ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : YB :10 - Mark VS Yugyeom
10
Mark VS Yugyeom
“จริงหรอจูจู”
เจบีเอียงคอถามหลังจากที่จูเนียร์เล่าเหตุการณ์ที่ตัวเองเห็นวันนี้ตอนกลับมาถึงบ้านให้ฟัง
“จริงสิฮะผมเห็นมากับตาเลยนะฮยอง”
ร่างบางยืนยันเสียงหนักแน่น ยกขาทั้งสองข้างขึ้นมานั่งขัดสมาธิบนเตียงนุ่ม ขออวดหน่อยเถอะว่าตอนนี้เจบีฮยองยอมให้จูเนียร์ขึ้นมานอนบนเตียงด้วยแล้วนะ (หลังจากที่ภาคที่แล้วซึ่งก็คือภาคปกติพระเอกไม่ยอมให้นางเอกนอนบนเตียง)
“ไอยักษ์ของเราเนี่ยนะ จะชอบแบมแบม ไหนตอนแรกเกลียดขี้หน้านักหนาไง”
เจบีเอ่ยออกมาอย่างสงสัย คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจ เขาก็ไม่ได้อยากจะเชื่อเท่าไหร่หรอกนะว่ายูคยอมจะแอบจูบแบมแบมแต่เนื่องจากจูเนียร์สุดที่รักของเขาเป็นคนเล่าไง เขาเลยต้องเชื่ออยู่แล้วร้อยเปอร์เซ็นต์
“แหมทีฮยองล่ะฮะ ตอนแรกก็เกลียดผมเหมือนกันไม่ใช่รึไง”
จูเนียร์เบะปาก แอบค่อนขอดพี่ใหญ่ที่เคยรังเกียจรังงอนเขาสารพัด บอกเลยว่าที่ยูคยอมทำกับแบมแบมยังไม่ได้ครึ่งของที่ลีดเดอร์คนนี้ทำกับจูเนียร์เลยเหอะ
“เปล่าซะหน่อย ใครบอกว่าบี๋เกลียดจูจู บอกมาสิเดี๋ยวบี๋จะไปเตะปากมัน”
ร่างสูงทำท่าฮึดฮัด ถกแขนเสื้อเตรียมมีเรื่องเต็มที่ แต่คำพูดคำจาก็ช่างขัดกับท่าทางแข็งกร้าวนั่นซะเหลือเกิน จนจูเนียร์อดสงสัยไม่ได้
“นี่ผมชักจะสงสัยแล้วนะฮะว่าแบมแบมแอบเอาอะไรให้ฮยองกิน ฮยองถึงได้ทำตัวมุ้งมิ้งแบบเนี้ย”
“ทำไม? ไม่ชอบเหรอ? งั้นต่อไปฉันไม่ทำแล้วก็ได้”
เสียงทุ้มที่แข็งกร้าวก่อนหน้านี้หงอยลงทันทีที่ถูกคนเป็นแฟนมองอย่างจับผิด
บี๋ก็แค่อย่างอ้อนแฟนอ่ะ บี๋ผิดอัลไล!
“ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นนะฮะ ฮยองจะทำแบบนี้ก็ได้ผมไม่ได้ว่าอะไร”
จูเนียร์ที่เห็นอีกคนหงอยไปก็รีบเอื้อมมือเข้าไปจับแขนแกร่งเอาไว้ กลัวถูกงอนอีก
เจบีฮยองง้อยากจะตาย ใครก็รู้ ใช่ป่ะ!
“ไม่เอาหรอก ก็นายไม่ชอบฉันก็จะไม่ทำ”
พูดแล้วก็เบือนหน้าไปทางอื่น เสริมรีแอคชั่นปากบึนอีกน้อยๆ ให้รู้ว่างอน
“โอ๋ๆ บี๋อย่างอนจูจูนะ จูจูก็แค่หวงอ่ะ บี๋ยิ่งหล่อๆอยู่แค่นี้คนก็ลุมรักจะมากมายแล้วถ้าเกิดมีคนมาเห็นบี๋ทำตัวน่ารักแบบนี้อีกจูจูไม่แย่หรอ”
สุดท้ายจูเนียร์ก็ใช้ไม่ตายโดยการเอาหน้าเข้าไปถูแขนแกร่งเบาๆอย่างออดอ้อน ช้อนตากลมๆหวานๆของตัวเองขึ้นไปมองหน้าอีกคนอย่างหน้ารัก
อหหหห!! เจบีจะไม่ทน!!
