คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : YB :12 - Truth & Cry
12
Truth & Cry
เรียกว่าเป็นประวัติการณ์เลยก็ได้ ที่คนเกาหลีควรบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์สำหรับการพร้อมใจกันตื่นเช้าของสี่หนุ่มจีโอที เนื่องจากวันนี้พวกเขาตั้งใจจะจัดปาร์ตี้ต้อนรับแบมแบมกันนั่นเอง
จะว่าต้อนรับก็ไม่ใช่ซะทีเดียวหรอกเพราะว่าแบมแบมก็มาทำงาน มากินอยู่ที่บ้านหลังนี้ร่วมสองเดือนแล้ว
วันนี้พวกเขาได้รับอนุญาตจากบอสให้หยุดพักได้ หลังจากที่เปิดตัวศิลปินน้องใหม่ในค่าย พวกเขาก็มีวันหยุดเพิ่มขึ้นเยอะเลย ^^
แต่เอ๊ะ.....ควรจะดีใจใช่มั้ย?
“อรุณสวัสดิ์แบมแบม”
เจบีเอ่ยทักคนตัวเล็กที่เดินเข้ามาในครัวอย่างงุนงง ที่เห็นทั้งสี่หนุ่มตื่นขึ้นมาทำอาหารตั้งแต่เช้าแบบนี้
แต่เอาเถอะแบมแบมชินแล้วล่ะ คนบ้านนี้น่ะชอบมีเรื่องให้เซอร์ไพรส์เสมอๆนั่นแหละ
“อรุณสวัสดิ์ฮะทุกคน......อรุณสวัสดิ์ยูคยอม”
แบมแบมเอ่ยทักทายทุกคนก่อนจะหันไปทักทายยูคยอมที่ส่งยิ้มมาให้ เรียกสายตาจากสมากชิกที่เหลือได้เป็นอย่างดี
“อืม เมื่อคืนหลับสบายมั้ย”
ยูคยอมถามกลับมือก็กำลังหยิบผลไม้ใส่เครื่องคั้นน้ำไปพราง โดยมีแบมแบมเดินเข้าไปช่วยด้วยท่าทีสบายๆ ไม่ได้กัดกันเหมือนแต่ก่อน
“ก็ดีฮะ แล้วยูคยอมล่ะ”
“สบายสิ ฉันฝันดีด้วยนะ (:"
“จริงหรอ ผมก็ฝันดี (:"
มาร์คยืนมองภาพของน้องเล็กทั้งสองคนคุยกันกระหนุงกระหนิงแล้วก็รู้สึกหมั่นไส้ขึ้นมาตะหงิดๆ นึกย้อนไปถึงคำพูดของยูคยอมเมื่อหลายอาทิตย์ก่อนก็ยิ่งโมโห แต่ก็ทำได้เพียงสงบจิตสงบใจให้เย็นๆ เพราะเขาเป็นพี่ คงจะไม่ดีแน่ถ้าเกิดทะเลาะกับน้องเพราะเรื่องอย่างว่า
“ฮัดชิ่ววว ฮัดชิ่วววว!!!”
“เป็นหวัดหรอแบมแบม”
จูเนียร์ถามหลังจากที่คนตัวเล็กจามติดต่อกันจนน้ำหูน้ำตาไหล จมูกก็แดงด้วย
“คงงั้นมั้งฮะ ฮัดชิ่ววว!!!”
“ฉันว่าไปหาหมอมั้ย ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย” เจบีว่า
มาร์คยื่นกระดาษทิชชู่ให้คนตัวเล็กที่ยังคงจามติดต่อกันอีกหลายที ส่วนยูคยอมเองก็ยืนลูบหลังให้เบาๆ เห็นแล้วน่าสงสารเป็นบ้า ตัวก็เล็กนิดเดียว จามทีเล่นเอาสั่นไปทั้งตัว
“ไม่เป็นไรหรอกฮะ เดี๋ยวกินยาก็หาย”
“แล้วถ้าไม่หายล่ะ อย่าดื้อเลยเดี๋ยวฉันพาไปเอง”
มาร์คตีหน้าดุมองหน้าสไตล์ลิสตัวเล็กที่หน้าแดงเพราะจามหนัก
“แต่ว่า....”
