แก๊งค์สาวห้าวปะทะหกลุ่มนายแกร่ง รักนี้รสผลไม้รวม

ลำดับตอนที่ #1 : FRuiT: 01

เรื่องนี้เราก็เคยเอามาลงไปแล้วอะนะ^^" แต่ตอนนั้นจะลบเรื่องของพี่เรา แต่ดันกดผิด(บื่อเฟ่ยเรา)ก้อเลยกลายเป็นลบเรื่องตัวเองT[]T ก็เลยต้องมาพิมเอาลงใหม่= =" เศร้า ฮือๆ ไงก้อฝากด้วยนะ^^ 
   ::+ ************************************************************************************ +::

 "คร่อก~ฟี้~~ คร่อก~ฟี้~~"ณ ห้องที่ใหญ่โตแบบนี้ เสียกรนเบาๆองฉันที่อยู่เพียงรำพังคนเดียวดูเหมือนจะเดียวดาย..เศร้าสร้อย...และเงียบเหงา... สำหรับคนอื่นอาจจะใช่...แต่คงไม่ใช่สำหรับฉันคนนี้ แน่นอน!!

 "นี้! กาย!!แกจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน!?!ตื่นได้แล้วนะเฟ้ย!!!"แน่นอนฉันชื่อ กาย เองแหละ แต่สำหรับคนที่ตะโกนอยู่เนี่ย มันคือ เนล เพื่อนฉันอง= +" เอ่อ...พูดไงดีล่ะ มันทำแบบนี้ทุกวันอะแหละ

  ปัง!!เสียงปิดประตูก็คงพอบอกได้ว่า มันแรง buffalo ขนาดไหน= =""

 "ย๊ากกกกกกกกก!!"เนลมันปวดขี้หรือไง?! ดูเสียงแม่งดิ่= ="

  ตุ๊บ!!

  อั๊ก!!!

  อ๊ากกกกกกกก! จะอ้วก!! อะไรอยู่บนตัวฉันเนี่ย?!! หลังจากนั้น ตาที่ปิดสนิทของฉันก็หันไปดูเหตุการณ์ทั้งหมดอย่างรวดเร็วO_O ด้วยสภาพที่พร้อมจะฆ่าทุกคนที่อยู่ตรงหน้า

 "ง่า แกมาอยู่บนตัวฉันได้ไงเนี่ย ออกไปนะ นางปีศาจ>[]<!"คิวว่าเสียงใครได้ล่ะ?! ก็เสียงของฉันเองนี่แหละ>,.<

  "แกเรียกใครว่านางปีศาจยะ?!>[]< นี่แนะๆ!!"ง่า มันเอามือทั้งสองข้างมาจับไหล่ฉันแล้วเขย่าไปๆมาๆทั้งๆที่ยังนั่งอยู่บนตัวฉัน บอกได้คำเดียวว่า!...หนัก!!!

 "แก แกรู้ตัวไหมเนี่ย ว่าแกอะ หนักเท่าช้างเลยนะเฟ้ย><"ฉันไม่รอให้มันโต้ตอบฉันหรอก ฉันผลักมันออกไป แล้ววิ่งไปที่ห้องน้ำอย่างรวดเร็ว โชคดีที่เตรียมเสื้อผ้ามาไว้ในห้องน้ำก่อนแล้ว เพราะว่ามันต้องเป็นแบบนี้ทุกวันน่ะสิ! ถ้าไม่เตรียมไว้ มีหวังตายคามือไอ้เนลมันแน่!

 "เจ้าปุกฝ้ายน่ารักน่ากิน>[]<คิดถึงแกจังเลยอะ"หลังจากที่อาบน้ำเสร็จออกมาข้างนอกก็พบสภาพหมาน้อยของฉันก็อยู่ในมือของนางปีศาจ= =v

  เออ ท่าทางมันจะมาหาฉันนะ=,.= แต่เพราะนางปีศาจมันจึงมาไม่ได้ น่าสงสารจริงๆ มันส่งสายตามาทางฉัน อย่ามองแบบน้านนน>< ฉันช่วยแกไม่ได้ เดี๋ยวนางปีศาจมันจะกัดฉันแทนที่จะกินแก >-<ฉันกลัวนางปีศาจมัน<เป็นเจ้าของที่ยอดเยี่ยมมาก= =:G>