“หูยย จูจูของบี๋น่ารักที่สุดเลย น่ารักแบบเนี้ยแล้วบี๋จะไปสนคนอื่นทำไมล่ะ”
พอโดนแมวอ้อนเข้าหน่อยเจ้าของแมวก็ถึงกับใจอ่อนยวบ สองมือยกขึ้นไปดึงแก้มนุ่มของแมวน้อยด้วยความหมันเขี้ยว
“ให้มันจริงเถอะฮะ ไม่ใช่วันดีคืนดีไปตกหลุมรักแบมแบมเหมือนมาร์คฮยองกับยูคยอมเข้าอีกคนล่ะ”
ร่างบางตีหน้าเข้ม ชี้หน้าแฟนหนุ่มอย่างผู้เหนือกว่า
เห็นแบบนี้เจบีก็เป็นหัวหน้าสมาคมคนกลัวเมียนะครับ ถึงแม้จะยังไม่มีสมาชิกเพิ่มก็เถอะ
สถาปนาตัวเองเป็นหัวหน้าเก๋ๆ
“นี่มาร์คก็ชอบแบมแบมเหมือนกันหรอ?”
“นานแล้วเหอะ นี่ฮยองเคยสนใจอะไรบ้างเนี่ย”
“สนใจนายไง……แมวน้อยของฉัน”
พูดไม่พอยิ้มกริ่มอีกด้วย สายตาแบบคุณปู่หื่นกามก็มาอีกแล้ว จูเนียร์เห็นแล้วก็อดที่จะฟาดมือไปที่อกแกร่งอย่างเขินอายไม่ได้
“บ้า! >////<”
“ว่าบี๋หรอ?....อย่างนี้ต้องโดนลงโทษ หึหึ”
พูดจบก็คว้าเอวบางเข้ามากอดพร้อมกับหัวเราะอย่างคนชั่วร้าย เสร็จแล้วก็ประกบริมฝีปากไปที่ริมฝีปากอ่อนนุ่มของร่างบางทันที
ไม่ต้องขออนุญาตหรอก เจบีรู้
ยังไงจูเนียร์ก็ยอม (:
“อื้อ....อื้ม”
ร่างบางร้องครางในลำคอเบาๆสองสามทีก่อนจะจูบตอบร่างสูงไป แม้จะไม่ใช่ครั้งแรกแต่จูเนียร์ก็ยังรู้สึกตื่นเต้นทุกทีที่ได้รับสัมผัสจากคนรักแบบนี้
ให้ตายเถอะตอนของเขาจบแบบนี้ทุกทีเลยสินะ
บี่บี๋คนบ้า! ><
#ตอนเช้า
“อ้าว...อรุณสวัสดิ์ยูคยอม”
แบมแบมเอ่ยทักร่างสูงที่บังเอิญเปิดประตูออกมาจากห้องพร้อมกันพอดี พร้อมกับส่งยิ้มอ่อนๆไปให้ในยามเช้า
พอเห็นหน้าคนตัวเล็ก ยูคยอมที่อัตราการเต้นหัวใจปกติก็เกิดใจเต้นแรงขึ้นมาซะดื้อๆ ยิ่งนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่ตัวเองเกือบจะทำลงไปโดยที่อีกคนไม่รู้ตัวก็รู้สึกว่าหน้าตัวเองเห่อร้อนแปลกๆ
“เอ่อ...อรุณสวัสดิ์”
พูดจบก็เลี่ยงเดินลงมาข้างล่างก่อน ไม่อยากให้แบมแบมเห็นหน้าแดงๆของตัวเอง เดี๋ยวโดนสงสัยแล้วจะแถไม่ถูก แต่ก็ยังไม่วายโดนคนตัวเล็กเดินตามมาถามอีก
“ทำไมวันนี้ถึงตื่นเช้าจังล่ะฮะ มีงานบ่ายไม่ใช่หรอ”
แบมแบมยื่นหน้าไปถามอย่างสงสัย ปกติถ้ามีงานบ่ายสี่หนุ่มนี่กว่าจะตื่นก็สิบโมงเที่ยงนู่นแหละ แต่นี่เพิ่งแปดโมงยูคยอมก็ตื่นซะแล้ว
แต่แบมแบมจะรู้ป่าวเหอะว่ายูคยอมไม่ได้อยากตื่นเช้าเลยแต่ยูคยอมนอนไม่หลับตางหาก ก็หน้าหวานยามหลับกับปากอิ่มเหมือนเชอรี่ของแบมแบมตามไปหลอกหลอนทั้งคืนเลยน่ะสิ ใครหลับลงก็บ้าแล้ว!
