คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 2/2 || 80%||
“วู้” จู่ๆเสียงที่ร้องเพลงก็ตะโกนขึ้นมาจนผมสะดุ้ง ผมดับบุหรี่ในมือแล้วเลือกที่จะเดินหนี แต่ก้าวไปได้แค่สองก้าวผมก็ต้องเอื้อมมือออกไปรับคนที่พุ่งเข้ามาหาผมไว้
“อาร์มมมมม กูนึกว่ามึงตายในห้องน้ำแล้วว”
พอเห็นหน้าผมก็พบว่าเป็นผู้หญิงคนนั้น เธอบอกว่าชื่อเบลล์ เธอพูดกับผม แต่ผมไม่ใช่เพื่อนเธอซะหน่อย ผมผลักเบลล์ออกแล้วจับให้เธอยืนนิ่งๆ แต่พอปล่อยมือเธอก็ทำท่าจะล้มจนผมต้องเข้าไปพยุงอีกรอบไม่ได้
“ฉันไม่ใช่เพื่อนเธอนะ”
“มึงก็จะเลิกคบกูอีกคนเหรอ”
“ไม่ใช่” ผมบอกพยายามมองหาคนที่เธอบอกว่าเป็นเพื่อนเธอไปด้วย มือก็จับเธอที่ทำท่าจะลงไปกองที่พื้นตลอดเวลาหรือจะพาเข้าไปส่งที่โต๊ะที่ผมก็รู้ว่าอยู่ตรงไหน
“หนาววะ” จะไม่หนาวได้ไงเสื้อตัวเล็กแถมยังบางซะขนาดนั้น ผมจับให้เธอยืนพิงกับพนังแถวนั้นแล้วถอดเสื้อแจ็คเกตตัวเองออก
คนดีมากไอ้คิม
ยื่นไปให้เบลล์เธอรับมันไปแล้วพยายามใส่แต่ไม่เสร็จซักทีจนผมต้องใส่ให้ ใส่ให้ยังกับเด็กสองขวบพอได้รับความอุ่นแล้วเธอก็ยืนพิงผนังต่ออย่างไม่สะทกสะท้านอะไรแถมยังงึมงำอะไรคนเดียวก็ไม่รู้
ผมปล่อยเธอไว้ตรงนี้ได้ใช่มั้ยเพราะเเพื่อนเธอคงอยู่แถวนี้ละมั้งถึงได้มารอ แต่เมาขนาดนี้แถมยังเป็นผู้หญิงเพื่อนปล่อยให้มาคนเดียวได้ไงวะ เสียงมือถือผมดังขึ้นมา ไอ้เฟรมโทรมาตามผมบอกมันว่ากำลังรีบไปแล้วหันเดินหนี
“อาร์มมมมม”
คนตัวเล็กที่ผมคิดว่าจะอยู่เงียบๆดันพุ่งเข้ามาหาผมแล้วเอ่ยชื่อเพื่อนเธฮเสียงดัง แต่ผมไม่ทันระวังแทนที่จะรับเธอไว้เลยกลายเป็นเธอลงไปนั่งกับพื้นแทบเท้าผมแทน ผมขยับเท้าหนีแต่เบลล์เอื้อมมือมาดึงขาผมไว้
“กูไม่สวยเหรอวะ”
ผมก้มลงไปนั่งยองๆพยายามดึงตัวเธอให้ลุกขึ้นมา ตอนนี้มีหลายคนที่มองมาทางนี้แล้วด้วยไอ้คนที่ชื่ออาร์มไปไหนวะไม่มาซักทีเนี่ย แล้วคนตัวเล็กตรงหน้าผมจะไม่มองให้มันดีๆหน่อยเหรอว่าผมไม่ใช่คนที่เธอกำลังเรียกชื่อเนี่ย
“ลุกขึ้น”
“ทำไมวะ ทำไม”
“ลุกขึ้นก่อน” ผมบอกแต่เธอไม่ฟังแถมยังเอาแต่โวยวายเรื่องอะไรที่ผมก็ไม่รู้เรื่อง
“ไอ้พี่เอก ไอ้เหี้ย” เบลล์พูดถึงชื่อใครขึ้นมาอีกผมก็ไม่อาจรู้ได้เธอไม่ยอมลุกแถมยังจับขาผมไว้แล้วโวยวายออกมา ก่อนที่ผมจะตัดสินใจได้ทำอะไรสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น
“อาร์มกูจะ... อ้วกกก” สิ้นคำนั้นของเหลวก็พุ่งออกมาจากเบลล์ ผมขยับหนีตามสัญชาตญาตแต่ไม่ทันมันพุ่งเข้าใส่รองเท้าผมเต็มๆ บางส่วนเลอกขากางเกงผมด้วย
“เหี้ย รองเท้ากู” คู่นี้ผมเพิ่งได้มาเมื่ออาทิตย์ที่แล้วพรีออเดอร์ไปเกือบเดือน ความรู้สึกแฉะที่ไหลเข้ามาในรองเท้าทำเอาผมอยากจะถอดทิ้งแต่ผมทำไม่ได้ รองเท้าคู่นี้ผมเพิ่งใส่
ยัยนี่
“กูขอโทษษษษษ”
เสียงอ้อแอ้นั่นดังขึ้น เบลล์พยายามลุกขึ้นแล้วเดินมาหาผม ก่อนที่จะทันได้เกิดอะไรขึ้นผู้ชายคนหนึ่งก็เดินเข้ามาก่อน
“มึงทำอะไรเพื่อนกู”
เขาหันมาผมแล้วตะคอกเสียงดัง มือดึงเบลล์เข้าไปพิงตัวเองไว้ ไอ้อาร์ม มึงมาได้แล้วเหรอ
“กูต้องพูดคำนั้น” ผมยกรองเท้าที่เต็มไปด้วยเศษซากของสิ่งที่เพิ่งออกมาจากคนตัวเล็กไปตรงหน้ามัน “เพื่อนมึงทำกูแสบมาก”
“เหี้ย” คนที่เพิ่งมาถึงอุทานแล้วหันไปถามเพื่อน “เบลล์มึงไหวมั้ยเนี่ย”
“ไหว กูยังไหว” ดูท่าไม่น่าจะรอด ยังกล้ามาบอกว่าตัวเองไหวอีก ยืนด้วยตัวเองแทบไม่ไหวยังบอกว่าไหว ไม่ไหวบอกไหวเหรอ
“ขอโทษแทนเพื่อนกูด้วยแล้วกัน”
ผมพยักหน้ารับ ไม่อยากจะอะไรกับคนเมามากเดินหนีสองคนแล้วเข้าไปล้างรองเท้าในห้องน้ำ
ความคิดเห็น