ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : YB :00 - G O T
G O T
“ย๊า!! คิมยูคยอมลุกไปเลยนะ ฉันเคยบอกนายแล้วใช่มั้ยว่าอย่าเอาอะไรมากินตรงนี้ เห็นมั้ยว่าน้ำจากส้มนั่นมันหยดใส่โซฟาน่ะห๊ะ!!”
“ยังสักหน่อย นายอย่าโอเวอร์แอคติ้งไปหน่อยเลยจูเนียร์”
“หนอยย ไอ้บ้านี่พูดไม่ฟังใช่มั้ย ได้~”
“ย้ากกก!!!!! ”
“ตายซะเถอะแก!!!”
“โอ้ยยย ยอมแล้วๆ ปล่อนช้านนน”
“นี่พอได้แล้วหน่าจูเนียร์ นายจะฆ่าหมอนั่นจริงๆรึไง”
“ก็ไอบ้านี่มันพูดไม่รู้จักฟังก็ต้องโดนดีแบบนี้แหละฮะฮยอง ผมจะฟาดให้ไส้ไหลเลย!”
“มาร์คฮยองช่วยผมด้วยยยย”
“ย๊า!!! พวกนายเอะอะโวยวายอะไรกันห๊ะ! ฉันทำงานอยู่นะเว้ย!!”
เสียงประกาศิตจากพี่ใหญ่ดังขึ้น หลังจากที่เขาต้องนั่งทนฟังเสียงเอะอะโวยวายของเจ้าลูกลิงทั้งหลายที่เอาแต่แหกปากลั่นทั้งๆที่ก็รู้ว่าเขากำลังใช้สมาธิเพื่อแต่งเพลงอยู่
“นายมาก็ดีละช่วยห้ามที่เถอะ ไม่งั้นมีหวังเราได้หาสมาชิกเพิ่มแน่”
พี่รองเอ่ย หันไปหาคนที่พอจะช่วยได้มากที่สุด คนที่เพิ่งมาก็มองหน้าคนพูดอย่างคาดโทษที่ไม่ยอมห้าม แต่อีกคนก็แค่ยักไหล่อย่างไม่รู้ไม่ชี้ เขาเลยหันไปหาเจ้าตัวต้นเหตุที่ส่งเสียงโวยวายจนเขาไม่สมาธิทำงานซึ่ง ณ ปัจจุบันก็ยังคงตีกันไม่หยุด แล้วก็ต้องเบิกตากว้าง กับท่าทางที่ล่อแหลมของสองน้องเล็ก
“ย่าห์! จูเนียร์!!”
ร่างสูงเอ่ยเสียงเย็นแต่ก็ดังไปพร้อมกันๆจนคนที่ตีกันอยู่ตอนนี้ต้องหยุดและหันมามอง
“จะ เจบีฮยอง”
คนโดนเรียกถึงกับหน้าเหวอเมื่อหันมาเห็นพี่ใหญ่ที่ยืนมองหน้าเขาเขม็งแล้วก็รีบกะเด้งตัวลุกทันที
ตายๆๆ ตายแน่ๆจูเนียร์เอ้ย
“มานี่!”
เหมือนหุ่นกระป๋องที่พอโดนกระตุกเชือกข้างหลังก็ขยับตัวด็อกแด็ก ร่างบางรีบเดินไปหยุดยืนอยู่หน้าเจ้าของร่างสูงที่เรียกตัวเอง ก่อนจะช้อนสายตามองอย่างน่ารัก
“แฮกๆ เกือบตายแล้วมั้ยล่ะ คนอะไรแรงเยอะยังกะโคถึก”
ตัวต้นเหตุอีกคนลุกขึ้นนั่งจับผมเพ้าที่ยุ่งเหยิงพรางบ่นกระปอดกระแปด ไม่วายโดนคนตัวเล็กหันมามองอย่างเอาเรื่อง
“ย๊า!!....”
“ตามฉันขึ้นมา! เดี๋ยวนี่!!”