“ฉันหิวน่ะ”
ตอบออกไปส่งๆงั้นแหละ คนที่กินแทบจะตลอดเวลาแบบยูคยอมน่ะเหรอจะหิว เร็วไปอีกร้อยปีครับ
“งั้นยูคยอมอยากทานอะไรฮะ เดี๋ยวผมทำให้ทาน”
แบมแบมยังคงถามต่อขณะที่เดินตามร่างสูงเข้ามาในครัว ตอนแรกยูคยอมก็ไม่ได้อยากกินอะไรเป็นพิเศษหรอกนะ แต่พอหันมาเห็นร่างเล็กที่ตาเป็นประกายเวลาที่พูดประโยคเมื่อกี้แล้วอดนึกถึงสีหน้าที่ภาคภูมิของใครอีกคนขึ้นมาไม่ได้
“ฉันอยากกินผัดกระเพราน่ะ.....นายทำได้รึเปล่า?”
“สบายมาก....เมนูนี้ผมชำนาญที่สุดเลยนะเคยบอกป่ะ”
“หึ...ไม่อ่ะ”
“งั้นเชิญนั่งรอทานได้เลยครับคุณลูกค้าเดี๋ยววันนี้เชฟแบมแบมจะทำผัดกระเพราสูตรพิเศษให้คุณทานเอง”
พูดจบก็เดินไปหยิบผ้ากันเปื้อนมาสวมแล้วก็ลงมือทำอาหารเมนูที่ยูคยอมต้องการ ร่างสูงก็ได้แต่นั่งมองคนตัวเล็กหยิบจับนู่นนี่ไปมาอย่างคล่องแคล่ว ยิ่งรู้ว่าอีกคนที่ยืนอยู่หลังเตากำลังทำอาหารที่เขาขอให้กิน
พอคิดถึงตรงนี้หัวใจก็เต้นแรงขึ้นมาซะเฉยๆ
สงสัยมันจะดีใจล่ะมั้ง
เพราะเขาก็ได้รีบสิทธิ์นั้นแล้วไม่ใช่รึไง?
สิทธิ์แบบมาร์คฮยองน่ะ (:
“ซี้ดด....อูมามิมากๆอ่ะแบมแบม เวรี่ดิริเชียสสส”
เจบียกนิ้วโป้งให้แบมแบม ปากก็ชมฝีมือทำอาหารของคนตัวเล็กไม่หยุดจนคนทำตัวจะลอยอยู่แล้ว
“ใช่....อร่อยมาก ฉันนี่หยุดกินไม่ได้เลยแบมแบม”
จูเนียร์พูดต่อโดยที่ปากก็เพิ่งกลืนข้าวคำล่าสุดลงคอ
ที่ใช้คำว่าล่าสุดก็เพราะมันยังไม่ใช่คำสุดท้ายยังไงล่ะ
“ผมชอบทำเมนูนี้น่ะฮะ เพราะคนที่บ้านผมมักจะบอกว่าผมทำเมนูนี้อร่อย”
“ก็ว่า ทำไมมันถึงอร่อยจัง.....อร่อยที่สุดเท่าที่นายเคยทำอาหารให้พวกเรากินเลยนะ”
มาร์คเองก็ไม่น้อยหน้าหันมาเอ่ยชมและส่งยิ้มหวานให้แบมแบมก่อนจะหันไปกินข้าวในจานต่อ
ยูคยอมที่นั่งมองอยู่ก็อดยกยิ้มขึ้นมาอย่างภาคภูมิใจไม่ได้
“นี่พวกฮยองต้องขอบคุณผมเลยนะครับ ไม่งั้นอาจจะไม่ได้กินผัดกระเพราที่แสนอร่อยนี่ก็ได้”
ยูคยอมเอ่ยออกมา ยิ้มร่ามองหน้าเหล่าฮยองที่เงยหน้าขึ้นมามองอย่างแปลกใจ โดยเฉพาะมาร์คที่ถึงกับหันไปหาแบมแบมอย่างขอคำตอบว่าสิ่งที่ยูคยอมพูดน่ะจริงเหรอ?
