได้”
พี่รองที่โดนถามต่อก็ตอบด้วยท่าทีสบายๆ
เขาก็ไม่ได้เป็นเดือดเป็นร้อนสักเท่าไหร่ถ้าเกิดแบมแบมจะย้ายมาอยู่ที่นี่ ดีซะอีกดูเหมือนเจ้าตัวเล็กจะชอบที่มีคนมาช่วยทำความสะอาด จะได้ไม่ได้ยินเสียงแมวๆบ่นงุ้งงิ้งว่าเหนื่อยอีก
“เจบีล่ะว่าไง”
“ผมก็ไม่ขัดข้อง”
ลีดเดอร์ยักไหล่ตอบอย่างไม่มีปัญหา ซึ่งนั่นก็สร้างความแปลกใจไม่น้อยให้กับท่านประธานที่คิดว่าเจบีจะเป็นคนที่น่าจะมีปัญหาที่สุดแต่กลับกลายว่าเป็นเด็กยักษ์ยูคยอมซะงั้น
“ดูเหมือนจะมีแต่นายนะที่ปัญหาน่ะ ยูคยอม”
ถึงจะแปลกใจอยู่บ้างแต่ก็ถือว่าเป็นเรื่องดีที่เจบีไม่ขัดข้อง เพราะว่าเจบีน่ะจัดการยากกว่ายูคยอมเป็นไหนๆ ถ้าเกิดเจบียอมให้แบมแบมอยู่ที่บ้านด้วยยูคยอมก็คงไม่กล้ามีปากมีเสียงมากนักหรอก
ยูคยอมที่ในตอนนี้ไม่มีใครเข้าข้างก็ได้แต่กัดฟันตัวเองกรอดๆอย่างไม่พอใจ ไอเตี้ยนั่นมีอะไรดีนักหนานะทำไมทุกคนถึงเอาแต่เข้าข้างมันกันไปหมด!
ได้...ในเมื่อไม่มีใครร่วมทัพ คิมยูคยอมจัดการคนเดียวก็ได้.....จะเตะให้กระเด็นจนไม่กล้ากลับมาอยู่ที่นี่อีกเลยคอยดู!!
“ใครจะให้แบมแบมแชร์ห้องด้วย”
เสียงของแทคยอนถามขึ้นหลังจากที่เขาโดนท่านประธานเจวายพีโทรบอกให้เข้ามาจัดการเรื่องของแบมแบมให้หน่อยเพราะดูเหมือนจะมีคนมีปัญหาไม่ยอมให้คนตัวเล็กอยู่ที่นี่ด้วย
ซึ่งเรื่องที่แบมแบมเป็นหลานเจ้าของค่ายก็ไม่พ้นที่แทคยอนจะรู้ ก็เขาเป็นคนขับรถมาส่งแบมแบมด้วยตัวเองและก็เป็นคนเสนอวิธีที่จะเข้ามาอยู่ในบ้านนี้กับแบมแบมเองด้วย.....ถามว่าบอสรู้มั้ย? จะเหลือเรอะ...แต่นั่นก็หลังจากที่โดนลูกอ้อนของหลานชายตัวเองไปแล้วน่ะนะ
“ผมขอบาย”
เป็นยูคยอมที่เอ่ยขึ้นมาคนแรกแบบไม่ต้องคิดเลย ซึ่งก็ไม่ผิดไปจากการคาดเดาเพราะเจ้าตัวดูจะรังเกียจรังงอนแบมแบมซะ อย่างกับว่าอีกคนไปฆ่าหมาตัวเองตายซะงั้น
“ผมก็เหมือนกันครับ....ขอโทษนะแบมแบมแต่ฉันโลกส่วนตัวสูงน่ะ”
มาร์คเอ่ยก่อนจะหันไปทำหน้าขอโทษกับแบมแบม ซึ่งอีกคนก็ยิ้มๆตอบมาว่าไม่เป็นไร
เอาเถอะยังเหลืออีกสองห้องอย่างน้อยๆก็ต้องมีสักคนที่ให้เขานอนด้วยล่ะหน่า ถ้าเกิดไม่มีโซฟานี่ก็ใหญ่เอาการอยู่นอนโซฟาก็ได้
“นอนห้องฉันก็ได้”
“ห๊ะ! / ห๊ะ!! / ห๊ะ!!!”