“....ฮะ”
ไม่ทันได้แผลงฤทธิ์อีกรอบก็ต้องเดินคอตกตามพี่ใหญ่ขึ้นไปบนห้อง ส่วนอีกสองคนที่เหลือก็ได้แต่มองตามด้วยสายตาสยองๆ
“จูเนียร์โดนเชือดแน่ๆ”
ยูคยอมว่า ยกมือขึ้นมาทำท่าปาดคอตัวเองประกอบคำพูด
“นายก็สมควรโดนเหมือนกันนะยูคยอม...เก็บกวาดให้เรียบร้อยด้วยล่ะ”
พูดจบพี่รองก็เดินล้วงกระเป๋า ออกไปนั่งรับลมหน้าบ้านชิวๆ ปล่อยให้เจ้าน้องเล็กต้องเก็บกวาดสถานที่คนเดียว จะอะไรซะอีกล่ะ ก็จูเนียร์เล่นหยิบข้าวของรอบตัวมาฟาดใส่เขาไม่ยั้งเลยนี่นา ทั้งหมอน นิตยาสารต่างๆอีก นี่ดีนะที่เจบีฮยองลงมาก่อนไม่งั้นรีโมททีวีอาจจะลอยมาเล่นบนหัวเขาไปแล้ว
นึกแล้วก็ยกมือขึ้นมาลูบหัวตัวเอง จูเนียร์นี่ก็โหดใช่เล่น เห็นตัวเล็กนิดเดียวแต่แรงนี่เยอะชิบ! ป่านนี้ไม่รู้จะเป็นยังไงมั่ง คงจะโดนดุหลายกระทงแหงมๆ
#บนห้อง
“จะ เจบีฮยองฮะ”
ทำใจกล้าเรียกคนที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะทำงานเบาๆ หลังจากที่เรียกให้เขาเดินตามขึ้นมาก็ไม่ยอมพูดอะไรสักคำปล่อยให้เขายืนมองอยู่นั่นแหละ ส่วนตัวเองก็นั่งทำงานไม่เห็นสนใจกันสักนิด ไม่รู้รึไงว่าคนยืนมันเมื่อยนะ
“ไม่แหกปากเหมือนเมื่อกี้แล้วหรอ”
พูดด้วยน้ำเสียงปกติไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองอีกคนที่ยืนสั่นไม่รู้จะสั่นยังไงแล้ว ก็ไอท่าทางปกติแบบนี้มันปกติที่ไหนล่ะสำหรับเจบีฮยองลีดเดอร์จอมโหดน่ะ
“ผมขอโทษฮะ ไม่รู้ว่าฮยองทำงานอยู่ แต่ว่ายูคยอมอ่ะ เจ้านั่นมันพูดไม่รู้เรื่องนี่ฮะผมบอกว่าไม่ให้เอาขนมมากินบนโซฟาก็ไม่ยอมฟัง ผมก็เลย..”
“ก็เลยขึ้นไปคร่อมหมอนั่นแบบนั้นสินะ เหอะ”
คราวนี้ไม่พูดเปล่ายังเงยหน้าขึ้นมามองอีกคนให้ตกใจเล่น ก่อนจะสะบัดหน้าหนีไปอีกทาง
ไม่ใช่อะไรหรอก กลัวจะหลุดยิ้มให้คนที่ทำท่าทางเหมือนลูกแมวตกกะใจนั่นเห็นน่ะสิ เลยต้องหันหน้าหนีไปมองอย่างอื่นแทน อ่า..กระถางต้นไม้นั่นก็โอเคนะ
“ไม่ใช่แบบนั้นนะฮะฮยอง ก็เจ้านั่นน่ะตัวใหญ่ผมฟาดไม่ถนัดก็เลย นะ..นั่งทับมันซะเลย”
“ถ้าเกิดเป็นฉันหรือเป็นมาร์คนายก็จะทำแบบนั้นเหมือนกันใช่มั้ย”
หันพูดด้วยตาเขียวปั๊ด ก่อนจะหันหน้าหนีอีกครั้ง
อะไรคือพูดด้วยปากบึนๆกับหน้าตาเหมือนกำลังจะร้องไห้แบบนั้นอีก.....โอ้ยย ปาร์คจูเนียร์ นายจะน่ารักไปไหนเนี่ย ><
“ป่าวนะฮะฮยอง มันไม่เหมือนกันสิ ผมรู้ว่าฮยองกับมาร์คฮยองไม่มีทางทำแบบนั้นอยู่แล้ว แต่ยูคยอมมันพูดไม่ฟังนี่ฮะ”
คนโดนหันหน้าหนีเป็นรอบที่สองพยายามพูดแก้ตัว เขารู้ดีว่าพี่ใหญ่นะง้อยากจะตายยิ่งกับเขาด้วยแล้วยากยิ่งกว่าเอาข้อสอบโอเน็ตมาฟิวชั่นกับข้อบสอบแกทแพทอีก
“กี่ครั้งแล้วจูเนียร์”
“ฮะ?”
