คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : 7 ||100%||
BELL PART
ใช้เวลาไม่นานฉันก็มาถึงโรงพยาบาลพร้อมกับอาร์ม ของฝากทั้งคนป่วยและคนเฝ้าเต็มมือไปหมด วันนี้ยังเป็นลิงค์กับปิงที่อยู่เฝ้าไอ้แดนครอบครัวของมันอยู่ต่างจังหวัดกันหมด ไม่รู้ว่ามันได้โทรบอกที่บ้านหรือเปล่า
“อาร์ม”
“ว่า”
“ไอ้แดนมันโทรบอกที่บ้านยัง”
“ไม่รู้เหมือนกัน”
ฉันเปิดประตูให้อาร์มเข้าไปก่อนเพราะมันถือของเยอะกว่า
“กว่าจะมา” เสียงคนป่วยดังขึ้นมาก่อน “กูหิวจนไส้จะขาด”
“ไม่มีของสำหรับคนป่วย” ฉันตอบวางของบนโต๊ะญี่ปุ่นที่ไอ้ลิงค์แบกมาจากบ้าน หยิบของที่เอามาเผื่อคนป่วยอย่างน้ำเต้าหู้ไปใส่แก้ว
“ไรว้า”
“แดน มึงโทรบอกที่บ้านรึยังว่าเข้าโรงบาล” เสียงไอ้อาร์มถามขึ้นมา ฉันหันไปมองนิดนึงแล้วเทน้ำเต้าหู้ใส่แก้วก่อนนำไปวางที่โต๊ะทานข้าวสำหรับคนป่วยให้แดน
“ยัง” พอเห็นว่าฉันซื้อของมาเผื่อแดนก็ยิ้มกว้างมาให้ “ขอบคุณครับ”
“ทำไมไม่โทรบอกที่บ้าน” ฉันถาม
“กลัวเขาเป็นห่วง”
ฉันเบ้ปากใส่มันแล้วเดินกลับไปนั่งที่โซฟา มองไอ้ลิงค์กับไอ้ปิงที่แย่งกันกินของที่ซื้อมาแล้วก็รู้สึกว่าบางคนหายไป
“จินนี่ไปไหน” ฉันถามพร้อมกับมองหาตอนที่โทรมาบอกว่าฉันจะซื้อของมันบอกว่าอยู่ที่โรงพยาแล้วไม่ต้องไปรับ
“ยังไม่เห็นนะ นึกว่าจะมาพร้อมพวกมึง” ปิงตอบ
“อ้าว” ฉันหันไปมองหน้ากับไอ้อาร์มทันที “มันบอกจะมาเองอะ แล้วตอนที่โทรมาตอนนั้นมันก็บอกถึงโรงบาลแล้วนะ”
ฉันตอบแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาจินนี่ รอสายไม่นานมันก็รับค่อยโล่งใจหน่อยว่ายังติดต่อมันได้
“ว่าไงมึง”
“อยู่ไหนเนี่ย ไหนว่าถึงโรงบาลแล้วไง”
“ก็ถึงแล้วอยู่โรงบาลเนี่ยแหละ รอรับยาอยู่”
“รับยา? มึงเป็นอะไร” ทุกคนหันมามองที่ฉันหลังจากได้ยินคำว่ารับยา
“ปวดหัว ตัวร้อนเลยแวะมาหาหมอ” พอได้คำตอบฉันก็ถอนหายใจอย่างน้อยมันก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก “ตอนแรกนึกว่าจะแปปเดียว แต่รอนานเลย โทษทีที่ไม่ได้บอก”
“เออๆ ไม่เป็นไรมากก็ดีแล้ว”
เสียงประกาศชื่อของจินนี่ดังเข้ามาในสายฉันบอกลาแล้วหันไปตอบคำถามของเพื่อนที่กำลังรออยู่
“มันปวดหัวตัวร้อนเลยแวะไปหาหมอ”
“ช่วงนี้ทำไมมีแต่คนป่วย” ไอ้ปิงเอ่ยขึ้นทั้งๆที่มีไก่อยู่เต็มปาก
“เออ แม่กูว่าถ้าช่วงที่คนดวงตกนะ ทำอะไรก็แย่ไปหมด”
“เกี่ยวอะไรกับดวง” ฉันถาม พวกมันเรียนสายวิทย์ฯกันมาจริงๆใช่มั้ย
“เบลล์มึงอย่าลบหลู่นะเว้ย”
ฉันยักไหล่แล้วกดโทรศัพท์เล่นต่อไม่สนใจที่จะฟังไอ้ลิงค์กับไอ้ปิงคุยกันเรื่องสถานที่ทำบุญอะไรนั่น
รอไม่นานจินนี่ก็เดินเข้ามาในห้อง หน้าตามันดูป่วยจริงๆนั่นแหละพอมันนั่งลงข้างฉัน ฉันเลยยกมือแตะหน้าผากไปหนึ่งทีก็พบว่าตัวร้อนอยู่
“แอดมิทเป็นเพื่อนไอ้แดนเลยมั้ย” ไอ้ปิงถาม
“เก็บปากไว้กินข้าวปิง” จินนี่ตอบกลับเสียงแหบแห้ง ป่วยขนาดนี้มันก็ไม่น่ามาเลยเนอะ