“ไปเถอะแบมแบม เดี๋ยวฉันไปด้วย”
ยูคยอมขัดขึ้นเมื่อแบมแบมทำท่าจะเถียงและไม่ยอมที่จะไปหาหมอ สุดท้ายแบมแบมก็ยอมพยักหน้าไปแต่โดยดี นั่นยิ่งทำให้มาร์คมองทั้งสองคนด้วยสายตาที่ไม่มีใครอ่านออก
นอกจากจูเนียร์ละนะ....
และมาร์คก็พาแบมแบมไปหาหมอโดยมียูคยอมติดสอยห้อยตามไปด้วย ตอนนี้ที่บ้านก็เหลือเพียงแค่คู่รักบีจูที่กำลังง่วนอยู่กับการทำอาหารเช้าที่แสนทุลักทุเล
ถ้ามันจะยากขนาดนี้นะ ให้เจบีตีลังกาม้วนหน้าสิบตลบยังง่ายกว่าอีก!!
“เด็กๆ แทคยอนฮยองมาแล้ววว~~”
เสียงแปล๋นแหลนของคุณเมเนเจอร์ร่างยักษ์ใหญ่หัวใจมุ้งมิ้งดังนำมาก่อนที่ตัวดำๆของคุณเมเนเจอร์จะเดินตามเสียงตัวเองเข้ามาในครัวเพราะได้กลิ่นอาหาร
“โอ๊ะโอวว วันนี้จะมีปาร์ตี้กันหรอ? *0*”
ถามตาวาวเลย ในใจลึกๆก็หวังให้ถูกชวนด้วย รสมือแบมแบมยังติดตรึงอยู่ในใจแทคยอนอยู่จนถึงทุกวันนี้เลยนะ
“ใช่ฮะ ปาร์ตี้ต้อนรับแบมแบมน่ะ ฮยองจะมาร่วมด้วยมั้ยล่ะ” จูเนียร์ถาม
“นั่นแหละที่ต้องการ ฮิฮิ^^…..ว่าแต่หายไปไหนกันหมดล่ะทำไมอยู่กันแค่สองคน?”
“มาร์คกับยูคยอมพาแบมแบมไปหาหมอน่ะ”
เป็นเจบีที่ตอบออกมา พอได้ยินแบบนั้นแทคยอนก็ตาโตเป็นไข่ห่านเลย
ตายแล้ว หลานบอสเข้าโรงพยาบาลแบบนี้ ซวยกันทั้งคณะแน่!!
“แบมแบมเป็นไร! อยู่โรงพยาบาลไหนห๊ะ!”
“แค่เป็นหวัดหน่าฮยอง อย่าทำตัวตื่นตูมไปหน่อยเลย”
“โล่งอกไปที นึกว่าเป็นอะไรหนักซะอีก”
แทคยอนถอนหายใจอย่างโล่งอกกับคำตอบที่ได้รับ ก่อนหน้านี้เขาแทบจะพุ่งหลาวไปที่รถแล้วขับออกไปโรงพยาบาลแล้วนะถ้าไม่ติดสายตาเอือมๆจากเจ้าเจบีรั้งไว้ซะก่อนน่ะ
“ว่าแต่ฮยองเถอะมาทำอะไร คงไม่ได้มาเพราะตรัสรู้ล่วงหน้าว่าจะมีปาร์ตี้กันหรอกใช่มั้ย”
“อ๋อ....พอดีฉันจะมาถามแบมแบมเรื่องคลิปรายการที่เราเคยถ่ายกันไว้ในห้องแต่งตัวคราวก่อนน่ะ ไม่เห็นส่งมาให้สักทีไม่รู้ลืมไปแล้วรึยัง”
“ผมว่าคงลืมไปแล้วล่ะ งั้นเดี๋ยวผมไปหยิบกล้องมาให้นะ อยากดูเหมือนกันว่าหน้าผมตอนนั้นเป็นยังไง”
“เออดีๆ”
แทคยอนพยักหน้าเห็นด้วยก่อนที่จูเนียร์จะเดินขึ้นไปที่ห้องของแบมแบม
ร่างบางถือวิสาสะเปิดประตูห้องเก่าของตัวเองเข้าไปแล้วกล้องวิดีโอที่ต้องการก็ปรากฏอยู่ในสายตา มันวางไว้ที่โต๊ะหัวเตียงนั่นเอง
“ผมต่อกับจอใหญ่เลยนะฮยอง”
ส่งเสียงบอกก่อนจะจัดการต่อสายกล้องเข้ากับจอทีวีเครื่องใหญ่ในห้องนั่งเล่น ไม่นานมนุษย์ผู้ชายสองคนที่ชาตินี้เป็นได้แค่เมะก็เดินออกมาจากห้องครัวจับจองที่นั่งรอดูคลิปที่เคยถ่ายไว้ จูเนียร์เองที่จัดการเปิดเสร็จก็วิ่งมาทรุดนั่งข้างๆคนรักเช่นกัน
ไม่นานคลิปจากกล้องวิดีโอที่ถูกถ่ายไว้ก็ฉายขึ้นมาที่หน้าจอทีวีขนาดใหญ่ แต่มันไม่ใช่คลิปที่พวกเขาต้องการที่จะดู
แบมแบมกับแจ็คสันแล้วก็ยองแจ.....ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
เจบีหันไปมองหน้าแทคยอนที่ตอนนี้หน้าซีดเผือดไปแล้ว ส่วนจูเนียร์เองก็ตกใจไม่แพ้กัน
“ฮยองรู้เรื่องนี้ใช่มั้ย?”