เสียงสามเสียงของสมาชิกในวงร้องออกมาพร้อมกันอย่างไม่เชื่อหู
“จะเสียงดังกันทำไมเนี่ย”
คนที่พูดสร้างความแปลกใจให้กับอีกสามคนเอานิ้วก้อยไขหูตัวเองอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวว่าตัวเองได้สร้างวีรกรรมก้องโลกขึ้นซะแล้ว
"อะไรเข้าสิงนายเนี่ยถึงยอมให้แบมแบมไปนอนด้วย”
พี่รองถามขึ้นด้วยความแปลกใจ ไม่คิดว่าไอเจ้าลีดเดอร์ที่รักความส่วนตัวกว่าใครๆจะยอมให้คนที่เพิ่งรู้จักไปนอนร่วมห้องได้
“ใช่! ฮยองทำแบบนี้ไม่ได้นะ จูเนียร์เป็นแฟนฮยองนะแล้วฮยองจะให้คนอื่นไปนอนห้องเดียวกับฮยองแบบนี้ไม่เกรงจูเนียร์บ้างหรอ!”
ยูคยอมรีบโวยวายปกป้องสิทธิของจูเนียร์ขึ้นมาทันที
“จูเนียร์ก็ยังไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย ใช่มั้ย?”
เจบีพูดก่อนจะหันไปเลิกคิ้วถามเจ้าลูกแมวที่ตอนนี้หน้าง้ำไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ฮะ!!”
จูเนียร์ว่ากระแทกเสียงก่อนจะเดินหลบฉากออกไปข้างนอกทันที ไม่วายเจบีต้องเดินตามออกไปง้อ
“เพราะนายคนเดียวเลย!!”
“ห๊ะ??”
แบมแบมได้แต่ร้องออกมางงๆมองตามแผ่นหลังของคนตัวสูงที่พอชี้หน้าว่าเขาเสร็จก็เดินไปกระแทกก้นนั่งบนโซฟาอย่างแรง
กระดูกเชิงกรานร้าวแล้วมั้งนั่น…
“ไม่ใช่เพราะนายหรอกอย่าคิดมาก (:”
มาร์คตบไหล่ปลอบใจคนตัวเล็กเบาๆก่อนจะเดินหายเข้าไปในครัว ปล่อยให้แบมแบมยืนทำหน้างงกับแทคยอนเมเนเจอร์ที่สตั๊นไปตั้งแต่เจบีบอกให้แบมแบมแชร์ห้องด้วยแล้ว
ให้มันได้อย่างนี้สิ!.....ทำไมแบมแบมต้องโดนทิ้งตลอดเลยเนี้ย?
“จูเนียร์”
“มีอะไรฮะ!”
หันมาชายตาถามคนเป็นพี่เสียงแข็ง หลังจากที่จัดการงอนอีกคนแล้วเดินออกมา
“นายโกรธฉันหรอ?”
“เปล่านี่ฮะ ทำไมผมต้องโกรธฮยองด้วย!”
ถึงจะพูดไปแบบนั้นก็เถอะแต่คนที่ถูกปฏิบัติใส่ก็รู้อยู่ว่าคนตัวบางโกรธตัวเอง
ก็ใครใช้ให้เจบีฮยองเสนอห้องตัวเองให้แบมแบมอยู่ด้วยเล่า!!
“ก็เรื่องที่ฉันให้แบมแบมมานอนที่ห้องไง นายไม่ว่าเหรอ”
ร่างสูงยื่นหน้าเข้ามาถาม โดยเลือกที่จะยืนซ้อนหลังร่างบางแทนที่จะเดินมาประจันหน้า
“นั่นก็เป็นสิทธิ์ของฮยองนี่ฮะ ผมจะทำอะไรได้...ในเมื่อฮยองอยากให้แบมแบมไปนอนด้วยถึงแม้ว่าตอนผมฮยองจะผลักไสแทบตายก็เถอะ!”