ร่างบางร้องห๊ะตาโต ไม่เข้าใจกับคำพูดของพี่ใหญ่ที่อยู่ดีๆก็หันมาจ้องหน้าเขานิ่งๆราวกับราชสีห์จะกินหนูอย่างนั้นแหละ น่ากลัวชิบ!
“ยูคยอมมันทำแบบนั้นกี่ครั้งแล้ว”
“ก็...หลายครั้งแล้วฮะ”
ตอบเสียงอ่อยๆ ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นไปมองสบตาเรียวรีนั่น กลัวจะละลายไปซะก่อน
ถึงจะน่ากลัว แต่ก็มีเสน่ห์เหลือร้ายเลยนะฮยองคนเนี้ย ><
“หลายครั้งแล้ว...และนายก็จัดการแบบนี้ทุกครั้งเลยใช่มั้ย แล้วเป็นไงสุดท้ายมันฟังรึเปล่าล่ะ.....ก็ไม่ นายรู้ตัวบ้างรึเปล่าจูเนียร์ว่าโดนหมอนั่นหลอกแต๊ะอั๋งตั้งกี่ครั้ง ทำไมถึงไม่รู้จักระวังตัวซะบ้าง!”
คราวนี่พี่ใหญ่แกล้งตะคอกเสียงดังให้คนตัวเล็กตกใจเล่นๆ และก็ได้ผลเมื่อเจ้าลูกแมวตัวน้อยสะดุ้งแล้วก็ก้มหน้าจนคางแทบจะชิดกับอก
“ผะ ผมขอโทษฮะ”
“วันหลังถ้าหมอนั่นทำแบบนั้นอีกให้วิ่งมาบอกฉัน ไม่ใช่จัดการเองแบบวันนี้อีกเข้าใจมั้ย”
“เข้าใจฮะ”
ยังคงก้มหน้าไม่ยอมเงยขึ้นมา พี่ใหญ่ที่แอบเห็นตากลมเริ่มคลอด้วยน้ำใสๆเลยต้องรีบปรับลุคกลับมาเป็นเจบีฮยองคนอ่อนโยนของแมวน้อยก่อนที่น้ำใสๆนั่นจะไหลออกมาจากดวงตากลมจริงๆ
“มานี่ซิ”
“….”
