ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : YB :09 - The feeling changed
9
The feeling changed
กว่ายูคยอมกับแบมแบมจะอาบน้ำเป่าขนให้แจ็คสันเสร็จก็กินเวลาไปกว่าสี่สิบนาทีเห็นจะได้ ไหนจะต้องมาจัดการตัวเองที่สภาพยับเยินไม่ต่างจากหมา รวมๆแล้วก็หนึ่งชั่วโมงพอดี
แบมแบมเดินลงมาที่ห้องนั่งเล่นด้วยชุดใหม่ เสื้อยืดลายขวางสีฟ้าสลับขาวกับกางเกงขาสามส่วนสีครีม ส่วนยูคยอมนั้นก็เป็นกางเกงยีนส์สีเข้มกับเสื้อยืดสีขาวธรรมดาสวมทับด้วยฮู๊ตสีเทา
“พร้อมยัง”
“ฮะ”
“งั้นก็ไปกันเลย”
ยูคยอมบอกก่อนจะเดินนำออกไปข้างนอกโดยผ่านร่างของหมาคู่ใจไปจนแบมแบมเรียกแทบไม่ทัน
“เดี๋ยวๆคุณ...ไม่เอาเจ้าโฮ่งไปด้วยหรอฮะ”
“นายบอกจะเลี้ยงไอติมฉันไม่ใช่หรอ....ร้านไอติมเขาไม่ให้เอาหมาเข้าหรอกนะ”
ยูคยอมตอบ แบมแบมหันไปมองหน้าหมาตัวยักษ์ที่ทำหน้าหงอยๆเหมือนรู้ว่ากำลังจะโดนทิ้ง
“แต่ผมสัญญากันเจ้าโฮ่งแล้วนี่ฮะว่าจะพามันออกไปเดินเล่นด้วย”
“ไว้วันหลังก็ได้ วันนี้เพิ่งอาบน้ำเดี๋ยวไปวิ่งคลุกดินเลอะเทอะอีก”
“เอางั้นก็ได้ฮะ......เจ้าโฮ่งเดี๋ยวฉันซื้อไส้กรอกมาฝากนะ”
พูดจบร่างเล็กก็กระชับสายกระเป๋าที่สะพายอยู่ข้างหลังแล้วก็เดินไปยืนข้างยูคยอม ก่อนจะส่งยิ้มตาหยีไปให้อีกหนึ่งที
“ไปกันเถอะฮะ”
“ผมเอารัมเรซิ่นเชอร์เบทกับสตอเบอร์รี่โยเกิร์ตอย่างละลูกนะฮะ แล้วก็เอานมปั่นแก้วหนึ่งด้วย.......แล้วคุณอ่ะเอาอะไร”
สั่งเมนูเสร็จก็หันมาถามยูคยอมที่นั่งตรงข้าม ร่างสูงก็ส่ายหน้าให้น้อยๆว่าไม่เอา
“งั้นเอาแค่นี้ละกันฮะ”
แบมแบมหันไปบอกพนักงานที่มารับออร์เดอร์แล้วก็หันกลับมาถามคนตัวสูงอย่างสงสัย
“ทำไม่ถึงไม่สั่งล่ะฮะ”
“สิ่งที่ฉันอยากกิน วันนี้ไม่มีน่ะสิ เมื่อกี้ฉันถามพนักงานแล้ว”
ยูคยอมตอบพรางยักไล่ ไม่ได้ซีเรียสมากมาย เดี๋ยวค่อยมากินวันอื่นก็ได้
“แล้วคุณอยากทานอะไรหรอ”
“คุกกี้ชีสเค้ก แต่ไม่ค่อยมีร้านไหนทำหรอก”
ยูคยอมตอบเสร็จก็หันไปมองสำรวจรอบๆร้าน ที่วันนี้คนไม่ค่อยแน่นเท่าไหร่
ร้านที่เขาและแบมแบมนั่งอยู่เป็นร้านขายไอศกรีมกับเค้ก ตกแต่งสไตล์วินเทจเหมาะแก่การนั่งชิวสุดๆ และที่สำคัญร้านนี้มีมุมวีไอพีที่เป็นส่วนตัวพอสมควรทำให้ยูคยอมชอบมานั่งร้านนี้บ่อยๆ แต่วันนี้น่าเสียดายตรงที่ไม่มีเมนูโปรดของเขา
ถึงแม้จะกินไม่เลือกแต่สำหรับของหวานก็จะมีแค่ไม่กี่อย่างหรอกที่เขากินเพราะพวกของหวานมักจะมีน้ำตาลและแคลอรีมากกว่าของคาวอยู่มาก
เห็นกินเก่งแบบเนี่ยแต่ยูคยอมก็รักษาสุขภาพและหุ่นที่ฟิตแอนด์เฟิร์มนะ แต่ยกเว้นช่วงเดือนนี้ไว้หน่อยละกัน ไว้เดือนต่อไปค่อยนับ
“ผมทำให้ทานก็ได้นะ ผมทำเป็น”
“จริง?”