“เมื่อเช้าผมถามยูคยอมน่ะฮะว่าอยากทานอะไร แล้วยูคยอมก็บอกว่าอยากทานผัดกระเพรา ผมก็เลยทำให้”
แบมแบมตอบด้วยรอยยิ้ม แต่เหล่าฮยองทั้งหลายกลับไม่ได้ทำอย่างนั้นเลย ทุกคนต่างก้มหน้าก้มติดกินข้าวกันเงียบ จะมีก็แต่ยูคยอมที่นั่งคุยหยอกล้อและส่งยิ้มให้กับแบมแบมโดยทุกการกระทำของทั้งคู่ตกอยู่ในสายตาของเหล่าฮยองทั้งหมด
“ผมว่าอีกไม่นานต้องมีศึกชิงนาง”
จูเนียร์กระซิบบอกเจบีที่นั่งมองภาพแปลกตาตรงหน้าอยู่ด้วยกัน
ก็ยูคยอมยิ้มให้แบมแบมอ่ะ ไม่แปลกเหรอ ไหนจะสรรพนามในการเรียกกันและกันที่เปลี่ยนไปอีก
ชัวร์!!!
อีกไม่นานมาร์คฮยองกับยูคยอม ตีกันตาย!!
Rrrrrrrrr~
“ผมขอตัวไปรับโทรศัพท์ก่อนนะฮะ”
พูดจบแบมแบมก็ลุกเดินออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอก ปล่อยให้สี่หนุ่มจีโอทีนั่งกินข้าวต่อไป
“ฉันไม่ยักรู้ว่านายกับแบมแบมญาติดีกันตั้งแต่เมื่อไหร่”
เป็นมาร์คที่เอ่ยถามขึ้นมาก่อนอย่างสงสัย ก่อนหน้านี้ยูคยอมดูจะแอนตี้แบมแบมจะตายแต่วันนี้กับพูดคุยกันดีราวกับว่าก่อนหน้านี้ไม่เคยตีกัน
“แหมฮยอง คนอยู่บ้านเดียวกันก็ต้องดีกันไว้สิ ใครจะไปตีกันได้ตลอดล่ะ.....ผมกับแบมแบมก็เหมือนกับเจบีฮยองกับจูเนียร์นั่นแหละ”
ยูคยอมตอบอย่างไม่หยี่ระ จงใจพูดถึงเรื่องของเจบีฮยองกับจูเนียร์ให้อีกคนนึกภาพตาม ว่าเมื่อก่อนสองคนนั้นตีกันขนาดไหน และปัจจุบันนี้มันเป็นเเบบไหน โดยหารู้ไม่ว่ามือหนาของมาร์คกำลังกำช้อนแน่นราวกับว่าถ้ามันเป็นแก้วน้ำหรือจานชามก็คงจะแหลกคามือไปแล้ว
ไม่รู้ทำไมมาร์คถึงรู้สึกเหมือนกับว่ายูคยอมกำลังพูดยั่วเขาอยู่
ส่วนยูคยอมก็ก้มหน้ากินข้าวต่อไปพร้อมกับรอยยิ้ม ......รู้สึกชนะยังไงไม่รู้ (:
“ฮัลโหล ว่าไงฮะคุณลุง ตอนนี้แบมกำลังกินข้าวอยู่กับพวกจีโอที คุยนานไม่ได้นะฮะ”
เสียงหวานเอ่ย ตาก็คอยมองหลังว่าจะมีใครมาแอบฟังตนคุยโทรศัพท์รึเปล่า
ระแวงครับบอกเลย คนบ้านนี้ยิ่งชอบทำตัวแปลกๆกันอยู่ ถึงจะมีมาร์คฮยองที่รู้เรื่องแล้วแต่แบมแบมก็ยังไม่ไว้ใจอยู่ดี ใช่ว่าคนอื่นจะนิสัยเหมือนมาร์คฮยองซะเมื่อไหร่
[ลุงแค่จะโทรมาบอกว่าเจ้าเตนล์น่ะโทรมาหาลุงบอกว่าติดต่อหลานไม่ได้เลย ยังไงหลานก็โทรกลับไปหาเขาด้วยล่ะ ดูเหมือนจะมีเรื่องสำคัญจะคุยกับหลานด่วนอยู่]
