คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : หมอสาว
ประเทศแทนามาเนีย ภูมิประเทศเป็นเาะนาให่
ปรอระบบราาธิปไย ในะนี้พระราาราภาพมาแล้วและไม่มีผู้สืบทอ พระอ์ึั้อาริำแหน่พระราาไว้ว่า
ผู้มีสิทธิ์เ้าสมัริำแหน่ะ้อมีไ่มุอระูลแทนนาสและ้อแ่านับบุรสาวอระูลนี้เท่านั้น
แอนโทนี่
ผู้นำแวมไพร์ผู้พิทัษ์ระูลวินเสัน มีอายุมาว่าพันปี แ่ลัษะภายนอเหมือนายวัยลานประมา
50 ปี ไ้ยินพระราาทรประาศอย่าเป็นทาาร ึรีบเรียหลานาย เอริ
แวมไพร์หนุ่มมาพบทันที
“หลานไ้ยิน่าวแล้วใ่มั้ยเอริ” แอนโทนี่เห็นสีหน้าเอริ็รู้ทันที
“รับ แ่ผมาาร์ว่าระูลแฟนทรัม้อไม่อยู่เยแน่” เอริมีสีหน้าัวล
“ันั้น หลานรีบไปฤหาสน์ระูลแทนนาสเถิ แล้วไปแ่านับแอนนี่ ู่หมั้นอหลานะเถอะ”
“แ่นาเป็นมนุษย์นะรับ” เอริล่าว
“ลุมั่นใว่าหลานเรียมรับมือไ้ ำไว้ ้อทำทุอย่าเพื่อปป้อมนุษย์าน้ำมือแฟนทรัม”
แอนโทนี่สั่หลาน
“รับ ผมทราบแล้ว” เอริพยัหน้า
“เินทาปลอภัยนะหลาน”
เอริพยัหน้า เารีบแปลายเป็น้าาวแล้วออเินทาในอนลาืนทันที
**********************************
เอริลับืนร่าไปปรารริมฟุบาท แ่ทว่าเิเหุไม่าฝัน
รถสปอร์สีแับเร็วมา อยู่ีๆมีแมววิ่ัหน้ารถ หิสาวเลยเสียหลัหัหลบ ับไปนเอริเ้าอย่าั
สาวน้อยใมา
โีที่เธอไม่เป็นอะไรเลย เธอรีบวิ่ลมาารถ เห็นายหนุ่มหน้าาีนอนสลบสภาพโเลือ
เธอเลยรีบประอเาแล้วส่โรพยาบาล
เมื่อมาถึ
เ้าหน้าที่โรพยาบาลรีบประอายหนุ่มที่ยันอนสลบไปที่ห้อุเินทันที
สาวน้อยผู้นั้นยินีรับผิอบทุอย่า
เลยรออยู่หน้าห้อุเินเพื่ออยฟัอาารายลึลับผู้นั้น
แอนนาึ้นเวรที่ห้อุเินพอี
เธอรีบมาูอาารเอริทันทีเพื่ออยทำแผลให้เบื้อ้น ่อนะส่ไปห้อ ICU ่อไป แ่ทว่าเธอำลัะล้าแผลให้ เธอ็มอเห็นว่าบาแผลอเา่อยๆหายไปทีละนิ
ทีละนิ แอนนารีบยี้าัวเอทันที ลืมาอีรั้็พบว่าร่อรอยบาแผลแทบะไม่เหลือ
เธอึหยิัวเออีรั้็พบว่า ไม่ไ้ฝันไป ้วยวามลัวสุี
เธอเลยเผลอหลุปา “นายไม่ใ่นนี่…. อื้อ”
เอริรีบลุึ้นมาปิปาหมอสาวไว้
แอนนาพยายามิ้นสุีแ่ิ้นไม่หลุ
เธอพยายามอยู่นาน นเธอยอมอยู่นิ่ๆ
“ผมะปล่อยุและไม่ทำอะไรุ แุ่ห้ามส่เสียร้อเ็า