ยูคยอมเลิกคิ้วสงสัยอย่างไม่เชื่อหูกับสิ่งที่แบมแบมบอก
“อื้ม....เพื่อตอบแทนที่คุณพาผมมาข้างนอกวันนี้ไง”
แบมแบมเอ่ยแล้วก็หันไปให้ความสนใจกับของกินที่มาเสิร์ฟตรงหน้าทันที
“โอเค”
ยูคยอมหยักไหล่ มองคนตัวเล็กตักไอติมเข้าปากแล้วก็ทำหน้าฟินระเบิด ก็อดที่จะยกยิ้มขึ้นมาไม่ได้
แต่เอ๊ะ! ยิ้มอย่างนั้นหรอ?
นายต้องบ้าไปแล้วแน่ๆคิมยูคยอม (:
“เอาอันนี้ดีกว่า ผมว่าอันนี้อร่อยกว่านะ”
“ฉันชอบอันนี้”
“แต่ผมชอบอันนี้”
“แต่ฉันเป็นคนกินนะ”
“แล้วคุณจะไม่ให้ผมกินด้วยเลยรึไง”
“งั้นก็เอาไปหมดนี่เลยละกัน”
พูดจบยูคยอมก็กวาดคุ้กกี้สอดไส้ครีมลงตะกร้าอย่างละอัน เอามันทุกรสไปเลย
ขี้เกียจจะเถียงกับเด็กดื้อละ
“นี่คุณเอาอันนี้ด้วยได้ป่าวอ่ะ”
แบมแบมถาม มือก็ชี้ไปที่ซองเบนโตะสีแดงที่วางไว้บนชั้น
ตาโตกระพริบปริบๆอย่างอ้อนวอนจนยูคยอมต้องส่ายหัวน้อยๆอย่างระอา
“จะเอาอะไรก็หยิบ แล้วก็มาจ่ายตังค์ได้แล้ว”
ยูคยอมเอ่ยก่อนจะเดินหิ้วตะกร้าไปที่แคชเชียร์ แบมแบมพอได้ยินคำอนุญาตก็ไม่รอช้าหยิบขนมที่เล็งไว้ตามยูคยอมไปทันที
ทั้งสองพากันเดินกลับบ้านกันในที่สุดโดยไม่มีบทสนทนาใดๆทั้งสิ้น เพราะยูคยอมไม่รู้จะชวนคุยอะไร ส่วนแบมแบมก็เอาแต่ดูดนมรสกล้วยที่ซื้อมาเมื่อกี้ ด้วยเงินของยูคยอม
ร่างสูงปรายตามองร่างเล็กที่เดินอยู่ข้างๆ ที่กำลังดูดนมไปด้วยแล้วก็ฮัมเพลงในลำคอไปด้วย
“มีความสุขจังนะ”
“ก็แหงสิฮะ ได้ออกมาเดินเล่นแล้วยังได้กินของอร่อยอีกเป็นใครก็แฮปปี้กันทั้งนั้นแหละ”
แบมแบมตอบยิ้มๆแล้วก็หันมาดูดนมรสโปรดในมือต่อ
“แถมฟรีด้วยใช่มั้ย?”
