คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : 5/1 ||40%||
BELL PART
“เบลล์”
เสียงเรียกชื่อและแรงดึงจากข้างหลังทำให้เงยหน้าจากโทรศัพท์ไปมอง ไอ้อาร์มดึงคอเสื้อฉันไว้แล้วทำหน้าตาหงุดหงิดใส่อีก
อะไรอีก
“มึงจะเดินมองทางหน่อยไม่ได้รึไง”
“อะไร”
มันไม่ตอบแต่ส่งสายตา ฉันมองตามไปก็พบว่าอีกแค่ครึ่งก้าวจะเป็นพื้นต่างระดับฉันหันไปยิ้มให้มันแล้วเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าไว้ทันที
“ขอบคุณจ้า”
พร้อมด้วยยกมือไหว้เพื่อนผู้ประเสริฐแถมอีกหนึ่งทีแล้วเดินต่อ
“นอกจากหาเรื่องเจ็บตัวแล้ววันๆมึงทำอะไรบ้างเนี่ย” อาร์มถามต่อ แต่ไอ้ประโยคที่มันถามเนี่ยมันใช่มั้ย
“กูก็ทำตัวสวยไปวันๆเนี่ยละ” กล้าถาม กล้าตอบ
อาร์มส่ายหน้าให้ฉันแล้วเดินไปนั่งที่อีกฝั่งของโต๊ะ เพื่อนคนอื่นที่นั่งจองโต๊ะไว้ในโรงอาหารไม่มีใครสนใจเรามากนัก ฉันกับไอ้อาร์มเพิ่งเรียนเสร็จเพราะลงคนละเซคกับเพื่อนในกลุ่มเวลาพักเลยน้อยกว่าคนอื่น
“มึงจะกินอะไร” อาร์มถามตอนที่เรามายืนที่หน้าร้านได้ซักพัก
ปัญหาโลกแตกที่ไม่มีใครทำวิจัยซักทีว่าเวลาที่เรามายืนอยู่หน้าร้านขายอาหารตามสั่งเราควรสั่งเมนูไหนไปเลยโดยที่ไม่ต้องคิด
“ไม่รู้วะ”
“อย่าลีลา มีเรียนตอนบ่ายอีก”
“กูเอาแบบมึง”
“กะเพรานะ”
สิ้นคิดสุด แต่ก็คิดไม่ออกละ
“อือ”
ฉันฝากเงินไว้กับไอ้อาร์มแล้วกลับมานั่งรอที่โต๊ะ ฟังเพื่อนพูดบ้าง เล่นโทรศัพท์บ้างจนอาหารที่สั่งไว้มา
“น้ำ” ฉันบอกไอ้อาร์มแล้วหยิบเงินให้เพิ่มมันมองเมินแล้วถามฉันแทน
“เอาเหมือนเดิม?” ฉันพยักหน้าตอบแล้วเริ่มทานข้าว
“พวกมึงนี่ยังไง” หลังอาร์มเดินไปซักพักไอ้ลิงค์ก็ถามขึ้นมาเสียงดังจนเพื่อนคนอื่นก็มองมาที่ฉัน
“อะไร” ฉันถามปกติอาร์มก็เป็นคนไปซื้อน้ำให้อยู่แล้ว
“ไอ้อาร์มก็ยอมมึงจัง” จินนี่ที่นั่งใกล้ฉันสุดเป็นคนพูด
“มันไม่ได้ยอม เขาเรียกเป็นคนดี” ฉันตอบ
“มากกว่าเพื่อนปะเนี่ย” ไอ้ปิงที่นั่งอีกฟากตะโกนมาถาม จนเพื่อนคนอื่นก็เริ่มแซว
“มากกว่าเพื่อนเหี้ยไร” ฉันตอบไอ้ปิง “กูรู้จักกับไอ้อาร์มมาตั้งแต่ม.ต้น จะสนิทก็ไม่แปลกปะวะ”
“กูก็รุ้จักไอ้ปันมาตั้งแต่เกิด กูยังไม่ยอมมันขนาดนี้เลย” ไอ้ปิงยังไม่ยอม
“นั่นน้องมึง” ไอ้ลิงค์แย้งขึ้นมา
“เออ แล้วแค่ไปซื้อน้ำให้เนี่ยนะ” ฉันเห็นด้วยกับไอ้ลิงค์ทันที
“ไม่ใช่แค่นั้นหรอก” มันยักคิ้วให้ฉัน พอดีกับที่ไอ้อาร์มเดินกลับมาพร้อมน้ำสองแก้วในมือ มันวางชามะนาวให้ฉันแล้วเริ่มต้นทานข้าวของมัน
“ขอบคุณค้าบ” ฉันขอบคุณอาร์มแล้วทานข้าวต่อเลิกสนใจพวกเพื่อนปากมากที่ยังเอาแต่ส่งสายตามาให้
“อ่ะ” ฉันตักแครอทและถั่วฝักยาวที่อยู่ในกะเพราไปไว้ที่จานของอาร์ม ฉันไม่เข้าใจจริงๆว่ากะเพราทำไมต้องใส่ผักอย่างอื่นนอกจากใบกะเพราด้วย
อาร์มเงยหน้ามาด่าฉันทางสายตาแต่ไม่ได้บ่นอะไรนอกจากตักข้าวทานไปเรื่อยๆ ส่วนฉันก็ส่งยิ้มหวานให้แล้วรวบช้อนส้อม อิ่มจนอยากจะนอนลงตรงนี้
ความคิดเห็น