ุรู้ีว่าผมไม่ใ่มนุษย์ ารทำร้ายุมัน่ายเสียยิ่ว่าพลิฝ่ามือ” เอริู่
แอนนาพยัหน้า
เอริเลยยอมปล่อยมือ
“นายอย่าทำอะไรันเลยนะ รับรอันะเ็บเป็นวามลับ” แอนนาัวสั่น
“รัษาสัา้วย ผมสามารถิามุไปไ้ทุที่ หาผิสัา
ผมะทำใหุ้เป็นพวเียวับผม” เอริแสสีหน้าริั
“ันเ้าใแล้ว อนนี้นาย็ไม่ไ้เป็นอะไรแล้ว ็ไปไ้แล้ว” หมอสาวรีบไล่
“่อยเอันใหม่นะสาวน้อย” เอริยิ้มมุมปา
แอนนาพูพึมพำ “ใระไปอยาเอนายอี”
“ห๊า ว่าไนะ” เอริแล้หันมาถาม
“เปล่า นายไปเถอะ เี๋ยวนที่นี่แื่นันหม” แอนนารีบพูลบเลื่อน
เอริึใ้เวทมนร์เพื่อทำให้นมีสภาพพันแผลเหมือนผู้ไ้รับบาเ็บ
แล้วเินไปหาสาวน้อยเ้าอรถสปอร์แที่นเา เพื่อบอว่าเาไม่ไ้เป็นอะไร
แอนนารู้สึเป็นห่วู่รีอเอริ
เลยแอบเินามไปู พอเห็นทั้สอแยทาันไป เลยโล่ใ แล้วลับไปรัษานไ้เ่นเิม
**********************************
เอริไปเ่าโรแรมเพื่อพัผ่อน
เพราะใล้ะเ้าแล้ว
เานอนหลับในอนลาวันแล้ว่อยื่นมาอีทีในอนลาืนอวันถัไป ทำาร check
out ออาโรแรม็เินทา่อ
เอริ้อารามหาลูน้อสอนาย
เลยามลิ่นพวเาไป นระทั่เาไปถึระท่อมหลัหนึ่ พอปราัว็เห็นลูน้ออเายืนมอหิราที่ำลัป่วยนอนับไ้ัวสั่น
เอริรีบะโนทันที
“นี่นายะ่ามนุษย์ั้นรึ”
“เปล่ารับเ้านาย ผมสสารหิราผู้นี้ ำลััสินใว่าะ่าเธอเพื่อปลปล่อยให้เธอพ้นาวามทรมานีมั้ย
เพราะยัไเธอ็ไม่มีาิที่ไหน” ลูน้อนหนึ่ล่าว
“ไปามหมอมารัษาสิ” เอริสั่
“ร่าายเธออ่อนแอมา ไม่วรเลื่อนย้ายเธอรับ” ลูน้ออีนล่าว
“ันะไปามหมอมาให้เอ พวนายอยู่เฝ้าไป่อน และอย่าเผลอทำร้ายมนุษย์ล่ะ”
เอริล่าวย้ำ
“รับทราบรับเ้านาย”
เอรินึถึแอนนาเลยรีบแปลายเป็น้าาวแล้วมุ่หน้าไปหาเธอทันที
**********************************
วันนี้เป็นอีวันที่แอนนาึ้นเวรึ เธอรัษานไ้เสร็็เลยเินไปเ้าห้อน้ำ
อยู่ีๆ็มีใร็ไม่รูุ้เธอไปเ้าห้อน้ำห้อเียวัน
“่วย…. อื้อ” แอนนาิ้นสุฤทธิ์แ่ไม่สามารถร้ออวาม่วยเหลือไ้
ายลึลับอเธอแล้วปิปาเธอไว้
“เียบ อยู่นิ่ๆ ุำผมไ้” เอริรีบู่
แอนนาำเสียไ้ว่าเป็นแวมไพร์เมื่อวาน เธอัวสั่น แ่็ฝืนพยัหน้า
เอริยอมปล่อย
แล้วับไหล่ให้เธอหันมาุยับเา