“โหย ไม่เอาดิคุณ...เดี๋ยวกลับไปผมใช้คืนอยู่แล้วล่ะหน่า”
ร่างเล็กยู่ปากบอก อย่างที่ยูคยอมพูดวันนี้เขาเที่ยวฟรีแถมกินฟรีโดยมียูคยอมเป็นคนจ่าย รวมถึงของที่เพิ่งซื้อที่ซุปเปอร์เมื่อกี้ด้วยทั้งหมด ยูคยอมเป็นคนออกเงินเอง เพราะแบมแบมคนนี้ลืมเอาการ์ดไปน่ะสิ ทั้งที่เป็นฝ่ายบอกจะเลี้ยงเขาแท้ๆ เสียฟอร์มชะมัด
เรื่องเงินสดนี่ไม่ต้องถาม ไม่เคยพกครับ......ก็รวยอ่ะ
อยู่เมืองดัดจริตชีวิตต้องป๊อปเงี้ยแหละครับ
“นายอายุเท่าไหร่”
“ฮะ?...อ๋อ เดือนหน้าก็21แล้วฮะ”
แบมแบมทำหน้าสงสัยที่อยู่ๆยูคยอมก็ถามขึ้นแต่ก็ยอมตอบออกไปแต่โดยดี
“เรียกฉันยูคยอมสิ”
“ฮะ??”
คิ้วเรียวขมวดมุ่นอย่างไม่เข้าใจในสิ่งที่ยูคยอมเอ่ย คือปกติเขาก็เรียกว่ายูคยอมนะไม่ได้เรียกว่าเจ้าโฮ่งสักหน่อย
“เราอายุเท่ากันนี่...ต่อไปนี้ฉันก็จะเรียกนายว่าแบมแบมเหมือนกัน”
“อ่า...โอเคฮะ คุณยูคยอม”
ถึงจะยังงงๆแต่ก็ทำเป็นพยักหน้าเข้าใจไปก่อน ขี้เกียจสงสัยละ เอาไว้ค่อยถามทีหลังละกัน
“ไม่ต้องมีคุณสิ....แค่ยูคยอมน่ะ”
“หืม?”
คราวนี้แบมแบมถึงกับหยุดเดินแล้วหันไปเลิกคิ้วใส่ยูคยอม เมื่อเริ่มจะเข้าใจถึงความต้องการของอีกคน แต่ก็ยังไม่เข้าใจเจตนาอยู่ดี
“ฉันแค่ไม่ชอบน่ะ เวลาที่มีคนมาเรียกคุณๆ มันรู้สึกไม่ค่อยสนิท….แล้วนายก็อยู่บ้านเดียวกับฉันด้วยมันเลยรู้สึกอึดอัด เข้าใจป่ะ”
ยูคยอมอธิบาย เสร็จแล้วก็หันหน้าหนีไปทางอื่น ปากก็พึมพำต่อว่าตัวเองแบบไม่มีเสียง
การแถของแกโคตรห่วยแตกเลยคิมยูคยอมเอ้ย!
แต่แบมแบมกลับไม่ได้เอะใจอะไร ก็แค่คิดว่ายูคยอมคงจะอยากสงบศึกกับเขาแล้วถึงแม้ทุกๆครั้งแบมแบมจะไม่ได้เล่นด้วยก็ตาม ยูคยอมคงจะเหนื่อยที่ต้องเล่นสงครามคนเดียวนั่นแหละ
“อ่อ....ฮะ ผมเข้าใจแล้วแค่ยูคยอมใช่มั้ย....งั้นผมว่าเรา....”
“…..”
ยูคยอมเงียบหันกลับมามองหน้าแบบที่อยู่ดีๆก็หยุดพูดไป ก่อนริมฝีปากบางจะยกยิ้มขึ้นและสองเท้าของแบมแบมก็ออกวิ่ง
“วิ่งแข่งกันเถอะ! ใครถึงบ้านก่อนชนะน้า~”
ร่างสูงมองแผ่นหลังบางที่วิ่งนำข้างหน้าแล้วก็ยกยิ้มขึ้นมาบ้างก่อนสองเท้าจะออกวิ่งตามร่างเล็กไป พร้อมกับตะโกนบอกอีกคน
“นายเตรียมแพ้ได้เลย!”