ปากสีหวานของจูเนียร์บึนขึ้นน้อยๆเมื่อพูดจบ
“น้อยใจหรอ?”
ไม่ถามเปล่ามือหนายังเกี่ยวเอวบางเข้ามากอดไว้และวางคางของตัวเองเองไว้บนไหล่บางด้วย โดยที่เจ้าของไหล่ไม่รู้ตัวเลยว่าถูกอีกคนตีเนียนตั้งแต่เมื่อไหร่
“มันก็ต้องเป็นธรรมดานี่ฮะ ฮยองน่ะสองมาตรฐาน!”
พูดแล้วก็เชิดหน้าขึ้นให้อีกคนรู้เป็นนัยๆว่างอน
นี่งอนอยู่นะ! ปาร์คจูเนียร์กำลังงอนอยู่!!
“ถ้านายไม่อยากให้แบมแบมมานอนกับฉัน นายก็ย้ายมานอนกับฉันแทนสิ”
เสียงทุ้มเอ่ยเบาๆที่ข้างหูของคนตัวบางให้อีกคนได้ขนลุกเล่นๆ
“ห๊ะ! จะบ้าเหรอฮยอง ผมให้แบมแบมมานอนกับผมไม่ง่ายกว่ารึไง”
ร่างบางตาโตรีบหันมาแหวใส่คุณลีดเดอร์ที่พ่วงตำแหน่งคนรักของตัวเอง และร่างบางก็เพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองถูกฉวยโอกาสอีกแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นจูเนียร์ก็ไม่ได้ขืนตัวออกมาจากอ้อมแขนของคนฉวยโอกาสหรอก
ก็เจบีฮยองเป็นแบบนี้กับแค่จูเนียร์คนเดียวนี่นา ถ้าอย่างนั้นจูเนียร์จะยอมแค่กับเจบีฮยองคนเดียวบ้างจะเป็นไรไปล่ะ เนอะ ^////^
“ไม่อยากรู้หรอว่าทำไมฉันถึงยอมให้แบมแบมมานอนด้วย”
“ทำไมหรอฮะ?”
ร่างบางถามเสียงใสลืมเรื่องที่งอนไปซะสนิท
ก็เขินอยู่อ่ะ ><
“อยากรู้ก็ย้ายมานอนกับฉันสิ”
เจบีรีบพูดขึ้นทันทีกะว่าจูเนียร์จะต้องเผลอตกลงแน่ๆ แต่ใครจะรู้ว่าเดี๋ยวนี้จูเนียร์พัฒนาแล้วนะครับ อยู่กับคนเจ้าเล่ห์อย่างเจบีฮยองก็ต้องหัดเรียนรู้และตามมุกให้ทัน
“ผมรู้ละฮยองก็แค่คุณปู่ตัณหากลับนี่เอง”
ร่างบางพูดจบก่อนจะเสมองไปทางอื่น แอบสะใจอยู่เล็กๆที่ได้เอาคืนพี่ใหญ่
“เดี๋ยวนี้กล้าว่าฉันหรอ?”
เจบีที่พอโดนว่าก็ตาโตขึ้นมาทันที
“ก็มันจริงนี่นา เจบีฮยองน่ะชอบกินเด็ก...ยิ่งแบมแบมน่ารักอย่างนั้นนะ ชอบเลยล่ะสิ ฮึ!”
พอได้ยินแบบนั้นเจบีก็อดที่จะขำไม่ได้กับท่าทางหึงแบบแปลกๆของเจ้าแมวน้อยสำเร็จรูปตรารถพยาบาลของเขา แต่ก็ทำได้แค่กลั้นไว้แล้วเลี่ยงประเด็นไม่ตอบคำถามแทน
“แล้วตกลงจะเอายังไง จะย้ายมานอนกับฉันมั้ย ถ้าไม่...นอนกับแบมแบมก็คงจะดีนะตัวเล็กๆ แก้มก็ยุ้ยน่าจะนิ่ม…โอ้ย ตีทำไม่เนี่ยมันเจ็บนะ”
มือหนาลูบแขนตัวเองป้อยหลังจากโดนแขนเล็กๆฟาดมาเต็มแรง เห็นตัวเล็กๆแบบนั้นแต่แรงเยอะไม่ใช่เล่นเลยนะนั่น
“เชอะ!! เฒ่าหัวงู!!”