 "แกเอาปุกปุยมานะ ฉันกลัวมันท้อง"ด้วยความเป็นเจ้าของที่ดีต้องปกป้องมันซะหน่อย 555+ ^[]^

 "เฮ้ย!..."เนลจะพูดอะไรซักอย่าง แต่ฉันก็อุ้มปุกปุยลงไปข้างล่างซะก่อน...หน้ามันอย่างกับหลุดออกจากนรก= = ตามันแวววาวจนเหมือนจะร้องไห้อะ ถ้ามันร้องไห้ฉันจะเอามันไปบันทึก 'สิ่งมหัศจรรย์ที่ 8 ของโลก' -,.- พนันได้เลยว่าไม่มีใครเคยเห็นหมาร้องไห้-,.-

 "เรย์ ดูปุกปุยดิ>[]< มันจะร้องไห้อะ แกต้องไม่เคยเห็นหมาร้องไห้แน่นอน จ้องมันดีๆน่า^[]^"ฉันยื่นหมาน้อยเข้าไปใกล้เรย์ เพื่อนซี้คนแรกของฉันเอง ซึ่งตอนนี้กำลังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ อ่านทุกวันอะแหละ= =

 "ไม่หรอก เราเคยเห็นหมาร้องไห้นะ"ว่าไงนะO_O ใครมาแย่งตำแหน่งเจ้าปุกปุยมันเนี่ย!

 "ในการ์ตูนอะ-,.-"กวนดีนะ= =

 "ไอ้กาย!>[]< บาสแกอะ"นิวโยนลูกบาสมาให้ฉัน นิวเป็นฝาแฝดกับไอ้เนลอะแหละ พอดีฉันฝากลูกบาสไว้กับมัน ชื่อ บาส กร๊ากกกกกกก เหมาะกันดีม่ะ-,.-

 "เฮ้ย! ไอ้กาย แล้วเนลล่ะ? ไม่ได้อยู่กับแกเหรอ??"= ="" จะไปตรัสรู้มันไหม? ไม่ได้อยู่กับมันตลอดนะเฟ้ย

 "มันกำลังวิ่งเล่นกับปุกปุยอยู่..."เรย์ตอบเรียบๆ ยังคงอยู่ท่าเดิม สายตายังคงจ้องมองที่ตัวหนังสือบนกระดาษแผ่นใหญ่ซึ่งตนกำลังถืออยู่

  งั้นก็ช่างมันดิ เรื่องของมันนี่หว่า

   ...................................................................................

  เฮ้ย!! ไอ้เนลอะช่างมัน แต่หมาฉ้านนนนนนนนนนนT[]T

 "ปุยฝ้ายน่ารักน่ากิน แกจะไปไหนอะ?!?!>[]<"จะเสียงใครได้ล่ะ ก็ไอ้เนลไง

  ตายโหงอย่างเดียว ปุกปุยวิ่งเอาเป็นเอาตายเลยอะ เมื่อกี้น้ำตามันจะไหลเพราะดีใจ ตอนนี้จะไหลเพราะจะตายอะดิTT^TT ฉันวิ่งตามปุกปุยไป เกรงว่ามันจะวิ่งออกนอกบ้านไปถนนใหญ่แล้วรถชนอะT^T เมื่อมันเห็นฉันก็วิ่งมาทางฉันทันที

 "แก! ไอ้เนล>[]< ฉันขอสั่งแกให้แกห่างจากปุกปุยอย่างน้อย 1 เมตร! ไม่ๆ 5 เมตร!! เพื่อความปลอดภัยของมัน"แล้วฉันก็อุ้มปุกปุยวิ่งเข้าบ้านไป เมื่อฝากปุกปุยกับป้าแจ่ม จากนั้นพวกเราจึงคาบขนมปังคนละแผ่นวิ่งขึ้นรถไป [เหมือนหมาเลย= =]

 "ตรงสู่โรงเรียนพวกเราเลยคร่า ลุงเหน่ง>[]<"จริงๆเขาไม่ได้ชื่อนี่หรอก-,.-ดูหัวเค้าก็รู้^,.^ 55+ อ้อ ป้าแจ่มก็ด้วย ป้าเค้าเป็นคนร่าเริงแจ่มใสตลอดเวลาไง ก็เลยเรียกแบบนั้น

   เอี๊ยดดดดดดดด...รถจอดสนิท...มาถึง...O_O...บ้านใครหว่า อ้อ บ้านหวานนี่น่า แต่ให้ไปโรงเรียนนี่ ทำไม?... เอ้อ ใช่ ลืมเลยว่าต้องรับหวานด้วยOoO! กรรม นี่เราลืมเหรอเนี่ย= ="?!