“ใส่ไปอีกสิแค่นี้ไม่พอหรอก”
ยูคยอมพูดขณะที่มือก็หยิมคุกกี้โอริโอ้มาหักใส่ลงไปในถ้วยครีมชีสที่แบมแบมใช้ช้อนคนอยู่
“แค่นี้ก็พอแล้ว ใส่เยอะแล้วมันจะร่วน ยูคยอมนั่งเฉยๆเลยเดี๋ยวผมทำเอง”
แบมแบมว่าพรางตีมือหนาที่กำลังทำตามใจตัวเองจนครีมชีสที่เป็นสีขาวจะกลายเป็นสีดำอยู่รอมร่อ
“นี่ๆ ดูอะไรนู่นสิ”
“หืม? ไม่เห็นมีอะไรเลย อ๊ะ! ยูคยอม!!”
แบมแบมโวยเมื่อถูกหลอกให้หันไปดูอะไรก็ไม่รู้แล้วพอหันกลับมาก็ถูกนิ้วเรียวของคนตัวสูงป้ายครีมชีสมาที่แก้มของตัวเอง
“ฮ่าๆๆ”
คนแกล้งก็ได้ทีหัวเราะจนตัวงอจนแบมแบมอดหมั่นไส้ไม่ได้ ยกช้อนที่เปื้อนครีมชีสป้ายไปที่จมูกอีกคนเต็มๆ ยูคยอมถึงกับขำต่อไม่ออก
“เอาอีกเปล่า ผมมีเยอะกว่านะ”
ร่างเล็กพูดพร้อมกับยกช้อนขึนมาขู่จนยูคยอมต้องยอมยกธงขาวพ่ายแพ้ไปในที่สุด
“ไม่เล่นแล้ว.....ไม่หนุกเลย บุ่ยย~”
ยูคยอมว่าแล้วก็บึนปากใส่แบมแบมจนคนตัวเล็กอดหัวเราะให้กับท่าทางมุ้งมิ้งของอีกคนไม่ได้
“ฮ่าๆๆ^^”
อยู่ๆหน้าอกข้างซ้ายของยูคยอมก็สั่นอีกแล้ว แต่คราวนี้สั่นแรงกว่าครั้งไหนๆจนยูคยอมกลัวว่ามันจะระเบิดออกมาข้างนอกอีกในไม่ช้า
อะไรกันแค่ไอเตี้ยหัวเราะทำไมหัวใจของคิมยูคยอมต้องเต้นแรงขนาดนี้ด้วยล่ะ
“อะแฮ่ม....ทำต่อสิ ฉันอยากกินแล้วนะ”
เสียงทุ้มกระแอ่มในลำคมหนึ่งทีก่อนจะพาเปลี่ยนเรื่องกลับมาที่คุกกี้ชีสเค้กต่อ
แบมแบมได้แต่มองท่าทีแปลกไปของอีกคนอย่างสงสัยแต่ก็เพียงไม่นานเพราะโดนเร่งให้ทำขนมให้เสร็จจากคนตัวใหญ่
แบมแบมจัดการเอาถ้วยคุกกี้ชีสเค้กทั้งหกถ้วยเข้าตู้เย็น (ทำเผื่อแทคยอนเมเนเจอร์ด้วย) เสร็จแล้วก็หันมาทำความสะอาดครัวต่อโดยมียูคยอมเป็นคนช่วยล้างจาน
“ต้องรออีกนานป่ะถึงจะกินได้”
ยูคยอมถามพรางหันไปเช็ดมือหลังล้างจานกับพวกอุปกรณ์ทำขนมเสร็จ
“ก็สักประมาณยี่สิบนาทีน่ะฮะ รอให้ครีมชีสแข็งตัวสักหน่อยก็ทานได้แล้ว....จริงๆก็ทานได้เลยนะแต่ว่าถ้าเย็นแล้วจะอร่อยกว่า”
แบมแบมพูดพร้อมกับเช็ดโต๊ะเสร็จพอดี
ทั้งสองพากันเดินมานั่งที่โซฟาในห้องนั่งเล่น โดยในมือยูคยอมไม่ลืมถือส้มลูกใหญ่ติดมาด้วย มือหนาหยิบรีโมทมาเปิดโทรทัศน์ ก่อนจะล้มตัวนอนลงบนโซฟาตัวยาวจับจองเป็นเจ้าของแต่เพียงผู้เดียว