“โอ๊ะ! แบมลืมไปซะสนิทเลยว่าแบมเปลี่ยนซิม งั้นเดี๋ยวแบมโทรไปหาเตนล์ก่อนนะฮะ ขอบคุณคุณลุงมากนะฮะ”
[อืม....ยังไงก็ดูแลตัวเองดีๆอย่าให้โดนจับได้ล่ะ ฮ่าๆๆ]
“หลานคุณลุงน่ะเก่งอยู่แล้วล่ะหน่า บายฮะ”
ว่าจบก็กดวางสายคนเป็นลุงแล้วต่อสายหาคนที่คุณลุงบอกทันที
เตนล์คือเพื่อนสนิทมากๆของแบมแบม สนิทกันมากถึงขนาดเคยไปนอนบ้านของกันและกันมาแล้ว และก็เป็นคนเดียวที่รู้ความลับของแบมแบมทุกอย่างเพราะแบมแบมไม่เคยปิดบัง รวมถึงเรื่องการมาปลอมตัวมาเป็นสไตล์ลิสให้กับศิลปินในค่ายของลุงตัวเองด้วย
[ฮัลโหลใครครับ?]
“เตนล์นี่ฉันเองนะ”
[แบมแบม! แกหายไปไหนมาวะ พวกฉันติดต่อแกไม่ได้เลยสักคน]
ปลายสายถามกลับมาอย่างตื่นเต้นหลังจากที่พยายามติดต่อเจ้าเพื่อนตัวดีทุกวิถีทางแต่ก็ติดต่อไม่ได้เลย สุดท้ายก็ต้องโทรไปหาประธานเจวายพีที่เป็นลุงแท้ๆของมันเนี่ยแหละ
“โทษทีว่ะ พอดีช่วงนี้ติดทำโปรเจคทุนอ่ะ แล้วแกโทรหาฉันมีอะไรวะ เห็นคุณลุงบอกว่าแกโทรไปหาเขา”
แบมแบมเอ่ยขอโทษก่อนจะถามในสิ่งที่สงสัย เพราะปกติเตนล์จะไม่ค่อยโทรหาเขาสักเท่าไหร่ ส่วนมากจะส่งข้อความแชทมาหากันมากกว่า แต่ช่วงนี้งานยุ่งแบมแบมเลยไม่ได้เช็คข้อความ......ไม่ต้องเดาตัวเลขแบมแบมก็รู้เลย ว่าจะต้องมีเป็นพันๆข้อความแน่ๆ
[ฉันก็จะโทรมาบอกแกเรื่องโปรเจคทุนนี่แหละ รู้ยังว่าเค้าเลื่อนกำหนดส่งมาเป็นสิ้นเดือนหน้าแล้วนะ]
“อะไรนะ!.....ทำไมมันเลื่อนเข้ามาเร็วนักล่ะ”
เสียงใสโผล่งออกมาอย่างตกใจ และก็รีบกลับมาป้องปากกระซิบเหมือนเดิมเมื่อนึกขึ้นได้ว่าในบ้านยังมีมนุษย์ไอดอลอีกสี่คนนั่งอยู่
[เห็นเขาบอกว่าจะหาคนที่ทำงานดีมีคุณภาพแล้วก็รวดเร็วด้วยอ่ะ ตอนนี้พวกฉันก็เร่งหาข้อมูลกันอยู่เนี่ย แล้วแกอ่ะไปถึงไหนแล้ว]
เตนล์ถามออกมาอย่างเป็นห่วง เขาก็เป็นอีกคนที่ทำโปรเจคนี้ ทุนนี้มีแค่หกทุนเท่านั้นและเตนล์ก็อยากจะไปกับแบมแบมด้วย แต่ดูเหมือนสิ่งที่พวกเขาคาดฝันจะยิ่งยากมากขึ้นเมื่อกำหนดส่งในตอนแรกที่เป็นหลังจากนี้อีกสามเดือนเปลี่ยนมาเป็นกำหนดส่งสิ้นเดือนหน้า ซึ่งมันเหลือเวลาอีกแค่เดือนกว่าๆเท่านั้นและพวกเขาทำไม่ทัน และยิ่งมีคนอีกเป็นพันคนก็ทำโปรเจคนี้เหมือนกัน
โอ้ยยย อิเตนล์อยากจะบ้า!!!!
