ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : { SF } daydream ♡ ; chandara by tinker b.
✩ daydream - Kim Sunggyu(Feat. Borderline) ✩
เด็กหนุ่มร่างสูงยิ้มอย่างมีความสุขครั้งแรกในรอบสามวันมานี้ เพราะต้นเหตุที่ทำให้เขามาทำงานพาร์ทไทม์ที่ร้านหนังสือแห่งนี้กำลังเดินเข้ามาในร้าน ร่างผอมบาง ใบหน้าเรียวเล็ก เห็นแววตาสดใสนั่นก็อดใจสั่นไม่ได้ ริมฝีปากสีชมผูยิ้มบางๆให้เขาเป็นการทักทาย ทันใดนั้นปาร์คชานยอลแทบยืนไม่อยู่ ร่างสูงเม้มปากเน้น เขาทำตัวไม่ถูกเลย ลืมแม้กระทั่งวิธีทักทายตอบพี่สาวคนสวยคนนี้
มันเกิดอะไรกับเขากันนะ ผู้หญิงตัวเล็กๆทำเขาเป็นได้ขนาดนี้ เขาไม่เคยตกหลุมรักใครแล้วมีความสุขเท่านี้มาก่อน แค่แอบมอง แค่ยิ้มให้กัน ถ้าวันไหนเจอกัน ถ้าวันไหนที่พี่สาวมาที่ร้านปาร์คชานยอลก็จะถือว่าวันนั้นเป็นวันโชคดีของเขา
เขาเป็นเพียงเด็กมอปลายปีหนึ่งธรรมดาๆคนนึง ชอบเล่นดนตรี ชอบถ่ายรูป ชอบอ่านหนังสือ สำหรับคนอื่นมันคงเป็นงานอดิเรกของวัยรุ่นทั่วไป แต่สำหรับเขามันเป็นสิ่งที่ทำให้เขาพบเจอกับคนๆนึง ย้อนกลับไปวันนั้น ในสวนสาธารณะ เด็กหนุ่มไปเดินเล่นเพื่อผ่อนคลายสมองจากการสอบปลายภาคที่ผ่านมา สะพายกล้องสีดำ มันเป็นของขวัญวันเกิดที่คุณแม่ของเขาเป็นคนให้ พกมาด้วยทุกครั้งที่ออกมาข้างนอกเลยก็ว่าได้
มือหนายกลำกล้องขึ้นมา ส่องไปรอบบริเวณเพื่อหามุมสวยๆถ่ายเก็บไว้อวดคุณแม่
เหมือนเวลาทั้งโลกหยุดลงเมื่อเขาแพนมุมกล้องไปที่ผู้หญิงคนหนึ่ง มือเล็กของเธอกำลังช่วยพยุงเด็กน้อยที่เพิ่งปั่นจักรยานล้ม ด้วยสีหน้าเป็นห่วง รอยยิ้มใจดีที่เธอมอบให้เด็กคนนั้นมันทำให้ชานยอลอบอุ่นไปทั้งหัวใจ สวยจัง คือคำที่ลอยอยู่ในหัวปาร์คชานยอลเต็มไปหมด
นิ้วเรียวกดถ่ายรูปเธอไว้ มองรูปที่ถ่ายมาในจอสี่เหลี่ยมเล็กๆแล้วยิ้มบาง ร่างสูงเดินตามเธอไป นี่เขาไม่ใช่โรคจิตที่แอบถ่ายรูปเขาแล้วยังมาสะกดรอยตามหรอกนะ แต่ไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้เขาเดินมาหยุดที่ร้านหนังสือที่พี่สาวคนนั้นเดินเข้าไป ทำไงดี รีบคิดหาเหตุผลที่จะเข้าไปในร้าน ช่วงนี้มีหนังสืออะไรที่อยากได้รึเปล่านะ เหลือบไปเห็นกล้องที่สะพายอยู่ก็นึกได้ เขาจำเป็นต้องมีหนังสือทริคการถ่ายรูปสวยๆไว้ซักเล่ม