แบมแบมเงยหน้ามองนาฬิกาตรงผนัง ตอนนี้ก็ปาเข้าไปบ่ายสามแล้วแต่พวกมาร์คฮยองยังไม่กลับมาอีก
“พวกเค้าไปกันนานจังนะฮะ”
“เป็นธรรมดา เมื่อไหร่ที่เจบีฮยองเจอกับแทคยอนฮยองนะ ช็อปกระจาย ฉันเลยไปอยากไปด้วยไง”
ยูคยอมตอบโดยลืมไปว่าในปากตัวเองมีส้มอยู่ ทำให้นำส้มที่อยู่ในปากกระเด็นออมาเปื้อนหมอนอิงที่เขากอดอยู่
“โอ๊ะ! ยูคยอมมันเปื้อนแล้ว ทำไมถึงชอบเอาของกินมานั่งกินบนโซฟาเนี่ยเห็นมั้ยมันเลอะหมดแล้ว.....ไม่ไหวๆลุกไปเลย”
แบมแบมว่า เอาหมอนตีไหล่ยูคยอมเบาๆให้ลุกเอาส้มไปทิ้ง ส่วนตัวเองก็ถอดปลอกหมอนใบที่เปื้อนออกไปหย่อนใสเครื่องซักผ้า
รีบทำก่อนที่คุณจูเนียร์จะกลับมาถ้าไม่อยากโดนบ่น
“นี่แบมแบมดูหนังกันป่ะ”
ยูคยอมถามแบมแบมที่เพิ่งเดินกลับมาหลังจากเอาปลอกหมอนไปซักพรางชูแผ่นหนังที่เพิ่งซื้อมาเมื่ออาทิตย์ก่อนขึ้น
“โอ๊ะ! เรื่องนี้ผมอยากดูอยู่พอดีเลยเอาสิฮะ”
แบมแบมตอบก่อนยูคยอมจะเดินเอาแผ่นไปใส่เครื่องเล่นแล้วกลับมานั่งข้างแบมแบมที่จับจองที่นั่งบนโซฟาตัวยาวไปก่อนหน้า
เวลาผ่านไปไม่นาน ร่างเล็กที่เหมือนจะตั้งใจดูหนังอยู่ก็ล้มเอียงลงมาทางยูคยอม จนร่างสูงต้องหันมามองและก็พบว่าคนที่บอกว่าอยากดูหนังเมื่อกี้หลับปุ๋ยไปแล้ว
ยูคยอมหันมาจับร่างแบมแบมหวังจะให้นอนลงดีๆ แต่ก็ต้องชะงักมือเพราะเผลอไปมองหน้าคนตัวเล็กเข้า ใบหน้าหวานยามหลับใหลทำให้ยูคยอมไม่อาจละสายตาไปได้เลย มือหนายกขึ้นมาเกลี่ยปอยผมที่ปรกหน้าหวานออกทำให้เห็นใบหน้าเล็กนั่นชัดขึ้น ยามที่แก้มยุ้ยๆนั่นซบมาที่ไหล่หนาของเขามันดูนุ่มนิ่มจนยูคยอมอดที่จะเอานิ้วไปจิ้มแก้มยุ้ยๆนั่นไม่ได้ มุมปากหยักยกยิ้มขึ้นเมื่อไม่เห็นปฏิกิริยาตอบรับจากอีกคน จนเกิดความคิดที่ว่า
‘ถ้าทำมากกว่านี้จะตื่นมั้ยนะ’
ตาคมเลื่อนลงไปมองริมฝีปากสีเชอรี่ที่เผยออ้าออกน้อยๆเพราะหายใจลำบาก ราวกับกำลังยั่วยวนให้เขาประทับจูบลงไปเสียอย่างนั้น
ใบหน้าคมค่อยๆเคลื่อนลงไปอย่างช้าๆ เพียงอีกนิดริมฝีปากร้อนของเขาก็จะสัมผัสกับริมฝีปากอุ่นนุ่มของแบมแบมอยู่แล้ว ถ้าไม่ติดว่า
“ทำอะไรน่ะ”
พรึบ!
