คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : 4/2 ||60%||
“น้องเพิ่งเปลี่ยนหน้าจอเมื่อเดือนที่แล้วใช่มั้ย พี่ว่าพี่จำน้องได้” เสียงของคนที่กำลังซ่อมโทรศัพท์ให้ผมเอ่ยถาม
“ครับ”
“แล้วทำยังไงถึงได้เปลี่ยนเร็วขนาดนี้ละ”
“อุบัติเหตุนิดหน่อยครับ”
“อืม”
วันว่างที่ผมไม่มีอะไรทำนอกจากนอนอืดอยู่ที่ห้องหรืออาจจะไปขลุกตัวอยู่กับไอ้เฟรม ผมเลยออกมาซ่อมหน้าจอซักที
“น่าจะใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงนะน้อง พี่มีคิวอยู่”
“ครับ”
ผมรับคำแล้วเดินออกไปหาร้านที่ว่างๆนั่งรอเวลาที่เหลือนั่นผมทำได้แต่นั่งมองนั่นมองนี่ไปเรื่อยๆเพราะโทรศัพท์กำลังซ่อม สายตาของผมมองไปเรื่อยจนสบเข้ากับร่างบางของคนที่กำลังเดินมากับเพื่อน สายตาของเราสบกันแวบหนึ่งเป็นผมที่เบือนหน้าหนีหันมาหยิบกาแฟขึ้นดื่มแล้วมองไปทางอื่นแทน
พอหันไปมองอีกทีเบลล์ก็ไม่ได้อยู่ตรงนั้น ผมมองเวลาแล้วลุกขึ้นไปจ่ายตังค์ออกไปเดินเล่นฆ่าเวลาซักสิบนาทีแล้วค่อยกลับไปรับโทรศัพท์ที่ซ่อม พอเดินเข้าไปในร้านสิ่งแรกที่ผมมองเห็นดันเป็นแผ่นหลังที่คุ้นตากำลังยืนเลือกเคสโทรศัพท์อยู่กับเพื่อน
“ลายนี้สวยปะ” ผู้หญิงอีกคนยกเคสขึ้นมาโชว์ตรงหน้าเบลล์
“อือ”
“อันนี้อะ” เพื่อนของเธอหยิบอีกอันขึ้นมาเปรียบเทียบ
“อือ”
“อันนี้”
“อือ”
“อันนี้ อันนี้ อันนี้”
“อือ”
“เบลล์ มึงจะตอบแค่นี้เหรอ”
“อือ”
“โอ๊ย มึงจะนอยด์อะไรนักหนาวะ”
“...”
“เสร็จแล้วครับ” ผมหันกลับมามองคนที่พูดหลังจากแอบฟังเบลล์กับเพื่อนคุยกัน หลังจ่ายเงินรับเครื่องทุกอย่างเสร็จสิ้นผมก็เดินออกมาไม่ได้มองว่าเบลล์ยังอยู่รึเปล่า
แต่เมื่อกี้ถ้าเจอผมเอาใบเสร็จค่าซ่อมนี่ให้เบลล์ได้เลยนี่นา ผมถ่ายรูปใบเสร็จแล้วส่งไปให้เบลล์ในไลน์ เสียงแจ้งเตือนที่ดังขึ้นพอดีกับจังหวะที่ผมส่งออกไปทำให้ผมเงยหน้าไปมองที่มาของเสียง แล้วก็พบกับเจ้าของเสียงยืนอยู่ตรงหน้า เธอยืนอยู่คนเดียว
โลกกลมจนน่าตกใจ
“ไง”
“เอาเลขบัญชีมาด้วยสิ” เบลล์บอกผมแล้วเดินเข้ามาใกล้มากขึ้น
“เบอร์มือถือนั่นแหละ”
“อ๋อ”
เบลล์กดนั่นนี่อยู่ซักพักแล้วยกโทรศัพท์มาตรงหน้าผม สลิปการโอนเงินที่เป็นชื่อของผมและจำนวนเงินตามที่ผมส่งให้ในไลน์
“ขอบใจ”
ผมบอกแล้วหันหลังเดินออกไป หลังจากนี้คงไม่ได้มีเรื่องให้ยุ่งเกี่ยวกันอีกแล้วละ
“เดี๋ยว”
แรงดึงจากด้านหลังทำให้ผมเซไปทางคนที่ดึง เบลล์ดึงผมไว้แล้วเข้ามาประชิดตัวจนผมตกใจกำลังจะผลักออกเธอก็กระซิบกับผม
“อยู่เฉยๆนะ”
เบลล์กอดแขนผมไว้แล้วพาเดินไปอีกฝั่งกับที่ผมกำลังจะไป เธอไม่ได้สนใจผมแต่กำลังมองไปที่ชายหญิงคู่หนึ่งที่ยืนอยู่หน้าร้านขายของเล่น
“เราไปดูหนังเรื่องที่ตัวเองอยากดูกันนะ”
เบลล์พูดด้วยเสียงสองกับผมพร้อมกับซบหน้าลงมาที่ต้นแขนของผม คงอยากจะซบไหล่แต่ส่วนสูงแค่นั้นคงได้แค่ต้นแขนนั่นแหละ
แต่ประโยคที่พูดออกมากับผมนั่นคืออะไร ผมอยากดูหนังเรื่องอะไรแล้วมาเรียกว่าตัวองตัวเองอะไรกัน
“เบลล์” เสียงของผู้ชายที่คนนั้นเอ่ยขึ้นมา มือยังโอบผู้หญิงคนอื่นอยู่แล้วมาทักผู้หญิงอีกคน
“อุ้ย หวัดดีค่ะบังเอิญจัง”
ผมหันไปมองคนพูดที่พูดด้วยเสียงตกใจที่ฟังก็รู้ว่าแกล้งทำแล้วอมยิ้ม
“ใครเหรอคะ”
เสียงคนที่ยืนอยู่ในอ้อมแขนของผู้ชายคนนั้นเอ่ยถามไม่ทันที่เขาจะได้ตอบเบลล์ก็ชิงตอบก่อน
“แฟน ‘เก่า’ ค่ะ”
คนนี้นะเหรอที่ด่าไปซะยกใหญ่วันนั้น ผู้ชายคนนั้นมองมาที่เบลล์กับผมด้วยสายตาอ่านไม่ออก จะว่าหึงก็ไม่ใช่คงเป็นความรู้สึกหวงก้างละมั้ง จากวันที่เจอกันที่ร้านเหล้าวันนั้นก็ผ่านมาไม่กี่อาทิตย์คนที่เพิ่งฟูมฟายก็ดันควงคนใหม่มาให้เห็นแล้ว
“ลืมแนะนำไปเลยค่ะ” เบลล์บอกแล้วเลื่อนมือที่เกาะแขนของผมลงไปจับมือผมโดยไม่ทันได้ตั้งตัว
ตึกตัก ตึกตัก
แค่เขาจับมือแล้วผมจะใจเต้นแรงทำไม
ความคิดเห็น