พูดจบจูเนียร์ก็รีบสาวเท้าเข้าบ้านทันที ไม่เหรอกต้องรีบเดี๋ยวโดนเอาคืน
“แบมแบมเดี๋ยวนายไปนอนห้องฉันนะ เดี๋ยวฉันไปนอกับเจบีฮยองเอง”
จูเนียร์พูดขึ้นหลังจากที่ออกไปเคลียร์กับเจบีข้างนอกเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ขอบคุณฮะ”
แบมแบมที่ได้ยินดังนั้นก็ยิ้มตาหยีให้กับเจ้าของห้องคนเก่าที่กำลังจะโดนเขาเซ๊งห้องต่อ ก่อนจะลากกระเป๋าเดินตามจูเนียร์ไปยังห้องนอนของตัวเอง โดยมีสายตาของยูคยอมมองตามไปอย่างไม่สบอารมณ์นัก
“แผนสูงนี่”
มาร์คพูดขึ้นเบาๆพอให้ได้ยินกับเจบีแค่สองคน เพิ่งจะรู้จุดประสงค์ของเจ้าลีดเดอร์ก็ตอนนี้แหละ
ไม่ได้อยากให้แบมแบมมานอนด้วยแต่อยากให้จูเนียร์หึงและขอแลกห้องกับแบมแบมเองสินะ
ร้ายกาจจริงๆ อิมแจบอม
To be continued...
#แนะนำตัวละครตอนละคน
BAMBAM PARK
อายุ 21 ปี
::เด็กชายที่ยอมปิดบังตัวเองเพื่อทำตามความฝันที่ตั้งไว้
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Talk. ถึงรายการของช่วงนี้ชี้แนะ
เรื่องนี้เป็นเรื่องราวระหว่างชายหนุ่มทั้งสี่คนกับสไตล์ลิสคนใหม่ที่ดูแล้วแก่นเซี้ยวไม่เบาเลยใช่มั้ยล่ะ
มาเล่าถึงที่มาของเรื่องนี้สักหน่อยว่าเกิดมาได้ยังไง
หลายคนคงจะเคยดูซีรีย์เกาหลีและมักจะคิดว่าตอนจบไม่เคลียร์ ทำไมจบแบบนี้กันใช่มั้ย?
(หรือมีแค่เราคนเดียวที่คิด???)
ซึ่งเราก็เป็นหนึ่งในนั้น และเป็นคนโรคจิตที่ชอบให้ตอนจบแฮ็ปปี้เอ็นดิ้งมีคู่ครบทุกคนด้วย
และซีรีย์เกาหลีก็มักจะไม่เป็นแบบนั้น เราก็เลยแต่งเรื่องนี้ขึ้นมาสนองนี้ดตัวเองนิดนึง โดยจับหนุ่มๆกัซมาใส่ไปในตัวละครของเรื่อง You’er beautiful ซะเลย
ซึ่งคาแรคเตอร์ของตัวละครก็จะอิงมาจากซีรีย์เรื่องนี้ด้วย จะมีแค่บางตัวละครที่ถูกเมกขึ้นมาเอง อย่างเช่นนายเอกของเรา ใครที่สงสัยในความหลังของยูคยอมก็ไปหาซีรีย์ภาคปกติดูนะแล้วจะรู้ว่ามันเป็นยังไงค่ะ
แต่ถ้าขี้เกียจดูก็รอติดตามอ่านไปเรื่อยๆนะเดี๋ยวไรท์มันก็จะเฉลยเองแหละ ตอนนี้ทอล์คยาวนิดนึงแต่ตอนหน้าก็ทอล์คยาวอีกแหละ555 ยังไงก็ฝากรักฝากติดตามฟิคเรื่องนี้ด้วยนะคะ
#ฟิคปมเด็กโข่ง
ปล.จริงๆเราไม่ค่อยเล่นทวิตเตอร์นะงั้นแท็กนี้เอาไปเล่นในเฟสบุ๊คก็ได้จะตามส่องนะคะ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น