คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : 8/2 ||100%||
หลังดูหนังจบผมแวะมาส่งไอ้เฟรมแล้วขับรถกลับมาที่พักของตัวเองก่อนขึ้นก็แวะเข้าเซเว่นก่อนกลับ
“คิม”
เสียงทักจากข้างหลังทำให้ผมหันไปมอง
เบลล์ยืนส่งยิ้มมาให้ผม “ซื้ออะไรอะ”
ผมยกของในมือให้เบลล์ดูเครื่องดื่มมีแอลกอฮอลสองสามขวดในมือ
เบลล์ดึงแขนผมไว้ “กินติมมั้ยฉันเลี้ยง” ไม่ทันให้ผมตอบเบลล์ก็ดึงผมเดินตามไปที่ตู้ไอศครีม “นายเอาอะไร”
“ฉันไม่ได้บอกว่าจะกิน”
“เอาน่า ร้อนๆแบบนี้ต้องกินไอติม”
เบลล์เลือกไอติมรสช็อกโกแลตแล้วหันมามองหน้าผม ผมหันไปมองในตู้แล้วเลือกแบบเดียวกันกับเบลล์ขึ้นมา เบลล์ยิ้มแล้วหยิบมันไปจากมือผมเดินไปจ่ายตังค์ ผมก็เดินไปจ่ายส่วนของผมแล้วเดินตามไปนั่งที่โต๊ะในเซเว่นที่เขาจัดไว้
“อะ ของนาย”
ผมหยิบมาแล้วแกะถุงเริ่มละเลียดไอติมที่ได้กินแบบงงๆ มองหน้าคนที่จู่ๆก็มาเลี้ยงอย่างไม่รู้จะพุดอะไรดี
“คิดยังไงถึงชวนกินไอติม” ผมถามหลังเรานั่งเงียบกันไปได้ซักพัก
“อยากชวนกินข้าวแต่ร้านมันปิดหมดแล้ว”
ผมเลิกคิ้วแล้วกัดไอติมไปอีกคำ “ข้าวในเซเว่นก็มี” ผมบอกแล้วหันไปมองนอกร้าน
“กินมั้ย” เบลล์หันมาถาม “เลี้ยงอีกรอบก็ได้”
ผมมองเวลาในโทรศัพท์อีกครึ่งชั่วโมงห้าทุ่ม หันกลับไปมองผู้หญิงตัวเล็กที่กำลังนั่งแทะไอติมอยู่ข้างๆ ตัวก็เล็กแค่นี้ทำไมกินจุแล้วเอาไปเก็บไว้ไหนหมดทำไมดูไม่โตขึ้นเลย
“ไว้คราวหน้าแล้วกัน” พรุ่งนี้ผมต้องกลับบ้านแต่เช้าแล้วต้องขับรถเองอีกตอนนี้น่าจะกลับไปนอนได้แล้ว
“นายพูดแล้วนะ”
ผมพยักหน้าเก็บไม้ไอติมไว้ในถุง นั่งรอให้คนข้างๆทานให้เสร็จ ไม่นานเบลล์ก็ลุกขึ้นชวนผมออกไปจากร้าน
“เธอพักที่ไหน”
เบลล์ชี้ไปที่หอที่อยู่ฝั่งซ้าย ผมพยักหน้าอยู่ใกล้แค่นี้คงไม่ถึงกับต้องไปส่งหรอก
“นายละ” ผมชี้ไปอีกฝั่ง หอที่อยู่ใกล้กันแบบนี้นี่เองถึงได้เจอกันที่ร้านข้าวตอนนั้น
“โอเค ไปนะขอบใจที่นั่งกินติมเป็นเพื่อน”
“อืม” ผมมองตามเบลล์ที่เดินถอยหลังโบกมือให้ผมพร้อมส่งยิ้มมาให้จนสังเกตว่าเส้นที่เบลล์เดินถอยหลังไปเป็นอะไร
“ระวัง” ผมร้องบอกแต่ไม่ทันเพราะเดินหันหลังเบลล์เลยไม่รู้ว่าตัวเองเดินถอยหลังจนไปชนเข้ากับพุ่มไม้ที่อยู่ข้างทาง ผมรีบวิ่งเข้าไปพยุงเบลล์ให้ลุกขึ้นช่วยดูว่ามีแผลตรงไหน
“ทำไมไม่ระวัง”
เบลล์ส่งยิ้มมาให้แล้วหันไปมองพุ่มไม้ที่เพิ่งล้มลงไป
“เดินถอยหลังนิดเดียวเอง”
“ซุ่มซ่าม” ผมอดบ่นไม่ได้ เบลล์ส่งยิ้มมาให้แล้วโบกมือลาอีกรอบ
ผมพยักหน้าก่อนเบลล์จะหันหลังให้มือของผมก็เอื้อมไปหยิบใบไม้ที่ติดอยู่บนหัวของเบลล์ออกให้แบบไม่รู้ตัว เบลล์ยกมือขึ้นลูบตรงที่ผมเพิ่งหยิบใบไม้ออกมาแล้วส่งยิ้มกว้างมาให้
ผมมองจนเบลล์เดินไปจนลับตาถึงได้กลับห้องของตัวเองบ้าง ใบไม้ที่หยิบออกมายังอยู่ที่มือจนถึงห้อง มองในมือแล้วก็อดยิ้มออกมาไม่ได้เมื่อนึกถึงหน้าตาตอนที่เบลล์ล้มไปกับพุ่มไม้ หน้าตาตื่นๆแบบนั้นน่ารักจนอยากจะดุมากกว่านั้นแต่ก็ไม่ได้พูดออกไป
เวลาผู้หญิงซุ่มซ่ามมันน่ารักได้ขนาดนี้เลยเหรอ (ไม่ใช่ผู้หญิงทุกคน แต่เป็นเฉพาะผู้หญิงที่เราชอบเท่านั้นแหละยะ)
ความคิดเห็น