ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Harry 's diary

    ลำดับตอนที่ #3 : ทางออก

    • อัปเดตล่าสุด 14 ก.ย. 49


    ไฮ...ดับบ์

    ฉันเพิ่งกลับมาจากซ้อมควิชดิช ดึกมากไปนิด แต่เพื่อนัดชิงกับสลีธิริน เลยต้องเข้มข้นกันหน่อย ตอนนี้ทางโล่งแล้ว รอนกรนแบบนี้ แสดงว่า เขาจะไม่มีวันลุกขึ้นมาแอบยืนข้างหลังแล้วอ่านนายได้ ( เขียนอะไรนักหนาฮะ แฮร์รี่ เขามักพูดแบบนี้ พลางทำท่าจะดึงนายไปอ่าน ไม่มีวันซะหรอก...บางอย่าง บางเรื่อง แม้แต่เพื่อนรัก ก็อาจต้องมีความลับกันบ้าง )

    ขอบอกว่า วันนี้เป็นวันดีอีกหนึ่งวัน ไม่ใช่เรื่องควิชดิชหรอกน่า แต่เป็นเรื่องนั้นแหละ วันนี้ฉันเปิดใจพูดกับรีมัส ( ฉันเผอิญเดินเจอเขาที่ทางลับ ฉันแน่ใจว่าเขาเพิ่งออกมาจากเพิงโหยหวน )  เกี่ยวกับเรื่องที่มักมากวนใจฉัน...ก็เจ้าฮอร์โมนวัยรุ่นบ้าบอนั่น ในเมื่อไม่มีพ่อหรือซีเรียสให้ถาม แถมดัมเบิลดอร์ก็ไม่อยู่ ฉันก็เหลือที่พึ่งได้ที่เดียวก็คือรีมัสนี่แหละ!

    ตอนที่ถามออกไป รีมัสนิ่งอยู่เป็นชาติ ก่อนที่ระเบิดหัวเราะออกมาจนพวกนับรบเกราะเหล็กพากันสะดุ้ง เขาบอกว่า เขาก็ลืมไปว่า ฉันเป็นวัยรุ่นแล้ว ไม่ใช่เด็ก 11 ขวบอีกต่อไป เขามองหน้าฉันแล้วอมยิ้มไปมา จนฉันนึกว่าเขาจะแกล้งซะอีก แต่แล้วในที่สุด เขาก็เผยมัน...

    " มันง่ายมาก แฮร์รี่  ขอเพียงเธอใช้คาถาไร้เสียงได้ " รีมัสตอบกลับมาด้วยสายตาของพ่อใจดี " แค่เพียงเธอรู้สึกร้อนวูบขึ้นมาเมื่อไหร่ ก็ให้ท่องคาถาในใจว่า...แอนติอา เอ็กไซด์...เท่านั้น คลื่นความร้อนก็จะสลายไป ทีนี้ มันก็จะง่ายขึ้น ใคร ๆ ก็จะไม่รู้เลยว่า เธอกำลังเขินหรือตื่นเต้นสุดขีด เพราะคาถานี้ จะมีผลครอบคลุมกว้างมาก ใช้ได้ตั้งแต่ลดอาการหน้าแดง หูแดง อาการหลบตา จนถึงช่วยระงับอาการเสียงสั่น เสียงกระตุก ติดอ่าง มือสั่น มือเย็น แม้กระทั่งการหายใจเร็ว " ถึงตรงนี้ เขาก็ยิ้มแป้น " คราวนี้ มันก็ง่ายมาก เธอจะดูนิ่ง ไม่หวั่นไหวกับทุกเรื่อง ทุกคน " ถึงตรงนี้ เขากระซิบ " แม้กระทั่งกับคนที่เธอรู้สึกอ่อนไหวด้วยมากที่สุด " รีมัสจบคำพูดด้วยการขยิบตา สีหน้าเจ้าเล่ห์อย่างที่ไม่ค่อยเห็นบ่อยนัก มันทำให้ฉันรู้สึกถึงวันอันสดใสในวัยหนุ่มของเขา...วันที่ไม่มีเงาของมนุษย์หมาป่ามาบดบัง

    " แอนติอา เอ็กไซด์ " ฉันทวนคาถาสุดวิเศษนั้นเบา ๆ พลางยิ้มกับตัวเอง ในขณะที่รีมัสกอดอกพยักหน้าสนับสนุน แบบให้ความมั่นใจอย่างเต็มเปี่ยม

    " อ้อ! แต่มีสิ่งหนึ่งที่เธอควรรู้ " รีมัสขยับตัวตรง สีหน้าเป็นการเป็นงานขึ้นมา " มันมีผลสะท้อนนิดหน่อย เนื่องจากมันเป็นคาถาที่ช่วยกดความรู้สึกของเธอไว้ ดังนั้น มันจึงส่งอาการข้างเคียงอยู่บ้าง อย่างเช่น..." รีมัสหยุดคำพูดของเขาไว้เมื่อมีเสียงดังกราวใหญ่จากช่องทางลับ " แฮร์รี่ ฉันต้องไปดูก่อน อาจเป็นพวก..." รีมัสทิ้งคำพูดค้างไว้ ก่อนผลุนผลันออกไป

    " เราคุยกันได้อีกใช่มั๊ยฮะ " ฉันตะโกนตามหลัง " ผมหมายถึงเรื่องนี้น่ะครับ "

    " แน่นอน แฮร์รี่ " เสียงรีมัสแว่วมา ก่อนที่จะเงียบหายไป

     ฉันยืนคอยอีกครู่ แต่เมื่อเห็นตาเหลือง ๆ ของมิสนอริช ฉันก็รีบเผ่นกลับหอนอนกริฟฟินดอร์ ฉันไม่อยากมีเรื่องกับฟิลช์หรอก ถ้าทำได้...

    แค่นี้ก่อนนะ
    แฮร์รี่

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×