เจบีโหมดดาร์กมาแล้วครับท่าน
“เอ่อ.....คือว่า เรื่องนี้....”
แทคยอนอึกอัก มองหน้าเจบีที่ไม่มีแววขี้เล่นเลยสักนิดในตอนนี้อย่างเกร็งๆ พูดอะไรไม่ออกเลยครับ
“บอกมาให้หมด ไม่งั้นเรื่องที่ฮยองพาเด็กใหม่ไปรับงานนอกที่เชจูถึงหูบอสแน่!”
แบมแบมแทคยอนเมเนเจอร์ขอโทษ TT^TT
“ต่อไปนี้ก็อย่านอนดึกมากนักล่ะ หรือไม่ก็ไม่ต้องตื่นเช้ามากก็ได้......เรื่องอาหารเช้าน่ะ พวกฉันกินสายหน่อยก็ไม่เป็นไรหรอก”
มาร์คเอ่ยบอกแบมแบมที่นั่งอยู่เบาะหลังขณะขับรถกลับ หลังจากที่เขาพาคนตัวเล็กมาหาหมอปรากฏว่าเป็นหวัดเพราะร่างกายอ่อนแอเนื่องจากพักผ่อนไม่เพียงพอ ได้ยินแบบนั้นแล้วมาร์คต้วนล่ะอยากจับแบมแบมมาตีให้ก้นลายเลย
“รู้แล้วฮะ ผมจะพยายามละกันนะ^^”
แบมแบมยิ้มตาหยีให้พี่รองผ่านกระจกมองหลัง คนขับเองก็ยิ้มตอบกลับมาเช่นกัน
ยิ้มหวานเชียวนะ!
“ต่อไปนี้ก็อย่าออกไปข้างนอกเวลาหิมะตกล่ะ ตัวก็แค่นี้ยังชอบไปตากหิมะอีก”
ยูคยอมที่นั่งเบาะข้างคนขับก็ไม่ยอมแพ้หันไปพูดกับคนตัวเล็กด้วยเหมือนกัน แต่มันดูเหมือนจะเป็นคำสั่งเสียมากกว่าจนคนตัวเล็กอดที่จะยู่ปากออกมาไม่ได้
“รู้แล้วล่ะหน่า ผมโตแล้วนะทำไมยูคยอมถึงชอบทำเหมือนว่าผมเป็นเด็กอยู่เรื่อยเลย”
“รู้แล้วก็ทำให้ได้ด้วยล่ะ.....เด็กเตี้ย ฮ่าๆๆ”
ยูคยอมยิ้มขำ มือหนาก็เอื้อมไปยีหัวคนตัวเล็กที่นั่งหน้ามุ่ยเพราะโดนหาว่าเตี้ยจนผมยุ่งเหยิงชี้ไปคนละทิศละทาง แต่ถึงอย่างนั้นไม่นานคนตัวเล็กก็หัวเราะออกมาเพราะเอาคืนคนตัวสูงได้สำเร็จ
อีกแล้ว.....มาร์คต้วนต้องข่มอารมณ์ไว้แบบนี้อีกแล้ว
.
.
.
.
.
.
.