ตุ้บ!
“โอ้ยย!!”
“อือ....หืม? อะไรกันฮะเนี่ย?”
แบมแบมที่สะดุ้งตื่นเพราะเสียงร้องของยูคยอมถามขึ้น มือบางก็ขยี้ตาไปดวยอย่างสงสัย ที่ยูคยอมลงไปนั่งจุมปุ๊กอยู่ที่พื้นแบบนั้น
“เมื่อกี้นายจะทำอะไรน่ะยูคยอม”
จูเนียร์เดินเข้ามาถามน้องเล็กที่ลุกขึ้นยืน ลูบก้นป้อยๆเพราะตกใจเสียงของจูเนียร์เลยกลิ้งตกโซฟาไป
“ปะ เปล่าสักหน่อย”
ยูคยอมตอบเสียงตะกุกตะกัก พรางหันไปมองหน้าแบมแบมที่นั่งมองหน้าเขาตาแป๋วอยู่บนโซฟาที่เดิม
“แต่ฉันเห็นนะ.....ว่านายกำลังจะ...”
จูเนียร์พูดเสียงเบาลงพรางหันไปมองหน้าแบมแบมแล้วก็หันกลับมาส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ยูคยอม
“อะไรหรอจูเนียร์”
มาร์คที่เดินตาเข้ามาเอ่ยถามเมื่อเห็นท่าทีผิดปกติของน้องเล็กที่ยืนตัวแข็งทื่อหน้าซีดเผือดราวกับพิ่งทำความผิดมา
“นายไปทำอะไรไม่ดีมาใช่มั้ยยูคยอม”
เจบีหรี่ตาถาม จ้องหน้าซีดๆของน้องเล็กเขม็ง
“ทำอะไรที่ไหนเล่า...อะ เอ่อ... ผมกับแบมแบมทำคุกกี้ชีสเค้กไว้ในตู้เย็นด้วยนะฮยอง”
“จริงหรอ”
พอได้ยินว่าของกินเจบีกับแทคยอนก็วิ่งร่าเริงไปทางห้องครัวทันที ส่วนมารคก็เดินเข้ามาหาแบมแบมที่ยังนั่งอึนอยู่
“แบมแบมฉันซื้อของสดกับอาหารสำเร็จรูปมาเยอะเลยไปช่วยฉันจัดของหน่อยสิ”
“อ่าได้ฮะ เดี๋ยวผมขอไปล้างหน้าก่อนนะฮะ มาร์คฮยองเดินนำไปก่อนเลย”
แบมแบมบอกก่อนเดินเข้าห้องน้ำไป มาร์คเองก็เอาของเข้าไปเก็บในครัว
“เฮ้อออ เกือบไป”
พอทุกคนเดินไปยูคยอมก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่อย่างโล่งอก โดยลืมไปซะสนิทว่ายังคงมีอีกคนที่เห็นเหตุการณ์เมื่อกี้ยืนอยู่
“อะแหน่ะ ชอบหรอ”
“เฮ้ย! ยังอยู่อีกหรอเนี่ย....แล้วอะไร ชอบอะไร..ใครชอบ”
ยูคยอมสะดุ้งที่อยู่จูเนียร์ก็ยื่นหน้ามาจากข้างหลัง ก่อนจะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ว่าจูเนียร์ถามอะไร ทั้งๆที่ในใจมันรู้ดี
“ก็นายไงชอบแบมแบม…..เมื่อกี้นี้ฉันเห็นนะว่านายกำลังจะจู....”
จูเนียร์ทำปากจู๋ประกอบท่าทางที่เห็นแต่ก็ยังไม่ทันจะได้พูดจบประโยคยูคยอมก็รีบร้องแทรกขึ้นมาซะก่อน
“เฮ้ย!ปล่าซะหน่อย ไม่ได้ชอบก็แค่.....”
“แค่อะไรฮึ?”
ร่างบางเลิกคิ้วถามพรางยิ้มกริ่มอย่างรู้ทัน
“แบมแบมสัปหงกคอแทบหักก็เลยจะจัดท่าให้นอนดีๆ ก็เท่านั้นเอง”
จูเนียร์ที่เห็นสกิลการแถที่แย่มากของยูคยอมก็ได้แต่ส่ายหัวน้อยๆอย่างระอาใจ
“งั้นหรอ?....โอเค เชื่อก็ได้ แต่ว่าแย่จังนะ....”