ขายาวก้าวเข้าไปในร้าน สอดสายตาหาพี่สาวคนสวยคนนั้น เธอเลือกอยู่ในโซนหนังสือดนตรี และเหมือนว่าเลือกเล่มที่ต้องการได้แล้ว ร่างบางกำลังเดินไปที่เค้าท์เตอร์เพื่อจ่ายเงิน ชานยอลเร่งฝีเท้าไปที่โซนหนังสือถ่ายรูปแล้วหยิบมาซักเล่มโดยไม่ได้ใส่ใจเลือกมากมายนัก เพื่อที่จะไปต่อแถวจ่ายเงินใกล้ๆเธอ
"คุณลูกค้ามาอีกแล้ว วันนี้ซื้อหนังสือกีต้าร์เหรอคะ"
"ค่ะ ตอนนี้เพิ่งหัดเล่นเอง" พี่สาวยิ้มให้แคชเชียร์คนนั้น
"ว้าว คราวหน้าอย่าลืมมาโชว์ฝีมือนะคะ"
"ได้ค่ะ จะแบกกีต้าร์มาเล่นที่นี้เลย" ทั้งคู่คุยกันอย่างสนิทสนม พวกเธอหัวเราะให้กันแล้วพี่สาวก็เดินออกไป เด็กหนุ่มพอจะเดาออกว่าพี่สาวคนสวยต้องเป็นลูกประจำของที่นี่แน่ๆ แล้วก็ถึงคิวจ่ายเงินของชานยอล ร่างสูงยืนรอแคชเชียร์คิดเงินให้ครู่หนึ่ง สายตาเหลือบไปเห็นกระดาษสีขาวที่แปะพนังหลังเคาท์เตอร์
"รับสมัครพนักงาน ประจำ/พาร์ทไทม์ 1 อัตรา"
และนี่เป็นจุดเริ่มต้นของเขา
พี่สาวเลือกหนังสือได้แล้ว และกำลังเดินมาที่เขา เอาอีกแล้ว หวังว่าเขาจะไม่ทำตัวแปลกๆจนเธอเข้าใจผิด มือหนารับหนังสือเล่มเล็กมาจากอีกคน หยิบมันใส่ถุงพลาสติก แล้วยื่นให้พี่สาวคนสวย ร่างสูงไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้า รู้สึกประหม่าไปหมด อยากเห็นหน้าจัง อยากเห็นรอยยิ้ม อยากหยุดเวลาตอนนี้
"16000วอนครับ" มือเล็กยื่นธนบัตรมาตรงหน้า มือเขาแอบสั่นนิดๆตอนที่ยื่นมือรับ พี่สาวจะเห็นหรือเปล่านะ ท่าทางประหลาดๆของเขาที่มันเกิดขึ้นแค่กับเธอเท่านั้น มือใหญ่กดลิ้นชักเครื่องคิดเงินออกมา ค่อยๆนับเงินทอนให้อีกคน
"ค่ะ ตอนนี้เพิ่งหัดเล่นเอง" พี่สาวยิ้มให้แคชเชียร์คนนั้น
"ว้าว คราวหน้าอย่าลืมมาโชว์ฝีมือนะคะ"
"ได้ค่ะ จะแบกกีต้าร์มาเล่นที่นี้เลย" ทั้งคู่คุยกันอย่างสนิทสนม พวกเธอหัวเราะให้กันแล้วพี่สาวก็เดินออกไป เด็กหนุ่มพอจะเดาออกว่าพี่สาวคนสวยต้องเป็นลูกประจำของที่นี่แน่ๆ แล้วก็ถึงคิวจ่ายเงินของชานยอล ร่างสูงยืนรอแคชเชียร์คิดเงินให้ครู่หนึ่ง สายตาเหลือบไปเห็นกระดาษสีขาวที่แปะพนังหลังเคาท์เตอร์
"รับสมัครพนักงาน ประจำ/พาร์ทไทม์ 1 อัตรา"
และนี่เป็นจุดเริ่มต้นของเขา
พี่สาวเลือกหนังสือได้แล้ว และกำลังเดินมาที่เขา เอาอีกแล้ว หวังว่าเขาจะไม่ทำตัวแปลกๆจนเธอเข้าใจผิด มือหนารับหนังสือเล่มเล็กมาจากอีกคน หยิบมันใส่ถุงพลาสติก แล้วยื่นให้พี่สาวคนสวย ร่างสูงไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้า รู้สึกประหม่าไปหมด อยากเห็นหน้าจัง อยากเห็นรอยยิ้ม อยากหยุดเวลาตอนนี้