ยอมเดินมาหาอย่างว่าง่ายแต่ก็ยังก้มหน้าเงียบๆไม่พูดอะไร เลยโดนคนที่แกล้งดุก่อนหน้านี้ฉุดให้ลงมานั่งตักแล้วฉวยโอกาสกอดเอวบางเอาไว้ไม่ให้ลุกไปไหนอีกด้วย แต่ถึงเจบีไม่ทำแบบนั้นแมวน้อยของเขาก็คงไม่กล้าลุกไปไหนหรอก
“ที่ฉันว่าที่ฉันดุก็เพราะว่าฉันหวง นายก็รู้ว่าเจ้าพวกนั้นไว้ใจกันไม่ได้สักคน ถ้าเกิดวันนึงแฟนฉันโดนงาบไปกินฉันจะทำไงล่ะ”
พูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆไม่พอยังเอาคางมาวางไว้บนไหล่บางอีก เลยเป็นเหตุให้เวลาพูดลมหายใจอุ่นๆของคนคนเป็นพี่นั้นเป่ารดเข้าที่ซอกคอขาวพอดี
จั๊กกะจี้อ่ะ><
“ฮยองอ่ะ ผมมีแค่ฮยองคนเดียวนี่ฮะ”
ยู่ปากเล็กๆพอน่ารัก แต่สำหรับคนมองมันทั้งโคตรน่ารักและน่าฟัดไปในเวลาเดียวกัน
“ฉันรู้จูเนียร์ ฉันไว้ใจนาย แต่ฉันแค่ไม่ไว้ใจเจ้าพวกนั้น อย่าลืมสิว่าสองคนนั้นเคยชอบนายมาก่อนนะ”
“ผมรู้แล้วฮะ ต่อไปผมจะระวังตัวมากกว่านี้นะ”
พูดจบก็หันมามองหน้าคนตัวสูงที่นั่งให้เป็นเบาะให้เขาอยู่ตอนนี้ และจูเนียร์ก็ได้รู้ว่าตัวเองพลาด
ถ้าจะมองกันด้วยสายตาแบบนี้ก็เอาจูเนียร์ลงไปต้มในหม้อเลยสิครับ ไม่กลัวว่าแมวน้อยจะละลายติดกางเกงฮยองรึไง ><
“อะ เอ่อ เจบีฮยองฮะ ปล่อยผมก่อนเถอะฮะ ฮยองจะได้นั่งทำงานสะดวกๆ”
ร่างบางพยายามลุกขึ้น รู้สึกว่าหน้าตาเองร้อนผ่าวๆและตอนนี้มันต้องแดงมากแน่ๆ
“เดี๋ยวก่อนสิฉันยังไม่ได้ลงโทษนายเลยนะ” มือหนาเกี่ยวเอวบางไว้ไม่ยอมให้ลุกไปไหน
“ละ ลงโทษ...ฮยองจะลงโทษผมยังไงหรอฮะ”
เสียงหวานสั่นน้อยๆด้วยความตื่นเต้น หัวใจก็สั่นโครมครามอยู่ในอกจนแทบจะกระเด็นออกมาเต้นข้างนอกอยู่แล้ว
“อย่างนี้ไง”
มุมปากยกยิ้มก่อนจะกระซิบชิดใบหูคนในอ้อมกอดเบาๆและจัดการลงโทษทันที
“อ๊ะ! อื้ม”
ยังไม่ทันที่ร่างบางจะได้ตั้งตัว ริมฝีปากร้อนของร่างสูงก็ประกบลงมาบนริมฝีปากบางซะก่อน ลิ้นร้อนไล่เลียริมฝีปากฝีสวยอยู่ชั่วครู่ก่อนจะแหย่ลิ้นเข้าไปเกี่ยวกับลิ้นเล็กฉกชิมความหวานจากโพรงปากบางอย่างเอาแต่ใจ แต่ใช่ว่าเจ้าของโพรางปากจะขัดขืนซะที่ไหนกลับตอบรับเป็นอย่างดี ถึงแม้หัวใจมันจะเต้นโครมครามประท้วงอยู่ในอกก็ตาม
แต่เดี๋ยวก่อนเถอะถึงทีจูเนียร์เมื่อไหร่จะเอาคืนให้สาสมเลย!!
เจบีฮยองคนบ้า><
ร่างสูงของอีกคนที่นั่งอยู่ด้านล่างต้องรีบเบือนหน้าหนีกับฉากเลิฟซีนเบื้องหน้า ถึงมันจะเป็นแค่จูบก็เถอะแต่ก็นั่นแหละ ไอเจบีมันลืมไปรึไงว่าห้องมันเป็นกระจกนะแถมไม่ปิดม่านอีก
จะประกาศศักดากันรึไง!!!
--------------------
เคยดู You're beautiful กันมั้ย
งั้นลองมาดูกันสิว่า Ver.GOT7 เป็นยังไง
ฝากติดตามด้วยนะคะ
เรื่องนี้ใสใสไม่ดราม่าน้ำตาพราก
Have fun reading!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น