“นายยั้อารอะไรอี” แอนนารีบพู
“ผมหิวเลือ ุ่วยไปเบิเลือที่ห้อบริาเลือให้ผมที” เอริล่าว
“ันะไปเบิเลือมาเพื่ออะไรล่ะ ันไม่ไ้ผ่าันไ้เสียหน่อย” แอนนาล่าว
“ุะ่วยผมีๆ หรือให้ผมูเลือุ หรือูเลือมนุษย์ในโรพยาบาล”
เอริู่
“อะ ็ไ้ ็ไ้ ันะไปนำเลือมาใหุ้ แ่อนนีุ้ออไป่อน
ันะเ้าห้อน้ำ” แอนนาเพิ่นึไ้ว่าเธอปวมา
เอริยิ้ม พยัหน้า แล้วแว๊บออไปแ่โยี
แอนนาิในใว่า
“นี่ันิหนี้อะไรุนัหนานะ”
แอนนาเินออมาาห้อน้ำ เธอเลยรีบเินไปที่ห้อบริา
้อโหเ้าหน้าที่แล้วนำเลือมาให้เา
“ุอยู่ไหนน่ะ” แอนนาถือระิใส่ถุเลือเินไปที่ห้อพัส่วนัวอเธอ
“ผมอยู่นี่” เอริปราัว
“เร็วๆ เ้า ันะ้อรีบไปรัษานไ้แล้ว” แอนนาเร่
เอริูเลือทั้ถุ้วยเวลาอันรวเร็วนแอนนาใ
“ั้นันไป่อนนะ” แอนนาลัวไม่อยาอยู่ับเานาน
เอริรีบับไหล่หมอสาวไว้
“มีอะไรอีล่ะ” แอนนาแอบสะุ้
“มีผู้ป่วยเ็บหนั ุไปรัษาให้หน่อยนะ” เอริล่าว
“แ่ันมีเวรึที่นี่นะ” แอนนายัมีหน้าที่
“ุะปล่อยให้เาายั้นหรอ” เอริถาม
แอนนาเห็นสีหน้าอันริัอเา เธอ็เลยยอมเื่อ “อะ
ั้น็ไ้ ให้ันโทรแลเวรับเพื่อน่อน แล้วะไปเรียมระเป๋า รอรนี้แหละ”
เอริมอูหิสาวเินาไปอย่ารวเร็ว
แอนนาเินออมาาโรพยาบาลพร้อมับเอริ
นทั้โรพยาบาลึพาันแวันให่ เพราะเ้าใว่าเอริเป็นแฟนหมอสาว
“นีุ่ เินห่าๆหน่อยไ้มั้ย” แอนนารีบท้ว
“ลัวแฟนุเ้าใผิั้นสิ” เอริพูยิ้มๆ
“ันยัไม่มีแฟน แ่็ไม่อยาให้เพื่อนๆเ้าใผิ” แอนนาล่าว
เอริยิ้ม ยัิ้วให้ แล้วแล้โอบไหล่เธอ
“นีุ่” แอนนาใ ไม่ิว่ายิ่ห้ามเหมือนยิ่ยุแบบนี้
“เอาน่าะถึรถอยู่แล้ว” เอริล่าว
ลูน้ออเอริับรถมาถึพอี เาเินมาเปิประูให้เ้านายและหมอสาวึ้นรถ
แอนนาเริ่มรู้สึระแว
แ่ในเมื่อยอมมาับเาแล้ว ็เลยยอมึ้นรถแ่โยี ผ่านไปหนึ่ั่วโม เธอเห็นว่ารถวิ่มาไลมา
เธอ็เริ่มลัวว่าพวเาะทำมิีมิร้าย “ทำไมมันไลนัล่ะะ”
“หิราอยู่แถวานเมือ เธอไม่มีาิที่ไหน อนนี้เป็นไ้หวัให่ ร่าายอ่อนแอมา
เลยพาเธอมาโรพยาบาลไม่ไ้” เอริล่าว
“ุไม่ไ้หลอันไป่าหรอนะ” แอนนาถามรๆ
“ถ้าผมิทำร้ายุ ผมทำไปนานแล้ว ในเมื่อุรู้วามลับผมแล้วนี่” เอริล่าว
และแล้วรถ็มาอที่หน้าบ้านอหิราริๆ