"16000วอนครับ" มือเล็กยื่นธนบัตรมาตรงหน้า มือเขาแอบสั่นนิดๆตอนที่ยื่นมือรับ พี่สาวจะเห็นหรือเปล่านะ ท่าทางประหลาดๆของเขาที่มันเกิดขึ้นแค่กับเธอเท่านั้น มือใหญ่กดลิ้นชักเครื่องคิดเงินออกมา ค่อยๆนับเงินทอนให้อีกคน
รวบรวมความกล้าอีกครั้ง ถึงเวลาที่ต้องโยนทิ้งความเขินอายออกไปให้หมด ถึงตอนนี้จะเป็นแค่เด็ก ถึงอายุน้อยกว่า แต่ก็อยากให้เธอมองเขาในฐานะผู้ชายคนนึง ผู้ชายที่อยากดูแลเธอตลอดไป
เด็กหนุ่มยื่นเงินทอนส่งให้พี่สาว เงยหน้าพร้อมกับยิ้มให้เธออย่างที่อยากทำ มือของทั้งคู่สัมผัสกันแผ่วเบา แต่กลับหนักหน่วงไปทั้งหัวใจของชานยอล ราวกับฝันไป "ขอบคุณค่ะ" พี่สาวยิ้มให้เขาแล้วเดินออกไป สัมผัสจากปลายนิ้วของเธอคงทำให้คืนนี้เขาต้องนอนหลับฝันดีกว่าคืนไหนๆแน่นอน
คนๆนึงสามารถตกหลุมรักคนอื่นขนาดนี้ได้ยังไง ไม่รู้จักชื่อ ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเธอ เฝ้ารอว่าวันไหนจะได้เจอหน้า เป็นคนแรกที่ทำให้รู้จักกับคำว่ารักแรกพบ ร่างสูงวิ่งตามเธอออกไป มองไปรอบๆหวังว่าพี่สาวจะยังอยู่แถวนี้
และแล้วผู้หญิงตัวเล็ก ในชุดเดสสีชมพูเดินอยู่ตรงนั้น ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขารอแค่ให้เธอมาซื้อหนังสือแล้วก็กลับไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ครั้งนี้เขาจะไม่ปล่อยเธอไปแน่นอน
ชานยอลวิ่งไปหยุดที่เธอ สะกิดไหล่บางให้เธอหันมา ใบหน้าสวยหันมาช้าๆราวกับโลกหยุดหมุนอีกครั้ง พี่สาวยิ้มให้เพราะอาจจะจำได้ว่าเขาเป็นพนักงานในร้านหนังสือร้านประจำของเธอ "มีอะไรเหรอคะ?"
คนๆนึงสามารถตกหลุมรักคนอื่นขนาดนี้ได้ยังไง ไม่รู้จักชื่อ ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเธอ เฝ้ารอว่าวันไหนจะได้เจอหน้า เป็นคนแรกที่ทำให้รู้จักกับคำว่ารักแรกพบ ร่างสูงวิ่งตามเธอออกไป มองไปรอบๆหวังว่าพี่สาวจะยังอยู่แถวนี้
และแล้วผู้หญิงตัวเล็ก ในชุดเดสสีชมพูเดินอยู่ตรงนั้น ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขารอแค่ให้เธอมาซื้อหนังสือแล้วก็กลับไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ครั้งนี้เขาจะไม่ปล่อยเธอไปแน่นอน
ชานยอลวิ่งไปหยุดที่เธอ สะกิดไหล่บางให้เธอหันมา ใบหน้าสวยหันมาช้าๆราวกับโลกหยุดหมุนอีกครั้ง พี่สาวยิ้มให้เพราะอาจจะจำได้ว่าเขาเป็นพนักงานในร้านหนังสือร้านประจำของเธอ "มีอะไรเหรอคะ?"