“ยังไม่ถึงครึ่งเลยอ่ะ ยังไงก็ขอบคุณแกมากเลยนะที่โทรมาบอก”
[อืม แกก็สู้ๆนะเว้ย.....เออรู้แล้วคุยกับแบมแบมอยู่......ฉันต้องไปแล้วอ่ะไอแทยงมันเรียกละ บายนะแก]
“บาย”
มือบางกดวางสายเพื่อนรักก่อนจะยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาขยี้หัวตัวเองอย่างคิดหนัก
เอายังไงดีวะแบมแบม
“อ๊ะ! นึกออกแล้ว”
ร่างเล็กร้องออกมาอย่างดีใจก่อนจะรีบวิ่งเข้าบ้านมาเก็บจานข้าวที่ตัวเองกินค้างไว้ให้เรียบร้อย โดยมีสายตาทั้งสี่คู่มองตามอย่างงงๆ
“เดี๋ยวๆๆ แบมแบม จะรีบไปไหนเนี่ย”
จูเนียร์รีบตรงเข้ามาดึงแขนเล็กไว้ทันทีหลังจากที่แบมแบมเพิ่งวิ่งลงมาจากข้างบนห้องของตัวเองพร้อมกับเป้สะพายหลังพร้อมจะออกจากบ้านในทุกๆนาที
“ผมมีธุระต้องไปทำด่วนน่ะฮะ เดี๋ยวเที่ยงๆแทคยอนเมเนเจอร์จะมารับพวกคุณ แล้วเจอกันที่บริษัทเลยนะฮะ ผมขอตัวก่อน”
พูดจบก็ตรงดิ่งไปใสรองเท้าแล้วก็วิ่งออกจากบ้านไปทันที
“จะรีบไปไหนของเค้านะ”
จูเนียร์พึมพำออกมาเบาๆ ส่วนคนที่เหลือก็ได้แต่มองตามด้วยสายตาและอารมณ์ที่หลากหลาย
เกี่ยวกับเรื่องที่ปิดบังอย่างนั้นหรอ << มาร์ค
คงไม่ได้จะไปทำอะไรไม่ดีใช่มั้ย << ยูคยอม
ชักจะไม่ธรรมดาจริงๆซะแล้วสิ << เจบี
To be continued...
#แนะนำตัวละครตอนละคน
TEN (TNT)
อายุ 21 ปี
:: เพื่อนสนิทของแบมแบม รู้ทุกเรื่องของแบมแบม
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Talk.บอกก่อน
ตอนนี้สั้นกว่าตอนอื่นนิดหน่อยแต่มันจำเป็นต้องตัดเพราะมันกำลังจะขึ้นพาร์ทใหม่เดี๋ยวยาว
เอาเป็นว่า จะรีบมาเน้อ เรื่องนี้อัพถี่เพราะสมองมั่นแล่นพล็อตปลิว55555
แล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ ^^
#ฟิคปมเด็กโข่ง
ปล.จะมีแท็กทำไม? มีไว้เก๋ๆไงเเกร55555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น