แอนนาึรีบถือระเป๋าเ้าไปในบ้านแล้วรีบรวอาารอหิราทันที
เธอรีบทำารรัษาโยียาให้ แอนนาสัเอาาร พอเห็นว่าอาารไ้ล
เธอ็เลยรีบเินไปหาเอริับลูน้อเพื่อบอพวเาเรื่อารทานยา แ่พอเินไปถึเธอ็ไ้ยินแว่วๆว่าพวเาพูถึเรื่อระูลแทนนาสึ่เป็นระูลอเธอ
ันั้นเธอึแอบฟัพวเาพู
“ันะ้อรีบแ่านับแอนนี่แห่แทนนาสให้เร็วที่สุ
ัน้อารไ่มุาเธอ เพื่อะไ้รีบไปิำแหน่พระราา” เอริบอลูน้อ
“แล้วแอนนี่เาะยอมหรอรับ เธอเป็นมนุษย์นี่รับ” ลูน้อัวล
“ันเรียมารไว้แล้ว ไม่้อห่ว ถ้าเธอไม่ยอม
็ทำให้เธอเป็นพวเียวับพวเราะเลย” เอริแสสีหน้าเย็นาไร้วามปราี
“นั่นใรน่ะ…..” ลูน้อนหนึ่ล่าว
แอนนาใมา เธอเลยรีบวิ่หนีพวเาทั้สามทันที
ลูน้อรีบแว๊บไปัหน้าแอนนาไว้
เธอใมาที่เห็นายทั้สอ เลยรีบวิ่ลับทิศทาเิม แ่เธอเสียหลัล้มหน้าะมำ เธอำลัะพยุัวลุึ้น
แ่พอมอเห็นเท้าผู้ายยืนอยู่รหน้าเธอ มอึ้นไปเห็นเอริ เธอ็ใ แล้วล้มหายหลัอีรั้
เอริเลยรีบพยุัวหิสาว
“ปล่อยันไปเถอะ” แอนนาล่าวเสียสั่น
“ผู้หินนี้ล่วรู้วามลับพวเราหมแล้ว ำัเธอีมั้ยรับ” ลูน้อนหนึ่ล่าว
“อย่านะ ปล่อยันไปเถอะนะ ันะไม่บอใรริๆ” แอนนาอ้อนวอน
“ไม่เป็นไร ไม่้อำัเธอ หาผู้หินนี้บอใร พวเรา็ำัเพื่อนอเธอ
เธอะไ้รู้สึผิที่เพื่อนที่เธอบอ ้อายเพราะเธอ” เอริหัวเราะ
หึ หึ แล้วทำหน้าุร้าย แยเี้ยวใส่แอนนา
“ันไม่บอใรริๆ ันสัา” แอนนายัอ้อนวอน
“ั้นลับไ้แล้ว ถ้าไม่อยาายอยู่ที่นี่” เอริล่าว
แอนนาั้สิ เธอิในใว่า “ันะายที่นี่ไม่ไ้
ันะ้อปป้อแอนนี่าพวมัน”
แอนนาสบใไ้ เธอเลยรีบอธิบายเรื่อยาแล้วบอให้พวเาพาหิรามาโรพยาบาลหาเธอมีอาารแย่ล
แอนนาำลัะเินไปึ้นรถ
แ่เธอ็ล้มอีรั้ เพราะเพิ่รู้ัวว่า้อเท้าแพล
เอริเลยเินเ้ามาประอเธอลุึ้น
แอนนายัลัวพวเา
เลยรีบีเอริ
“หยุไ้แล้วแอนนา ่อนผมะหมวามอทน ผมแ่ะอุ้มุไปึ้นรถ” เอริล่าว
“ันเิน….” แอนนารีบหยุพูเพราะเห็นแววาไม่เป็นมิรอเอริ
เธอ็เลยปล่อยให้เอริอุ้มไปึ้นรถแ่โยี
เมื่อรถออ
เอริรีบถาม “บ้านุอยู่ไหน”
แอนนาใ เลยรีบพูทันที “ไปส่ที่โรพยาบาล็พอ่ะ”
“หึ หึ ลัวผมามไปบ้านุล่ะสิ” เอริรู้ทัน
แอนนาพูพึมพำ “รู้แล้วยัมาถามอี”
ความคิดเห็น