“อะไร?”
ร่างสูงหันไปถามเมื่อจูเนียร์ยังคงไม่พูดไม่จบ แถมยังทำเหมือนรู้อะไรบางอย่างมาอีกด้วย
“ดูเหมือนมาร์คฮยองจะมีคู่แข่งซะแล้วสิ”
ทิ้งระเบิดเสร็จจูเนียร์ก็เดินสะบัดก้นเข้าครัวไปอย่างอารมณ์ดีที่ได้แกล้งเจ้าน้องเล็ก ปล่อยคนตัวยักษ์ยืนสับสนกับประโยคที่ตัวเองพูดอยู่อย่างนั้น
หมายความว่ายังไงกัน หรือว่ามาร์คฮยองจะ.......
#เก็บตก
บันทึกพิเศษของเด็กโข่ง
ข้อดีของไอเตี้ย
1.ทำอาหารอร่อย แถมเป็นหลายอย่าง ได้กินอาหารหน้าตาแปลกๆทุกวัน ชีวิตดี๊ดี ไม่ต้องทนกินข้าวผัดกิมจิของมาร์คฮยองอีกต่อไปแล้ว
2.ทำงานบ้านได้ ไม่ขี้บ่นเหมือนจูเนียร์ที่เอะอะก็ฟาดเอาๆ เสร็จแล้วตัวเองก็โดนเจบีฮยองเรียกไปบ่น(?)
3.แก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้ดี ไม่โวยวายจนเกิดเรื่องเหมือนเจบีฮยองที่ชอบอาละวาดเวลากองถ่ายแบบเปลี่ยนคอนเซ็ปต์เสื้อผ้าที่ใช้ถ่าย
4.ทำให้แจ็คสันยอมอาบน้ำดีๆได้โดยไม่ต้องเปลืองแรงวิ่งไล่ แค่หลอกมันว่าจะพาไปเดินเที่ยวก็ยอมแล้ว (อันนี้ขอคารวะ)
5.ทำคุกกี้ชีสเค้กที่ยูคยอมชอบได้แถมอร่อยอีกตางหาก กินแล้วจะละลายในปาก ฟิน~
ข้อดีที่นึกออกตอนนี้ก็มีเท่านี้ส่วนข้อเสีย
คือ....
ชอบทำอะไรแปลกๆจนยูคยอมรู้สึกหวั่นไหว
To be continued...
#แนะนำตัวละครตอนละคน
JINYOUNG PARK
อายุ 45 ปี
:: ประธานค่ายเจวายพี รักหลานยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด เป็นโสด ไม่มีเมีย
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Talk.มาร์คฮยองจะอะไรหรอคะ?
พาร์ทนี้ยูคแบมเต็มๆ จูเนียร์นี่มารขัดขวางความฟินที่สุด เดี๋ยวก็จับยัดเข้าปากเคี้ยวๆซะดีมั้ยเนี่ย
เอาล่ะค่ะอีกนิดใกล่ม่าละ (ไหนบอกใสๆไร้ดราม่า?)
แต่นิดเดียวและแค่พอหน่วงๆพอเนอะ ช่วยชาติประหยัดทิชชู่
#ฟิคปมเด็กโข่ง
ปล.จริงแท็กนี้ไม่มีความสำคัญเลยนะเพราะไรท์ไม่ได้เค้าทวิตเลย เอาเป็นว่ารู้ว่ามีพอเนอะ ชอบก็แชร์ต่อนะคะ
แท็กไม่เล่นช่างมัน มีแค่เก๋ๆพอ55555
ปล2.เค้าไม่ซีเรียสเรื่องคอมเม้นนะ จะเม้นไม่เม้นไม่เป็นไรชอบดูยอดวิวกับยอดเฟปมากกว่า
แต่ถ้าใครชอบก็เม้นได้นะคะแล้วก็จะดีมากถ้าช่วยแชร์ให้คนอื่นอ่านด้วย อันนี้ชอบที่สุดเลย^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น