“กลับมาแล้วครับ”
“กลับมาแล้วเหรอ หมอว่ายังไงบ้าง”
จูเนียร์รีบเดินเข้ามาถามแบมแบมที่เดินเข้าบ้านมาอย่างเป็นห่วง
“ก็เป็นแค่หวัดธรรมดาแหละฮะ ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก .....ว่าแต่แทคยอนเมเนเจอร์มาหรอฮะผมเห็นรถจอดอยู่หน้าบ้าน”
“ใช่....มานี่ก่อนสิฉันมีเรื่องจะคุยด้วย”
แบมแบมมองหน้าเจบีอย่างงงๆ มาร์คกับยูคยอมที่เดินตามเข้ามาก็สงสัยเช่นกันแต่ก็ยอมเดินตามไปที่ห้องนั่งเล่น
“อ้าว หวัดดีแทคยอนฮยอง มาเมื่อไหร่เนี่ย”
ยูคยอมเอ่ยทักคุณเมเนเจอร์ที่ยืนหน้าซีดเผือดอยู่
เป็นอะไรของเขากันนะ
“ก็สักพักแล้วแหละ”
แทคยอนตอบยูคยอมเสร็จก็หันไปส่งสายตาขอโทษให้กับแบมแบม ร่างเล็กเลิกคิ้วอย่างไม่เข้าใจ.....แล้วก็ถึงกับบางอ้อ เมื่อมองตามสายตาของแทคยอนเมเนแจอร์ไปที่ทีวีจอใหญ่
ชิบหายแล้ว!!!
“เอ่อ...”
“ฉันตกใจนะเนี่ยที่ได้รู้เรื่องนี้ ไม่คิดว่าจะมีคนที่ลงทุนทำอะไรเพื่อความฝันขนาดนี้มาก่อน เซอร์ไพรส์สุดๆไปเลยเนอะ^^”
เจบียกยิ้มพูดอย่างตื่นเต้น แต่คนที่เหลือในนี้ไม่มีใครเข้าถึงความรู้สึกนั้นเลยสักคน
แบมแบมหน้าเสียไปเลย ไม่รู้จะอธิบายยังไง คุณเจบีคงจะรู้ความจริงทั้งหมดจากปากแทคยอนเมเนเจอร์แล้วแน่ๆ ส่วนจูเนียร์ที่รู้ความจริงพร้อมๆกันกับคนรักก็ทำได้เพียงยืนส่งกำลังใจให้แบมแบมแค่นั้นเพราะเขาน่ะรู้ดีกว่าใครๆว่าคุณลีดเดอร์ที่รักของเขาน่ะเวลาโกรธน่ากลัวขนาดไหนและยิ่งยิ้มแย้มมาก่อนแบบนี้ จูเนียร์ไม่อยากจะคิดว่าคลื่นใต้น้ำที่กำลังจะซัดเข้าฝั่งจะรุนแรงแค่ไหน
สำหรับตัวเขาเองตอนที่รู้ความจริงก็ตกใจอยู่เหมือนกันนะแต่ก็ไม่ได้โกรธอะไรคนตัวเล็กหรอก เข้าใจมากกว่าด้วยซ้ำเพราะเขาก็เคยเป็นแบบแบมแบมมาก่อน อีกอย่างแบมแบมก็ไม่เคยทำอะไรให้จีโอทีเดือดร้อนเลยสักนิด
มาร์คเองที่พอหันไปมองตามสายตาของแบมแบมก็พอจะเข้าใจเหตุการณ์มาคุที่กำลังเกิดขึ้นแล้ว เขาเดินไปหยุดยืนข้างแบมแบม จับไหล่บางเบาๆสื่อให้รู้ว่า
‘ฉันจะอยู่ข้างนายนะ’
ส่วนยูคยอมที่ไม่เคยรู้เรื่องอะไรก็ถึงกับงงเป็นไก่ตาแตกเลยสิ แบมแบมมองเห็นอะไรในทีวีเขาก็ไม่เห็นเพราะจุดที่เขายืนอยู่เจบีฮยองยืนบังทีวีมิดเลย ร่างสูงจึงตัดสินใจเดินไปยืนข้างๆแบมแบมคนละฝั่งกับมาร์คเพื่อที่จะได้เห็นจอทีวีชัดๆ และคิ้วหนาก็ขมวดเข้าหากันเป็นปมทันที
“นี่มันอะไรแบมแบม!!”