 "นี่!กาย ถ้าลุงเค้าไม่รู้นะ ไอ้หวานต้องเข้าเรียนสายแน่ๆ"นิวพูดเตือนฉัน ทำสายตาดุๆโดยการชายตามองมาทางฉัน   ง่าาา~ ทำไมฉันขี้ลืมอย่างนี้นะ><ให้ตายเหอะ ต้องมีคนเดือดร้อนเพราะฉันใช่ไหมเนี่ย>.<?!

 "มาแล้วค่ะ!รอนานไหม?"หวาน คนที่เรียบร้อยสุดๆจนไม่คิดว่าคนอย่างงี้จะมาเป็นเพื่อนฉันได้

 "ไม่หรอก ขึ้นมาเหอะ"เรย์หันไปตอบหวานแล้วหันไปทางเดิมเมื่หวานขึ้นรถเรียบร้อยแล้ว

   พอรถมาจอดอีกทีก็มาถึงหน้าประตูโรงเรียนซะแล้ว ถ้าพวกเราอยู่ที่โรงเรียนจะเป็นอีกมาดนึง พวกเราต้องเท่ตลอดเวลา>< ได้แต่เมื่อยหน้าไปวันๆ เซ็ง แต่ยังไงแก๊งค์ไวท์ สีขาวอะสีขาว เพราะอะไรรู้ไหมถึงชื่อนี่?^^ ก็พวกเราหน้าใสไง <เกี่ยวไหม?= = :G> ไม่ใช่หรอก พอดีชุดนักกีฬาบาสของโรงเรียนมันเป็นสีขาวอะ ณ ที่นี่ย่อว่า W.

   พวกเรา 5 คนลงจากรถเข้าสู้โณงเรียน จะต้องชู้ตบาสให้ด้วยนะ ใกล้เวลาเข้าเรียนแล้ว>_< ฉันจึงวิ่งเข้าไปพร้อมบาสแล้วจึงชู้ตลงห่วง จากนั้นก็วิ่งขึ้นห้องไป...ส่วนกระเป๋าก็ให้คนอื่นเอาขึ้นมาวางให้แล้วน่ะ^^ เต็มใจกันทู๊กก~คน^[]^

 "อรุณสวัสดิ์น้าทุกคน!^[]^"ฉันตะโกนเข้าไปทั่วห้อง แต่เงียบ...ทำไมทุกคนมันนั่งเรียบร้อยจังหว่า แปลกแฮะ- -

 "อะฮึ่ม!"ฉันค่อยๆหันไปตามเสียงอย่างช้าๆเกรงว่าจะเป็นบุคคลที่อบรมสั่งสอนเรา.....เง้อ>< จริงด้วยอะ

 "หัวหน้าชมรมบาส...หลังเลิกเรียนมาพบอาจารย์ด้วย"ง่า~ ไม่น้า ทำไมพวกเนลมันรอดอะ

 "สวัสดีทุกคน>[]<"เสียงเนลมาแล้วและตามด้วยคนอื่นอีก 3 คน   ยะฮู้~!มีเพื่อนแล้ว^[]^

 "หนอย...ทุกคนในชมรมบาสพบอาจารย์ตอนเย็น!"หลังจากที่พูดจบอาจารย์แก่ใส่แว่นก็เดินส่ายก้นไป

 "กร๊ากกกก! กรั๊กๆ!! 55+"เสียงเฮฮาเกิดขึ้นทั้งห้อง มีแต่ 5 คนที่อยู่หน้าห้องไม่เฮฮาด้วยเท่านั้น

   ::+ ************************************************************************************ +::