"พี่.. พี่ชื่ออะไรเหรอครับ? " ชานยอลหอบหายใจ ค่อยๆเรียบเรียงคำพูดในสมอง
"ซานดาร่าค่ะ ปาร์คซานดาร่า"
ถึงกับลืมหายใจ ช็อคกับคำตอบเล็กน้อย ได้ไงอะ พี่สาวคนสวยคนนี้นามสกุลเดียวกันกับเขา? แต่เขาจะไม่ยอมแพ้หรอกนะ จะไม่ยอมให้เรื่องแค่นี้มาทำให้เขาต้องทำใจ ปาร์คชานยอลถอดหายใจเบาๆอย่างปลงตก เขายิ้มให้พี่สาวบางๆ "ถามชื่อไว้เผื่อทำรายชื่อลูกค้าประจำน่ะครับ ผมชื่อปาร์คชานยอล รบกวนขอเบอร์พี่ไว้ถามรายละเอียดได้ไหม" แถเข้าไป ชานยอลยังคงยิ้มอย่างแนบเนียนที่สุดเท่าที่เคยทำมา
"ซานดาร่าค่ะ ปาร์คซานดาร่า"
ถึงกับลืมหายใจ ช็อคกับคำตอบเล็กน้อย ได้ไงอะ พี่สาวคนสวยคนนี้นามสกุลเดียวกันกับเขา? แต่เขาจะไม่ยอมแพ้หรอกนะ จะไม่ยอมให้เรื่องแค่นี้มาทำให้เขาต้องทำใจ ปาร์คชานยอลถอดหายใจเบาๆอย่างปลงตก เขายิ้มให้พี่สาวบางๆ "ถามชื่อไว้เผื่อทำรายชื่อลูกค้าประจำน่ะครับ ผมชื่อปาร์คชานยอล รบกวนขอเบอร์พี่ไว้ถามรายละเอียดได้ไหม" แถเข้าไป ชานยอลยังคงยิ้มอย่างแนบเนียนที่สุดเท่าที่เคยทำมา
"ผมเล่นกีต้าร์เก่งนะ ไว้ถ้าเราสนิทกัน ผมจะสอนให้พี่แบบฟรีๆเลย" ออกจะงงอยู่นิดๆ แต่ซานดาร่าก็คิดว่าเจ้าเด็กคนนี้มันน่ารักดี ชานยอลหยิบมือถือขึ้นมาเมมเบอร์โทรที่พี่สาวบอก "ไว้ผมจะโทรไปนะ" โบกมือให้พี่สาวคนสวยอีกครั้ง เธอโบกมือตอบพร้อมกับส่งยิ้มน่ารักมาให้ ท่ามกลางผู้คนมากมาย เขากลับมองเห็นแผ่นหลังของเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น
ตอนนี้ปาร์คชานยอลแทบจะสำลักความสุข ร่างสูงยื่นมองอีกคนจนลับสายตา ก่อนจะรู้สึกเจ็บแป๊บเพราะโดนตบหัว หันไปก็เจอเพื่อนสนิทของตัวเองยื่นทำหน้ากวนโอ้ยอยู่ข้างๆ มือข้างนึงถือไอติม อีกข้างนึงเอาเท้าเอวไว้
"อะไรของนายแบคฮยอน!"
"เอาเบอร์พี่สาวคนนั้นมานะเว้ย คนนี้ฉันจองแล้ว"
"อะไรของนายแบคฮยอน!"
"เอาเบอร์พี่สาวคนนั้นมานะเว้ย คนนี้ฉันจองแล้ว"
ฝาก SF เรื่องนี้ด้วยนะคะ เรื่องนี้เป็นชานดาร่าเรื่องแรกของเราเลย เย้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น