ร่างสูงกระชากแบมแบมให้หันหน้ามาเผชิญหน้ากับตัวเอง มือหนาบีบที่ไหล่มนอย่างต้องการคำตอบ
“เอ่อ....คือผม..”
“อธิบายมา!!!”
“ไม่เอาสิยูคยอม นายทำแบบนี้กับหลานบอสไม่ได้นะ”
เจบีเอ่ยปราม มือก็ดึงยูคยอมออกจากแบมแบม ไม่งั้นเจ้ายักษ์นี่ได้บีบร่างเล็กแหลกคามือแน่
ยูคยอมไม่ชอบหน้าแจ็คสัน เรื่องนี้ทุกคนรู้ รวมถึงแบมแบมด้วย.....เพราะฉะนั้นคงไม่แปลกที่ยูคยอมจะโกรธที่เห็นแบมแบมกับแจ็คสันอยู่ด้วยกัน
“หมายความว่ายังไง?”
ยูคยอมหันไปมองหน้าพี่ใหญ่อย่างต้องการคำตอบสลับกับแบมแบมที่ตอนนี้น้ำตาเริ่มคลอหน่วยแสตนด์บายจะไหลแล้ว
“นายอยากพูดเองมั้ยแบมแบม”
เจบีถาม แบมแบมพยักหน้ารัว สูดหายใจเข้าลึกๆพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลลงมาก่อนที่จะพูดจบ
“คือ....ความจริงแล้วผม...ไม่ได้ชื่อนาวิน ธรรมรัตน์.....ผมไม่ใช่คนไทย ผมไม่ใช่สไตล์ลิส.....แต่ผมเป็นคนเกาหลีที่แค่เคยไปอยู่เมืองไทย ผมแค่เคยท่องโลกไปในหลายๆประเทศ.....ผมเป็นแค่เด็กผู้ชายคนหนึ่งที่พ่อและแม่เสียชีวิตไปแล้ว ผมอยู่กับคุณลุงมาโดยตลอด..........และลุงของผม ก็คือ...ปาร์คจินยอง....”
ยูคยอมหน้าชาไปเลย รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าแรงๆหลายสิบที มือหนากำเข้าหากันแน่นจนปวดหนึบไปหมด
โกรธ!! ตอนนี้ยูคยอมคิดได้แค่คำนี้คำเดียว
ทำไมแบมแบมต้องหลอกเขาด้วย เขาอยากจะตะโกนถามดังๆแต่ก็พูดไม่ออก ทำได้แค่ยืนจ้องหน้าใสเขม็ง
“ฉันรู้เรื่องนี้ตั้งแต่แรกแล้ว ถ้าเกิดพวกนายจะโกรธแบมแบมก็ควรจะโกรธฉันด้วย” มาร์คพูดขึ้นมา มือหนาเลื่อนไปกุมมือเล็กเอาไว้แล้วบีบเบาๆอย่างให้กำลังใจ
ยูคยอมมองมือคู่นั้นที่จับกันแล้วก็เหมือนโดนทุบแรงๆที่หน้าอกข้างซ้าย มันปวดไปหมด เจ็บจนพูดไม่ออก
มาร์คฮยองรู้เรื่องนี้อย่างนั้นหรอ...
คงมีแต่เขาสินะที่เป็นควาย!
“ฉันไม่โกรธนายนะแบมแบม ฉันเข้าใจนายนะ”
จูเนียร์ก็เป็นอีกคนที่เดินเข้ามากุมมือแบมแบมเอาไว้ แต่ตอนนี้คนที่แบมแบมอยากให้ทำแบบนั้นกำลังยืนจ้องหน้าเขาด้วยสายตาที่ว่างเปล่า
แบมแบมไม่สามารถรู้เลยว่าตอนนี้คิมยูคยอมกำลังคิดอะไรอยู่ ยิ่งพอเห็นสายตาคู่นั้นเบือนหนีเขาราวกับไม่อยากมองใจมันก็เจ็บ
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ผู้ชายที่ชื่อคิมยูคยอมมีอิทธิพลกับหัวใจของแบมแบมมากขนาดนี้
“ผมจะไปคุยกับบอส จะให้คนๆนี้อยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้!”