“ป่วยขนาดนี้น่าจะอยู่บ้านนะ มาหาไอ้แดนทำไม” ไอ้อาร์มถาม
“ไม่ได้จะมาเยี่ยม มาหาหมอ” มันตอบพร้อมยกถุงยาในมือให้ดู
“อ๋อ” ทุกคนพร้อมใจกันพูดพร้อมกัน
“แล้วเมื่อกี้นะ... ทำไมมึงต้องขยับไปนั่งห่างขนาดนั้นด้วยเบลล์” ฉันไม่ได้รังเกียจมันนะ แต่ฉันยังไม่อยากติดไข้จากจินนี่ไงเลยขยับหาพื้นที่ พอขยับมาอีกฝั่งก็แทบจะสิงกับไอ้อาร์ม แต่ตอนนี้ไอ้อาร์มดูจะปลอดภัยกว่าจินนี่นะ
“ก็มึงป่วย กูกลัวติด” ฉันตอบจินนี่
“กูใส่แมสแล้วเนี่ย”
ไอ้อาร์มทำหน้ารำคาญแล้วลุกขึ้นนั่งที่พื้นกับพวกไอ้ลิงค์ปล่อยให้ฉันนั่งคนละฟากกับจินนี่แทน
“กูงอนแล้ว ไม่เล่าให้มึงฟังแล้วว่าเมื่อกี้กูเจอหมอหล่อบอกต่อด้วยมา” เรียกว่าเล่าแล้วมั้ยแบบนั้นน่ะ
“เหรอ กูไม่รู้เลยนะว่ามึงไปเจอหมอหล่อมา”
“ชิ”
“มาๆ เล่ามา” ฉันทำใจกล้าแล้วขยับไปใกล้จินนี่มากกว่าเดิมแต่ไม่แนบชิดแบบที่เคยทำเวลาจะเม้าท์เรื่องผู้ชายหล่อ ผู้ชายหล่อก็อยากรู้นะแต่สุขภาพก็ต้องดีด้วยเพื่อติดตามได้อย่างไม่สะดุด
ฉันนั่งฟังเรื่องเม้าท์จากจินนี่ได้แปปเดียวแล้วก็เปิดรูปในโทรศัพท์หวีดผู้คนอื่นต่อไป ป่วยขนาดไหนก็ไม่เป็นอุปสรรคสำหรับการบ้าผู้ชายของฉันกับจินนี่ จนจินนี่รู้สึกเสียงจะไม่มีนั่นละมันถึงเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามันป่วยไม่ควรใช้เสียงเยอะ
“กูกลับดีกว่า” จินนี่เอ่ยขึ้นแล้วลุกขึ้นไปยืนข้างเตียงคนป่วยที่นอนเล่นเกมส์อยู่ “เล่นเกมส์ขนาดนี้มึงออกจากโรงบาลไปนอนที่บ้านเหอะ”
“กูผ่อนคลายไง ผ่อนคลาย”
“งานที่อาจารย์สั่งมึงทำเสร็จแล้ว” จินนี่เลิกคิ้วถาม
“เสร็จแล้วดิ ไม่งั้นกูไม่เล่นเกมส์หรอก” ต่อให้มันป่วยไม่ได้ไปเรียน มันก็ยังดูเป็นเด็กเรียนมากกว่าฉันที่งานเดียวกันแต่กะจะกลับไปปั่นตอนคืนนี้
จินนี่เบ้ปากแล้วเดินไปนั่งรอที่โซฟาระหว่างที่รอให้ฉันกับไอ้อาร์มเก็บของ บอกลาเพื่อนแล้วเดินตามกันออกไป ทิ้งระยะการเดินกับจินนี่เล็กน้อยเหมือนเดิมคืออาร์มแวะส่งฉันก่อนแล้วค่อยไปส่งจินนี่กลับหอ ฉันโบกมือลาแล้วเดินขึ้นหอ
หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นระหว่างรอลิฟต์ลงมา ข้อความที่เข้ามาใหม่จากคิมทำให้ฉันแปลกใจ ไม่ใช่อะไรหรอกฉันรู้สึกเหมือนเขาไม่อยากคุยกับฉันเท่าไหร่ ทุกครั้งก็มีแต่ฉันที่ทักไปก่อนแล้วเขาก็ตอบคำถามแค่นั้น ยกเว้นตอนที่ส่งมาบอกเรื่องไอ้แดนที่เป็นฝ่ายส่งมาก่อน พอเห็นข้อความที่เขาส่งมาตอนนี้ฉันเลยแปลกใจ
Kiim_Kung : ใส่ทุกอย่างก็อร่อยดี
แนนรูป แก้วน้ำเต้าหู้ที่พร่องไปเกือบครึ่งแก้ว
ก็ว่าตอนที่ฉันเทน้ำเต้าหู้ใส่แก้วเหมือนจะมีอะไรขาดไปแต่เพราะรีบเอาไปให้แดนเลยไม่ได้คิดอะไร แถมคนที่ดื่มก็ไม่ทักท้วงอะไรอีก สลับกันกับของคิมนี่เอง
ฉันยิ้มกับรูปที่เห็นแต่ไม่ได้ตอบกลับ พึมพำกับตัวเองแล้ววางโทรศัพท์เมื่อถึงห้อง
“เห็นมั้ย อร่อยกว่าเยอะเลย”
ความคิดเห็น