พูดจบยูคยอมก็สะบัดตัวออกจากการจับกุมของเจบีและเดินตรงออกไปที่รถก่อนจะขับออกไปทันที
พอร่างสูงเดินออกไป แบมแบมก็ทรุดลงนั่งกับพื้นแล้วก็ปล่อยโฮออกมาจนจูเนียร์ต้องรีบเข้ามากอดปลอบ
“แบมแบมร้องไห้ขนาดนี้แล้วฮยองยังจะโกรธน้องลงอีกหรอฮะ?”
จูเนียร์เงยหน้าขึ้นไปมองเจบีที่ก็ตกใจไม่แพ้กัน
“เปล่านะฉันไม่ได้โกรธ ฉันก็แค่อยากรู้ความจริงจากปากแบมแบมเอง แต่ไม่คิดว่าเจ้ายูคยอมมันจะโกรธขนาดนั้น”
เจบีรีบอธิบาย แล้วก็ย่อตัวนั่งลงตรงหน้าแบมแบมอย่างรู้สึกผิดที่ทำให้ต้องโดนเจ้ายูคยอมตะคอกแบบนั้น
“แย่แล้ว....เราจะให้ยูคยอมไปหาบอสไม่ได้นะ”
แทคยอนที่เหมือนจะเพิ่งดึงสติกลับมาได้รีบพูดขึ้น จนเจบีต้องหันไปถามอย่างสงสัย
“ทำไม?”
“มันจะผิดข้อตกลงน่ะสิ”
พอได้ยินอย่างนั้นมาร์คก็นึกขึ้นมาได้ทันทีว่าแบมแบมเคยเล่าอะไรให้ฟังบ้าง
ถ้าเกิดทุกคนรู้ว่าแบมแบมเป็นใคร แบมแบมจะถูกส่งตัวกลับบ้านเกิดทันทีและจะไม่ได้มาที่นี่อีก
ไม่ได้นะ! มาร์คจะยอมให้แบมแบมไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น เขาเพิ่งจะยอมรับหัวใจตัวเองได้ว่ารู้สึกยังไงกับแบมแบม เขาจะไม่ยอมปล่อยให้หัวใจของเขาหนีหายไปอีกแน่
“แทคยอนฮยอง ผมขอยืมรถหน่อย”
มาร์คแบมือขอกุญแจรถจากคุณเมเนเจอร์เพราะรถของที่บ้านโดนเจ้ามักเน่ขับออกไปแล้ว
“นายจะไปไหน”
“ผมจะไปบริษัท”
“งั้นฉันไปด้วย” เจบีเอ่ยและยืนขึ้นเต็มความสูง
มาร์คและเจบีวิ่งไปขึ้นรถโดยมีพี่รองเป็นคนขับและไม่นานรถของแทคยอนก็ถูกขับออกไปด้วยความเร็วสูง
ต้องหยุดเจ้านั่นให้ได้!! ต้องรักษาหัวใจดวงนี้ไว้ให้ได้!!
To be continued...
#แนะนำตัวละครตอนละคน(?)
JACKSON (HONG)
อายุ 2 ปี 4 เดือน
:: สุนัขคู่ใจของคิมยูคยอม
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Talk.ดราม่ามากมั้ยถามใจเธอดู
มันก็มีแค่นี้แหละ ต่อไปไม่ม่าแล้ว55555
ก็บอกว่าฟิคใสๆ ตอนต่อไปยูคยอมก็ใจอ่อนแล้วววว แต่แลดูไม่ได้มีแค่ยูคยอมกับแบมแบมนะที่น่าสงสาร
ยังมีพี่มาร์คคนดีอีกง่ะ บอกเลยว่ายังไม่จบง่ายๆหรอกค่ะ แจ็คสันกับยองแจยังเล่นไม่คุ้มค่าตัวเลย สปอยค่ะ อาจจะไม่ได้จบที่คู่ยูคแบมนะ แต่อาจจะจบที่คู่มาร์คกับ...... สปอยไว้ก่อนหลายปีแสง555555 ชอบก็แชร์ต่อนะคะ
#ฟิคปมเด็กโข่ง
ปล.ชอบคอมเม้นที่บอกว่าอ่านฟิคเรื่องนี้แล้วนิพพาน รู้สึกดีที่มีคนชอบนะคะ เพื่อนไรท์มันฟินจิกหมอนมาก มันบอกมา มีเอฟซีเป็นเพื่อนตัวเองด้วยค่ะ55555
ความคิดเห็น